Frjáls þjóð - 04.07.1968, Blaðsíða 5

fullyrSa neitt um, hver nið-
urstaðan verði af þeim
hugleiðingum. E. t. v. sýn-
ist mönnum svo að heppi-
legt sé að beita þessari að-
ferð áfram, en líklegt er
að Samtök hernámsandstæð
inga verði að taka upp
meiri fjölbreytni í baráttu-
aðferðum, ef þau vilja
halda einhverju gildi.
þær hafi vissulega verið
betri en engar. Svo, að eng-
um sé gert rangt til, er rétt
að minna á að einn maður
hefur lagt af mörkum drjúg
an skerf til að vekja at-
hygli á mótmælaaðgerðum
og auka samúð með þeim,
Sigurjón Sigurðsson lög-
reglustjóri. Ætti hann skil-
Einn er sá hópur manna
sem sýnt hefur talsverða
hugkvæmni og allmikinn
dugnað við mótmælaaðgerð
ir, en það er Æskulýðsfylk-
ingin í Reykjavík. Margt af
því, sem hún hefur fundið
upp á, hefur verið skemmti
legt og allvel heppnað. Ó-
þarfur pempíuskapur finnst
mér að telja aðgerðir Fylk-
ingarinnar hneykslanlegar
eða „ofbeldiskenndar“. Á
hinn bóginn hafa þær haft
þann megingalla að ekki
hefur tekizt að skapa um
þær nógu víðtæka samstöðu
eða skapa þeim nægilegan
hljómgrunn meðal verulegs
fjölda fólks til að þær hafi
haft umtalsvert gildi, þótt
Mótmælaaðgerðir
Nýafstaðin Keflavíkur-
ganga og aðrir atburðir
tengdir ráðherrafundi Nató
hljóta að vekja vinstri
menn til íhugunar um
gildi mótmælaaðgerða og
fjöldaaðgerða af ýmsu tæi.
Mikilvægt er að ræða þetta
og fhuga vandlega meðan
síðustu aðgerðir og við-
brögð við þeim eru í fersku
minni, ef vera mætti að
það yrði tii þess að stuðla
að áhrifaríkari aðgerðum
Sigurjón Sigurðsson:
Bjargaði hann sóma þjóð-
arinnar á örlagastund?
ið einhverja viðurkenningu
fyrir.
Mótmælaaðgerðir síðustu
vikna, fámenni þeirra og
viðbrögð blaða og almenn-
ings, sýna að verkefni eru
næg, en mikilvægast þeirra
er að gera þjóðina róttæk-
ari en hún er nú og virkari
í róttækni sinni. Fjöldaað-
gerðir eru aðeins einn lið-
ur í því starfi sem vinna
þarf, en til að þær megi
takast þarf að skapa betri
jarðveg fyrir þær en nú er.
Það getur ekki tekizt nema
með hertum áróðri og
bættri skipulagningu. Varla
er þess að vænta að veru-
legur árangur náist meðan
skipulagsvandamál vinstri
hreyfingar eru óleyst. Það
er t. d. staðreynd að tals-
verður hluti róttæke ungs
fólks telur sig ekki eiga
heima í Æskulýðsfylking-
unni, og einhverjar leiðir
þarf að finna til að virkja
krafta þess.
Vésteinn Ólason.
íslenzka lögreglan að skyldustörfum.
naest þegar titefni gefst.
GSdi mótmælaaðgerða er
Easnar aRtaf að nokkru
teyftíþví fólgið að þær séu
a^a@vaktar. Ef vel á að vera
vera, þurfa þær að vera
hæfífeg blanda af skipu-
tegningti, skynsamlegu viti
og sjálfvöktum viðbrögð-
um. Keflavíkurgangan var
prýðilega heppnuð og vakti
mikla athygli. Sumir áhuga
menn um Keflavíkurgöng-
ur hafa jafnan haft þá skoð
un, að göngurnar ættu að
verða reglulegir viðburðir,
nokkurs konar „institú-
sjón“. Þetta getur þó haft
óheillavænleg áhrif á gildi
þeirra, og einmitt nú var
ýmislegt sem benti til, að
jafnvel afturhaldið í land-
inu sé farið að lít'a á Kefla-
víkurgöngur sem gðlilegan
viðburð; óæskilegan að vísu
— en ekki svo framandi eða
hættulegan að neitt geti
við þær farið úr skorðum.
Þegar svo er komið að „ut-
anríkismálasérfræðingur“
Vísis fer viðurkenningarorð
um um Keflavíkurgöngur
og lýsir yfir aðdáun á
göngumönnum, er full á-
stæða til að stinga við fæti
og hugleiða hvort ekki
þurfi að breyta aðferðum.
Þar með er ekki verið að
tmii!iiiiiimiiiiiiiiiitttiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiMitiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiii||,|,
Vornæðingur
Napurt reynist Natóvor
norðurhjarans börnum. |
ísinn lemst við sker og skor,
skænir vatn í tjörnum. I
Jónsmessu við blóm og björk
bezt var fyrr að kenna.
I Nú er akur, engi, mörk
[ ótt í kaf að fenna.
Huldum, vættum, himintrú
i: hermangsvésið ægir
| og hvað landsmenn eru nú
orðnir lítilþægir.
Þegar fjórtán fláráð tröll
fararsniðið sýna, i
engum dylst um vatn og völl:
i Vorið er að hlýna!
Nær mun þetta Natóstand i
niður verða kveðið,
svo við eignumst ein vort ).and
í eins og fyrr var beðið?
i Hrímtendingur |
....................................................
JÁRNSMÍÐI
Vegna greinar Ottós
Schopka í Vísi hinn 10. þ.
m., þar sem hann ræðir um
málmicSnatS, og telur, aS
hann sé ein elrta iðngrein
landsins, finn ég mig knú-
inn til að leggja okkur orS
af mörkum, enda þótt mér
sé þvert um geS aS þurfa
aS gagnrýna eða hártoga
málflutning greinarhöfund-
ar.
Ég efast ekki um, aS
þessi ungi og vel menntaSi
maður, sem hlotiS hefur þaS
veglega hlutverk aS vera
fulltrúi iðnaSarmanna og
hefur því ákjósanlega að-
stöSu til þess aS láta ljós
sitt skína til hagsbóta fyrir
þessa fjölmennustu stétt
þjóðarinnar bæSi í ræSu og
riti, vilji vel. En því miSur
verS ég alltaf fyrir nokkrum
vonbrigSum, þegar hann
lætur frá sér heyra um við-
horf sín til iSnaSar. Þau
minna meira á kaupmenn.
Þessi grein, sem hér um
ræðir, virðist vera skrifuS í
miklum flýti og af ókunnug-
leika, sem tæplega verSur
afsakaSur fyrir mann í þess-
ari stöSu. Auk þess er nokk-
urn veginn jafn löngu les-
máli eytt til þess að ræSa
um plastiSnaS, sem greinar-
höfundur telur náskyldan
málmiðnaSi (ca 28 cm les-
málsdálka eru helgaSir
málmiSnaði og ca 28 cm
plastiðnaSi).
Ég get ekki fallizt á aS
málmiSnaSur og plastiðnaS
ur séu náskyldir aS öSru
leyti en því, að plastiSnaður
er svo háSur járnsmíSaiðn-
aSi, aS hann væri raunveru-
lega ekki til (og yrði aldrei
til), ef járniSnaSurinn væri
ekki til, eSa ekki þess um-
kominn aS hjálpa honum.
Þetta sama má segja um all-
an iðnaS og atvinnuvegi yfir
leitt. Hvar væri plastiðnað-
urinn staddur, ef enginn
kynni aS smíSa steypumót?
Hvar væru trésmi&ir stadd-
ir, ef þeir hefSu hvorki spor
járn, sagir, axir né önnur
jafnþöf tæki? Hvar væri
landbúnaðurinn staddur, ef
enginn hefSi kunnaS aS
smíSa ljá og önnur nauSsyn
leg tæki, sem koma við sögu
Framhald á bls. 6.
Frjáls þjóð — Fimmtudagur 4. júlí 1968