Frjáls þjóð - 03.02.1962, Page 10

Rex Stout:
DULARFULLT
DAUÐSFALL
|okkar. í; Mount Kisco, og eina i hrcinskilinn við yður, hr. Wolfe,
hvassa og kalda janúarnótt opn-lþá þykir mér fyrir því, að Bert
Að sjálfsögðu, sagði Fvfe og auki myndi hann neita að koma.
kreisti fram bros. En ég veit jú, Nei, það geri ég ekki,.
að ég hef ekki drýgt neinn glæp, 'Wolfe yppti öxlum. Nú jæja,
Og ég efast um að nokkur hafi þá verð ég að gera það sjálfur.
gert það. Páli bróður mínum Ef til vill er það lika bezt. Ef
íiættij- til þess-að rjíika upp. Þér tii yiil er lika bezt að seinka
verðið auðvitað að tala við hann, þessu eitthvað. Ég borða kvöld-
Og hann er einnig áfjáður í, að verð klukkan 19.30. Ef þér getið
hitta yður. j fengið dr. Bulil til þess að koma
Ég mun tala.við-alla, sem máli lúngað klukkan 21 þá getið þið
íikipta, sagðl Wolfe ólundarlega. hin komið hingað hálftima siðar.
En hvc skemmtilegt það verður! Þá höfum við alhi nóttina fyrir
Svo greip hann L síðasta hálm- okknr, ef við þurfum á að
stráið: En undir þessum kringum halda. Vissulega eru lika nokkur
stæðum verð ég að fara fram á atriði Fyfe, sem ég gæti rætt um
fyrirframborgun. Eigum við að við yður strax, til dæmis það,
segja'ávistin á þúsund dollara? 'hvernig allt leit út, þegar þér
Þetta var hreint ekki svo slæm komuð úr leikhúsinu um kvöldrð,
tilraun, þvi gágnfræðaskólakenn- og einnig það, hvernig þessi mis-
ari, sem átti fyrir tveim börnum klið milli Bertrams bróður yðar
að sjá myndi tæplega hafa svo og fjölskyldunnar var ... En ég
mikla peninga handbæra til þarf-að tala við mann núna, og
eyðslu. En Fyfe gerði enga til- þar að auki getum við alveg eins
raun til þess að þrútta, Hann seig talað um það í kvöld. Nú langar
dálitið i stólnum, en syó tók liann mig að biðja yður um að veita
&visanaheftið sitt upp, útfyliti herra Good'win upplýsingar um
ávísunina og skrifaði nafn sitt heimilisföng og símanúmer ailm
undir. Ég stóð upp, tók við ávís- þeirra, sem eru flæktir í þetta
uninni og rétti Wolfe liana. j mál.
j Það er dýrt, sagði Fyfe, en án Ég er búinn að lýsa því hvern-
Jpess að nokkurrar álösunar gætti ig umhorfs var, sagði Fyfe með
í röddinni. Það er dýrt, en við áherzlu. Þér hljótið að hafa skil-
því er ekkert að gera. Þetta er ið, að ég átti við, að Páll hefði
éina ráðið til þess að róa Pál. ger/.t nærgöngull við hjúkrunar-
Hvenær ætlið þér að tala við konuna. Ég er mjög óánægður
aði einhver bá'ða gluggana. Það
var nærri metcrsdjúpur snjór á
gólfinu um morguninn,og það var
líka snjór á rúminu: I.ovisa systir
mín, sem átti að gæta hans þessa
nótt lá á legubekk i næsta her-
bergi og svaf fast. Grunur mynd-
aðist um, að einhver hefði kom-
ið svefnlyfjum i súkkulaðið, sem
hún drakk úm miðnæltið, en ]iað
sannaðist nldrei. Það v.ir auð-
velt að opna gluggann utanfrá;
og þannig hlýtur það áð hafa vcr-
ið gert. Faðir minn hafði komið
fram af nokkurri hörku í við-
skiptum siniur); — hann var fast-
eignasali, — og það yoni margir i
í nágrenninu, séin vildu vist
gjarna vera -— hm -— lausir við
liann. ''
Fyfe bandaði vonleysislega frá
sér hendinni. Jæja, nú skiljið þér
ef til vill betur. ... Þyi miður
hafði Bertram bróðir minn, sem
var aðeins 22' áru, þegar þetta
gerðist, leiit' í rimmu ýið föður
okkar og var fhittur að heiman.
Hann bjó á litiu gistihúsi í iim
mUu fjárlægð frá heimili okkar
hann?
Wolfe gaut angununi á ávísun-
ina og lagði hana síðan undir
bréfapressuna. Síðan leit hann á
klukkuna á veggnum. Eftir tutt-
ugu mínútur væri kominn tími
fii þess að íura í hina daglegu
«ftirmiðdagsheimsókn í gróður-
búsið.
Fyrst af öilu, sagði hann við
Fyfe, verð ég að tala við dr. Buhl.
Getið þér fengi'ð hann til þess að
Jkoma hingað klukkan 18?
Davíð Fyfe virtist vera í nokkr-
um vafa. Ég skul gjarna reyna
með framkomu hans gagnvart
konum. Og hann hleypur oft á sig
í þeim sökum, eins og ég Jief sagt.
En hvað áttuð þér við, þegar þér
töiuðuð um misklíð?
Ekki annað en það, að þér
komuzt sjálfir þannig að orði,
vagði Wolfe og gaf sér gó'ðan
tíma til þess a'ð brýna vasahnif-
inn sinn. Hvað var það, sem
kom þessari misklið af stað? Ef
til vill kemtir það þessu máli
ekkert við, en þannig er það nú
með flestar spurningar, sem
varpað er frum undir svona
skyldi snúa heim. Það var aðeins
til þess að ýfa upp gamalt sár.
Og svo kóm dauði hans, sem bar
að á þennan hátt og svo þessi
undarlega frarnkoma Páls ...
Klukkuna vantaði nú aðeins
cina mínútu í fjögur. Wolfe ýtti
stól sinum áfturábak og stóð upp.
Eðlilega, herra Fyfe, sagði hann.
Veitið nú hr. Good'win þær upp-
lýsihgar, sem okkur vantar og
látið mig vita símleiðis, þegar þér
hafið komi'ð þessu í kring með
viðtalið i kvöld.
Síðan fór hann út.
i
ANNAR KAFLI.
Það spiilir atdrei að kynna Sér
ináiið eftir föngum, áður en
ranhsóknin héfst fyrir alvöru,
jafnvel þótt svo líti út, að það
sé ekki nauðsynlegt, Þess 'végna
hringdi ég í nokkra staði, eftir að
Fyfe var farinn, en upplýsing-
árnár. voru liarlá þýðingarlitlar.
Davíð hafðj kennt i Audtibon-
gagnfræðasHólanum í tólf ár, og
í siðustu fjögur árin hafði hunn
veríð þar yfirkcnnari. Fasteigna-
sala Páls i Mount Kisco var svo
sení engin gutlnáma, eh hún nægði
hönum fullkoinlega til lifsviður-
væris.1 Lyfjaverzlun Yincent
Tuttlés, sem einnig var í Mount
Kisco virtist aftur á móti vera á-
gætt fyrirtæki. Davíð. vissi bvorki
heimilisfang né simanúmer hjúkr-
unarkonunnar Önmr Goren, en
ég fann nafn hennar i sima-
og vann ú bénzinsölu. Lögreglan skránni. Fyrst, þegar ég hringdi,
taldi sig hafa nægar sannanir til var númerið á tali, og siðan var
þess að toka hann fastan, og liann ekki svarað. Johnny Arrow gat ég
yar leiddnr fyrir rétt, en sannan- heldur ekki náð í, en ég lét liggja
irnar reyndust ekki nægar og fyrlr honum skilaboð um að
hann vár sýknaður. Hann hafði hringja. Að lokum náði ég i Tom
setið. við spil ásamt Tuttle, scni Evarts, st-arfsbróður minn og
síðar kvæntist sýstur okkar, þar einkalögregiumann ,i ChurchiH
til klúkkáh tvö ip nóttina. Snjó- Töwers og lagði fyrir hann
komunni linnti stuttu eftir klukk- nokkrar spurningar. Svörin voru
an tvö og, gluggarnir hlutu að bæði jákvæð og neikvæð. Jákvæð:
hafa verið opna'ðir löngii áður Það hafði verið greidd teiga fyr-
en hann haétíi nð -snjóá. En Bert ir lúksusíbúðina í Cjnirchill Tov,-
móðgaðist af suinuiu mnmælum ers.Og starfsfótkinu i veitingahús-
okkar, — Páls, Loyísu og nún- inu og barnum féll vel við Arr-
um —- fyrir réttinum, enda þótt pw, — ekki sízj við hina riflegu
við segðum ekkert. nema sann- drykkjupeningti, hans. Neikvæð:
leikann um mál, sein altir vissu Arrow liafði .slegið niður einn
'Uiu, til dæmis úm rifrildið milli gestanná á hariiiun síðastliðið
Berts og föður okkur. Daginn eft- laugardagskvöld og verið fjar-
ir sýknuna fór Bert á brott, og lægður nveð tögregluvaldi, Tim
við fréttuni ekki neitl frá Iionum futlyrti, að frá sjónarhóli linefa-
i tuttugu ár, Þetla var ástæðan Jeikanna, tieíði hér vcrið um
fyrir þvi, að. ég mjnntist á nús- hreint meistaravevk að ræða, en
2
klið.
sýnikennsla í tviiefateikuin væri
fpað. Hann þarf að aka hingað ^ kringumstæðum. Það getur vel
olla jleið frá Mount Kisco, og liann bcðið þar til í kvöld.
befur mjög mikið að gera. Getið | Fyfe liafði hnyklað brýrnar.
joér ekki haldið honum utan við Það er viðkvæmt mál frá því i
þetta? Hann gaf út dánarvottorð-
ið, og hann er héiðarleikinn per-
sónugerður.
Það er alveg útilokað að halda
honum utan við þetta. Ég verð
að tata við hann, áður en ég
ræði við aðra. Ef hann getur
gamla daga, sagði Iiann þreytu-
lega. Ef til vill er það þessu máli
alls elcki óviðkomandi, því það
getur að nokkru leyti útskýrt
framkomu Páls. Og við erutn í
sannleika sagt mjög viðkvæm
gegn hverri hættu á hneyksli.
koinið hing'ið klukkan 18 væri, laingnabótga er mjög viðkvæint
tnér kært ef þér gætuð komið, umtalsefni í ætt minni. Faðir
Jvví svo fyrir, að hin kæmu kluklc-; minn dó nefnilega úr lungna-
tui 18,30. Eg á við bróður yðar og bólgu fyrir tuttugu árum síðan,
systur, lir. Tuttle og Arrow. | en tögreglan stóð í þeirri trú, að
; F.vte setti upþ stór augu. Nei, hann hefði verið myrtur. Marg-
heyrið þér mig nú, maldaði hann, ir fteiri voru á sömu skoðun. —
i móinn, ekki Arrow! Þar að Kann svaf á neðstu hæð hússins
I Wolíe liafði stungið hnifnum nú einu sinni gkki leyfð á barn-
ji vasann og seiti nú brýnið i urn í Churchill Towers.
skrifborðsskúffmui. Fyfe hringdi' og skýrði frá þvL
| í raun og veru skjátlaðist Arr- áð i.ann væri biiinn að boða þá,
ow, þegar hann liélt því fram, sein konia áttii til viðtals við
að Bert ætti ekkert nenia það, Wolfe, og allír gætu kornið. Þeg-
sem hann liafði grætt á þessum ir dr. Bulil koin, ktukkan níu,
úranitimfundi. Bert liafði aldrei höfðmn við Wolfe nýlokið við
fengið sinn hluta af arfinnm eft- kvöldmatinn (•urriða, sem mat-
ir föður okkar, af þvi við liöfð- reiddur er eftir sérstakri upp-
um aldrei upp á lionum, og við skrift eftir Wolfe sjálfun, ásamt
liöfðum aldrei gert kröfu til dáiitlu salati svona íil bragðbæt-
þessa hluta. Arl'slilutur tians nam K Pegar dyrabjöllunni var hringt
um 60 þúsund dollurum, og nú fór ég til dyrá, og sú sýn, sem
liefur l'.ann vafalaust tvöfaldazt.! þar blasti við mér ger'ði mig
Að sjálfsögðu fáum við Páll og undrandi á tvennan máta. Dr.
I.ovisa þessa peninga núna, en | Buhl leit svo sannarlega ekki út
mér er óinögulegt að gleðjast yf- eins og gamaldags þorpslæknir;
iir því. El' ég á að vera alveg'liann var bcinvaxinn, óaðfinr.an-
lega klæddur, farinn að grána i
vöngum. Við hlið hans stóð
stúlka, sem var svo falleg, að
hún hlaut að vekja mikla athygli.;
Ég fylgdi þeim strax inn í skrif-
stofuna. Dr. Buhl atanzaði augna-
blik, þegar hann kom innúr dyr-
unum, en gekk svo rakleitt að
skrifborði Wolfes og sagði ergi-
legur: Ég hciti Friðrik Búhl. Ða-
við Fyfe hefur beðið mig um að
koma hingað. Hvers konar þvætt-
ingur er eiginlega atlt þetta?
Svei mér þá, ég hef ekki hug-
mynd um það, tutdraði Wolfe. Ég
hef verið ráðinn til þess að finna
það út. Setjizt niður herra minn.
Og unga konan?
Hún er hjúkrunarkonan, ung-
frú Anna Coren. Setjizt niður
Anna.
Hún var þegar setzt í stól, sem
ég hafði tekið fram handa henni.
Ég var þegar tekinn að endur-
skoða álit mitt á framferði Páls
Fyfe. Sjálfsagt hafði hann verið •
ágéngur, en freistingin hláút 'að
hafa verið mjög mikil, og áverk-
arnir á hálsi hennar, kinnum og
handleggjum gátu ekki haf-a ver-
ið mjög alvarlegir, þvi þeir. voru
aitir horfnir. Og fallegor hjúkr-
unarkonubúningur hlýtur að
verka enn meira eggjandi en blá-
rósóttur baðmuHarkjóllinn, sem
hún vár nú í. En þótt hún héfði
verið i þessum kjól gæti ég vel
. .. nú. jæja, sleppum því-. Hún
vár komin hingað' í ákveðnum e.r-
indagerðum. Hún þakkaði, mér
kurteistega, en fremur kuldalega,
fyrir og án þess að. senda mér
| vott af brosi, og settist niður.
I Br. Buhl, sem hafði konúð sér
þæailega fyrir i rauða leður-
stólnum, spurði: Jæja, má ég þá
biðia um skýringu?
Heíur herra F.yfe ekki sagt yð-
úr, hvað uni ei’ að vera? spurði
Wolfe.
Hann sagði mér, að Páll hétdi,
að eitthvað væri dularfullt við
dattða Berts, og að hann vildi
endilega btanda lögreglunni i
máíið, en hafi Ipks fallizt á það,
að láta yður' rannsaka það, og
a'ð þér krefðuzt þess að ég kæmi
til viðtals. Þptta finnst mér nokk-
uð langt gengið. Ég er þokkaleg-
ur læknir, og ,ég hef undirritað
dánarvottorðið,
Þ'að veit ég vel, sagði Wolfe, en
eigi ég að kveða upp úrskurð í
þessu máli verð ég að átta mig
á'öllum hlutum áður. Mér mvndi
aldrei detta i hug, að véfengja
réttniæti úrskurðar yðar. En ég
neyðist samt sem áður til þess
að spyrja yðúr nokkurra spurn-
ingá. Hvenær sáuð þér Bertram
Fyfe siðast lifandi.
Á laugardagskvöldið. Ég var
jhjá honum i liátftima og fór frá
honúin klukkan hálf átta. Fjöl-
skyldan var þar þá, þau höfðu
snætt kvöldverð i dagstofunni.
Bert hafði liarðneitað að fara á
sjúkralnis. Hann fékk súrefnis-
inngjöf, en lionum líkaði það
ekki meira en svo og ýtti öndun-
artækjunnm frá sér við og við.
Haíin var með verki, — eða svo
jsagði iiann að minnsta kosti, —
ihitiian hafði Isvkkað niður i 37,8.
Frainh. i næsta bláði.
Frjáls þjóð — Laugarda£.inn 3 febrúar 1962