Mánudagsblaðið - 22.05.1950, Blaðsíða 8

Amerfskt kvenfóik tryllt
amli menn m -
graiiæ
Þegar ég bjó í Bretlandi,
var mér sagt, að Ameríka
væri ,,land æskunnar“ og
einnig Paradís kvenfólksins.
Raunverulega er það land
og Paradís gamalla manna,
þar sem lífið byrjar um
fimmtugt og þar sem grátt
hár (eða skalli) er vegabréf
til ásta.
,Eg fann aldrei til þessa eins
sterklega eins og þegar ég
fór á dansleik í Waldorf
Astoria hótelinu í iNew York.
Næstum allar stúlkurnar
voru ungar og yndislegar. En
Hengið
ekki buxurnar
yfir stólbakið
Alvarleg ámínn-
ing frá dóms-
málaráðherra
Dómsmálaráðherra Suður-
Afríku kvaddi sér nýlega
hljóðs í neðri deild þingsins
og yaraði karlmenn í landinu
við því að hengja buxur sín-
ar yfir stólbakið í svefnher-
berginu, áður en þeir gengju
til náða. Ástæðan fyrir því,
að þingið tók þetta alvarlega
mál til meðferðar, var það,
■að nokkru áður hafði buxum
forsætisráðherrans, Dr. Mal-
ans, verið stolið úr svefnher-
berginu hans og jafnframt
varð það upplýst, að hann
var ebki sá eini sem lent
(hafði í þessu óþægilega æv
intýri þar í landi.
Það virðist sem buxur séu
í miklu verði meðal Suður-
Afríkubúa og að stór þjófa-
félög hafi verið stofnuð með
það eitt fyrir augum að fiska
þessar nauðsynlegu flíkur út
um svefnherbergisgluggana,
með hjálp prika, sem sér
staklega hafa werið búin út
með þessa einstöku veiðiað-
ferð fyrir augum.
Dómsmálaráðherra upp-
lýsti, að hann sjálfur legði
alltaf buxur sínar í brot, en
jafnframt læsti hann þær inn
í skáp áður en hann gengi
til náða.
í þinginu var almenn
hrifning yfir því, að nú
skyldu teknir upp nýir svefn-
herbergishættir í þessu til-
liti, svo að ekki þótti nauð-
synlegt að gengið yrði til at-
ikvæðis um málið.
samt voru 90% karlmann-
anna sköllóttir, fótaveikir og
magamiklir. Þó var _það
auðsýnilegt að stúlkurnar
dáðu þá.
,,Hvað sjá svona laglegar
ungar stúlkur í þessum
mönnum," spurði ég konuna
mína?“
„Stórar fjárupphæðir“
svaraði hún. Þið vitið hvað
konur geta verið kvikindis-
legar.
Ef þetta er ekki land gam-
alla manna, því eru þá söngv-
arar eins og Ezio Pinza upp-
áhald stúlkna og ungra
kvenna sem ættu að vera
nógu gamlar til þess að vita
betur? Pinza, sem er 54 ára
gamall og afi, syngur „One
enchanted evening“ fyrir
Mary Martin í sjónleiknum
South Pacific. Hann hefur
ekki stundlegan frið fyrir
rithandarsöfnurum og snar-
vitlausum aðdáencjum. Þei'
segja að stúlkur þurfi aðeins
að sjá „sjarmann“ hans Ezio
og þá fá þær gæsahúð og
hjartslátt af hrifningu. Ný-
lega undirritaði hann samn-
ing upp á fleiri hundruð þús-
und dollara til þess að leika
aðalhlutverb í nokkrum
söngvamyndum.
Mest auglýstu rómansar í
Bandaríkjunum árið 1949
voru gifting Albins Barkley,
varaforseta Bandaríkjanna,
sem er 72 ára, gifting Willi-
ams O’Dwyer, 50 ára gamals
borgarstjóra New York og
gifting Glark Gable, sem er
50 ára.
Barley giftist 38 ára gam-
alli ekkju eftir að ástarleik-^
ur hans hafði verið ræddur
í blöðunu-m frá degi til
dags. Brúðkaupsdagur þeirra
var sýndur í sjónvarpi, skrif-
aður í grátklökkvuin tón í
dagblöðin. Brúðkaupsferðin
kom á eftir, og lýsingar blað-
anna voru væmnar. Til dæm-
is má nefna, að þegar þau
komu til Georgia-fylkis, þá
var fremur kalt í veðri. Þá
átti varaforsetafrúin að segja
við manninn sinn 72 ára
gamlan:
„Haltu utan um mig, svo
að mér hlýni dálítið'*.
„Þetta er í fyrsta og síð-
asta skiptið, sem þú verður
að hvetja mig til þess arna“
var svar hins aldraða brúð-
guma.
O’Dwyer, borgarstjóri, gift-
ist hinni fögru Sloan Simp-
sin, eftir að blaðamenn höfðu
elt þau svo mánuðum skipti.
Þegar giftingardagurinn kom
voru blöðin full af væmnu
kjaftæði, sem keyra þótti um
þverbák.
Gifting Clark Gables á síð-
asta ári var sú fjórða .í röð-
inni. Þegar hann var að
leggja af stað í lorúðkaups-
ferðina sjóleiðis til Honolulu, f
réðust nokkur hundruð kven-
manna um borð og gerðu ná-
lega allt vitlaust. Eitt blaðið
hafði i aðalfrétt. „Þau skiptu
á einverunni fyrir æsandi
hamingju.
Söngvarinn A1 Jolson (62.
ára) er feikna vinsæll, miklu
fremri þeim, sem yngri eru
í sönglistinni.
Einn blaðamaður í New
York segir, að þráin eftir ör-
yggi geri það að ungar ame-
rískar stúlkur vilja fremur
eldri menn en yngri. Gömlu
mennirnir, fullir speki og
sjálfstrausti, hafa einskonar
föðurlegar eða móðurleg á-
hrif á þær sérstaklega hvað
vernd og umhyggju snertir.
Bob Hope og Pinza ræddu
nýlega þetta mál, og þá upp-
lýsti Hope að „nú bæðu allir
ungir leikarar í Hollywood
menn þá, sem sjá um andlits
farða þeirra, að mála á þá
nokkur grá hár og hrukkur.
HÁHUDAGSBLAÐIÐ
BasebaU er afar vinsæl íþrótt í U.S.A., og sækir foiset-
in jafnan helztu leikina. — Myndin sýniir forsetann í
stúku sinni á leikvellinum, og kastar hann tveim boltum
til leikmar.íia, en- það merkir að leikurinn skuli hef jast.
tfarð að kyssa
konu sína, tengda-
móður og köttinn
Konur geta verið mjög til-
ætlunarsamar, . þegar þær
hafa loksins náð sér í mann
— að minnsta kosti í Eng-
landi.
Nýlega var afgreitt í
hjónaskilnaðarréttinum ákaf-
lega einkennilegt, en sem
betur fer sjaldgæft, skilnað-
armál.
Starfsmaður járnbrautar-
félags þar hefur undanfarin
ár átt við einkennilega heim-
ilisbaráttu að búa. Á hverju
kvöldi, þegar hann kom
þreyttur frá vinnu, varð
hann að kyssa konu sína,
tengdamóður og heimiliskött-
inn ,,Beauty“. Það kom ekki
að neinum notum, þótt mann
auminginn reyndi að mót-
mæla þesu kossaflangsi, því
konan heimtaði að svona
skyldi það vera. Auðvitað
hafði hann ekki neitt á móti
því að kyssa konuna sína —
það var mjög ánægjulegt, en
til þess að heimilisfriðurinn
héldist, þá var ekki um ann-
að að tala en að kyssa hin
tvö.
Að lokum varð maðurinn
þreyttur á þessum daglegu
kossum, Og svo fór að hann
sótti um skilnað, sém hann
fékk samstundis vegna þess-
ara ..órýmilegu krafa kon-
unnar“. Dómarinn var svo^
ákveðinn, að hann slepptij
allri málamiðlun, sem þó er
talin nauðsynleg áður en
skúnaður er veittur. !
Gleltnr, gamansemi og drykkjnlætí
Það skeði ekkert smáræði
nýlega í New Dehli á Indlandi,
þegar brezkur þegn, fyrrver-
ahdi höfuðsmaður í hernum,
hellti úr vínglasi yfir höfuðið
á sendiherra Argentínu í Ind-
landi. Ástæðan fyrir þessu ó-
vænta höfuðbaði var sú, að
Bretanum þótti sendiherrann
of hávaðasamur í veizlu, sem
haldin var á einu af stærstu
hótelunum þar. En eftirköst-
in urðu þó þessi:
Hinn móðgaði sendiherra
fór strax morguninn eftir á
fund forsætisráðherrans, Ja-
waharlal Nehru, til þess að
kvarta; starfsmenn protoeol-
deildarinnar í utanríkismála-
ráðuneytinu fengu ekki fríið
sitt þennan laugardag; vopn-
uð lögregla stóð vörð á göng-
unum í Imperial Hotel til þess
að verja sendiherrann frá|
frekari árásum og Bretinn var
rekinn úr hótelinu og ákærð-
ur fyrir árás.
Argentínski sendiherrann
og starfslið hans líta á þetta
atvik sem pólitískt í eðli. —
Bretinn heldur því fram, að
sendiherrann hafi verið of há-
vaðasamur og auk þess hafi
hann ekki vitað, að hann væri
sendiherra. — Sendiherrann
hafði gert svo mikinn hávaða
aðallega með því að blása í
flautu, að Bretanum fannst
sér ómögulegt annað en að
hella nokkrum dropum af
vatni á kollinn á honum til
þess að ,,kæla hann“. Jafnvel
grínleikarinn, sem var á sýn-
ingarsviðinu í salnum hafði
eins og í gamni varpað þeirri
spurningu að sendiherranum,
„hver hleypti yður inn?“ En
sendiherrann brást illur við
og henti glasi af ,,highball“
(ágætis hressing, segja fróð-
ir) fullu í Bretann. „Eg hélt,
að hann langaði til þess að
leika við mig,“ sagði Bretinn
blaðamönnum, „svo ég tók
fulla könnu af vatni og sagði
— gríptu — og kastaði henni
í fangið á honum.“
Lögreglan kom, og allir
fóru á stöðina nema móðgaði
sendiherrann. Þegar lögregl-
an hafði tekið skýrslu af öll-
um, var þeim sleppt, en Bret-
inn var daginn eftir kærður
fyrir árás, en fær að ganga
frjáls, þar til málið er tekið
fyrir.
Þegar síðast fréttist voru
allir i vandræðum — lögregl-
an, utanríkismálaráðuneytið,
innanríkisráðuneytið og hótel
stjórnin — nema sendiherr-
ann, sem enn var fjúkandi
vondur.
(Stytt úr New York Times).