Mánudagsblaðið - 10.07.1950, Blaðsíða 5

Mánudagurinn 10. júlí 1950.
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
5
Það kom nýlega fyrir í leik-
húsi, í hléinu milli þátta, að
maður heyrðist segja við hóp
vina sinna nokkurra: „En hve
falleg þessi stúlka er.“ Einn
þeirra svaraði: „Hamingjan
góða, með þessar býfur. Þær
eru eins og áskessunum í Nor
egi.“ Við litum strax á fætur
konu hans, sem voru nettir
og skórnir fallegir. — Annar
vinur stundi: „Falleg.“ Sjáið
þið þessi litlu, brúnu svins-
augu í hausnum á henni.“ —
Þriðji maðurinn sagði. „Eng-
in kona með klóm, eins og
hún, getur verið falleg í mín-
um augum.“ Konan, sem ver-
ið var að ræða um, var vel
klædd og fremur eftirtektar-
verð.
Hvað átti nú þessi lúsaleit
að þýða! Hún var gerð til
þess að komast að hinum
margvíslegu skoðunum karl-
manna á konum. Svo spurði
ég marga menn, hverju þeir
tækju fyrst eftir hjá kven-
fólki. Ef þið spyrjið menn í
ykkar stétt sömu spurningar,
mundi yður furða á því, hve
víðtæka lýsingu þér fengjuð
um kvenfólkið: föt þess, sál
og líkama.
Rithöfundur:
Því miður eru duttlungar
tízkunnar slíkir, að þeir meina
manni að sjá það fyrst, sem
maður vildi. Eg lít fyrst á aug
un. En nú á dögum er ómögu-
legt annað en sjá hattinn
fyrst. Hreimur og raddblær
er það, sem ég tek næst eftir.
En ég er alls ekki viss um, að
konur kunni að nota sér það,
sem náttúran hefur gefið
þeim. Ekkert er smekkmönn-
um jafn ógeðfellt sem hinn
algengi ósiður, að reita af sér
augnabrúnimar. Nefinu má
ekki heldur gleyma. — Eg
skemmti mér konunglega við
að rölta um göturnar og dást
að nefinu á kvenfólki, og að
stærð þess og lögun.
Auglýsmga-1 jósmyndari:
Beztu fyrirmyndirnar fvrir
Ijósmyndara eru oft stúlkur,
sem eru blátt áfram í útliti,
alveg eins og skemmtilegustu
stúlkurnar eru sjaldan þær
fallegustu. Svo að ég held, að
það sé engin goðgá af mér
sem Ijósmyndara að segja, að
ég tek fyrst eftir hörundinu.
Að sjá eölilegt, lýtalaust hör-
und, sem full dagsbirta fær
ekki sakað, það er virkilega
dálítils virði.
Kvikmyndatökumaður:
Augu kvenna segja oft
eins mikið og 400 blaðsíðna
sjálfsævisaga. Er augnaráð
blekking ein eða sýnir það,
hvað hún er eða getur orðið?
Daður, töfrar, tár, glettni, ást
— hvaða tilfinningar og eigin
leikar eni til, sem augun geta greiðsla, heldur á hvern hátt
ekki sýnt! Ef svo konan, fyrir
utan það að hafa falleg augu,
er snyrtileg, hefur þægilegan
málróm og þokkalegar hreyf-
ingar, þá hlýtur hún að vera
yndisleg manneslcja.
Hljómsveitarstjóri:
I níu skipti af hverjum tiu
get ég sagt, hvern rnann
stúlka hefur að geyma, með
þvi að líta á varirnar á henni
og heyra málróminn. En falsk
ar varir reka mig á flótta ■—
þrátt fyrir meistaralegt hand-
bragð frá sjónarmiði málara.
Rekist ég á þunnar, saman-
bitnar varir, þá fellur mér all
ur ketill í eld og ég bý mig
undir að verða spurður út úr
um kenningar Platós. Raadir
heilla mig líka. Heizt vil ég
heyra mjúkan, blíðlegan mál-
róm, þegar kona talar. En var
ir eru mitt mesta áhugamál,
og á þær lít ég fyrst, jafnvel
stari, er ég hræddur um.
Andlitsmyndamálari:
Augun eru helzta einkenni
allra manna — svipnum leyn-
ir enginn. En sérhvert smá-
atriði í klæðaburði eða snyrt-
ingu sýnir lika, hver konan er.
Eg viðurkenni, að öfgar eru
mitt eftirlæti. Andlit, þar sem
húðin er fest þétt að beina-
byggingunni, eða hrukkótt
andlit aldraðrar konu — hvort
tveggja tegund af andlits-
falli ífyllir mig þeirri til-
finningu að vera laus við hið
vanabundna.
Fegurðar-„bóngur“:
Ó, ég lít fyrst á vöxtinn.
Hár og hvelfdur barmur,
grannt mitti, mjúklegar
mjaðmir, og fallegar f ætur. —
Svo þegar ég er búinn að fá
hugmynd um vaxtarlagið, tek
ég eftir tönnunum. Brosið lýs
ir betur persónuleika stúlku
heldur en nokkur annar and-
litsdráttur. Og fallegt bros
krefst þess, að tennurnar séu
hvítar og jafnar. Hvað við-
víkur snyrtingu og klæðnaði
vil ég hið guilna meðalhóf.
Klæðskeri kveima:
Það fyrsta, sem ég tek eft-
ir, er, hvemig umgjörð hárið
myndar um andlitið. Á lær
lingsárum mínum sem kjóla
teiknari, var ég vanur að
teikna fyrst andlitið og ein-
beita mér síðan að því, að láta
hárið mynda fallega umgjörð
um það. Það er ekki gerð eða
litur eða skrautleg hár
hárið vex út úr höfðinu á
konu, einkum fyrir ofan gagn-
augun, sem fyrir mér vakir.
(Lauslega þýtt).
Vaíasöm fræðsla.
Eg held, að það sé mjög
hæpinn árangur (nema fyrir
læknana sjálfa), þegar þeir
^eru að fræða okkur um veik-
indi og einkenni þeirra, eins
og t. d. fyrirlestrarnir um
krabbameinið í útvarpinu.
Nógu er^ það margir, sem
alltaf eru að hugsa um það,
hvort ekki gangi þetta eða
Biðillinn: Þau eru með öllu
ómóttækileg fyrir alla sjúk-
dóma.
Ólafur: Hvernig er púls-
inn?
Biðillinn: Eins og hjá öll-
um heilbrigðum mönnum á
mínum aldri.
Ólafur: Gott er nú það. —
Heilsan er fyrir öllu. Svona á
það að vera. Svo er það nú
blóðþrýstingurinn. Hvernig
er hann?
Biðillinn: 120, þegar hjart-
að dregst saman.
Ólafur: En þegar það dregst
sundur ?
Biðillinn: 75.
Ólafur: En augun ?
Biðillinn: Stálhraust, og
hitt að þeim, og eru þeir venju sjónin svo góð, að ég sé jafn-
lega þeir móttækilegustu fyr-
ir alla sjúkdóma; og hvern
langar til að verða eins gam-
ali og Metúsalem, ef hann á
að vinna það til að lifa á tómu
grasi og mjólk og þess á milli
alltaf að vera að hugsa um,
hvort þetta eða hitt sé hollt.
Hvernig litist þér á, lesandi
góður, að lifa í því þjóðfé-
lagi, þar sem enginn getur
hugsað eða talað um annað
en heilbrigði.
Hér kemur sýnishorn af
slíku hjartastyrkjandi og and
ríku samtali, eins og Ralph
Wotherspoon hugsar sér það.
Bónorðið
í skrifstofu Ólafs stórkaup
manns — þár situr hann sjálf
ur og biðill yngri dóttur hans.
Ólafur: Nú, svo þér segizt
vilja ei^a yngri dóttur mína ?
Biðillinn: Já, það er mín
heitasta ósk.
Ólafur: Já, ég er því ekki
mótfal'linn. En ekki megum
við þó hrapa að þessu. Og mig
langar til að leggja fyrir yður
örfáar spumingar (og hann
tekur upp blað). — Kannske
þér viljið segja mér eitthvað
um ættingja yðar, t. d. afa yð-
ar, foreldra, föður- og móður-
bræður, föður- og móðursyst-
ur, bræður yðar, systur yðar,
bræðrabörn yðar og systra-
börn. Hefur nokkuð af þessu
fólki þjáðst eða þjáist það
kannske ennþá af andarteppu,
erfiðum hægðum, vindverkj-
um, niðurgangi, æði, slaga-
veiki, gigt, lystarleysi eða öðr
um alvarlegum sjúkdómum, t.
d. kláða á kroppnum, líkþorn-
um? Hugsið yður vel um, áð-
ur en þér svarið. Þetta er al-
vörumál.
vel á nóttu sem degi.
Ólafur: En eyrun?
Biðillinn: Heilbrigð frá fæð
ingu'og heyrnin svo góð, að
ég heyri hvísl,, hvað þá ef
hærra er talað.
Ólafur: Ágætt. Fátt er of
vandlega athugað. Hún eldri
dóttir mín varð fyrir hræði-
legu óhappi eða þó öllu held-
ur slysi. Hún tók niður fyrir
sig, giftist til f jár. Þó var mað
urinn ekki ómyndarlegur, en
okkar á milli sagt, var hann
alltaf öðru hverju heyrnar-
laus á vinstra eyranu — eða
var það hægra eyrað ? Eg man
það ekki með vissu. En mig
grunar, að hann hafi gengið
lengi með þennan hræðilega
kvilla, síðan löngu áður en
hann kvæntist. Telpan mín
eldri, 'hún Beta, var ákaflega
slegin, og þetta var líka
hræðilegt reiðarslag fyrir
mig. — En hún skildi við
hann.
Biðillinn: Það var eðlilegt.
Ólafur: Meira en svo. En
hvar vorum við? Já, nú man
ég. Það var heyrnin, sem við
vorum að tala um. — Hafið
þér eða ættfólk yðar aldrei
þjáðst af svima, aldrei heyrt
klukknahljóm fyrir eyrum
ekki niðurfallssýki, meðvit
undarleysisköstum, sól
stungu, hettusótt eða þvílíku,
já, eða gigtarhita?
Biðillinn: Nei, aldrei.
Ólafur: Síðasta spurningin
verður þá þessi: Hafið þér
nokkra æðahnúta ?
Biðillinn: Eg hef einn duk
unarlítinn æðahnút á vinstra
fæti, svo lítinn, að ég finn alls
ekki til hans. Ef ég verð þá
nokkru nær. Því til að eignast
hana yngri dóttur yðar, ská
ég láta lækna hann strax.
Framhald á 8. siðu.
ÁætlaSar flug-
ferðir í júlí 1950
(innanlandsflug)
Frá Reykjavík:
Sunnudaga:
Til Akureyrar (kl. 9,30)
— Vestmannaeyja
— Akureyrar (kl. 16,00)
Þ&ð borgar sig
Mánudaga:
Til Akureyrar (kl. 9,30)
— Vestmannaeyja
— Neskaupstaðar
— SeyðisfjarÖar
. Kirkjubæjarklausturs
- Hornafjarðar
— Akureyrar (kl. 16,00)
að senda
Þriðjudaga:
Til Akureyrar (kl. 9,30)
— Vestmannaeyja
— Blönduóss
— Sauðárkróks
— Siglufjarðar
— Akureyrar (kl. 16,00)
vörurnar
Miðvikudaga:
Til Akureyrar (kl. 9,30)
— Vestmannaeyja
— Hólmavíkur
— ísafjarðar
— Akureyrar (kl. 16,00)
með
Finnntudaga:
Til Akureyrar (kl. 9,30)
— Vestmannaeyja
— Blönduóss
— Sauðárkróks
— Kópaskers
— Reyðarfjaröar
— Fáskrúðsfjarðar
— Akureyrar (kl. 16,00)
flugvéium
Föstudaga:
Til Akureyrar (kl, 9,30)
— Vestmannaeyja
— Kirkjub.klausturs
— Fagurhólsmýrar
— Hornafjarðar
— Siglufjarðar
— Akureyrar (kl. 16,00)
Flugfélags
Laugardaga:
Til Akureyrar (kl. 9,30)
— Vestmannaeyja
— ísafjarðar
— Blönduóss
— Sauðárkróks
— Egilsstaða
— Akureyrar (kl. 16,00)
íslands
FRA AKUREYRI:
Til Sigluf jarðar — Alla daga
Til Ólafsfjarðar — Mánu-
daga og fimmtudaga
Til Kópaskers — Mánudaga
og fimmtudaga
Til ísafjarðar — þriðjudaga
Til Egilsstaða — Miðviku-
daga.
Látið ..FAXANA" flýta
vöiusendingum yðar.
Flugfélag íslands.