Morgunblaðið - 24.05.2005, Síða 30

30 ÞRIÐJUDAGUR 24. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Raðauglýsingar 569 1111
Fundir/Mannfagnaðir
Aðalfundur HK
Aðalfundur Handknattleiksdeildar Kópavogs
verður haldinn þriðjudaginn 31. maí í Hákoni
Digra kl. 20.00.
Venjuleg fundarstörf.
Stjórnin.
Nauðungarsala
Uppboð
Uppboð munu byrja á skrifstofu embættisins í Hafnar-
stræti 107, Akureyri, sem hér segir á eftirfarandi eign:
Ytra-Holt, Hringsholt, hesth. 01-0104, eignarhl. Dalvíkurbyggð
(215-4582), þingl. eig. Halldór Ingi Ásgeirsson, gerðarbeiðandi
sýslumaðurinn á Akureyri, föstudaginn 27. maí 2005 kl. 10:00.
Sýslumaðurinn á Akureyri,
23. maí 2005.
Harpa Ævarrsdóttir, ftr.
Tilkynningar
Gvendur dúllari
Opið þriðjudaga 16-19
Laugardaga 11-16
Gvendur dúllari -
alltaf góður hvar sem er,
Hvaleyrarbraut 35, Hafnarfirði.
S. 511 1925, 898 9475.
Aromatherapyfélag Íslands
Stofnað hefur verið Aromatherapyfélag Íslands.
Allir ilmolíufræðingar eru velkomnir í félagið.
Allar upplýsingar um félagið eru á heimasíðu
þess www.simnet.is/aromatherapyfelagid.
Skráning í félagið er í síma Lífsskólans,
557 7070 og lifsskolinn@simnet.is .
✝ Steini Björn Jó-hannsson vél-
fræðingur fæddist í
Reykjavík 8. febrúar
1953. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 13. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Jóhann
Steinason hæstarétt-
arlögmaður, f. 1912,
d. 1999, og María
Sigríður Finsen, f.
1916. Systkini hans
eru: Karl Finsen, lög-
fræðingur, f. 1950,
kvæntur Bergljótu Aradóttur
kennara, f. 1950; Gunnar, stýri-
maður, f. 1955; og Anna Guðrún,
fulltrúi, f. 1963. Hálfsystir hans
samfeðra er Steinunn skrifstofu-
maður, f. 1943.
Steini lauk vél-
stjóraprófi frá Vél-
skóla Íslands 4. stigi
og útskrifaðist sem út-
gerðartæknir og iðn-
rekstrarfræðingur frá
Tækniskóla Íslands.
Stærstan hluta starfs-
ævi sinnar var hann til
sjós sem vélstjóri, á
varðskipum, kaup-
skipum en þó aðallega
á togurum og fiski-
skipum allt þar til í
ágúst sl. er hann kom í
land sökum veikinda.
Á tímabili rak hann út-
gerð í félagi við Gunnar bróður
sinn.
Steini var ókvæntur og barnlaus.
Útför Steina verður gerð frá Nes-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Andlát Steina frænda míns kom
okkur sem næst honum stóðum ekki
á óvart, enda var ljóst að baráttu
hans við illkynja mein væri senn lok-
ið. Veikindi hans stóðu þann vetur
sem nú fyrir skemmstu er liðinn og á
föstudagssíðdegi nú í maí í byrjun
sumars fékk hann hægt andlát í
faðmi fjölskyldu sinnar eftir stutt en
jafnframt snarpt dauðastríð.
Föðurbróðir minn mætti örlögum
sínum af karlmennsku, æðruleysi og
baráttuvilja og gafst ekki upp fyrr
en í fulla hnefana; sigrað skyldi það
mein sem hrjáði hann! Hann var
bjartsýnn að eðlisfari – jafnvel ein-
um of á stundum – enda kom sá eig-
inleiki hans glöggt í ljós og hverju
tapi skyldi snúið í sigur og hverri
váfrétt var einungis tekið sem leið-
armerki til sigurs á veikindum sín-
um. Hann hafði til að bera mikinn
lífsvilja, allt fram að endalokum, en
var fáorður um líðan og heilsu er
spurt var; hið fornkveðna segir að
eigi skal haltur ganga.
Hann var dulur að eðlisfari og
flíkaði lítt tilfinningum sínum. Hann
horfði vart til baka og hældi sér ekki
af verkum sínum en sýtti ekki held-
ur það sem mistekist hafði og horfði
fram á veginn. Hann var glaðlyndur
og dagfarsprúður og skipti lítt skapi.
Hann hafði til að bera kímnigáfu
sem var ekki allra og samanstóð
annað hvort af andlitssvipum eða
orðaleikjum sem voru bráðfyndnir á
köflum.
En gallalaus var hann ekki frem-
ur en aðrir dauðlegir menn. Hann
var á stundum óþolinmóður og var
jafnan að flýta sér og átti erfitt með
að staldra við. En svar við þeirri
spurningu af hverju og hvert hann
væri alltaf að flýta sér hvarf með
honum og fáum við víst aldrei að vita
það. Hann var stríðinn og svolítið
hrekkjóttur, en hrekkir hans og
stríðni særðu ekki og voru yfirleitt
ekki á annarra manna kostnað held-
ur var markmið þeirra að skemmta
öðrum. Og ekki má gleyma kyn-
fylgju föðurfjölskyldu hans bráð-
lyndinu, sem hann hafði reyndar
mun minna af en margir aðrir ætt-
ingjar hans.
Hann var barngóður og átti ég
vináttu hans og umhyggju frá fyrstu
tíð og reyndar við systkinabörn hans
öll. Bílferðir voru löngum okkar
sameiginlegt áhugamál og er á með-
al fyrstu minninga minna bílferð á
splunkunýrri grænni Lödu sem far-
in var um nágrenni Selfoss ásamt
afa og föður mínum, þrátt fyrir að í
þeirri för hafi ég fundið fyrir bílveiki
í fyrsta og eina skiptið á ævinni! Um
árabil höfðum við það fyrir sið að
hittast um helgar og fara í bílferð
sem jafnan endaði með heimsókn til
foreldra hans – afa míns og ömmu –
og var um flest skrafað og skegg-
rætt í þeim bílferðum.
Lengst af sótti hann sjóinn og var
langdvölum fjarverandi, en hafði
jafnan samband símleiðis og spurði
frétta, sérstaklega eftir að farsímar
urðu almenn eign. Hann hringdi
jafnan þegar hann var í höfn eða
heima við og býr mér í huga allur sá
aragrúi símtala sem við áttum í
gegnum tíðina, þrátt fyrir að sökum
anna gæfi ég mér ekki alltaf þann
tíma til samtala sem skyldi. Og nú að
leiðarlokum finnst mér eins og þau
hefðu gjarnan mátt vera fleiri og
lengri.
Hann var afar áhugasamur um
velferð mína frá æsku, það sem ég
tók mér fyrir hendur og um flest það
sem ég hef tekið mér fyrir hendur á
lífsleiðinni hefur verið rætt og krufið
í samtölum okkar í gegnum tíðina.
Sem dæmi þess má nefna að síðustu
mánuði lífs síns var hann áhyggju-
fullur um að ég væri að ofgera mér í
námi og starfi, en eyddi tali um eigin
líðan.
Í veikindum mínum hlúðu foreldr-
ar mínir og Anna systir hans að hon-
um og gerðu honum kleift að búa
einn og halda reisn til hinstu stund-
ar. Verður þeim það seint fullþakk-
að.
Við leiðarlok býr í huga mér þakk-
læti til frænda fyrir vináttu, rækt-
arskap og samskipti sem þó hefðu
átt að vera svo miklu lengri og meiri,
enda er margt órætt og margt ógert.
Að honum gengnum eigum við
minningu um það sem einu sinni var.
Sé hann kært kvaddur.
Ari Karlsson.
Fallinn er í valinn langt fyrir ald-
ur fram æskuvinur minn og félagi
Steini Björn Jóhannsson. Hann beið
lægri hlut í snarpri og illskeyttri
baráttu við sjúkdóm sem hann
greindist með sl. haust. Steini Björn,
sem átti ekki til sjálfsvorkunn né
bölsýni, hafði í símtali fyrir fáeinum
dögum skýrt mér frá þeirri ætlan
sinni að fá sér bíl fyrir sumarið
þannig að hann ætti auðveldara með
að heimsækja fjölskyldu og vini.
Hafði hann á orði hvað allt væri
miklu léttara og betra yfir honum nú
þegar vorið væri komið með sól og yl
og hann hlakkaði til sumarsins. Það
er kaldhæðni örlaganna að á þessum
bjartasta tíma ársins þegar náttúr-
an er að vakna til lífsins eftir vetr-
ardvala, skuli kallið hafa komið og
hrifið frá okkur góðan dreng á besta
aldri.
Kynni okkar Steina Björns hófust
þegar ég flutti í Vesturbæinn á ung-
lingsárum og hóf nám í Hagaskóla.
Það er erfitt hlutskipti fyrir óharðn-
aðan ungling að skipta um skóla, fé-
laga og vini á þessu viðkvæmasta
skeiði ævinnar. Steini Björn, eins og
hann var alltaf kallaður, tók mér frá
fyrstu tíð af einlægni og mikilli vin-
semd, kynnti mig fyrir vinahópnum í
hverfinu og tók mig undir sinn
verndarvæng og innan tíðar var ég
orðinn einn af Framnesvegar-klík-
unni ásamt Steina, Óla, Lalla og
Bubba.
Það eru margar skemmtilegar og
fallegar minningar sem koma upp í
hugann þegar hugsað er til baka til
þess tíma er við vorum ungir menn á
morgni lífsins. Óteljandi ferðir og
ferðalög á Skódanum hans Steina
suður með sjó eða austur fyrir fjall,
alltaf voru byssurnar með í ferð
ásamt gleði og gríni. Í þeim ferðum
var og margt brallað sem ekki væri
líðandi í reglugerðarfargani nú-
tímans. Óteljandi ferðir á sveitaböll
og útihátíðir, alltaf var Steini til í
tuskið enda reglusamur og sá eini
sem átti bíl á þessum tíma.
Að unglingsárunum liðnum lá leið
hans í Vélskóla Íslands þar sem hug-
ur hans hafði snemma hneigst til
sjómennsku. Lauk hann þar námi í
fyllingu tímans sem fullnuma vél-
stjóri. Seinna settist hann aftur á
skólabekk og nam útgerðartækni í
Tækniskóla Íslands. Milli anna í Vél-
skólanum sigldi hann á Gullfossi og
fleiri skipum Eimskipafélagsins, og
man ég hvað við félagarnir vorum
spenntir þegar von var á honum úr
siglingu. Var þá oft glatt á hjalla hjá
okkur félögunum er sagði hann okk-
ur sögur af ævintýrum sínum á
framandi slóðum. Sjómennskuna
stundaði hann alla sína tíð af trú-
mennsku bæði á bátum og togurum
við Íslandsstrendur og fraktskipum
úti um heiminn. Alltaf hélt Steini
góðu sambandi við mig og eru þau
ófá símtölin sem ég fékk frá honum
þegar hann kom í land einhvers
staðar í heiminum. Alltaf spurði
hann frétta af fjölskyldunni, börn-
unum og sameiginlegum vinum.
Steini Björn kvæntist ekki né varð
honum barna auðið, en barngóður
var hann með afbrigðum og fylgdist
hann grannt með gengi barna minna
í leik og skóla. Einnig var honum tíð-
rætt um frændsystkini sín sem hann
var mjög stoltur af.
Í hvert skipti sem hann kom til
Reykjavíkur í frí, var hann mættur í
eldhúsið hjá mér og sátum við þar
oft tímunum saman og ræddum um
heima og geima og ekki síst um
gömlu björtu vordagana í Vestur-
bænum. Steini Björn átti sér marga
drauma og var aldrei aðgerðarlaus
eða lognmolla yfir honum. Hans
stærsti draumur var að leggja sjó-
mennskuna á hilluna og setjast aftur
á skólabekk og fá sér þægilega
vinnu í landi. Steini var að vinna að
þessu markmiði sínu þegar hann var
fluttur í land og suður til Reykjavík-
ur í haust sem leið fársjúkur og illa
haldinn af þeim sjúkdóm sem lagði
hann að lokum að velli. Uppgjöf var
ekki inni í myndinni hjá Steina
Birni, hann sagði alltaf að hann
myndi sigrast á þessum sjúkdómi og
næsta sumar mundum við sitja sam-
an eins og áður, í garðinum heima og
leggja á ráðin um framtíðina, sem nú
kemur aldrei.
Það voru forréttindi að fá að verða
samferða Steina Birni í lífinu, rétt-
sýnum og heilsteyptum manni sem
ekki mátti vamm sitt vita, manni
sem hægt var að treysta í hvívetna
og reiða sig á þegar í harðbakkann
sló.
Það er erfitt að sjá á bak góðum
dreng og vini. En eins og við rædd-
um oft um munum við hittast aftur,
á björtum vordegi, á öðrum stað, á
öðrum tíma og í öðru rúmi. Þangað
til mun minning þín, vinur minn, lifa
með mér og þeim sem þig þekktu.
Farðu vel, bróðir og vinur.
Deyr fé,
deyja fændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Ég og fjölskylda mín sendum
móður, systkinum og fjölskyldu
Steina Björns innilegar samúðar-
kveðjur í vissu þess að honum líður
nú betur, á betri stað.
Jón Sverrir Bragason.
STEINI BJÖRN
JÓHANNSSON
Systir okkar,
GUÐRÚN JÓSTEINSDÓTTIR,
Aðalstræti 8a,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ þriðju-
daginn 17. maí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 26. maí kl. 13.00.
Systkini hinnar látnu.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, bróður, afa
og langafa
HJARTAR MAGNÚSAR
GUÐMUNDSSONAR,
Löngubrekku 47,
Kópavogi.
Vinátta ykkar er styrkur.
Guðrún Rósa Sigurðardóttir,
Karl Hjartarson, Ragnheiður Hrefna Gunnarsdóttir,
Ásdís Emilía Björgvinsdóttir,
Lilja Hjartardóttir,
Sigrún Hjartardóttir,
Guðmundur Hjartarson Þórhalla Jónsdóttir,
Stefanía Hjartardóttir, Helgi Hrafnsson,
Gunnhildur Hjartardóttir,
Ingibjörg Hjartardóttir,
Skarphéðinn Þór Hjartarson, Guðrún Sigríður Loftsdóttir,
Elsa Unnur Guðmundsdóttir,
Bragi Kr. Guðmundsson, Margrét Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.