Mánudagsblaðið - 11.06.1956, Blaðsíða 6

6
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 11. júní 1958
„Þú ihefur kynnzt flestum
í fjölskyldunni, er' það ekki
Bláir?“ hafði Judith sagt og
skyndilega hafði Barböru
fundizt að hún þyrfti að flýta
sér út úr herberginu. Annars
hefði hún orðið veik; og þeg-
ar hun kom upp í herbergi
sitt varð hún veik, og það
varð ekki fyrr en Blair var
farinn að hún náði aftur valdi
yfir sjálfri sér. Eftir það er
Blair kom í heimsólcn, átti
hún alltaf leyndardómsfullt
„stefnumót" og hún varaðist
það að vera ein með honum
svo mikið sem augnablik, og
var alltaf upptekin þegar
hann í boðum, bauð henni upp
í dans. Það voru hlutir sem
máður gerði og aðrir, sem
maður gat ekki gert undir
neinum kringutnstæðum.
Raunverulega var það Blair,
sem var orsökin í daðrinu við
Bonnington kaptein, en við
því var ekkert að gera. Það
var áuðveldara að komast hjá
Blair með því að vera mikið
út á Við og hafa stanzlaus og
óvænt stefnumót viSLmennta-
mann eins og Riehard Bonn-
ington — sem bjó einn í út-
jaðri þorpsins, átti bíl og mik-
ið af peningum sem hann var
alltaf tilbúinn að eyða. Flest-
ir þorpsbúar unnu á daginn
á skrifstofum eða í stóru
pappírsverksmiðjunni um það
bil þrjár mílur í burtu. Fátt
vaf um ógifta menn og þeir
voru eftirsóttir, boðnir alls-
staðar hvert kvöld en þeir
tóku iífinu létt og léku sér án
þess að hugsa með nokkurri
alvörú um hjónaband, fóru út
með sitt hvorri stúlkunni
hvert kvöld og voru óráðnir
, í öliu. En Bonnington kap-
teinn var öðruvísi. Hann var
hálfgerður silakeppur, —
fremur óskemmtilegur og yf-
ir fertugt, en hann var örugg-
ur og hélt sér við viðfangs-
efnið. Hann hafði kynnzt
Barböru á basar, þar sem hún
hafði vérið klædd eins og sí-
gaunastúlka, bað um að vera
kynntur og frú Dean hafði
gert það. „Hann er þess virði
að hugsa alvarlega um, góða
anín. Hann keypti nýlega San-
defby Manor, og er stórefn-
aður. Þér kynni ekki að tak-
ast vel, ljúfan.“
Barbara sem drakk með
honum te stundu seinna í
tjaídskrifli, fannst hann vera
anaður með sérstaklega stór
augu, fremur feiminn og
klaufaiegur, og þegar hann
talaði stamaði hann eilítið.
Hann sagði henni að hann
íhefði útskrifast særður úr
isjóhernum, og að eftir að
hafa ánim saman svipazt um
teftir þokkalegum híbýlum
liafi hann loksins fengið það
sem hann vildi, Sanderby Ma-
nor. Hann sagði henni og að
kona sín hefði dáið af barns-
fömm átta árum áður og síð-
an hefði hann búið einn með
ráðskonu og fimm hundum
og þremur hrossum. Basar-
ínn var haldinn á spítalalóð-
Imii til styrktar spítalanum
Og er hún sá Blair og Judith
9.
FRAMHALDSSAGA
Judith
ganga saman fyrir framan
tjaldið, þá lézt hún hlusta af
mikilli athygli þö svo væri
alls ekki. Eftir teið þakkaði
hann henni ástsamlega og
spurði hvort hann mætti ekki
heimsækja hana seinna, og
síðan þá hafði hann komið
mjög oft. Barbara vissi að
hann var að verða ástfanginn
í henni og að hún hagaði sér
mjög illa gagnvart honum, en
vegna Blair var þetta alveg
óumflýjanlegt. Og að minnsta
kosti var Bonnington kap-
teinn hlýlegur og góður —
en hræðilega leiðinlegur og
allt var betra en að horfa á
þau Blair og Judith og óttast
hvert augnablik að koma upp
um sjálfa sig.
Ekki batnaði þegar Biair
fór að veita henni eftirtekt
með því að koma fram við
hana eins og systur. Hann
leiddi hana undir hendi í
gamni og hún fékk bæði hjart
slátt og hrifningartilfinningu
er hún fann handlegg hans
utan um sig.
6. KAFLI
Brúðkaupsdagur þeirra Ju-
dith og Blair tókst mjög vel.
Smáveizla var halin eftir
■fVS i -'v* r, ií ••
vígsluna og brúðhjónin fóru
úr henni þakin blómum, hrís-
gi’jónabaði og góðum óskmn,
en boðsgestir reyiidu á eftir
að gera sér verulegan daga-
mun. Sextán þeirra ákváðu
að fara á veitingastað og
dansa og skemmta sér og
meðal þeirra var Bonnington
kapteinn. Bonningtpn dans-
aði ekki, vegna fótameins og
tók það mjög nærri sér. Hann
hafði stungið upp á því að
þau Barbara færi eitthvað
tvö saman og borðuðu kvöld-
verð, en Barbara vildi ekki
borða rólega með neinum eða
neins staðar. Rólegur kvöld-
verður þýddi það, að tími var
til að hugsa um það sem skeð
hafði um daginn og muna
hluti, sem hún varð að gleyma
ef hún óskaði eftir að öðlast
frið í sálu sinni — Judith í
brúðarkjólnum er hún stóð á
gráum kirkjutröppunum, —
augnaráð Blairs er pískur
safnaðarins gaf til kynna að
hún væri á leið til altarins og
hann sneri sér við. Athöfnin-
fyrir framan altarið og að
henni lokinni er Blair beygði
sig til þess að kyssa Judith
fyrir framan allan söfnuðinn
— þegar hann kvaddi er þau
fóru í brúðkaupsferðina, og
hanu hafði allt í einu öllum
eftir E. Carfrae
að óvörum beygt sig og kysst
hana. Barbara hafði staðið
þarna eins og steim-unnin —
svo kuldaíeg að Blair hafði
haft orð á þvi.
„Þú ert eins og ísmoli, Bags
—. Flýttu þér inn í hlýjuna“,
sagði hann, en hún hafði
neytt sig til að brosa og stóð
kyrr. Hún var síðust til aö
fara inn, stóð bara á tröpp-
unum og starði í áttina, sem
þau höfðu farið.
„Við erum að undirbúa
paity, Barbara, hjálpaðu okk-
ur til að ákveða hvert við f ör-
um“ sagði hann og Barbai’a
flýtti sér inn í hópinn sem
þegar var í háværum umræð-
um um hvert fara skyldi. —
Seinna hafði Richard beðið
hana að koma með sér einum
að borða, en hún var fegin að
geta afsakað sig með því að
hópurinn hef ði ákveðið sig og
þau skyldu fylgjast með. Þá
var ekki tími til að hugsa og
vínið myndi skapa einhverja
yfirborðsgleði.
Það skrýtna var að Susan
bað um fylgjast með. Venju-
lega var hún mótfállin dansi,
hafði ekkert gagn af slíkum
hégóma, en í dag var hún allt
í einu áfjáð í að vera Ineð.
Barböru fannst hún líta með
allra bezta móti út — kát og
fjörug.
„Eg vildi gjarna koma líka“,
sagði hún.
Charles Sagford, varð mjög
ánægður. Hann var stakur og
sá þarna möguleika, en ann-
ars var hann hálfdaufur í
viðkynningu.
„Vissulega kemurðu með“,
sagði áiann. Við förum öll
saman klukkan hálf sex, og
Susan kemur í mínum bíl. Eru
allir samþykkir?“
Barbara fór úr brúðar-
meyjarkjólnum og í kvöldföt.
„Þú ert ekki vön að fara út
að dansa, er það ? Hvað kem-
ur til?“ og Susan yppti öxl-
um.
,,Ö— ég veit ekki“ ún var
rjóð í framan og eftirvænt-
ingarfull. „Eg geri ráð fyrir
að það sé vegna alls þessa í
dag — og hversvegna skyldi
ég ekki fara?“
„Auövitað", sagði Barbara
,,og mér lýst það einmitt bera
vott um heilbrigð sjónarmið.
Persónulega myndi ég þakka
fyrir hvað sem væri, ef það
tæki mig burtu frá þeim hóp,
sem þú ert í. Þú ert of lag-
leg til þess að umgangast
slíkan hóp og þú gerir, Sus,
an. Sannarlega myndi ég
halda mig frá þeim í þínum
sporum, Charles Sagford er
ekki sérstaklega spennandi,
en hann er að minsta kosti
heiðarlegur. Og hann er efn-
aður, eða verður það er faðir
hans fellur frá. Ef þú ferð vel
að ráði þínu —“
„Það er sennilega alveg von
laust, jafnvel að reyna að
koma þér í skilning“, sagði
Susan yfirlætislega, en þetta
yfirlætisbragð hennar hafði
oft komið systrum hennar til
að lalæja, jafnvel þótt það
færi í skap þeirra. „Eg hefi
raunverulega ekki minnsta á-
huga á piltum eins og Charl-
es — ég vil karlmenn, sem ég
get talað við — ekki aðeins
koketterað. Eg fer aðeins með
honum vegna þess — bara
vegna þess að mig langar út
að dansa. En þú mátt muna
það, að ég hefi alls engan á-
huga á piltum eins og Charl-
es“.
Seinna komst Barbara að
því hvers vegna Susan hafði
viljað fara með hópnum, því
meðan stóð á miðri máltíð á
liótelinu, þá gekk Gi’ant Em-
ways gegnum matsalinn, og
fluttist milli borða svo að
hann gat séð hópinn án þess
að svo sýndist að hann vildi
það sérstaklega. Susan roðn-
aði og tók að tala við Charles
af miklum móð.
Barbara hefði viljað, öllu
öðru framar, getað löðnmg-
að Susan litlu systui’ sína, er
hún sá Grant Emways koma
inn. Þetta var allt svo aug-
Ijóst og undirbúið og Grant
Emways var óþolandi. Jafn-
vel frú Dean, sem annars var
miklu frjálslyndari en flestir
þorpsbúar, þoldi ekki Grant í
húsum sínum —- þótt enginn
gæti sagt fyllilega hvers
vegna allir vildu lítt með hann
-hafa að gera.
Áuglýsið í
éia
n

Aldref f
s
Fimmti og síðasti ritlingur JónaSar Jónssonar
AustriB og vestrsB
er um kjörorð Jóns Baldvinssonar: Aldrei til
Moskvu. Bæklingurinn kemur þessa daga frá
Akureyri í flestar bókabúðir.
Ritlingurinn gæti líka heitið: „Svartir listar og
hvítir í Rússlandi og á íslandi“. Hjá Stalín var
nafn á svörtum lista brú yfir í aðra tilveru en
á fslandi þýðir tilvist svörtum lista útlegð í
. . valda- og metnaðarmálum. Nefnd eni dæmi um
um þrjá smmlenzka stórhöfðingja sem voni
árum saman á svörtum lista en síðar náðaðir,
Þá eru nefndir fjórir frægir mettn, smn úr
hverjmn stjómmálafloldii, sem vom um árabil
eða ævilangt, dæmdir frá mannfélagstrúnaði
fyrir tregðu við að trúa á félaga Staiin þegar
þess var krafizt. Að lokum er Ijósmynd af
svörtum lista með rúmlega 40 nöfnum. Fylgja
fíestum nöfnum athugasemdir um skaphöfn
þeirra. Að lokurn kemur tillaga mn hvítan lista
sem á að ná ti! állra borgarafíokkanna þegar
þeir að loknum kosningum í vor talta sé'r stöðu
á þjóðstjómargrundvellinum frá 1939. Þá er
Iýst hversu „hinir sameinuðu verktakar“ lands-
málanna draga þjóðarskúfuna út af óbilgjörnu
klöppinni, rétta atvinnuvegina úr Itreppu yfir-
standandi trúa, auka’ traust landsins með öðr-
um þjóðum, jafnvægi byggðanna, öryggi heim-
iiaima, viðskiptajöfnuðinn og gengi krónunnar.
Þessar tillögur verða vonarglampi á nætur-
Mmni iimihaldslausra kosninga og eina bi-úin
frá dánarbeði hins hrakta og svívirta Stalíns
yfir í frelsisland Jóns Sigurðssonar.