Mánudagsblaðið - 27.10.1958, Qupperneq 8

OR EINU I ANNAD
Afmæís Sjóvá ~ Væfa og göfumálning — Skröll í
„Flórnum" — Slúdenfar og sf jórnmál ~ Snjall
níanóleikari — Leikhúshornið
„Sjóvá“ hélt hátíðlegt 40 ára afmælið með f jölmennu
boði í húsakynnum sínum; voru veitingar bornar f ram
á þremur hæðum og gestir „lóðsaðir“ á milli eftir
þörfum. Þarna voru mætt flest stórmenni landsins,
forstjórar tryggingafélaga, yfirmenn ýmissa stórfyr-
irtækja, þingmenn, bankamenn og peningamenn •—
jafnvel „nefndin" við Skólavörðustíg mætti þarna öll-
um að óvörum. Hófið fór hið bezta fram.
©----------------------
Vætutíðin undanfarið hefur nú afmáð málninguna
á götum þeim, sem skipt er í tvær akreinar. Umferðar-
nefnd ætti að athuga vel, að umhleypingatíð íslenzkrar
náttúi’u er aldrei meiri en um þessar mundir og nauð-
syn að merkja götur með varanlegu efni.
©----------------------
/T’ 7
Búast má við.. að brátt verði farið að halda skröll í
„F!órnum“, skemmtistað ungra Framsóknarmanna í
Rej'kjavík. Eru Flórverjar drjúgir mjög, en sagt er að
miðstjórn Framsóknarflokksins hafi ráðið hingað hið
alkunna calypso-söngpar Ninu og Friðrik. Mun í ráði
að kenna kálfum og kvígum flokksins að baula á heims-
borgaravísu, en Þórður Björnsson, foringi Reykjavík-
urdeildarinnar verður forsöngvari. Annars er tákn-
rænt fyrir þennan blessaða flokk, að fundir hans eru
haldnir í næsta nágrenni við rannsóknarlögregluna.
Það er einkennilegt hve blöð flokkanna ,,spila“ upp
fréttum af stúdentaráðskosningum. Það er eins og
stjórnmál þessara skólahvolpa séu pólitískur viðburð-
ur, þótt alþjóð viti, að stúdentar eru bara skólapiltar,
reynslulausir og fljótráðir, og flestir eiga þeir eftir að
mótast í hug og starfi.
Það er ósköp barnalegt að gera þeim svona hátt
undir höfði.
•---------------------------
Gestir leikhúskjallarans, sem þangað koma á kvöld-
in til matar, hafa veitt ungum píanóleikara mikla at-
hygli. Píanóleikarinn heitir Magnús Pé’tursson, og er
vinsælasti, og áreiðanlega bezti ,,dinner“ músíkant
• okkar. Það er gott að forstjóri ,,Kjallarans“ skuli hafa
fengið þennan unga mann til að leika fyrir matargesti,
því ekkert er þægilegra með góðum kvöldverði og léttu
víni, en þægileg hálf-klassísk músík, vel leikin.
©---------------------------
I kvöld , sunnudag, frumsýnir Leikfélag Eeykjavík-
ur bandaríska leikritið Allir synir mínir oftir Arthur
Miller. Þetta er mjög vandað og gott leikrit, sem all-
staðar hefur hlotið beztu undirtektir. Leikstjóri cr
Gísli Halldórsson I síðuStu viku lézt „Haust“
Kristjáns Albertssonar eftir iangvarandr dauðastríð.
Því var borið við að banameinið hefði verið brottför
eins leikanda úr landi. Sannleikurinn er sá, að ?f nokk-
ur hc-fði viljað sjá leikritið hefði tekið ca. hálfa klukku-
stund að æfa nýja leikkonu í hlutverk Regínu Þórðar-
dóttur, sem er að fara af lanöi.
HvaS á aS gera l kv'áld?
Kvikmyndahús:
Gamla bíó: Brostinn strengur. Kl. 5, 7, 9.
Nýja bíó: Sólskinsejfjan. H. Belafonte. Kl. 5, 7, 9.
Tjarnarbíó: Felustaðurinn. R. Lewis. Kl. 5, 7, 9.
Austurbæjarbíó: Ungar ástir. G. Nörby. Kl. 5, 7, 9.
Tripólibíó: Ljósið beint á móti. B. Bardot. Kl. 5, 7, 9.
llafnarbíó: Söguleg sjóferð. R. Shiner. Kl. 5, 7, 9.
L e i k h ú s :
1>jóðleikhúsið: Sá hlær bezt. Emilía Jónsdóttir. Kl. 20.00.
Jðnó: Allir synir mínir. Brynjólfur Jóhannesson. Kl. 20.00.
(Birt án ábyrgðar) .
Falleg blússa.
Nefið
Framhald af 2. síðu.
var það áður fyrr ekki' svo sjald
gæft að leika þannig keppinauta
sína til konungstignar. í stað þess
að drepa þá limlestu menn þá á
andstyggilegan hátt, skáru af
þeim nef, eyru og varir og blind-
uðu þá stundum líka og skáru
tunguna úr þeim. Slíkar aðfarir
þekktust einnig í deilum um keis
aratignina í Miklagarði á miðöld-
um.
Nefskurður getur þó verið gerð
ur í öðrum tilgangi. Meðal tékk-
neskrar alþýðu var það áður fyr
talið óbrigðult ráð við gulusótt að
skera blánefbroddinn af. Og
jafnvel mátti bjarga sálu sinni á
þennan hátt. Á miðöldum var það
útbreidd trú, að ef menn hefðu
| selt sig fjandanum mætti bjarga
I sál þeirra úr ldóm hans, ef nefið
væri skorið af þeim, þegar er þeir
hefðu gefið upp öndina. Er mælt,
! að ekki svo fáir hafi lagt fyrir,
J að svo skyldi gert.
Enn undarlegri er þó önnur
| geng flökkusaga um nefskurð
1 Plún er á þá leið, að i fyrndinni
I hafi verið uppi undurfögur kona,
sem með fegurð sinni gerði prins:
og aðalsmenn i mörgum þjóðlön;'
um sjúka af ást. En þetta var
henni aðeins til angurs og ama,
hún yar fróm og siðsöm og vildi
ekkert hafa með karlmenn að
gera. Og til að losna við biðlaplág
una tók hún það til bragðs að
skera af sér nefið, og eftir það
fékk hún að vera í friði í sínum
frómu hugieiðingum.
Þetta þótti uppbyggileg saga,
og var oft til hennar vitnað af
siðapostulum miðalda, svona áttu
dyggðugar konur að vera. En
iíklega eru ekki margar kynsyst-
ur hennar nú á dögum svona
skapi farnar.
Ólafur Hansson.
Mánudagur 27. október 1958.
BÆJARISÍÓ
rrA horse! a horse! — my
Kingdom for a horss"
Það er skaði að íslendingar
hafa litinn áhuga á góðum lista-
verkum. Bæjarbíó Hafnarf jarðar
hefur nú um skeið sýnt ágætustu
mynd, Richarð XII. eftir W. Shak
espeare, eitt af betri verkum
skáldsins. Verkið er byggt á
sannsögulegum viðburðum, valda
baráttu æðstu ætta Breta um
krúnu heimsveldisins. Þetta voru
dagar bræðra- og frændavíga, þar
sem öll leikbrögð voru leyfð —
fjarskyld, en þó ekki óskyld
frændavígum Sturlungaaldarinn-
ar á íslandi. Richard prins var
bæði óvæginn og slóttugur, sam
vizkulaus en snjall, mjúkmáll og
heiptúðugur. Hryðjúverk hans
eru óteljandi og þótt Shakespeare
kunni að sverta hann um of, er
orðsnilld hins mikla skálds slík,
orðaskipti og húmör í senn hroll-
vekjandi og hrífandi. Má einkum
benda á eintal hans við sál sína
í upphafi sýningar er bróðir hans
konungurinn er orðinn sjúkur o,-
hann hefur att saman konungi og
öðrum bróður sinum prinsinum,
sem hann síðar lætur myrða í
dýflissu. Shakespeare er aldrei
teprulegur; snilld hans er slík,
að viðurstyggilegustu athæfi
Richards verða listræn, búin feg
ursta orðskrúði, iifsspeki og sann
leika. Um þetta verk hafa margir
beztu listanienn Breta farið hönd-
um. Myndin fylglr leikr.itinu eftir
að mestu, en þó er sumu s’eppt,
og nokkru bætt inn, enda þörf
þar sem kvikmynd á í hlut.
Laurence Olivier, leikur Richard
af einstakri snilld og sannfær-
ingu. Iíver hreyfing þessa konung
borna krypplings, augnaráð, svip-
brigði, röddin og fasið allt ber
með sér ósvikið handbragð snill-
ingsins. Hér sjá menn leiklist í
hreinasta formi, framsögn svo
góða að fádæmi eru á, mýkt og
skapofsa, gleði og örvæntingu,
allt frá því hann í fyrstu tjáh’
ást sína til lokaatriðisins er hann
hefur tapað orustunni og óvinirn-
ir umkringja hann með brugðn-
um sverðum og kesjum til þess
að drepa hann. Engrar undan-
komu er von —- hræðslan og æðið
grípa hann og að lokum hrópar
hann örvæntingarfullri röddu:
„A horse! a horse! — my king*
dom for a horse!“ —
Þetta eru hin frægu orð bróður-
moromgjans — hross fyrir kon-
ungsríkið, til að sleppa við þau
örlög, sem enginn fær keypt sig
undan — dauðann.
Eg vil ráðleggja öllum að sjá
þessa mynd. Hér er á ferð fá-
gætt listaverk,
j 1 A. B. .

Þessi kióll er ekki hentugur
fyrir ísienzka liaustveðráttu,
en [tykir ágætur gótukjóll í
S.-Fraltklandi.