Morgunblaðið - 05.11.2005, Side 50

50 LAUGARDAGUR 5. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Magnea Karls-dóttir fæddist í
Reykjavík 29. jan-
úar 1960. Hún lést á
heimili sínu, Borg-
arhrauni 30, Hvera-
gerði, 28. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Karl Sigurjónsson,
f. 8. mars 1936, og
Hafrún Kristín
Ingvarsdóttir, f. 14.
febrúar 1937. Þau
skildu. Alsystkini
Magneu eru: 1)
Finnbogi Oddur, f.
12. mars 1956. 2) Sigfríður Ingi-
björg, f. 14. febrúar 1957. 3) Jó-
hanna María, f. 12. nóvember
1958. 4) Sigurður Hólmar, f. 6.
febrúar 1961. Hálfsystkini Magn-
eu, sammæðra, eru: Valgerður
Lísa Gestsdóttir, f. 29. maí 1963,
og Hlynur Þór Gestsson, f. 17. júní
1965.
Magnea ólst upp í Hörgshlíð í
Mjóafirði, frá fimm ára aldri, hjá
hjónunum Ásdísi Sigrúnu Finn-
bogadóttur, f. 6. apríl 1921, d. 3.
júlí 1994, og Jóni Jakobssyni, f. 11.
október 1913, d. 12. júlí 1986.
Uppeldissystkini Magneu eru:
Gerður Elíasdóttir,
f. 17. júlí 1941, Heið-
rún Kristjánsdóttir,
f. 27. júní 1942,
Kristjana Dagbjört
Jónsdóttir, f. 6.
október 1945, Jakob
Þorgeir Jónsson, f.
1. ágúst 1949, Mar-
grét Þórdís Jóns-
dóttir, f. 3. júlí 1954,
og Finnbogi Sigurð-
ur Jónsson, f. 26.
október 1956.
Magnea giftist 30.
júní 1979 Halldóri
Jónssyni, f. 31. mars
1957, frá Lambhaga í Ölfusi, syni
Jóns Arnars Magnússonar, f. 6.
ágúst 1926, d. 24. janúar 2002, og
Elínar Ernu Ólafsdóttur, f. 11.
desember 1925. Magnea og Hall-
dór eignuðust þrjár dætur. Þær
eru: 1) Elísabet, f. 7. febrúar 1980,
maki Örvar Ólafsson, f. 7. apríl
1978. Börn þeirra eru: Ólíver Dór,
f. 8. apríl 2002, og Emma Dís, f.
22. ágúst 2005. 2) Berglind, f. 10.
mars 1982. 3) Hrafnhildur, f. 14.
júní 1996.
Útför Magneu verður gerð frá
Hveragerðiskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku hjartans Maggý. Hann var
óvæginn og hræðilegur dómurinn
sem þú hlaust fyrir tæpum þremur
árum þegar í ljós kom að þú varst
með ólæknandi sjúkdóm, MND.
Ekkert hægt að gera, öll vopn slegin
úr hendi þér strax og einungis hægt
að gangast undir dóminn og vona, og
vona, og vona að þú fengir dálítið
langan frest.
En tíminn sem þú fékkst eftir
þetta hefur verið notaður vel og er
okkur afar dýrmætur. Systrahelg-
arnar sem voru í bígerð um það leyti
sem dómurinn féll, heil helgi einu
sinni á ári, einhvers staðar langt í
burtu frá skarkalanum og bara fyrir
okkur fjórar. Þær urðu bara tvær
sökum veikinda þinna en þegar við
minnumst þeirra getum við ekki var-
ist brosi. Mikið ofboðslega var gaman
hjá okkur og sjaldan höfum við hlegið
eins mikið. Þessar minningar og
fleiri og fleiri eiga eftir að ylja okkur í
framtíðinni þegar hugurinn leitar til
þín og við reynum að sætta okkur við
það sem orðið er, dómurinn fram-
genginn og þú farin, alltof, alltof
fljótt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt og hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þínar systur,
Ingibjörg, Jóhanna og Lísa.
Ég man alltaf stundina þegar við
systurnar hittumst fyrst. Það var
sumarið sem Maggý fermdist og ég
var svo heppin að pabbi bauð mér
með sér vestur í ferminguna. Við
stóðum á ganginum í Hörgshlíð, hálf-
feimnar hvor við aðra, en allt í einu
bretti ég upp þumalfingurinn og
Maggý gerði eins. Svo hlógum við
báðar og það var sami hláturinn. Það
var svo notalegt að hitta þessa litlu
systur mína sem ég sá mig svo mikið
í. Síðan þá höfum við verið vinir.
Örlögin höguðu því þannig að ég
giftist uppeldisbróður Maggýjar og
við áttum heilmikið saman að sælda
þessi þrjátíu ár sem liðin eru frá
fermingunni hennar. Við vorum til
staðar hvor fyrir aðra, leyfðum hvor
annarri að draga sig í hlé eftir þörf-
um en nutum þeirra samverustunda
og samtala sem við áttum.
Nú er hún litla systir mín farin.
Hún er búin að fá hvíld frá erfiðum
veikindum. Mikið var hún dugleg.
Hún kenndi mér æðruleysi og já-
kvæðni, með sinn hárfína húmor og
miklu geðprýði. Hún brýndi fyrir öll-
um að njóta lífsins, í stóru sem smáu,
og gæta þess að skemmta sér fallega.
Ég hef hana sem fyrirmynd og
þakka af öllu hjarta fyrir samveruna.
Sigfríður (Bugga).
Systir mín er látin eftir hetjulega
baráttu. Hvað get ég sagt, augun fyll-
ast af tárum. Minningar frá liðnum
árum koma upp í hugann. Hún var
alltaf svo stór og sterk.
Þegar systir mín er í þann veginn að sofna
og ég greini
hikandi bros hennar
og opinn lófann
legg ég saman hendurnar
og bið.
Góði Guð
viltu gæta hennar
því þegar hún vaknar
verður kominn nýr dagur.
(Nína Björk.)
Minningin um yndislega konu mun
áfram lifa í hjörtum okkar og allt það
sem hún kenndi okkur um lífið.
Sigurður Hólmar Karlsson.
Kveðja frá fóstursystkinum
Þú leidd varst í hópinn svo lítil en klár
og lýstir upp tilveru okkar.
Þú lifðir með okkur þín uppvaxtarár
uns útþrá að heiman þig lokkar.
Og alla tíð síðan við sáum þig fyrst
er sólskin í minningaranni,
veikinda árin þú barðist við byrst
og barst þig sem hetja með sanni.
Við kveðjum þig, Maggý, í huganum klökk,
þú komin ert til æðri heima.
Við berum í brjósti einlæga þökk
og biðjum guðs engla þig geyma.
Gerður, Heiðrún, Dag-
björt, Jakob, Margrét,
Finnbogi og fjölskyldur.
Elsku Maggý, ég trúi og ég veit að
þú trúðir því að eftir veru okkar hér á
jörðu taki við nýr staður til að dvelja
á. Það er fullvíst að þörfin fyrir þig
með þitt hlýja hjartalag hefur verið
brýn á nýjum stað úr því þú varst svo
fljótt tekin frá okkur hér á jörð. Það
er huggun fyrir okkur að þar biðu
Ásta og Jón í Hörgshlíð, tengdafaðir
þinn og svo margir fleiri sem voru
þér svo kærir, þau taka á móti þér og
umvefja þig ást og hlýju að nýju.
Maggý var hæg og róleg, stór,
sterkbyggð og einstaklega hraust
kona, alin upp hjá ömmusystur sinni
Ástu og Jóni í Hörgshlíð í Mjóafirði
við Ísafjarðardjúp. Hún kynntist
Halldóri bróður mínum er hún var í
Reykjanesinu. Þau giftu sig 1979.
Fyrstu árin bjugguð þið á Ísafirði,
þar fæddust Elísabet og Berglind og
eftir að þið fluttuð suður fæddist
Hrafnhildur. Þú vannst við daggæslu
barna heima fyrir og ekki eru þau fá
börnin sem eiga góðar minningar frá
þeim tíma. Seinna fórstu í póstinn.
Svo varð Hverabakarí fyrir valinu og
nokkur síðustu ár Kjörís.
Margs er að minnast sem of langt
væri að telja hér. Eftir að þú veiktist
var aðdáunarvert að fá að fylgjast
með samheldni ykkar Dóra, „í blíðu
og stríðu, þar til dauðinn aðskilur
okkur“, voru heitin sem þið gáfuð
hvort öðru. Ávallt skylduð þið vera
skrefi á undan ef útvega þurfti nýtt
hjálpartæki. Og þú, Maggý, náðir
þvílíkri leikni á tölvuna eftir að
hreyfigeta þín minnkaði. Tölvuna
gast þú nýtt þér fram á síðasta dag í
samskiptum við fjölskylduna og þá
fjölmörgu vini sem inn á heimili ykk-
ar komu. Leiknin sem þú náðir var
aðdáunarverð.
Þú varst góður penni og gerðir
góðlátlegt grín að mörgum hlutum,
ekki síst veiðiferðunum hans Dóra.
Þegar sárustu sorginni linnir situr
eftir stolt og þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og vera sam-
ferða þér og hafa átt þess kost að
njóta þinnar góðu og hlýju nærveru.
Vart verður minning þín betur heiðr-
uð en með því að við sem eftir stönd-
um höfum ávallt í huga hvernig þú
kenndir okkur að meta lífið á annan
hátt og vera þakklát fyrir allt sem
guð gaf okkur.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(V. Briem.)
Elsku Dóri, Elísabet og Örvar,
Berglind, Hrafnhildur, Ólíver Dór og
litla Emma Dís. Missir ykkar er mik-
ill og vegur sorgarinnar vissulega
langur og strangur en hvorki ófær né
endalaus. En minningin um yndis-
lega eiginkonu, móður og ömmu mun
lifa áfram.
Hafðu þökk fyrir allt.
Þín mágkona,
Ólöf.
Þú alltaf verður einstök rós
elsku vinan góða.
Í krafti trúar sendi ljós
og kveðju sendi hljóða.
(J.R.K.)
Maggý frænka mín er dáin eftir
erfiða baráttu við MND-sjúkdóminn.
Yndisleg kona er farin frá okkur í
blóma lífsins. Hún skilur eftir í huga
mínum bjartar og fallegar minning-
ar.
Við áttum saman margar góðar
stundir og þó skuggi alvarlegs sjúk-
dóms vofði yfir og hún væri meðvituð
um alvarleika hans, þá lifði hún lífinu
og naut þess eins og hún gat.
Þegar hún hætti að geta talað
vegna sjúkdómsins, þá tjáði hún sig í
gegnum tölvuna og náði ótrúlegri
leikni með hjálp hennar. Ég dáðist að
henni fyrir hugrekkið og dugnaðinn.
Hún gafst aldrei upp.
Persónuleiki hennar var bjartur
og fallegur, þannig að ég fór alltaf
ríkari af hennar fundi, henni var það
eðlilegt að gefa og þiggja. Hún var
félagslynd, fór á fundi hjá MND og á
ýmis mannamót, með hjálp síns fólks,
og naut þess. Hún bloggaði og var
gaman að lesa hugleiðingar hennar
um ýmis efni, s.s. ástina, uppeldi
dætranna, daglega lífið, kveðjur til
ýmissa sem henni var annt um og var
annt um hana og þeir voru fjölmarg-
ir. Í henni kynntist ég ungri konu
sem var svo ótrúlega seig, kjarkmik-
il, jákvæð og dugleg.
Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
henni og fjölskyldu hennar. Á heimili
þeirra, Maggýjar og Halldórs, voru
allir velkomnir og þar var mjög gest-
kvæmt. Heimilislífið einkenndist af
hjálpsemi og kærleika þeirra hvers
til annars, Halldórs, dætranna,
tengdasonarins, barnabarnanna og
Maggýjar. Heimilisfólk, ættingjar og
vinir gerðu það sem hægt var til að
létta byrðar Maggýjar og gerðu
henni kleift að vera á heimili sínu þar
til yfir lauk, en þar vildi hún helst
vera í faðmi fjölskyldu sinnar. Það
var fegurð í þessum samskiptum og
eins og leystist úr læðingi kærleikur í
kringum þau sem barst til annarra.
Allir lögðu sitt af mörkum, ekki síst
hún með gæsku sinni og góðvild.
Aldrei heyrði ég hana kvarta yfir ör-
lögum sínum, þó þung væru.
Um leið og ég sendi innilegar sam-
úðarkveðjur til Halldórs, Elísabetar
og fjölskyldu, Berglindar, Hrafnhild-
ar, foreldra Maggýjar og systkina,
tengdamóður og allra hinna sem
sakna hennar, þá bið ég algóðan Guð
að vaka yfir Maggý minni og allri
fjölskyldu hennar. Ég kveð frænku
mína með söknuði.
Guð blessi minningu Magneu
Karlsdóttur.
Erna frænka.
Elsku frænka. Ég vil byrja á því að
þakka fyrir þann tíma sem ég fékk að
eiga með þér og fjölskyldu þinni.
Þegar ég var yngri kom ég oft í heim-
sókn og þú leyfðir mér að vera hjá
þér eitt sumarið sem aðstoðarstúlku
við dagmömmustörfin þín. Ég þorði
ekki að vera ein heima meðan
mamma var í vinnunni og þér fannst
ekkert sjálfsagðara en að leyfa mér
að vera hjá þér. Þessi tími er mér
helst í minni því mér þótti alls ekki
leiðinlegt að vera hjá þér því hlýjan
frá heimilinu ykkar og þér var svo
mikil. Sumarið eftir fannst ykkur
mömmu ég vera orðin nógu stór til að
passa börn sjálf, ég var mjög stolt að
fá slíkt verkefni upp í hendurnar.
Þetta sumar passaði ég Hrafnhildi,
yngstu dóttur ykkar Dóra. Í æsku
man ég alltaf eftir að hafa farið til
ykkar, ýmist með mömmu eða til að
leika við stelpurnar. Það var svo stutt
að hlaupa bara yfir. Og alltaf var
þessi yndislega hlýja til staðar, og
hún var það mikil að hún er og verður
ógleymanleg.
Maggý var hjartahlý manneskja
og vildi gott fyrir alla gera. Eftir að
hún fékk sjúkdóminn sá maður alltaf
betur og betur hvað persónuleiki
hennar var stór og sterkur, hún ætl-
aði ekki að gefast upp, og gerði ekki.
Þrautseigja hennar gegnum þetta
allt saman var ótrúleg. Maggý var
hetja sem við öll getum litið upp til og
gleymist seint.
Kæra fjölskylda, Dóri, Elísabet,
Berglind, Hrafnhildur, Örvar, Ólíver
Dór og Emma Dís, ykkur sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi allir englar guðs vaka yfir ykk-
ur á þessum erfiðu tímum.
Guðrún Magnea.
Okkur langar til að minnast látinn-
ar hetju. Maggý hans Dóra frænda
hefur kvatt eftir hetjulega baráttu
við erfiðan sjúkdóm. Það er svo ótal
margt sem við getum lært af Maggý,
því sem hún gerði og hvernig hún tók
á veikindum sínum. Hún var alltaf já-
kvæð og miðlaði reynslu sinni til allra
í kringum sig, svo við gætum skilið
þennan sjúkdóm betur, og gaf okkur
nýja sýn á lífið.
Það er ómetanlegt að eiga góða
fjölskyldu og eins mikla ást, um-
hyggju og styrk sem þessi fjölskylda
hefur yfir að búa er ekki alls staðar
að finna. Það er svo margt sem
Maggý hefur kennt okkur sem erfitt
er að koma í orð, en allir sem hana
þekktu skilja það. Hún er okkur öll-
um fyrirmynd, vindur í segl og von-
andi gerum við okkur öll grein fyrir
því hvað við eigum góða að. Það eru
ekkert nema yndislega minningar
sem fylgja Maggý og hún mun alltaf
vera með okkur.
Elsku Dóri, Elísabet, Örvar, Berg-
lind, Hrafnhildur, Óliver Dór og
Emma Dís, megi Guð gefa ykkur
styrk og huggun.
Sveinn, Guðrún Svala
og Friðveig Dögg.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Langri og strangri sjúkdóms-
göngu er lokið. Enn og aftur hefur
MND-sjúkdómurinn tekið sinn toll
og sárt að sjá hve læknavísindin
standa ráðþrota gagnvart þessum
hræðilega sjúkdómi.
Við vorum hópur kvenna úr ýms-
um áttum sem ákváðum þegar vin-
kona okkar Magnea Karlsdóttir
veiktist að stofna stuðningsnet, Bör-
urnar. Tilgangur hópsins var að létta
undir með Maggý og fjölskyldu í
veikindum hennar. Fastar heimsókn-
ir voru settar á dagskrá og síðan
reyndum við að vera til taks ef á
þurfti að halda við hin ýmsu verkefni.
Oftar en ekki fannst okkur sem við
hefðum getað gert meira, en viðhorf
Maggýjar var ávallt jákvæðni og það
að óþarfi væri nú að hafa mikið fyrir
sér. Fyrir allt sem gert var var hún
aftur á móti svo ósegjanlega þakklát
að það var okkur gleði að geta hjálp-
að til. Virðingu okkar allra eiga aftur
á móti Dóri, dæturnar og fjölskyldan
öll sem staðið hafa þétt við bak sinn-
ar konu í þessum miklu veikindum.
Án þess mikla stuðnings sem fjöl-
skyldan veitti hefði Maggý ekki get-
að dvalið heima eins og var hennar
æðsta ósk því á sjúkrastofnun vildi
hún ekki fara.
Um leið og við syrgjum yndislega
vinkonu og söknum þess sem hefði
getað orðið, þökkum við fyrir það að
Maggý fékk að dvelja heima til
hinstu stundar umvafin ástvinum í
því umhverfi sem hún elskaði mest.
Lífsviljinn, jákvæðnin og sú reisn
sem einkenndi Maggý verður okkur
öllum tilefni til eftirbreytni. Fyrir
okkur voru það forréttindi að mega
aðstoða Maggý og fjölskyldu á þess-
um erfiðu tímum.
Við höfum lært hvað er dýrmætara
en öll veraldleg gæði. Við höfum allar
orðið ríkari af því að fá tækifæri til að
fylgja Maggý og fjölskyldu þessi síð-
ustu spor og verða þannig vitni að
þeirri ástúð og umhyggju sem þau
sýndu hvert öðru.
Börurnar hafa ekki lokið störfum,
við erum áfram til taks þurfi Dóri og
fjölskylda á því að halda. Um leið og
við sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur til Dóra, Elísabetar,
Berglindar, Hrafnhildar og fjöl-
skyldunnar allrar biðjum við vinkonu
okkar Guðs blessunar á nýjum slóð-
um þar sem hún er nú laus úr veik-
inda viðjum.
Stuðningshópurinn
„Börurnar“, Hveragerði.
Þrautarganga Maggýjar er á enda.
Veikindi hennar settu svip á allt líf
fjölskyldunnar síðustu árin.
Þessi MND-sjúkdómur sem
Maggý fékk, kom og var, hann fór
ekki, hann kom og tók.
Vinátta okkar Maggýjar hófst
fyrst í gegnum börnin mín. Hún
fóstraði dætur mínar, sem í dag eru
23,18 og 13 ára. Maggý var dag-
mamman þeirra allra, sem reyndar
segir margt. Aldrei var neitt vanda-
mál. Hún tók sérstakt tillit til hvers
einstaklings og allir fengu að
blómstra á sinn hátt.
Stúlkurnar hugsa til hlýju og virð-
ingar þegar þær minnast Maggýjar
og kemur í hugann spurning sem ein
þeirra spurði: „Af hverju þurfti
Maggý að fá þennan hræðilega sjúk-
dóm, hún sem alltaf er svo góð við
alla og gerir engum mein?“
Síðar þróaðist vinátta okkar
Maggýjar og Ólafar mágkonu henn-
ar út í það að eiga hvor aðra að. Þeg-
ar eitthvað stóð til í fjölskyldunum
eins og veisluhöld, þá kom ekki til
mála annað en að við hjálpuðumst að
MAGNEA
KARLSDÓTTIR