Tíminn - 23.10.1970, Blaðsíða 5

' 1 / r f I’ !(■ > 11, r; f! >».' f V ,7 N r 7.7,7 71 r> r' r. r> ».*•»! r.,f 't r* r
r
: í FÖSTUIVA€>fJR 23. októfcer 1970.
r I f tf /1 t.r t . .1 rr ‘I , ■ | ■ ■ , r ■ ■
TIMINN
' r I I r < '
MEÐ MORGUN
KAFFINU
— .Rna þolir ekki ösbu á
gólfino.
— Mamjna. býr hann J&n í
ógorlega lítiEi ibú3?
— íNei, bað held ég eMd.
Af hverju spyrðn?
—Ég sá hann úti í búð og
hann var að kanpa tannbursta,
sem bæsgt er að brjóta saman.
Bína Ma, fjögurra ára, var
i^bssjuð að ganga í sunnu-
dagaskóla og hafði mikinn
áhuga á öllu, sem hún lærði
bar. Bitt fcvöldið kom mamrna
hennar að henmi, þar sem hún
var að taia í leitefangasímann
sinn.
Seinustn orðin voru: —
Jaeja, bless guð, ég bið að
heilsa Jesú.
Það er synd að segja, að
börn séu etetei hágsýn. Um dag
inn kom afi gamli i heimsóten,
en hann er hálf heilsulaus og
er á mjög ströngum matarteúr.
Lena litla vissi allt um það og
gaf afa sínum gott ráð:
—Afi, rétt áður en bú
deyrð, skaltu bara fá bér stór-
an rjómais.
— Vertu nú kyrr hérna í
stofunni Pétur, bá kemur guð
bráðum með litla systur eða
bróður handa bér.
Pétur gegndi og litlu seinna
stakk stór og fyrirferðarmikil
Ijósmóðir höfðinu fram í stof-
una, og tilkynnti, að fædd væó
lítil stúlka.
Pétur velti bessu fyrir sér
um stund, en sagði svo við
föður sinn:
— Pafcbi* ekki hélt ég, að
guð liti svomi Úit.^
Palli og foreldrar hans voru
á ferð um Þýzkaland. I>au gistu
á gömlum bóndabæ og bak við
hlöðuna var heilmikill hænsna
garður.
— Við verðum að muna, að
fara snemrna á fætur í fyrra-
málið, sagði Paili. — Ég barf
endilega að heyre, hvernig
hani galar á þýzteu.
Saga úr Breiðholtinu:
—Af hverju ertu alltaf að
hlæja?
— Þau á hæðinni fyrir neð-
an eiru að mála loftið og mig
kitlar svo í iljarnar.
Litli sonux eldflaugaverte-
fræðingsins var að læra að
telja: — 10 987654321 —
fjandinn sjálfur.
— Bíddu pabbi, það er ekki
meira vatn í byssunni.
DENNI
DÆMALAUEI
Er baöið upptekiö hjá þér,
Villi?
Áhaldið, sem stúltean á
myndinni handfjatlar svo kunn-
áttusamlega, heitir boomerang.
Eins og margir vita, teemur það
upphaflega frá Ástralíu, em þar
notuðu menn það fyrst í stað
eingöngu til að drepa hver ann-
an, en síðan á veiðidýr í æ rik-
ari mæli. Þetta litla, og sak-
! leysi.^la ’ vopn 'hefur 'þá Áúgin-
sé .því, fley.gt út i loft-
ið, kemur það til baka til eig-
^ andans, ef ekkert verður fyrir
því á leiðinni, og þá er vissara
að kunna að taka á móti þvi,
því að annars getur það lent
illilega í þeim, sem upphaflega
kastaði.
Nú orðið er boomerangið
ekki Jítet því eins algengt í
Ástralíu og t.d. í Kanada, en
þar jaðrar boomerang-kast við
að vera þjóðaríþrótt. Eng.'ond-
ingar hafa eininig brenmandi
áhuga á íþróttinni, og í Eng-
landi eru nú árlega haldin
fjölmörg mót, þar sem hver
teastar sem betur getur.
Og nú hafa Danir líka tekið
bakteríuna. Ekki alls fyrir
löngu var stofnaður þar í landi
klúbbur boomerang-kastara, og
nú þegar eru meðlimirnir orðn
ir nokkur hundruð talsins. Og
allir keppast við að kasta — en
nú er eklti markmiðið að kasta
sem lengst, he.’dur þannig, að
boomerangið komi örugglega
til baka. Og það ku taka nokkra
mánuði að ná því marki.
Um tíma stóð til að koma upp
aðstöðu til að iðka þessa íþrótt
í nokkrum æskulýðsheimilum í
Danmörbu, en frá því ráði var
horfið, þar eð líklegt þótti, a@
enginn þyrði að taka sér neitt
.annaS fyrir hendur meðan á
kastinu stæði, af ótta við að fá
boomerangið í höfuöið fyrr en
varði.
Fyrir tæpu ári, nánar tiltekið
í desember s.l., stóð til að hún
giftist í fyrsta sinn. Állt var
tilbúið, og Esther bei'ð unn-
ustans sæl og glöð við altarið í
hvíta, síða brúðarhjói'num. En
hann kom aldrei, og hún hefur
ekkert frá honum heyrt síðan.
Fyrir nokkrujn mánuðum
gerði hún aðra tilraun, en allt
fór á sömu lei'ð. Meira að segja 1
brúðarkjóllinn var sá sami.
Eftir þetta var ekki svo und
gt, þótt vesalings stúlkan
fengi taugaáfall. Hún var lögð.
inn á. sjúkrahús, þar sem hún
lá um tíma og hafði gjörsam-
lega misst afla lífslöngun og
sjálfsálit. En svo komust blöðin
á snoðir um raunasögu hennar,
birtu hana, og síðan hafa bréf-
in streymt inn úr öllum átt
Og Esther segist vera glöð og
þakklát yfir þeirri umhyggju,
sem allir bera fyrir henni, og
Esther Carver, sem við sjá-
um á meðfylgjandi mynd, er
ekki nerna tuttugu ára, og þó
hafa henni borizt hvorki meira
né minna en hundrað og fimm
tíu hjúskapartilboð, og sést
bréfahrúgan fremst á mynd-
inni.
Orsök þess, aið öfl þessi bréf
hafa streymt að henni er þó
síður en svo gleðileg. Hún hef-
ur nefnilega tvisvar verið svik-
in um hjónabandsloforð á allra
ií&ustu stundu.
þó hugrekki, sem hréflritar-
arnir sýna með þvi að bjóðast
til alö kvænast henni, þótt þeir
hafi aldrei séð hana.
— En ég ætla nú samt að
hugsa mig vel um, áðúr en ég
legg út í hjónabandið einu
sinni enn, segir þessi óheppna
■stú'ka. — Kannski væri ráð-
legast að fara til borgarfógetans
næst, því að þar er að minnsta
kosti hægt að blanda sér í maan
fjöldann, ef ég skyldi lenda i
því sama i þriðja sinn, því a@
það er ekki svo gott, þegar mað
ur stendur aleinn í öllu hrúðar-
stássinu fyrir framan altarið.
Ég vona baxa að ég verði ond-
antekningin, sem sannar regl-
una: aHt er, þá þrennt er.
!
í