Mánudagsblaðið - 09.01.1950, Blaðsíða 3

Mánudagur 9. janúar 1950.
MÁNUDAGSBLAÐH)
3
Frændi minn, 4 ára gamall, var sem voru býsna óhreinar. Haim
að lesa bænina sína, áður en hann horfði á mig og sagði svo allt t
færi að borða. Þegar hann kom einu: „Eru hendurnar á mér ekki
að orðunum: „Þakka þér fyrir
I bókaflóðinu um jólin
bárust mér tvær ljóðabækur
í hendur. Önnur þeirra var
„Gengin spor“ eftir Guðrúnu
Árnadóttur frá Oddsstöðum,
gefin út af „Minningarsjóði
Hlöðvers Arnar Bjamason-
ar“; hin var „Ljóð“ eftir
Halldóru B. Björnsson, gefin
út af „Helgafelli". Það fór
ekki mikið fyrir þessum bók
um á jólamarkaðintun, þær
létu lítið yfir sér, en þar er
margt sæmilegt að finna og
sumt bara gott.
„Gengin spor“ Guðrúnar
Árnadóttur er með skárri
ljóðabókum, sem út komu á
árinu 1949, ef ótaldar eru
endurprentanir á ljóðum
stórskálda eins og Jóhamies-
ar úr Kötlum og Halldórs
Laxness. Það er þó ekki mik-
ið sagt með því, svo rýr var
uppskeran á þeim alcri s.l.
ár. „Gengin spor“ er að vísu
ekki veigamikil bók, frú
Guðrún er hagyrðingur frek
ar en skáld, látlaus í orða-
vali, hefur ágætt brageyra
og reynir hvergi að ráðast
í það, sem hún hefur ekki
full tök á. Sem heild hefur
bókin því þægileg áhrif á
lesandann; þar er 'hvergi
hnotið um hjáróma orð, þar
fellur engia vængbrotin hugs
un hljóðandi til jarðar. Það
er alltaf gaman að lesa vel
kveðnar visur og lítil, en
laglega gerð ]jóð, þótt efnið
sé ekki alltaf f jölbreytt eða
istórkostlegt, og „Gengin
spor“ býður upp á fjöldann
allan af skemmtilegum vís-
um og góðum kvæðmn, eins
og t. d. „Kertastjakinn',
„Gleði“, „Hin þungu spor“,
„Gengin spor“, „Næturkul“,
o. fl. Eg leyfi mér að birta
hér kvæði, sem nefnist
„Dengsi sofnar“.
„Sofðu nú kæri sveinninn
minn,
sól er að skýja baki.
Réttu mér litla lófann þinn,
legðu hann hérna á
vangann minn,
'blunda svo vinur, ég vaki.
Nú mátt þú eina yndið mitt
í mínum faðmi hvila.
Árin koma og kvæði sitt
kveður harmur við rúmið
þitt,
bæn mín þá skal þér skýla.
Verði hami dimmur
vegurinn þinn
vonanna þrjóti styrkur,
bæn min þig leiðir í
Ijósið inn,
Ijúfi, hjartkæri drengurinn
minn,
þá granda ei mein eða
myrkur.
Blundar þú vinur,.. í
síðasta sinn
sat ég við hvíluna þína.
Strauk ég um höfuð þitt,
köld var þín kinn
kringum þig elskaði
drengurinn minn
breiddi ég bænina mína.“
Þetta kvæði myndi hvar-
vetna sóma sér vel. Annað
kvæði, sem nefnist „Litla
ljóðið“ endar á þessum orð-
um:
„Þú flytur minni fátækt það,
sem fávísum er brauð,
að geta kurlað kvöl í oi'ð,
og kallað ÞAÐ sinn auð.“
Þessi bók er vel þess virði,
að menn eignist hana og lesi
í góðu tómi.
„Ljóð“ Halldóru B. Björns
son er sæmilega snotur bók,
en einhvern veginn hefur les
andinn alltaf óljósan grun
um það að höfundurinn hljóti
að geta gert betur. Gamla
vísan um veðrið, sem var
hvorki vont né gott o.s.frv.
gæti raunar nægt sem rit-
dómur um „Ljóð“. Kvæðin
eru yfirleitt haglega ort,
hugmyndirnar oft ágætar, en
ekki nógu vandlega unnið úr
þeim, og einstaka kvæði
hefði að ósekju mátt sleppa,
matinn, sem við eigum að borða“,
leit hann yfir borðið og sá stóran
disk með baunum í, og sagði:
„Þakka þér fyrir matinn, sem við
ætlum að fara að borða, en ekki
fyrir baunirnar."
★
Eg var að baða hann Patrek
minn, fimm ára gamian hnokka,
og burstaði á honum hendurnar,
eins og t.d. kvæðinu „Sendi-
bréf“, sem er vægast sagt
vafasöm eftirmæli eftir
Nordahl Grieg. Bókin er þó,
þegar á allt er litið, heldur
skikkanleg aflestrar, hana
vantar bara þetta litla, sem
oft og tiðum skilur að sæmi-
legan skáldskap og góðan.
T.d. er hér kvæði, sem nefn-
ist „Myndin“:
„Hamingjan mættti mér
á förnum vegi,
þá var hún örlát, vildi alla
gleðja,
en gjafir heimar líkjast
stundum storkun
, að stækka, mamma? Hver fing-
urinn heldur þú að verði stærst-*
ur?“
★
Kaupmaður var að ráða til sia
vélritunarstúlku og sagöi;
„Hvað geturðu gert?“ Hún: „ja,
ég get vélritað dálítið, og kamt
svolítið í hraðritun, og ég —•
hér — danza ágætlega".
— ei gull né sæmd hún gaf !
mér, aðeins leir*
I gremju hennar gjöf ég
kasta vilclitf
— Þá brá þér fyrir sjónir
mér — og síðans.
er ég að reyna að móta
mynd í leirinn,
myndina þína, er verður
aldrei til.‘f
Þetta er ekki svo vitlaus
hugmynd, en ekki meira. Eg
er viss um það, að frú Hall-
dóra getur og gerir betur í
næsta sinn.
f:-f H.Ó.
i—iru-n.r jtjj—J~U--------------iT-; n--------1*“ f*i — • * ■ ■ “* «*■ » « ^ -

H.F
heldur uppi reglubwidnum siglingum milli íslands og helztu viðskipta-
landa vorra meS hraðskreiðum nýtízkii skipum
*
Arið sem leið íózu skip félagsins og leiguskip
þess 95 fezðir milli landa, og komu 177 sinn-
um við á 32 höfnum i 12 löndum, til þess
að koma framleiðsluvözum frá landinu og sækja
nauðsynjavöruz.
Svo iíðar fezðiz til og fzá svo mözgum höfnum
czlendis fzyggja það, að vözuznaz þurfa aldrei
að bíða lengi eftir skipsferð.
Með því að beina vöruflutningum yðar ávallt til Eimskip, fáið þér vör-
urnar fluttar fljótast og öruggast á ákvörðunarstaðinn
Munið: ALLT MEÐ EIMSKtP

, l*
*?¥***•**
;
:!