Frjáls þjóð - 16.12.1961, Blaðsíða 10

jprásögn þessa hef ég eftir
eldri manni, sem vill ekki
láta rutfns síris, geti&: Oröa-
lagi hahs hef ég aS nokkn/
breytt, en efni þáttar þessa
ekki. —
Scenskir og þýzkir vísinda- -
menn reiknuðu það út árið
1910, að svokölluð hala-
stjarna Halleys ætti að yerða
nœst jörðu 18. maí kl. 3%
að morgni þess 19. Og yrpi
hún þá, eða hali hennar, svö
nalœgt ' jörðu, að hœtta gœti -
af stáfað. í maí-blöðum ísa-
foldar 1910 er þess getið, aö
halastjárnan sé talin liœttu-
laus. Einnig er þess getið þar,.
að fólk ;í Frakklandi og Sviss
hafi orðið mjög hrætt. Einn-
ig að fólk í Reykjavík hafi
lagzt í rúhiið af hræðslu,
og sumir seldu af sér fötin,
sem trúðu því, að heimsendir
væri þegar í nánd. — Enda
litu márgir svo á, að fáfróð-
ur almúgi hefði enga ástæðu
til þess að efast um það, sem
sprenglærðir vísindumenn
hefðu þegar reiknað út. Aðr-
ir vo'ru litt trúaðir á spádóm
þennan og vildu jafnvel
halda því fram, að þeir vísu
menn hefðu áður spáð heims-
endi, og ekki hefði spádóm-
ur sá komið frafn. Þannig
voru skoðanir manna skipt-
ar, eins og gengur, og við-
brögð þeirra margvísleg eftir
því. Margar sagnir heyrðust
, um þetta, bœili sannar og
orðum auknar.
.„ Sagt var, að sumir liefðu
búið sig undir dauðann á
þann hátt að éta allan bezta
matinn, sem til var á heim-
ilinu og hylla svo Bakkus á
eftir. En svo voru aðrir, sern
gáfu sig lítið að matnum, en
því meir að bœnalestri og að
fara með gott orð, eins og
það var orðað á þeim árum.
n sagan var þannig, að
eldri hjón hefðu byrgt
vandlega alla glugga og troð-
ið upp í baðstofutúðuna, svo
halastjarnan kæmist ekki
inn. En „fátt er svo með öllu
iilt, að ekki boði nokkuð
gott“, svo segir gamalt mál-
tœki, því einnig varð þessi
spádómur til þess að sam-
eina það,.sem var súndurskil-
ið: Maður' einn hafði skilið
vjð-konu sína fyrir mörgum
árumj og háfði hún flutt í
annað hérað, en honum datt
þá x hug að leita haha uppi,
ef ske kynni að hún vildi
vera hjá honum síðustu
stundir lífs þeirra,
Þegar hann kemur aftur
úr ferðinni, er konan með
hónxun, og eftir það er sagt,
að 'þeim hafi ekki dottið í
hug að skilja. Karl nokkur
austur á lándi hafði strax og
hami heyfði tíðindi þessi far-
ið að.kynda ofninn sinn svo
að lútinn var venjulega um
50:—60 gr. Ilann œtlaði nefni-
lega, sagði fólkið, að venja
sig við velgjuna, syo hann
gæti jafnvel þolað hitann frá
halastjörnunni, Bóndi einn
á Norðurlandi hafði átt að
HERRADEILDIIM
ER A
AIMIMARftl HÆÐ
KARLMANNAFÖT
FRAKKAR
HATTAR
TREFLAR
SOKKAR
SXÖR
SKYRTUR
BINDI
NÆRFÖT
AUSTURSTRÆTI
:: II. HÆÐ
:: VÖRUVAL
:: Á ÖLLUM HÆBUM
segja, þegar hann heyrði
þetta, að hann legði bara á
hann Vitlausa-Rauð sinn og
fengi sér eitthvað í gogginn,
áður en endirinn kœmi. Og
svo sagan af honum Gvendi
og konu hans. Gamla konan
var alltaf að spyrja Cvend að
því annað slagið, hvort hann
kynhi nú faðirvorið, en
Gvehdur yar nú ekki alveg
viss um það. Varð henni þá
að orði: „Guð hjálpi þér mað-
ur, hvernig heldurðu að
drottni lítist á það, þegar þú
kemur yfir?“ Og þannig áttú
þau að spjalla um kvöldið,
því þau gátu ekki sofnað,
þar til þau heyrðu einhvern
skruðning í túðunni, þá vóru
þau ekki í neinum vafa um,
hvað væri á ferð — en. í því
datt eitthvað á gólfið og í
myrkrinu heyrðist: „Mjú,
mjá,“ kisa gamla var þá að
koma af veiðum. Hún hugs-
aði fyrir mörgundeginum.
Hana varðaði ekkert um
þessa halastjörnu vísindanna.
J^jér varð þessi dagur sér-
staklega míhnisstæður,
vegna þess 'að faðir mihn fór
með mig \þennanr dag til
prestsins. fíg átti að vera
vikutíma Njá honum, því ég
skyldi ferníast um Vorið, Mig
f • ■ ■
minnir, að.’ tíð vœri fremur
góð þetta \vor. Góð vor á
þeim árurii voru mér' alltaf
œvintýri, éjtir langa,dimma
og kalda vetur, þarna fram .
undir fjöllunum. Prestssetr-
ið var mpð neðstu bæjum
sveitarinndfr, nœrri þvi niðr-
undir sjó. 'Það var því orðið
áliðið dags, er við komum til
prestsins. Elclci höfðum við
setið þar lengi inni, er prest-
ur bar talvð að heimsendin-
um og hálastjörnunni. Og
auðskilið v.ar það af orðum
hans, að hann lagði trúnað á
spádóm þennan og að í hon-
um var geigur um, hvað nótt-
in bœri í skáuti sér. Og rœddi
prestur um þetta við pabba
fram og aftíir á meðan hann
stóð við. Skilja mátti það á
presti, að fremur gœti hann
sœtt sig við örlög þessi, að
sœtt væri sameiginlegt skip-
brot. ;
egar pabbi fór að sýna á
sér fararsnið, sagði prest-
ur, að hann færi ekkert í
kvötd, það vœri orðið svo
framorðið, og svo vœri leið-
inlegt að vita af honum ein-
Úm á ferð um nóttina,,ef spá-
dómurinn rœttist. En við það
var ekki komandi að pabbi
færi að gista. Prestur gekk
þá með honum fram að tún-
hliði, sem hann þó gerði ekki
venjulega við gesti sína. Ég
þóttist taka eftir því, að því
meir sem prestur talaði við
föður minn um þennan kom-
andi hetmsendi,-'þeim mun
hughægra varð honum. Hann
presturinn og menntarrutöur-
inn hafði sótt styrk til fá-
tœka, ólœrða afdalabóndans.
Þarna sem þeir stóðu og
kvöddust við hliðið virtust
þeir mjög ólíkir að ytra út-
liti og kannski líka hið innra.
Hestamir voru orðnir éróleg-
ir, það virtist vera kominn
í þá ferðahugur.
að leyndi sér ekki heldur,
þegar pabbi fór á bak,
að þeim var létt um sporið
fram á við, jafnvel léttara
en niður éftir. Og pabbi virt-
ist mér vera jafn léttur á.
brúnina og áður. Þegar hann
hafði kvatt mig, lét hann
hestana spretta úr spori og
kvað við raust sína gömlu.
úppáhaldsvísu:
Við skulum tveir á þólmi hér
hefja geira messu,
þótt ei fleiri fylgi mér
fyrðar eiri þessu.
Hann var ekkert að brjóta.
heilann um heimsendi þetta
kvöld, hann faðir minn; hann
œtlaði bara heim til sín, þar
sem heiðaþokan var að
teygja sig niður í fremstu
drög dalsins.
S JÓ
Fyrsta hljóniplatan A Parlophone, með Jjessum
mikilhæfa söngvara er nú kominn á markaöhm.
Lögin eru: — FJÓLAN — BÍ Bí OG BLAKA
GÍGJAN — STORMAR
Framúrskarandi vel sungin hljómplata, sem
allir [>urfa að eignast.
fAlkíniv h.f.
(hljómplótudeild)
10
Fvjáls þjóð — Laugardasrinii 16. 4i»s. 198Í.