Tíminn - 03.04.1971, Page 5

LAI3 SGARDAGUR 3. apríl 1971
MIED MORGUN
HIAFFINU
JJ Flóanum var býlx, sem Voli
hét, iítið og lélegt, og mun að
jafri aði hafa verið setið efna-
litlum mönnum.
Ei tt sinn ætlaði einn að fara
að h-úa þar, og hugði gott til
búsfc aparins.
Eis ahver spurði, hvort ekki
væru. litlar og lélegar siægjur
í Volæ
—j O, sei, sei, nei, sagði hinn.
— Þe-tta er ótakmarkaður fláki
út um.iallt.
— -ijEkki veit ég, hvað hann
Jól gtxrir við peningana sína.
Hann ■ var blankur í gær og í
dag iíjna.
— ýþr hann a@ biðja þig um
pening.a?
— Nei, ég ætlaði að slá hann
urn ndkkrar krónur.
Pabíb'i i ætlaði í viðskiptaferða-
lag, ogriáður en hann fór, sagði
hamn vif i Pétur litla:
— Gei tur þú passað v.el upp á
mömmr, meðan ég er í bui'tu?
Péturilitli hélt nú það, og lof
aði að g; eta hennar. Um kvöld-
ið bætti hann við bænirnar
sínar:----Góði guð, 'líttu eftir
honum pabba, sem er á ferða-
lagi. Möirnenu þarftu ekki að
hugsa um ,|því að ég passa hama!
— Er virldliíga ekkei't í sjón-
varpinu, Óskisir?
— Hvernig lízt þér á þessa
ljósmynd af konunni minni?
— Ágætlega. Þetta mun vera
hraðmynd.
— Af hverju heidurðu það?
— Munnurinn á henni er lok-
aður.
— Ég sit og hugsa — en aðeins
um fyrirtækið, hr. forstjóri.
Það kom eitt sinn fyrir á
vinnustað byggingafélags hér í
borginni, að einn af starfsmönn-
unum liældi sér mjög af kröft-
um sínum.
Félagi hans, lítill og grann-
vaxinn, bauðst til að veðja við
hann þúsundkalli, að hann gæti
ekið því hlassi frá vinnustaðn-
um, sem sá sterki gæti ekki eki®
til baka.
Sá sterki var ekki seinn á
sér að taka tiiboðinu utn veð-
málið.
Þá voru hjólbörurnar sóttar,
og sá litli sagði:
— Jæja, kaiiinn. Seztu nú
upp í.
Orðheppinn maður komst eitt
sinn svo að orði:
— Þegar ég sé kvenfólk kyss-
ast, dettur mér alltaf í hug
glímumenn, sem takast í hend-
ur áður en viðureigmin hefst.
DENNI j
DÆMALÍMJSI
— Halló, Villi! Ég átti bara leið
framhjá.
— Þakka þér fyrir, Dcnni.
TÍMINN
Fréttir af hasssmygli ex-u tíð-
ar í dönskum dagblöðum. Fyrir
skömmu var maður frá V-Þýzka
landi dæmdur í 5 ára fangelsi
í Árósum fyrir að hafa smygl-
að um 20 kg. inn í landið, svo
og var mannaumingjanum gert
að greiða 220 þús. ísl. kr. í sekt
fyrir athæfið. I þessari vibu var
svo aðalmaður hasshrings dæmd
ur í Kaupmannahöfn, í 4 ára
fangelsi fyrir smygl. Hér var
um að ræða ungan „playboy“
úr röðum „fíma fólksins" í
Líbanon. Fyrir mánuði voru
tveir af félögum hans, egypzkur
blaðamaður og ambættismaður
í Iíbanska innanríkisráðuneyt-
inu, dæmdir í Khöfn tfl 3ja ára
tugthúsdvalar.
Þremenningarnir voru teknir
höndum á Kastrupflugvelli við
Khöfn í september 1969. Eitur-
lyfjalögregla borgarinnar og
tollurinn höfðu fengið skeyti
frá Interpol í Beirut þess efnis,
að félagarnir væru með 25 kg.
af hassi meðferðis.
Vi@ yfirheyrslurnar kom í
Ijós, að hinn ungi glaumgosi,
sem heitir raunar Yasin Dib,
hafði allt frá 1959 verið viðrið-
inn hass, en aldrei áður smyglað
því inn í Danmörkiu. — Mót-
mæli því svo hver sem vill, að
baunarnir standi sig vel í að
gera hassið upptækt, eins og
vi@ magnylið.
Eini fakír Danmerkur á
heima í Drottningarmyllu. Hann
er raunverulegur fakír, eða
sjálfskvalari, eftir nánari út-
skýringu orðsins. Hann heitir
Togani, þó ekki í símaskránni,
þar sem nafnið er Harry Martin
usson, og er bílasprautari í Hels
ingör. Togani hefur ekki látið
mikið á sér bera undanfarin ár,
en nú hyggst hann gera list sína
bunna. Um fakírslistina scgir
hann: — Við getum allir orðið
fakírar, þetta ki’efst aðeins
sjálfsstjórnar og einbeitingar.
Það er enginn munur á þér og
mér. Ég finn til sársauka, alveg
eins og aðrir. Hér á myndinni
er Togani að reka prjón i g" i-
um handlegginn á sér, ei-s og
ekkert sé. Hann rekur á eftir
honum með hamri, til að þetta
líti enn meira hrollvekjandi út.
Margir kánriákt við Svíann
Vilgot Sjöman, .og þg einkum
vegna ■ kvikmynda hans „Ég er
forvitin — gul“ og „Eg er for-
vitin — blá“. Nú hefur Sjöman
gert nýja mynd, er nefnist „Ég
er hamingjusamur — rauður“,
'Sem Sjöman hefui’ einnig nefnt
„Hamingjusamir drullusokkar".
— Þetta er skopleikur, segir
Sjöman, og bætii’ vi@: — Hann
er fullur af flærðai’fullum
gázka, taugaæsingu, skrípalát-
um, hita og hávaða. Það er líka
eins og maður sé ennþá vitrari,
eftir að hafa verið vitni að þeim
uppátækjum og útrás, sem á
þarf að halda í Svíþjóð vorra
daga.
Myndin er pólitísk. Hún er
,,rauð“, og me@ því að hoi’fa á
hana, er hægt að sjá, hvei’nig
aðalpei’sóna hennar finnur ham-
ingjuna. Fyrst fylgist áhorfand-
inn með Kalla bílstjóra (sjá
mynd af honum í hlutverkinu) .
Kalli á heima í báti í Stokk-
hólmshöfn. Er hann í vafa um,
hvort hann eigi heldur að vera
í meiri félagsskap við bátinn
sinn eða þá vinstri sinnuðu
klíku, sem flestir vinir hans til-
heyra. Kalli kemst að lokum
að raun um. hvorn félagsskap-
inn hann á fremur a@ velja. En
þá kemur dálítið óvænt fyrir.
Þetta óvænta er tíguleg kven-
vera. Hún fær leyfi til að dvelja
nokki’a daga um borð í bátnum,
og verða þeir dagar stöðugt
fleiri. Þrem vikum síðar er hún
þar enn. Kalli, sem valið hefur
vinstri klíkuna. kemst nú að
raun um, að líklega sé báturinn
heppilegi’i félagi, ef konan er
reiknuð með ...
Að sögn blaða taka Svíar og
Danir þessai’i mynd vel, pg ef-
laust eigum við Frónverjár eft-
ir að gera það lí'ka, að minnsta
kosti ef dæma má eftir vinsælð-
um fyrri mynda Sjömanns hér
á landi.
L.