Mánudagsblaðið - 18.07.1960, Síða 1

Neitar Yilhjálmur Þór aó víkja?
Siðferðislega skyldugur að segja af sér — Þjóðin
bíður álifshnekki ella
Það þykir sjálfsagt, í menningarlöndum, þegar opin-
berir embættismenn flækjast í svindlmál eða þau, sem
þykja vítaverð að almenningsáliti, að A'iðkomandi segi sig
þegar úr starfi a. m. k. meðan á rannsókn stendur. Al-
menningsálitið er svo sterkt og velsæmisvitund embættis-
manna svo Ijós, að þeim dettur eltki í hug að sitja í
embættum meðan rannsóknarlögreglan er á hælum þeirra
og í bókum fyrirtækja, sem þeir kunna að stjórna. Á ís-
Jandi er þessu á annan veg Sárið.
Fyrri dæmi
Þegar upp kemst, að gæð-
ingur valdhafanna hefur ver
ið staðinn að miklu svindli
og fyrirtæki það, sem hann
stýrði, og hann sjálfur eru
dæmd í stórar fjársektir, þá
gera valdhafarnir hann bara
að forstjóra eins stærsta ein-
okunarfyrirtækis rikisins og
leyfa honum að lifa og leika
eftir vild.
Nýtf mál, nýff embætfi
Þegar svo æðsti maður ís-
lenzkra fyrirtækja er í ANN-
AÐ sinn dreginn fyrir rann-
sóknarrétt, vegna þess ' að
fyrirtæki hans er í ANNAÐ
sinn komið undir mannahend
ur, þá heldur hann ekki &m-
ungis embætti sínu, heldur
sæmir sjálfur forseti lands-
ins hann æðsta viðurkenn-
ingarmerki þjóðarinnar. Vil-
hjálmur Þór eyðir nú orðið
jafn miklum tíma á skrif-
stofu Sakadómara við Frí-
kirkjuveg og hann eyðir í
endurbyggðri skrifstofu sinni
í bankanum. Fyrir nokkrum
árum var félagið, Olíufélag-
ið, sem hann veitti forstöðu
dæmt í sektir fyrir svindl. Þá
fékk Vilhjálmur Fálkaorð-
una með öllu því dóti, sem
henni fylgir, en forstjórinn
hjá honum sagði starfinu
lausu og tók við Tóbakseinka
sölunni. Eftir það var Vil-
'hjálmur gerður að æðsta
manni fjármála og fór um
lönd öll til að slá lán handa
íslenzka ríkinu.
Nú er svo komið, að fyrir-
tækið, sem hann hélt áfram
að veita forstöðu, hefur
gerzt sekt um geysilegt f jár-
bruðl og beinlínis staðið í
svikum árum saman. Enn
sem komið er hefur einn
maður, forstjórinn, verið lát
inn taka á sínar herðar alla
sök, en þó berast nú böndin
að sjálfum Vilhjálmi og sum
um af æðstu mönnum fyrir-
tækisins, sem hann gerði nær
allsráðandi í landinu, SlS.
Mikil réffarhöld
Um þessar mundir standa
yfir geysimikil réttarhöld, og
eins og hér var upplýst í síð
asta blaði, þá hefur banka-
stjórinn verið enn sem fyrr
kallaður fyrir. Því er haldið
fram, að hann viti ekkert um
þetta mál, og vera má að
svo sé, þótt fáir trúi því.
Hinsvegar streytist hann enn
við að sitja í embætti sinu,
sem hann hefði átt að afsala
sér fyrir löngu, a. m. k. þang
að til réttarhöldum lýkur og
sakleysi hans sannað.
þokkalegf fil afspurnar
Það er anzi þokkalegt til
afspurnar fyrir þjóð, senh er
að reyna að koma sér á lapp
Framhald af 7. síðu.
Hannibal að agitera fyrir
verkföllum
Reynir við fámenn sféffarfélög — Á launum hjá
kommúnisfum «
Það er staðreynd, þótt á móti væri borið, að J)essa j
dagana, eins og reyndar alltaf, situr Hannibal Valdimars-
son við svarta iðju. Hann hefur á vegum kommúnista verið
á Jíönum milli smærri stéttarfélaga í Reykjavík og víðar
og reynt að telja forustumenn Jieirra á að liefja verkföll.
Gömul aðferð
Þótt sumar sé nú á norðurhveli jarðar eru J)ó til menn, seni
reyna í lengstu lög að finna snjó og njóta skíðaferða.
Hæst’u f jallstindar eru víða þaktir snjó alveg niður í gróð-
ur og J>ar má finna skíðamenn við íj»rótt sína. Myndin sýnir
tvo skíðamenn í Suður-Evrópu, sem njóta í senn sólar
og skíðafæris.
Þetta er gömul komma-
taktík, sem byggist á því, að
yfirvöldin. semji gjarnan við
þessi fámennu félög því
kjarabætur handa fámenn-
um hópi hafa litla eða enga
þýðingu fyrir þjóðfélagið í
heild. Þegar nokkur þessara
félaga hafa fengið kjarabæt
urnar, þá er auðvelt að egna
þau stærri til verkfalla og
hleypa þannig skriðunni af
stað, og skapa kapphlaupið,
sem næstum hafði gengið
þjóðarbúið til húðar, og
gripið var til ráðstafana
þeirra, sem ennþá eru í gildi.
Hannibal sjúkur
Hannibal er orðinn sjúkur
maður. Hann er vinalaus,
fylgislítill, á vart aftur-
kvæmt á Vestfii’ði, en er hér
notaður til skítverka fyrir
kommúnistaflokkinn, en leið-
togar þar hafa megnustu ó-
beit á honum og eru tilbúnir
að afskrifa 'hann strax og
full not hafa fengizt af hon-
um.
Tapar á verkföllum
Það er einungis að tilstuðl
an Hannibals og undirmanna
hans, að ýms stéttarfélög
hafa verið að hugleiða verk-
föll, sem, eins og ástandið er
nú, gæti aldrei orðið þeim til
annars en ills og hættuleg
þjóðinni og fjárhag hennar
í heild. Ríkisstjórninni hefur
margt mistekizt í sambandi
við viðreisnina en í stórum
dráttum er enn stefnt rétta
leið og ef viðreisnarstefn-
unni er gefið tækifæri, þá
verður þess ekki langt að
bíða, að árangur komi í
Ijós.
Stéttarfélögin ættu því að
vera á verði gegn Hannibal
og agentum hans, því, þótt
verkfallsrétturinn sé sjálf-
sagður og réttur, þá má mis
nota hann eins og önnur rétt
indi, og að gera verkföll nú
er aðeins tilræði við þá, sem
viija revna að bæta hag al-
mennings og þjóðarbúsins í
he'ld. Önnur dýrtiðarskrúfa
og krónulækkun getur riðið
sjálfstæði þjóðarbúsir.s að
fullu og undanfarandi ríkis-
stjórnir, ásamt Sjálfsfæðis-
flokknum, hafa nógu mikið
skert álit landsins út á við,
þótt ekki sé brugðið fæti fyr-
ir þessa tilraun til að rétta
við hlut þess og hag.
Slys á þjóðvegunum —
Hver er sekurl
Kakali, sem er á 4. síðu
blaðsins, ræðir í dag uni
slysin á J)jóðvegunuin og
skortinn á hættumerkjum.
Vegamálastjóri segir, að }>að
sé Aljiingis að veita fé til
þess að lagfæra J)jóðvegina,
J)ví t. d. bað eitt. að lagfæra
J)essi stórhættulegu mjóu
ræsi kosti geysimikið fé.
Það kostar ef til vill pen-
inga að útiloka hættur, en
}>eim er bá vel varið, betur
en í brýr á eyðisöndum, sem
kosta milljónir en koma að
vafasömu gagni. (Sjá bls. 4).
MÁGNÁRAVÖRÐUR Á
FERMINGARALDRI!
Allar líkur benda til þess að
nýr starfsmaður hafi bætzt við
hjá Ríkisútvarpinu. Sonur aðal-
verkfræðings útvarpsins, piltur
á fermingaraldri, virðist nú orð-
inn einn ai' magnaravörðum
þar, og heíur starf hans við
stofnunina orðið mörgum starfs-
mönnum umhugsunareíni. Ekki
er vitað um launakiör hans eða
sérsamninga við útvarpið, en
geta verður þess þó, að liann
sinnir sendilsstörfum milli þess,
sem hann vaktar magnaratæki
og útsendingar standa yfir.
Tilkynningar land
helgisgæzlunn-
ar vekja hlátur
Tilkynningar Landhelgis-
gæzlunnar varðandi brezka
veiðiþjófa og átök gæzlubáta
okkar og brezku beitiskip-
anna eru farnar að verða
nokkuð broslegar. Þegar til-
kynningar þessar eru lesnar
í útvarpið, þá hlæja menn
almennt og fæstir nenna orð
ið að lesa þær í blöðunum.
Verndun fiskimiða okkar,
12 mílnanna, eru alltof al-
varlegt mál til þess að yfir-
mönnum landhelgisgæzlunn-
ar sé leyft að gera það að
aðhlátursefni, og vissulega
ætti einhver aðili með fullu
viti að taka fram fyrir hend-
urnar á þessum höfundum
k jánalegra , ,stríðs“-tilkynn-
kynninga. 4
Það er ekkert nýtt að ættingj-
ar embættismanna þessarar
stoínunar séu settir á laun
þarna, en verkfræðingur-
inn, ætti heldur að ráða til sín
kunnáttumann í verkfræði, til
að bæta úr þeim reginskyssum,
sem aðalverkfræðingur hefur
þegar gert, en að ýta saklausuni
syni sinum í embætti og óvin-
sældir.
BlaÓfyrír alla
13. árgangur
Mánudagur 18. júlí 1960
28. tölublað