Mánudagsblaðið - 24.10.1949, Side 3

Mánudagur 24. október 1949.
MÁNUDACSBLAÐID
3
ÍtlI
kkjufo
Kosningapésarnir
og sannfæringin.
hringdu og
hjá óvininum
enginn skeytir um húsmóður-
ina og hagsmunamal hennar.
Hér í bæ er að vísu félags-
skapur, sem nefnist Hus-
mæoraíélag Reykj avíkur, pn
mer heyrist á húsmæðrum
bæjarms, að þeim þyki sá fé-
„Kannske þér væruð til í að
;pila billiard við mig?“
Enn svaraði maðurinn: „Nei,
;g gerði það einu sinni, og ■
mér leiddist það. En ég á von á
syni mínum hingað innan
kamms, og ég er viss um, að
sagði mér í fúlustu alvöru frá stöðuflokksins
því um daginn, að tvær gaml- bæðu um bíl
Þá er hann loksins upprunn- ar frænkur hennar, sem alla (okkur). Þegar slíkt kom fyr-
inn þessi mikli kosningadagur, tíð höfðu kosið Sjálfstæðis- ir, gat ég ekki annað en undr-
sem svo mikið hefur verið tal- flokkinn, hefðu ekki gert það azt frekjuna!
að um. Spenningurinn hefur í síðustu kosningum, af því I sömu kosningum kom það
verið mikill í- fólki, hvernig að þær fengu ekkert bréf frá fyrir, að tveir kommar sáust smna> veia sjálf siíellt snyrÞ- ,
þessar kosningar mundu fara, honum, en stelpugjóla (sem vera að burðast með karlæga leg 111 faia og giaðleg, t*613
og að sjálfsögðu nær spenn- þær voru sannfærðar um, að kerlingu, sem iíklegast ekki
ingurinn hámarki núna. væri kommúnisti, auk alls ann hafði kosið í fjölda*mörg ár á
lagsskapur iáta heldur lítið til hann mun spila við yður með
sin taka. j ánægju.“
Þaö er staðreynd, að enginn Við þetta svar leit Cowrd
heíur það eins ófrjálst og sakleysislega á manninn og
stúlkulaus húsmóðir, sem á mælti stillilega: „Ég geri ráð
lítil börn. Hún á að vinna öll fyrir, að hann sé eina barnið
verkin, sjá um uppeldi barna yðar?“
veg og vanda af oilu á heimil- Við Gullna hliðið.
inu, vera sívinnandi og eiga
En ekkert vinnst með blaðrinu ars ills!) og bjó á sömu hæð og kjörstað. Báðir voru þeir með svo a!ctrel lrn Húsmóðirin
einu saman, og allir sannir ís- þær, hafði fengið bréf frá nierki í jakkahorninu og með vinnui
lendingar óska þess, að þessar Sjálfstæðisflokknum! Ekki borða um handlegginn, hvar
kosningar á því Herrans ári hefur nú sannfæringunni ver- á stóð ritað skýrum stöfum:
„C-listinn“, Þegar þeir voru
1949 megi fara á þann veg, að ið fyrir að fara þar megin.
Nei, ég sé ekki betur en að að koma gömlu konunni inn
meira en nokkur
stúlka, sem í vist er. En stúlk-
an, sem er í vist, heíur þó sitt
fasta kaup, sína föstu frídaga
og þarf ekki að hafa neinar
þær verði þjóðinni til heilla
og hamingju. allar þessar bréfasendingar um dyrnar, heyrðist „lui ,
Undanfarna daga hefur okk' flokkanna vegi hver upp á segja: „Já, ég fer nú ekki að seSJa nelci aS, aö engin stúlka
ur sífellt verið að berast „bið- móti annarri og því harla til- bregða út af vananum, góðu mundl rast 111 Þess aö Vlima
ilsbréf“ frá hinum ýmsu gangslausar. Eina gagnið, sem piltar. Eg kýs nú alltaf gamla ailt’ sem nUi>moÖirin þari aÖ
flokkum. Á skrifstofum flokk þær gætu gert, er það, ef ein- C-ið mitt.“
hdn ányggjur af heimilinu. (Satt að
ao gera, vera svona bundm
Ríkur stjórnmálamaður kom
að. hliði Himnaríkis og krafð-
ist inngöngu.
„Hver ert þú?“ spurði Sankti
Pétur.
„Ég er stjórnmálamaður frá
New York.“
„Og hvað vilt þú hingað?“
„Ég vil komast inn.“
„Og hvað hefur þú unnið til
þess að þér sé hleypt inn í
Himnaríki?“
anna hafa ótal manns setið hver aulabárðurinn „fornerm-
með sveittan skallann og aðist“ yfir að fá ekki bréf frá staddur var, og heyrði þetta, Þæi oimai giftast og lenda í
datt í hug, að hér væri somu siipunni).
ekki allt með felldu, op I Mér ímnst, að þessir kven-
skrifað utan á umslög til þess flokki og álpaðist því til að
að senda kjósendum biðils- kjósa rétt!
bréfin í. Allir flokkar senda
okkur prentaða dýrðarrollu
um sig og ágæti sitt, en kepp-
ast um að níða alla andstæð-
inga. „Kjóstu mig, kjóstu mig,
blessaður góði kjóstu mig!
Enginn er eins ágætur og ég!“
grátbiðja þeir kjósendur. Og
ég geri ráð fyrir, að ætlazt sé
til, að þessi bréf beri einhvern
árangur, þ. e. að þau verði til
þess að snúa villuráfandi kjós-
endum til réttrar trúar. En
setjum nú svo, að um alveg
Bréfasendingarnar mættu
leggjast niður. En þá er aðeins
spurningin: Hver vill verða
fyrstur til að hætta þeim?
Á kjörstað.
Já, það er margt spaugilegt,
sem kemur fyrir á kjördag.
Einu sinni var ég við það að
svara í síma fyrir einn flokk-
inn og taka á móti bílapöntun-
Manni nokkrum, sem við- og iata ser vel llka! Po vllJa, „Tja, ekki alls fyrir löngu
sá ég tötralega gamla konu á
Broadway, og ég gaf henni tí-
Qg | ivici xxiniöb, ciu jjcööii ivven-
spurði kellu: „Þú veizt náttúr frambjoöendur heíöu átt að,
eynng.
„Gabríel,
lega hvaða flokkur það er, sem gera meira að Því að loía Ms'' skráð?“
stendur þetta
„Já, Sankti Pétur. Hér
hefur C-ið núna?“ — Ojá, hún mæ0runum bættum kjorum.
hélt nú, að hún vissi, hvaða Þær heföu efalaust getað nælt1 ^þ"ag "skra‘ð “honum''í
bókstaf íhaldsflokkurinn ser 1 atkvæÖ1 með PV1> ÞV1 aé
hefði! En áður en maðurinn Þar er sannarlega þorí ákjara-
gat upplýst hana um, að nú bótum.
héti Ihaldsflokkurinn ekki!
hag.“
„Hvað fleira hefurðu gert
gott?“
„Tja.... einu sinni var ég
á leið yfir Brooklynbrúna og
En kannske það verði til,
lengur Ihaldsflokkur, heldur Þess, að ex einhver þeirra
t>jáifstæðisflokkur og hefði kemstáþmg, látihún verðaai gá blaðastrák> sem var hálf_
því bókstafinn D, þá voru Því að vmna aö bættum kjör- dauður ^ kulda_ É gaf hon.
kommarnir horfnir með kellu um og meiri rettindum kus' um 25 aura.“
stendur þetta
að láta biðilsbréf sannfæra sig',
— hverjum á hann þá að trúa?
Öll eru bréfin skrifuð af eld-
móði og sannfæringarkrafti,
svo að ekki er gott að gera upp
á milli þeirra.
Mér var að detta í hug, hver
skyldi hafa fundið upp á allri
þessari tilgangslausu
þótt iramojoöenaur ioii
íogru íynr Kosnmgar.
ollu
um. Það er alveg makalaust, jog bunir að bora henni inn J mæðranna! Þao er svo sem Gabríel
hvað fólk ætlast til að dekrað k,ordeild til þess að láta hana ekkl aktai mest ao marka það, skráð?“
skoðanalausan kjósanda sé að se V1ð það af flokknum, sem kjosa „gamla C-ið“ sitt!
ræða, sem bíði aðeins eftir því Það ætlar að kjósa. — Tvær
ungar stúlkur, sem ég kann-
aðist við og áttu heima stein- Húsmœðurnar
snar frá Miðbæjarbarnaskói- og kosningarnar.
anum, hringdu og báðu um í þessum kosningum er aðal -Aðeins einu sinni
bíl. Ég spurði í frekju minni, lega biðlað til kvenþjóðarinn-
„Já, Sankti Pétur.“
„Og hvað fleira hefurðu
gert gott?“
„Tja.... ég man nú satt að
segja ekki eftir fleiru.“
„Heyrðu Gabríel, hvað
N°el Coward var nýkominn finnst þér að við ættum að
hvort þær væru lasnar eða ar. Við fáum bréf frá flokkun- til Englands eftir langa dvöl gera við þennan drjóla?“
hvort þeim fyndist taka því um, þar sem við erum hvattsr í inaiandi. Fyrsta verk hans, „q, borgaðu honum aftur
að aka 100—200 metra í bíl. til þess að stuðla að því, að var að íara í kluboinn sinn til þessa 35 aura og segðu honum
skrif- Auðvitað brugðust þær hinar þessi kona eða hin komist á þess að hitta kunningjana. En að fara til helvítis!“
finnsku? Þetta kostar eflaust verstu við, hótuðu að kjósa þing, því að með kosningu Þar var enginn mættur, nema
bæði mikla peninga og fyrir-' bara einhvern annan flokk, er
höfn, og þegar allir flokkar jekki teldi eftir sér að sækja
senda út jafn sannfærandi Þær> svo að ég var dauðskelk-
kosningabréf, þá get ég satt uð og flýtti mér að senda þeim
að segja ekki séð neinn „fídus“ :bílinn sem allra fyrst. Annars
við þau. Því að hafi maður
sannfæringu í stjórnmálum,
þá kýs maður eflaust eftir
henni, hvað sem tautar og
raular í öllum kosningapés-
um. Og á hinn bóginn, hafi
maður enga sannfæringu, þá
geta kosningabréfin hvort sem
er ekkert hjálpað manni, því
að þau eru jafn sannfærandi
frá öllum flokkum!
En fólk er nú víst orðið vant
hennar muni öllum áhyggjum einn maður, sem hann þekkti
af okkur létt. Ekki þekki ég til ekki. Noel Coward hugsaði
þessara kvenna, sem okkur er með sér, að ekki sakaði að
boðið að kjósa. í sjálfu sér hef kynnast manninum, klúbbfé-
ég ekkert á móti því, að kona laga sínum. Hann gekk því
komist á þing, ef það þá er að honum, kynnti sig og sagði:
einhver almennileg mann- j „Kannske þér vilduð koma
eskja, sem getur látið eitthvað með mér í smá göngutúr?“
„Nei, ég gerði það einu
var það furðu algengt, að fóik
hótaði mér því að „kjósa bara
einhvern annan flokk“, ef það
ekki fengi bílinn eins og skot.' gott af sér leiða. En vill það
Þið getið því ímyndað ykkur j ekki oft fara svo, að þegar þær sinni, og mér leiddist það!“
líðan mína, þar eð mér fannst eru komnar á þing, vill kveða j Það kom á herra Coward
ég hálfgert bera ábyrgð á því, jheldur lítið að þeim?
hvort flokkurinn tapaði at-
kvæðum vegna seinlætis bíl-
við þessar undirtektir, en þar
Flokkarnir lofa auðvitað eð enginn annar var í klúbbn-
öllu fögru svona fyrir kosn- um, vildi hann ekki gefast upp
anna! Og ekki voru nú kjós- ingarnar, eins og þeir alla tið að svo stöddu. Hann sagði því
endurnir sterkari á svellinu
en svo, að þeir ætluðu bara að
þessum tilskrifum flokkanna kjósa þann, sem væri fljótast-
svona rétt fyrir kosningar, og xir að sækja þá í bíl.
mundi kannske sakna þeirra, j Skæðasti andstæðingaflokk_
ef það fengi þau ekki. Og það urinn hafði í þessum kosning-
hlægilega er, að sumt fólk stór um fremur fáa bíla til þess að.
móðgast, ef einhverjum smala fyrir sig. Það kom því
flokknum hefur yfirsézt að oftar en einu sinni fyrir, að
senda því biðilsbréf! Ein kona yfirlýstir fylgismenn and-
hafa gert, en við skulum vona, aftur við manninn: „Kannske
að meira verði um efndirnar þér væruð til í að spila á spil
en verið hefur. við mig?“
íslenzka húsmæðrastéttin er Aftur var svarað: „Nei, ég
að sjálfsögðu afar fjölmenn. gerði það einu sinni, og mér
En hún er líklegast líka eina leiddist það!“
stétt vinnandi kvenna, sem er j Þar eð Coward gat ekki
algjörlega réttlaus Öll mög'i- fundið neinn annan til þess að 'og þá steig einhver bannsett-
Napóleon og guð.
Sjúklingur í vitlausraspít-
ala var að reyna að sannfæra
lækninn um, að hann væri
Napóleon.
„Hver sagði þér, að þú
værir Napóleon?“ spurði
læknirinn.
„Það gerði guð,“ svaraði
sjúklingurinn.
„Onei, það hef ég aldrei
gert,“ gall þá við rödd í
næsta rúmi.
Á „bísanum“.
„Heyrðu vinur, hvað er að
þér í hendinni?"
„Ég skrapp ofan í bæ til
þess að ná mér í sígarettur,
leg félög berjast fyrir rétti
annarra vinnandi kvenna, en
spjalla við, gekk hann í þriðja ur drjóli ofan á hendina á
sinn að manninum og sagði:'mér!“