Mánudagsblaðið - 17.01.1949, Blaðsíða 2

MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánutfagur ,17. janúar. 1949.
Hrakfarir Landssambandsins
Framhald af 1. síðu.
skrlfa hans um opinber mál. Ekki var heldur sú
venja höfð, sem algeng er meðal siðaðra manna
að ræða við mig um þessi mál, þótt auðvelt hefði
verið að ná til mín í síma. Nei, þér komið bara
umyrðalaust og „verjið“ yður og þér skuluð sann-
arlega fá á baukinn. Við erum 90 gegn einum.
Ekki var þó skeyti þetta sent að ráði hinna
vitrustu manna innan stéttarinnar, því að frétzt
hefur að varfærnari menn eins og Sverrir Júlíus-
son formaður L. í. Ú. urðu eins og hvumsa, þegar
þéir lásu AULÝSINGU þá, sem Ólafur og Co.
höfðu sett í dagblöðin, þar sem því er bætt við
að fréttamönnum blaða og útvarps væri líka boðið
á fundinn.
Þó þótti sýnt af orðalagi skeytisins að einhvers-
staðar höfðu „fulltrúamir náð sér í lögfróðan mann
því að orðalagið „þar og þá“ virðist sanna það.
Svarskeyti mitt barst L. í. Ú. klukkan 8:10 að
Athugasemi um
fundarboð
1 fyrradag síðdegis barst mér’
dæmi þess, að formenn þar syðra hafi fleygt beit-
unni í sjóinn, sem afgangs er, þegar bjóðin eru ______________o
beitt? Eru ekki énn fleiri dæmi íil trassaskapar hraðskeyti undirritað: Lands-
og eyðslu í sambandi við útgerðina hérna við'samband ísienzkra útvegs-
Faxaflóa? , |manna, svohljóðandi:
_ . , . „ _ _ . . | Hérmeð leyfum vér oss að
Þeir utvegsmenn af Suðurnesjum og AkranesiJ r- ora 4 yður
að mæta á fulltrúa
sem hlustuðu á ræðu Ársæls Sveinssonar frá Vest-1 ráðsfundi vorum þriðjudaginn
mannaeyjum, síðastliðinn þriðjudag, hefðu átt að n. janúar kiukkan i4.oo sd. tii
roðna fyrir eigin frammistöðu á síðustu árum. J°ess ,°s *>a að gefa yðu.e
kost a þvi að standa við skrif
I Vestmannaeyjum eru gerðir út milli 60 og 80 yðar um útyegsmenn og samtök
bátar, og þó oftar nær 80. Bæði Landsbankinn og
Útvegsbankinn geta gefið skýrslur um það, að
þessir bátar hafa allir borið sig og sumir haft
talsverðar tekjur. En ástæðan fyrir því er ekki sú,
að sjórinn í kringum Vestmannaeyjar sé auðugri l. 1. ú., hafa komið fram opin
en sjórinn hér í flóanum. Ekki er ástæðan helduriberlega 1 blaðl og fmnst mer
su að betn lending eða veðurskilyrði seu i Vest-| frekari umræður fari fram á
mannaeyjum, heldur en hér í Suðurnesjum eða á' samsvarandi vettvangi, heidur
Akranesi. Nei, lesari góður, ástæðan er allt önn-1 en á þeim einkafundi, sem þér
þeirra í tveim síðustu blöðum
yðar. , /
Eg svaraði samstundis með
eftirfarandi ekeyti: Þau um-
mæli, sem ég h'ef viðhaft um
ur. Vestmannaeyjabúar eru útvegsmenn, sem
Ibjóðið mér á. Eg mun ekki
skilja þær kröfur, sem þjóðin gerir til þeirra og ^essunu
kvöldi mánudags svo mjög auðvelt hefði verið að skiija einnig þær kröfur, sem samvizkusamur út- athygii á því, að ekki er annars
hver gegn öðrum. Þeir vinna saman að öllum þeim heidur en að þarna sé um emka-
fund að ræða, fund með ein-
kippa auglýsingunni úr blöðunum, serp fóru ekki vegSmagur gerir til sjálfs sín. Þeir berjast ekki getið í skeyti l. l ú. tii mín
í pressuna, fyrr en um og eftir miðnætti.
Um klukkan tvo dagmn eftir var svo fundunnn aðaígreinum, sem. viðkomá útvegsmálunum. ,hverjum mönnum sem kallast
Þeir standa samán að olíukaupum, þannig að fúiitfúaráð. Það er ennfremur
trýggt er að bátarnir hafi allir olíu til þess að gera Jekkert um það sagt í skeytinu
'Út ) « Í.íLÍ . iihu, íá hvérn há*tt ég hafi átt að
Þeir standa saman að beitumalum, þanmg að all- það er orðað j sk€ytinu ekkert
Ir bátarnir hafi olíu tíl þeSS að geýá út. M jlUn það hvaða fundarsköp eigi
Þeir standa saman að söltun og fryStinguJ að vera á þessum einkafundi,
Þeir hafa með sér lýsissamlag, sem bæði sér^. ?firJeitt f sú aðferöViðhöfð
r r m að stefna mei* umyrðalaust ems
um ffamleiðslu Og“ sölu a lysi. lQg um váéti: að ræða opinbera
Þetta eru líka mennirnir, sem sloppið hafa við vaidsmenn, tii þess að mæta
skuldirnar botnlausu. Þetta eru mennirnir,1 >Þar °§ Þá “ en Þeir sem fens10
að blaðamönnum og gaf þeim í skyn, að nærveru sem þj55in getur óhikað trúað fyrir þeim verð- hafa eða, scð stefnm 1 d.ou s
þeirra á þessum fundi væri ekki óskað. Með uðv-! mætum sem eru henni allri til blessunar og sjálf- 'orðaiag „tii þess þar og þá“ úr
um orðum, blaðamenn voru reknir út, svo að þeir um þeim ííi framfærslu. Þessum mönnum, sem siíkum skjöium.
haldinn í fundarsal útvegsmanna. Þar var í fúnd-
arstjórasæti Ólafur B. BjÖrnsson. Fundinn sóttu
blaðamenn, ekki svo mjög til þess að hlusta á
„varnir“ mínar í þessu máli, heldur aðeins til þess
að tjá lesendum sínum þær ráðstafahir, sem út-
vegsmenn höfðu í hyggju til þess áð halda þessari
þjóðarnauðsyn gangandi.
Ólafur stóð nú upp og spurði hvort ritstjóri
Mánudagsblaðsins væri viðstaddur eða fullírúi
hans. Þegar því var svarað neitandi sneri hann ser
gætu ekki heyrt raddir þeirra, sem varfærnari
voru, og ságt almenningi frá þeirri staðreynd að
nú er ráðandi í L. í. Ú., hópur manna, sem um-
ekki I álit’ að svar mitt við
_ . * slíku skeyti hafi verið hið eina
aðeins sjalfs sm vegna, heldur og þjoðannnar — rétta
sýnt hafa það í verki, að þeim er umhugað
aðeins sjálfs sín vegna, heldur og þjóðarii
að útgerðin blessist og fiskurinn við landið, hvort
„ . , Af hálfu L. í. Ú. var svo
fram allt vilja láta hið opinbera halda sér uppi. \ sem þa5 er þorskur eða síld, sé nýttur — getur gripíð tii þess að augiýsa í
Aldrei gat Ólafur þess, að skeytið hefði komizt til þjóðin séð sér fært að styrkja, ef svo færi að al- blöðnnum 1 gærmorgun þennan
skila, en þó hefur blaðið sannanir þess efnis að, gjöriega fisklaust yrði, en hinum ekki.
kvrttað var fyrir skeytið kl. rúmlega 8 að kvöldi ^jú gj{a| jfha lítillega að því vikið, hvernig út-
mánudags. gerðarmenn hér í Reykjavík hafa hagað málum
En nú ber eins og í síðasta tölublaði að athuga sínum og hve mikinn áhuga þeir hafa sýn.t á að
enn gaumgæfilegar þær staðreyndir, sem blaðið gera allt, sem í þeirra valdi stendur, til þess að
nefndi þá, og hreint og beint bera saman ver-J útgerðin verði sem ódýrust og minnstur ómagi á
stöðvarnar við Faxaflóa og Vestmannaeyjar, svo ríkissjóði. Skulu hér færð dæmi uppá aðalfyrir-
að menn geti með eigin augum lesið og skilið, sögn blaðsins í síðustu viku, en það eru líklega
hvers vegna þetta „tap“ smábátaútgerðarinnar á
ekki við nein heilbrigð rök að styðjast.
Innan LÍÚ eru Suðurnesjamenn og Akurnes-
ingar fjölmennastir. Þeir eru margir hverjir við-
urkenndir eiginhagsmunamenn, þrátt fyrir fagur-
gala þeirra um þjóðarnauðsyn útgerðarinnar: Inn-
an vébanda LÍÚ koma þeir fram sem einn mað-
ur og forðast að hlíta ráðum þeirra, sem varfærnir
eru, og vilja nýta sér allan þann fisk sem fæst
við strendur íslands, en ekki aðeins treysta á hina
ótryggu komu síldarinnar. Þessir menn eru nú
velflestir á hausnum, þó að lítt verði þess vart í
daglegri umgengni. En þegar þessir menn eru
komnir heim, þá er samkeppnin svo mikil og
hræðslan við að einhverjum þeirra kunni að ganga
betur en öðrum, að ekki er við það komandi að
nokkurt samstarf um algengustu nauðsynjar inn-
an útvegsins fáist. Ár eftir ár hafa menn þessir
tapað. Ár eftir ár hafa þeir eytt verðmætum á
þann veg, að nú er svo komið sem komið er. Hvem-
ig er það t. d. með beituna. Eru ekki mýmörg
skrifin, sem mér bar „að standa við þar og þá“
eins og stóð í skeytinu.
Hirðuleysi:
Var það merki um hirðusemi, að fjöldi
nótabáta sökk eða hvolfdi hér í höfninni í vet-
ur þrátt fyrir aðvaranir frá Hafnarskrifstof-
unum? Var það dæmi um hirðusemi, að í bát-
unum voru bæði vélar og nætur, sem metnar
eru tugþúsunda virði. Var það dæmi um
hirðusemi, að þeir bátar, sem ekki lágu
á botni hafnarinnar voru á uppfyllingunni
og voru loksins fjarlægðir þaðan að til-
hlutun hafnarstjórnarinnar á kostnað útvegs-
manna og síðar ríkisstjórnarinnar ? Var það
dæmi um hirðusemi, að bátarnir lágu mann-
iausir vikum saman hér á höfninni — mann-
lausir — með flotholtin færð úr lagi þannig
að þeir lömdust og brengluðust, þegar önnur
Framhald á 8. síðu.
-«■■•>-■ *,;■ - .'.■■H'.4,-. J.r.rJ |a.&
fund, þar sem gert er ráð fyrif
að ég mæti og því bætt við, að
þar verði fréttamenn. Þessa
auglýsingu láta forráðamenn
L. 1. Ú. frá sér fara eftir að
þeim var kunnugt af svarskeyti
mínu, að ég mæti ekki á fundin-
um. Skv. upplýsingum frá Bæj-
arsímanum var kvittað fyrir
viðtöku svarskeytis míns á
heimili framkvæmdastjóra L.í.
Ú. kl. rúmlega 8 í fyrrakvöld.
Blöðin, sem fluttu auglýsingu
L. 1. Ú. og framkvæmdastj.
hefur auðvitað fjallað um, fóru
ekki í pressuna, fyrr en um lág
nættið, svo að nógur tími var
til afturköllunar.
Mér sýnist að slík framkoma
sé enn ein sönnun þess að af-
sakanlegt sé að taka ekki við
fundarstefnu frá mönnum, sem
þannig haga sér-
Agnar Bogason.
Sendiherra í
Lnxembnrg
Bretar hafa nú skipað sendi-
herra í Luxemburg, og er þetta
i fyrsta skipti, sem brezka
heimsveldið’' Thefur sendiherra
þar. Áður vílr sendiherra Breta
3 v
í Belgíu
þeirra í LúÁefnHtirg.
sendiherra
* ,jL ý'A* lí t ft 'IjJfjfK*'-!) M-X.íí