Tíminn - 16.08.1970, Blaðsíða 3

travel
sunna ferðaskrifstofa bankastræti 7 símar 16400 12070
SUNNUDAGUR 16. ágúst 1970.
TIMINN
Laugardaginn 18 júlí s.l. voru
gefin saman í hjónaband í þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði af sr. Garð
«rt Þor.steinssyn), ungfrú Guðný
Asgerður Sigurðardóttir, Hringbr.
68, Hafnarfirði, og Graham G.
Grundy, Llandudno, N-Wales, Eng-
landi. Heimili þeirra verður f
Southampton. Englandi.
(Ljósmyndastofa Kristjáns,
Skerseyrarvegi 7, Hf. S. 50443
baetti hún við. Gg eins var
með blómin í garðinum hennar.
þau voru öllum velkomin. En
samt var alltaf nóg aí bókum,
alltaf nóg af blómum hjá
henni, alltaf nóg af brosum
alltaf nóg af glettni og góð-
vild.
Samt var þessj kona fátæk,
en hún skuldaði engum neitt.
Og hér í Reykjavík var Unu
hús einmitt svona heimili, að
allra sögn, sem til þekktu.
Þess vegna hefur það orðið líkt
og talin mynd hinnar íslenzku
gestrisni o>g göfgi. Þar ríkti
guðsást og nægjusemi.
Svipað hef ég heyrt um lista
mann og konu hans. Hún var
raunar líka listakona. Heimili
þeirra var alltaf opið hús. Eitt
hvað gott á borðum, sem unnt
var að njóta frjálslega og
óþvingað. En umfram allt andi
og'íif fegurðar, góðvildar og
frelsis. Þar leið öUum vel. Og
þaðan fóru allir auðugri en
þeir komu, þótt enginn fengi
peninga.
Var þetta ekki einmitt líka
svona á gömlu íslenzku prests-
setrunum og kirkjustöðunum.
Þangað streymdi fólk í þá
daga úr öllum áttum. Og eftir
messu var talið sjálfsagt að
allir settust að veizluborðum.
Þar var áreiðaniéga eiuíi a .tó
legð að baki veizluföngum, held
ur helgiþjónusta hversdagsleik-
ans, sprottin úr jarðvegi, sem
hét eða nefndist þá: Guðsótti
samfara nægjusemi. og var
mikill auður.
Árelíus Nielsson.
Sunna hefur 12 ára reynzlu, og hótelsamninga
til margra ára, á Mallorca, og þar af leiðandi
getur Sunna boðið ódýrari og betri
I Mallorcaferðir en allir aðrir. Sunna hefur eigin skrifstofu
í Palma, með 4 íslenzkum starfsmönnum til að veita
| farþegum Sunnu örugga og fullkomna fyrirgreiðslu.
Þægilegt dagflug með skrúfuþotu, (tourbo jet) á 5 klst. beint
til Palma. Margar ferðirmeð 2ja daga dvöl í London á heimleið.
Mörg þúsund íslendingar hafa farið með Sunnu til Mallorca.
Sunna vill ekki selja viðskiptavinum sínum Mallorcadvöl
á lélegum „pensionum^. Þeir sem vilja kaupa það
lélegasta verða að kaupa ferðir sínar annarsstaðar, því ánægðir
viðskiptavinir nýkomnir úr utanlandsferð, eru og verða
alltaf bezta auglysingin fyrir Sunnu!
Flogið alla þriðjudaga beint til Mallorca.
Verð frá kr. 11.800.-
Mig rniimir ,að hún heiti Banka
bókin hennar mömmu. Það var
bók. sem aldrei tæmdist, með
stórri innstæðu, sem naut mik
illar virðingar barnanna og
veitti öryggi og traust — en
mamma hafði raunar aldrei eign
azt neina bankabók!
Ég gleymi aldrei konu, sem
átti fallegan blómagarð, þar
sem hfln fékk gestum sínum
hvíldar og friðar í angan vor-
morguns og sumarkvölds. Yfir
dyrunum stóðu orðin letruð
gullnum stöfuim í vitund minni:
„Hér býr ánægjan“. Þannig
er alltaf hjá því fólki, sem á
þennan auð guðsótta og nægju
semi. Og beyrt hef ég um
konu, sem átti heima í þétt-
býlli sveit og bauð stundum
gestum og vinum til veizlu, sem
alltaf hófst með bæn og sálmi,
en var annars skemmtilegt rabb
um daginn og veginn og ofur-
lítill súkkulaðimoli, eða brjóst
sykur, fcaffibolli með heitum
pönnukökum, epli eða jarðar-
ber.
Einu sinni spurði hún gest-
ina, sem voru venjulega flestir
börn og eldra fólk, þótt auð-
vitað 'kæmu fleiri:
„Jæja, hvort viljið þið nú
heldur jarðarber eða morgun-
sákn. Þi@ verðið að velja. Þið
fáið ekki hvorttveggja. Jarðar-
berin biðu ilmandi og lokk-
andi á fallega eldhúsborðinu
hennar, svo það var vandi að
veija. Fyrst var nokkur þögn.
Einhver hvíslaði: „Hvort
tveggja“.
En svo var byrjað að syngja.
Og glöð var hún, þegar
gaf okkur berin á eftir, segir
sögumaður. „En þau eru send-
ing frá Guði, en ekki frá mér“,
sagði hún þá hlæjandi. Og
þeirri sendingu verð ég að
koma til s'kila.
f bókahilkmni í stofunni
sinni átti hún margai- fallegar
bækur. „Má ég fá eina að
láni?“ var stundum spurt. „Já,
auðvitað”, sagSi hún, „baékur
eru til að lesa þær og það geta
margir lesið þá sömu, sem þet
ur fer. Þið eigið bækumar",
tíJÓNABAND