Mánudagsblaðið - 03.06.1968, Síða 3

Mánudagur 3. júní 1968
Mánudagsblaðið
MYSTICUS:
Rós í hnappagatinu
Ég verð að jáita það, að mér
hsfur aiHtaf þótt hann Svedrun dá-
lítið sérioennilegur maður, svana
eirihvem veginrf öðruvísi en aMur
fjöldinm. Edtt er það, að hann er
niilolu kurteisari en fsiendingar
eru alimemint. Hann kane sína
mannasiði og sýnir það í afflri
framgönigu. Slikir menn eru
orðnir svo sjaldgaafir hér á landi,
að maður bara hrekkur við. ef
maður rekst á þá. Og það vantar
svo sem ekkd, að það sé gert gys
að kurteisinni hans Sveins.
Margir kaffla hana bara hilægi-
legan ■ penpíuskaip. En mér hefur
affltaf’ Ukað þetta vel, og hef
affltaf tekið málstað Sveins, þeg-
ar aðrir hafa verið að hæðast að
honum fyrir þetta. Bg á ölllu erf-
iðara með að þoila brosið hans
Sveins. Hann er einn þeirra
manna, sem bnosið fer aldrei af,
það er hreirilega einn þáttur f
andlitisfaffli hans. Þetta er svona
stirðnað plastbros, rétt eins og á
frambjóðendum í Ameríiku, þeg-
ar þeir eru að tala við kjósend-
uma. Og þetta keep-smiling-fólk
hefur affltaf faríð í taugamar á
mér, sumt af því mikiu meira
en ’Sveinn.
Svo er það klæðaburðurinn hjá
’Sveini. Hanm er ein,n af fmulsíu,
heirrum í tauinu hér i bong. Afflt-
,af er hann í klasðskerasauimuðum
fötum og hann fær sér áreiðan-
lega ný föt fjórum eða fiimm
sinnum á ári. Og hann er ekki
eirnn af þeim mörgu, sem hafa
kastað vestinu fyrir róðo, hann
er affltaf í vesti. Buxumar eru
stífpressaðar eins og egg á tó-
bs'ksjámi. Og hálsibindin — sum-
ir segja að hann edgi þrjú hundr-
uð af þedm — eru alltaff í stíl
við flötán. Og syo er hann afflt-
af með rauða rós í hnappagatinu,
það bregzt ekki. Rósin er svo
eðlileg. á að sjá, að ég hélt fyrst
að hann fengi sér nýja á hverj-
um degi. Seinna konnst ég að því,
að þebta er gerviblóm, svo að
hanri þarf ekfci að vera að skipta
Margir hafa hlegið að rósiinni
hans Sveins, en hann heflur ekki
látið það neitt á sdg fá.
Yfirleitt er Sveinn vinsæil
maður, þó að hann þyki dálftið
skritinn í háttum. Hairni er pip-
arsveinn, hátt á fimmtuigsaldri
og er skrifstofustjóri hjá vel
metnu fyrirtæfci. Og hanh trittar
svona fc'nn, kurteis og síbrosandi
í gegnum lffið. Ég hef satt að
eegja furðað mig á því, að slítour
maður sitouli eiga nokkra óviini.
En þetta er nú sarnt svo. Ég hef
rekið mig á menn, sem er iffla
við hann. Einn af þeim er hann
Hafsteinn. Hann má hreimlega
efctoi heyra Svedn nefndan. Hann
segir, að hann sé mesta ifflmenni
og sikepna undir sólinnd. Þeigár
hann er spurður, hvar þessá iffl-
mennska Sveins kcimd fram rym-
ur bara í honum. Hann gefur
engin' ákveðin svör, en seigist
bara hafa reynit hann pensónu-
lega að slíkum skepnuskap, að
emginn orð fái því lýst. Svo fæst
hann ekki til að segja medra, en
varar kunnuga og ókunnuga við
Svednd. Ég held, að fáir haffl tek-
ið þser aðvananir hátíðlega.
Það er undarlegra með hann
Björgvin. Hann og Sveinn höfðu
lengi verið góðdr vinir, og Björg-
vin tók afflítaf málstað Sveins,
þegar honum fannst á hann hall-
að. Bn afflt í einu varð breyting
á þessu. Björgvin vildi ekkert
um Svein tala, það var eins og
það kæmd við einhverja kviku
eða yffli honum persónulegum
sársauka. Þegar þetta hafði geng-
ið svona í eitt eða työ ór fór
hann stöku sdnnum að minnast
á Svedn, aðallega þó, ef hann
var við skál. Og nú var af það
sem áður var. Hann talaðd um
hamn alveg á sama hátt og Haf-
steinn. Þetta væri óumræðileg
skepna, slfkt svfn í mannsmynd,
að það gaetu engin orð útmálað.
En rétt eins og Hafeteinn fékkst
hann ekki til að gefa neinar nón-
ari skýringar á þessu.
Og í fyrra rakst ég á friðja
manninn, sem bar haturshug til
Sveins. Þetta var ungur og lag-
legur maður, en virtisit vera alveg
kominn í hundana. Hann var
btittdlStillWr "fyrir ’h'ádegi og fór
að slá mig um peninga á götunni.
og þá fór hann að rausa um það,
að Sveinn hefði eyðilagt állt sitt
líf, það væri Sveini að kenna, að
hanm væri sivona kominn. Og
hann hsfðá í hedtinigum um að
léta Svein ekki kemlba heerumar.
Það væri velgemingur að losa
mannfélagið við slfka ókind. Bn
þó að pditurimn væri útúrflullur
fékkst hann ekki til að segja
neitt nánar um það, á hvem
hátt Sveinn heflði eyðilagt líf
hans. '
' Mér þótti otfsalegt hatur þess-
ara þriggja manna ó Svedni
sanniarlega dularfufflt. 1 fyrsta
lagi gat ég etoki stoilið, að neinn
íæri að haita þennan háttpníða
meinleysismamn. Og í öðru lagi
fannst mér skrítið, að enginn
þessara manma féktost til að segja
neitt itm það, hvað Sveimm hefði
gert á hluta þeirra. Það virtist
j allt vera lokað og læst niður í
einhverju leynihólfi.
Fyrir nokterum dögum kosn
Sveinn í heimsóton tii mín. Hamm
hafði komdð óður en ektoi aft. Ég
er ógiftur og bý f lítiffli tveggja
herbergja íbúð, en himum megin
við gan,ginn býr systir mín, sam
er ógdflt búðarstúlka. Sveimm varð
hýr og brasamdi eins og fyrri
daigimn. Fyrst töluðum við góða
stund samain um daginn og veg-
inm. Svo stóð hann alllit í eimi
upp. Hann bereti á rósiria f
hnappagatinu á sér og sagði: ,,Þú
hefiur áreiðanlega tekdð efltirþess-
ari rós, sem ég er affltaf með“
„Já“, sagði ég „en hversvegna
gemgur þú affltaf með þetta
gerviblóm? Það Mæja allldr að
þér fyrir það.“ „O, mér er nú
sarna um það“, sagði Svenrn.
„Hlæji þeir 6ara. En þetta er nú
ekkert íiversdagslegt gerviblóm.
Þ>að hefur alveg sérstaka nátt-
úru.“ „Nú, hvemig þá?“ spurði
ég dálítið forvitánn. ,,Á ég að
segja þér það?“ sagði hann. „Já,
gerðu það svaraði ég. Hann gekk
fást að mér, þar sem ég sat og
fór eitthvað að dedúa við rósima.
Mér sýndist helzt, að hann væri
að þrýsta á éinhvern hnapp f
blóminu. Á dauða mínum átti ég
von, en ekki þvi, sem nú gerðist.
Úr blómdnu spýttist einhver gusa
framan í mig. Lytotin af þessum
vökva var að sumu leyti svipuð
og af ilmvatnd, en þó eitthvað
frábrugðin. Og áhrifin, sem þetta
hafðd á mig! Ég varð á svip-
stundu ailgjörlega lamaður, svo
að ég gat ekki hreyft legg né lið.
Og ég gat heldur ekki talað eða
getfið nedtt hljóð frá mér. Ég
valt út af stólmum, sem ég sat
á, og hné niður á gólíið. En
þrátt fyrir þessa undarlegu löm-
un hélt ég fufflri meðvitund og
gat haldið augunum opnum. Og
mér varð litdð á Svein, sem
gnæfði þama yf ir _ miig. Plast-
brosið hans var enmlþá bredðara
•
en venjulega, og í það var kom-
imn eirihver djöfuillegur sadismi,
seim ég hatfði aldrei tekið eftir
áður. „Ja-há“ sagði hann. „Ró&in
mín er étoki öll, þa,r sem hún er
séð. Það er rammur safi í henni.
Þetta er paralínín, en það efni
þetokja víst fáir eða enigir hér á
la.ndi, jafnvel ektoi lyfsalamir,
Ég fæ það frá hálfvitlausuim
effnafræðingi í Paris, sem ég
kynntist fyrir mörgum árum. En
vertu óhræddur, þetta er etoki
neitt eitur. Það lamar menn al-
gerlega og gerir þá mállausa f
um það bil hálftfma, en svo líð-
ur þetta frá og etftir tvo tima
eru þeir jafngóðir og áður, eins
og ekikert hafi í skorizt. En hálf-
timi er meira en nóg fyrir mig —
meira en nóg“ Og brosið bi'eikk-
aði enn. Ég þóttást sjá, að Sveinn
væri eitthvað geðbilaður, en samt.
áttaði ég mig ekki á bví hvað
hann var edginlega að fara. Svo
fór hann að tala aftur. „Ég hef
aldrei haft gaman af kvenfólki,
bara karlmönnum. En ég er ekki
eins og þessir asnalegu hommar,
sem eru að eltast við smástráka,
hér um bil alltaf árangurslaust.
Þeir verða að almennu aithlægi
og hafa svo sjaldnast neitt upp
úr krafsinu, Þá er mín aðferð
mdklu betri. Ég fæ affltaf það,
sem ég vil. Og ég fæ ekkert ó-
orð á mig heldur. Auðvitað verð-
ur þeim illa við mdg, sem lenda
í klónum á mér. En þó að hatrið
sjóðd ndðri í þeim hafa þeir nt
á að þegja. Þeir kæra sig ekkert
um að öffl þjóðin viti, hvað hefur
komið fyrir þá. Og þvi síður
þora þeir að kæra mdg og vekja
með því athygli á -sinni eigin
smán. En heyrðu nú góði, þetta
dugar ekiki. Við megum ekki
vera að slóra lengur“. Og Svednn
þreif utan um mig, þar sem ég
lá máttBaus eins og slytti og
drösiaði mér upp é dívaninn, þar
sem hann lagði mdg á grúfu. Og
svo fór hann að færa mdg úr
fötunum. Ég tók á öjlu,. sem ég
átti til, vildi brjótast um á hæl
og hnafcka, en afflt kom fyrir ekki.
Ég gat ekki hreyft legg né lið. Ég
reyndi að kalla á hjálp, en ár-
angurslaust. Ég kom engu hljóði
upp. Ég var að gefa upp alla
von, svínið hlaut að koma sínu
fram. Ég hét því með sjálfum
mér, að ég stoyldi drepa hann, ef
ég fengi máttinn aftur, ég hafði
fullan vilja á þvi. En mundi ég
svo þora að segja frá öllu sam-
vera. „Extu veitour?" spurði hún
miig, en auðvitað gat ég erngu
svarað. En. svo sá hún, hvetrs
kyns var. Og þá tocm nú stoapið
upp í henn'i SStefflu. Hún réðst
svo að segja með klóm og kjaflti
á Svein. Hún barði hann í góllf-
ið, og hann hafði ekkert svigrúm
til að beita á hana vökvanuim úr
rósdmni sér tdl vamar. Hún sipark-
aði í hann, þegar hann reyndi að
síkríða á lappir, og síðast var
andlitið á skepnunni orðið ó-
þekkjanlegt það var edtt Móð-
stytokd, og tvær eða þrjár fram-
tennur voru brotnar. Loksins var
Steffla alveg uppgefin 1 og þá
skreið ókindin út úr herberg-
inu, skreið en gefck efcki. Og nú
fann ég, að ég gat dálftið farið
að hreyfa'' hendur og fætur. Og
litlu seinna fékk ég afftur málið
og gat sagt Stefflu upp aila /sög-
una. Hún vildi, að ég kærði
Svein svo að þetta haebtulegá
manndýr væri tekið úr umferð.
Ég þyrfti ekkert að skammast
mín, hann hefði ekki komið
vilja sínum fram við mdg. En ein-
hvern veginn hafði ég ekki skap
an? Ég varð gripinn efasemdum i í mér til þess. Mig langaði ekici
um það.
Það voru allra siðustu forvöð,
þegar dymar opnuðust og hún
Steila systir mfln stóð inni á gólf-
inu. Og það segi ég satt að aldr-
ei á ævi minni hef ép orðið fegn-
ari. Fyrst ætlaði Stella ekki að
átta sig á þvi, hvað um var að
tii að láta affla borgina tala um
mig í þessu samba/ndi. Steffla
hafði líka látið kvikindið fá þá
útreið, sem þa ðátti skiTið.
Og nú vet ég hvað hefur kom-
ið fyrir Hafstein. Björgvin og
unga drykkjumanndnn.
Mystlcus.
Það borgar sig að auglýsa í
MÁNUDAGSBLAÐINU
Auglýsing
um aðalskoðun bifreiða í Hafnarfirði og Gullbringu- og Kjósarsýslu 1968.
Skoðun fer fram sem hér segir:
Gerðahreppur:
Þriðjudagur 4. júní.
Miðvikudagur 5. júní.
— Skoðun fer fram við barnaskólann.
Miðneshreppur:
■ Fimmtudagur 6. júní.
Föstudagur 7. júní.
— Skoðun fer fram við Miðnes h.f.
Njarðvíkurhreppur og Hafnahreppur:
Mánudagur * 10. júní.
Þriðjudagur 11. júní.
— Skoðun fer fram við samkomu-
húsið Stapa.
Grindavíkurhreppur:
Miðvikudagur 12/ júní.
Fimmtudagur 13. júní.
— Skoðun fer fram við bajnaskólann.
Vatnsleysustrandarhreppur:
Föstudagur 14. júní.
— Skoðun fer fram við frystihúsið.
Mosfells-, Kjalames- og Kjósarhreppur:
Þriðjudagur 18. júní.
Miðvikudagur 19. júní.
Fimmtudagur 20. júni.
Föstudagur 21. júní.
— Skoðun fer fram við Hlégarð.
Mosfellssveit.
Seltjamameshreppur:
Mánudagur 24. júní.
Þriðjudagur 25. júni.
— Skoðun fer fram við bamaskólann.
Hafnarfjörður, Garða- og Bessastaða-
hreppur:
‘Fimmtuda^úr 11. júlí G-2251 — 2500
Föstudagur 12. julí G-2501 — 2750
Mánúdagur 15. júlí G-2751 — 3000
Þriðjudagur 16. júlí G-3001 — 3250
Miðvikudagur 17. iúlí G-3251 — 3500'
Fimmtudagur 18 ’iúlí rt.aant — 3750
Föstudagur 19. Júlí G-3751 — 4000
Mánudagur 22. júlí G-4001 — 4250
Þriðindagur 23. júlí G-4250 — 4500
Miðvikudagur 24. júlí G-4501 —- 4750
Fimm+n/taqrir ÓR ■íllll n.47ai — 4800
Föstudagur 26. júlí G-4800 Of? þar vfir.
Mánudagur 1. júlí G- 1 - - 250
Þriðjudagur 2. júlí G- 251 - - 500
Miðvikudagur 3. júlí G- 501 - - 750
Fimmtudagur 4. júlí G- 751 - - 1000
Föstudagur 5. júlí G-1001 . - - 1250
Mánudagur 8. júlí G-1251 - - 1500
Þriðjudagur 9. júlí G-1501 - - 2000
Miðvikudagur 10 júlí G-2001 - - 2250
Skoðun fer fram við Suðurgötu 8. Hafnarfirði. —
Skoðun fer fram kl 9-12 óg 13-16 30 á öllum áð-
urnefndum skoðiinarstöðum.
Skylt er að sýna ljósastillingarvottorð við
skoðun.
V
Gjöld af viðtækjum bifreiða sktjlu preidd við skoð-
un eða sýnd skilríki fyrir. að þau hafi áður
verið greidd. Við skoðun ber að greiða bifreiða-
skatt' og sýna skilríki fvrir bví að lö^boðin vá-
trygging fyrir hverja bifreið sé í gildi og fullgild
ökuskírteini skulu lögð fram.
Vanræksla á að færa bifreið til skoðunar á áður
auglýstum tíma varðar ábyrgð skv. umferðarlög-
um nr. 26 1958 og verður bifreiðin tekin úr um-
ferð hvar sem til hennar næst,. ef van.rækt er að
færa hana til skoðunar. — Geti hifreiðaeigandi
eða umráðamaður bifreiðar ekki fært hana til
skoðunar á áður auglýstum tíma, ber honum að til-
kynna það bréflega.
Athygli er vakin á þvi að umdæmismerki bifreiða
skulu vera vel læsileg og er því þeim. er þurfa að
endumýja númeraspjöld bifreiða sinna ráðlagt að
gera svo nú þegar.
Eigendur reiðhjóla með hjálparvél eru sér-
staklega áminntir um að færa reiðhjól sín
til skoðunar.
Þetta tilkynnist hér með öllum, sem hlut eiga %ð
máli.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði, sýslumaðurinn
í Gullbringu- og Kjósarsýslu, 26. maí 1968.
EINAR INGIMUNDARSON.
A