Mánudagsblaðið - 10.03.1975, Blaðsíða 7

Mánudagur 10. mars 1975
Mánudagsblaðið
7
Fyrsta kvöldið, sem þau
höfðu verið saman, hafði hann
tekið hana blíðlega og orða-
laust. „Viltu vera stúlkan
mín?“ var allt og sumt, sem
hann hafði sagt. Hann brosti
með vörunum, en augun voru
alvarleg. „Engin loforð, engar
skuldbindingar, engar spurn-
ingar — af beggja hálfu. Sam-
þykkt?“
Hún kinkaði koili til sam-
þykkis, þögul.
Um síðir, þegar þau hvíldust
eftir ástaratlotin, ástríðuþrung-
in og tæmandi, varð henni litið
á klukkuna á náttborðinu
hans. Klukkan var þrjú. Hún
kraup út úr rúminu. Hann rétti
út höndina og greip um úln-
liðinn á henni: „Hvert ætl-
arðu?“
„Heim...“
Hami sneri upp á úlnliðinn
á henni, svo hún hljóðaði
af sársauka. Hann sagði: „Þeg-
ar þú sefur hjá mér, þá verð-
urðu kyrr! Þú ferð ekki!“
„En ég verð að fara. Ég er í
kvöldkjól!"
Hann sileppti henni orða-
laust og byrjaði að klæða sig.
„Þá eyðum við nóttinni heima
hjá þér.“
Hún brosti. „Ertu hræddur
við að sofa einn?“
Hann varð þungbúinn.
„Segðu þetta ekki oftar! Ég
sef einn. En þegar ég hátta hjá
stúlku, þá sef ég hjá henni!"
Þau fóru heim í íbúðina
hennar, og ástaratlotin byrjuðu
aftur. Og þegar hún sofnaði i
faðmi hans var hún svo yfir-
full af hamingu, að hún fann
til samúðar með öllum heims-
ins konum, af því að þær
mundu aldrei þekkja Robin
Stone.
Nú, eftir þrjá mánuði, vár
Robin orðinn svo heimavanur,
að jafnvel síamskötturinn henn
ar, Slugger, hjúfraði sig upp að
fótunum á honum á kvöldin.
Robin var ekki mjög fjáður
og hann var að heiman margar
helgar og hélt fyrirlestra til að
auka tekjurnar. Amanda kunni
vel við sig á þeim skemmti-
stöðum, sem Robin sótti, þótt
þeir væru ekki af dýrasta tagi,
„The Colony“, „21“, „P.J.“,
„Lancer Bar“ og „Piccolo It-
alia“. Og hún gerði örvænt-
ingarfulla tilraun til að gera
greinarmun á demókrötum og
repúblíkönum. Stundum sat
hún í Lancer Bar tímunum
saman og hlýddi á Robin ræða
pólitík við Jerry Moss. Jerry
átti heima í Greenwich Village
og auglýsingastofan hans vann
fyrir Alwayso-snyrtivörufyrir-
tækið. Það var vinátta Robins
við Jerry, sem hafði útvegað
henni samninginn við Alwayso.
★
Hún stóð fyrir framan speg-
ilinn í Plaza-hótelinu, svo
smeygði hún sér í ullarkjól og
gekk inn í dagstofu íbúðarinn-
ar.
Ljósmyndarinn var að pakka
niður tækjunum sínum. Hann
hét Ivan Greenbrg, og hann
var góður vinur.
Hún veifaði til hans í kveðju
skyni og til aðstoðarfólksins,
sem var að láta niður kjólana,
og hljóp niður stigann og beint
að afgreiðsluborðinu. Engin
skilaboð frá Robin. Ekki orð.
Hún hringdi upp númerið
hans, en ekkert svar, — bara
þessi hljómlausi sónn, sem seg-
ir manni, að enginn sé heima.
Það var komið fram að há-
degi. Hvar í ósköpunum var
hann?
ANNAR KAPlTULI
Hann var í íbúð í Bellevue
Stratfordhótelinu í Fíladelfíu.
Hann var þungsvæfur þenn-
an morgun, og það tók hann
dátítinn tíma að átta sig á, að
komið var fram á dag. Hann
heyrði korrið I dúfunum á
gluggasyllunni. Hann opnaði
augun og vissi þegar, ■ hvar
hann var. Stundum, þegar
haim vaknaði I móteli ,var
hann alls ekki viss. Öll mótel-
herbergi voru eins, og þá varð
hann að eyða tíma í að rifja
upp nafnið á borginni, þar sem
hann var staddur, eða stúlk-
umii, sem svaf við hlið hans.
En þennan morgun var hann
einn, og þetta var ekki mótel.
Góða, gamla Fíladelfía, og
þeir höfðu verið að velja sinn
„Mann ársins“. Og þeir höfðu
látið hann fá almennilega hót-
elíbúð.
Hann rétti út höndina eftir
sígarettunum á náttborðinu.
Pakkinn var tómur. Það var
ekki einu sinni brúklegur
stubbur í öskubakkanum.
Hami rétti höndma eftir sím
anum og pantaði appelsínu-
safa, kaffi og tvo sígarettu-
pakka. Svo krafsaði hann í
öskubakkanum, hirti skásta
stubbinn, þurrkaði af honum
öskuna og kveikti í. Það voru
lengri stubbar í hinum ösku-
bakkanum, með appelsínurauð
um varalit á. En hann lét þá
eiga sig. Hann stóð á fætur og
tæmdi innihaldið úr þeim ösku
bakka í klósettið. Hann horfði
á stubbana hverfa og famist
eins og hami væri um leið að
særa burt stúlkuna. Fjandinn
hafi það, hann hefði getað svar
ið, að hún væri ógift. Venju-
lega gat hann þekkt þær úr á
augabragði, giftu konurnar í
leit að leynilegu ástarævintýri.
En þessi hafði alveg leikið á
hann, kannski var það af því,
að hún var fyrir ofan meðal-
lag. Jæja, þær voru allar einn-
ar nætur gistiherbergi. Lofum
möimum þeirra að hafa áhyggj
ur af því. Hann glotti og leit
á úrið sitt — komið fram að
hádegi. Hann næði í tvöilestina
til New York.
I kvöld skyldu hann og Am-
anda gera sér dagamun og
drekka skál Gregory Austins,
mannsins, sem ætlaði að taka
hann burt frá öllu þessu. Enn-
þá virtist það hálf óraunveru-
legt, jafnótrúlegt og símhring-
ingin frá Austin sjálfum klukk-
an níu á laugardagsmorgni. I
fyrstunni hafði Robin haldið
að það væri gabb — aðalfram-
kvæmdastjóri I.B.C. að hringja
upp lítt þekktan fregnritara.
En Gregory hló og sagði hon-
um að hringja aftur í I.B.C.-
númerið til staðfestingar. Og
það var einmitt það, sem Rob-
in gerði og Austin svaraði sam
stundis sjálfur. Gat Robin
Stone komið beint til hans á
skrifstofuna? Tíu mínútum síð-
ar var Robin í skrifstofu Greg-
ory Austins, með ferðatöskuna
með sér. Haim þurfti að ná i
hádegislestina til Baltimore.
★
Austin var einn í hinni í-
Hann kom strax að efninu.
burðarmiklu skrifstofu sinni.
Hvernig litist Robin á að
verða fréttastóri I.B.C.? Hann
vildi líka, að Robin kæmi með
nýjar hugmyndir um að
stækka fréttaþónustuna og réði
sína eigin fréttamemi til að
lýsa flokksþingunum um sum-
arið. Robin leist mjög vel á
hugmyndina. En „Fréttastjóri
I.B.C.“? Nafnbótin var hálf-
gerð ráðgáta. Morgan White
var dagskrárstjóri I.B.C. frétt-
anna og Randolph Lester var
varamaður hans. Hvað, spurði
Robin, þýddi fréttastjóri I.B.C.
Tja, það þýddi fimmtíu þús-
und dollara á ári, meira en tvö
falt það, sem hann hafði núna.
Og, eins og Austin orðaði það,
viðvíkjandi spurningunni um
nafnbótina: „Eigum við ekki
að láta allt titlatog eiga sig í
bili?“
Og þegar Austin frétti, að
Robin væri samningsbundinn í
eitt ár í viðbót við fyrirlestrana
þá hringdi hann bara tvö sím-
töl, annað í fyrirlestrasamtök-
in, hitt í lögfræðinginn sinn og
sagði honum að kaupa upp
samninginn. Svo einfalt var
það — einfalt og leynilegt.
Robin átti að halda sér frá
I.B.C. í vikutíma. Hann átti
líka að halda útnefningumii
leyndri. Næsta mánudag átti
haim að koma og taka við
nýja starfinu. Gregory Austin
ætlaði sjálfur að tilkynna út-
nefninguna á sinn hátt...
Hann hellti í kaffibollann og
kveikti í nýrri sígarettu. Dauft
vetrarsólskmið streymdi gegn-
um hótelgluggana. Eftir viku
tæki hann við hinu nýja starfi.
Hann sogaði í sig sígarettuna.
En það var einhvern veginn
eins og góða skapið hyrfi með
sígarettureyknum. Hann drap í
sígarettunni. Hún seiddi fram
mynd af stúlku með appelsínu-
rauðan varalit. Hvað hét hún?
Peggy? Betsy? Hvorugt nafnið
hljómaði kunnuglega. En þau
enduðu eins og hennar nafn.
Billie? Mollie? Lillie? Fjand-
inn hafi það! Það skipti engu
máli. Hann hallaði sér aftur á
bak og ýtti kaffinu frá sér.
Einu sinni þegar hann hafði
komið til New York meðan
hann var enn í Harvard há-
skóla, hafði hann séð söng-
leik, Lady in thc Dark. Það
var eitthvað um stúlku, sem
heyrði part úr lagi,. en hún
komst aldrei lengra en fyrstu
tónana. Svipað henti hann
stundum. Nema hvað það var
ekki lagstúfur, heldur endur-
minning, hugsýn . , ,
EFTSR
JACQUELINE SUSANN
© framhaldsaga mánudagsblaðsins • framhaldsaga mánudagsblaðsins
Á mánudag verður dregið í 3. flokki
8.775 vinningar að f járhæð 78.750.000 króna.
Á föstudag er síðasti endurnýjunardagurinn.
3. FLOKKUR:
9 á 1.000.000 kr.
9 á 500.000 kr.
9 á 200.000 kr,
180 á 50.000 kr.
2.160 á 10.000 kr.
6.390 á 5.000 kr.
9.000.000 kr.
4.500.000 kr.
1.800.000 kr.
9.000.000 kr.
21.600.000 kr.
31.950.000 kr.
8.757 77.850.000 kr..
Aukávinningar:
18 á 50.000 kr. 900.000 kr.
8.775 78.750.000 kr: