Tíminn - 20.05.1972, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Laugardagur 20. mai. 1972.
SÆNSK
GÆÐAVARA
GARÐ
sláttuvélar
MAJOR
mótorsláttu-
vélar
Sláttubreidd:
51 cm (20”)
Mótorstœrð:
3,5 hes
Ótrúlega hagstætt verð: Kr. 8.600 —9.000
Samband ísL &amvinnufétaga
INNFLUTNINGSDEILD
Útsölustaðir:
DOMUS
Laugavegi
KIION
Hverfisgötu
Véladeild S.í.S.
Ármúla 3
Sambandið
Suðurlandsbraut 32
Framhald
af bls. 11.
stundum norður fyrir Vestfirði og
i suðurátt má sjá allt Reykjanesið
og suður fyrir það.
Um þessa hvitasunnu ætla ég enn
á Snæfellsnesið. Náttúrufegurðin
þar er með eindæmum. Enn hef
ég ekki ákveðið, hvort ég fer á
jökulinn, en það sakar ekki að
taka fram, að óvanir mega vara
sig á að sólbrenna ekki illa, þvi
birtan á jöklinum getur verið
ótrúlega mikil, sérstaklega i góðu
veðri.
Farið inn á Kjöl
— Ég held,að mér sé minnis-
stæðust hvitasunnuferð sem ég
fór inn á Kjöl árið 1965, ásamt vini
minum Rúdolf Kristinssyni kaup-
manni,_ á ágætum Willys jeppa,
sem þa var nýlegur, sagði Kári
Jo'nasson blaðamaður á Tim-
anum, er hann var spurður um
minnisstæðustu hvitasunnu-
ferðina.
— Voruð þið i einhverjum sér-
stökum erindum, eða bara á
venjulegu ferðalagi?
— Jú, mig minnir nú,að við
höfum verið i einhverjum er-
indum inn i Kerlingarfjöll. Þá var
verið að klára aðalskála
Kerlingarfjallamanna og Magnús
Karlsson yfirsmiður var þar með
smiðum og ráðskonu. Við fórum
fyrst til þeirra og var tekið fagn-
andi, þvi að enginn hafði komið til
þeirra um hálfsmánaðar skeið, að
mig minnir. Við gengum auðvitað
upp á Snækoll, eins og lög gera
ráð fyrir þegar farið er i
Kerlingarfjöll.
Mig minnir,að það hafi verið á
hvitasunnudag, sem við fórum
svo inn á Hveravelli. Þangað
hafði þá enginn komið i sjö mán-
uði, og satt að segja var það dá-
litið spennandi að vita, hvernig
vegurinn væri og aðkoman á
Hveravöllum og hvort við yfirleitt
kæmumst þangað. Nú orðið er
veturseta á Hveravöllum, og
farið er þangað nokkrum sinnum
yfir veturinn, en þegar við vorum
þarna, var allt autt og yfirgefið og
engan að sjá. Gestabókin gaf til
kynna hverjir höfðu verið þarna
siðast á ferð, og ef ég man rétt, þá
voru það Ferðafélagsmenn og þar
áður höfðu verið i skálanum
leitarmenn i seinni l^itum.
— Ykkur hefur þa gengið vel
inneftir.
— Ja', já, það voru að visu snjó-
skaflará veginum en ekki til mik-
illar hindrunar, og vegurinn var
bara ágætur. Þetta var svolitil til-
breyting frá þvi að fara á
Snæfellsnesið og komast ekki á
jökulinn vegna þoku, en það er
eins og það sé einhver tizka að
fara þangað um hvitasunnuna.
— Gistuð þið svo i skálanum á
Hveravöllum?
— Nei, nei, við fórum til baka,
eftirað hafa dvalið þarna nokkra
stund, skoðað hverina, tóttina
þar sem Eyvindur var og fleira,
sem þarna er. Daginn eftir fórum
við svo úr Kerlingarfjöllum, og ég
man það,að við fengum stóran
heyvagn aftan i jeppann á byggð-
arleiðinni, sem varð okkur nú
heldur til trafala en hitt, og eitt-
hvað vesen var vist á okkur með
vagninn yfir árnar, en kannski
ekki meira en gerzt hefur oft áður
hjá okkur i fjallaferðum.
Eina hvítasunnuferðin
— Það er auðvelt að rifja upp
eftirminnanlegustu hvitasunnu-
ferðina, þvi ég hef ekki farið i
nema eitt ferðalag, sem flokka
má undir viðurkennda hvita-
sunnuferð, og sem betur fór skeði
svo sem ekki neitt, sem i frásögur
er færandi,sagði Oddur Ólafsson,
blaðamaður. Sá frækni ferða-
garpur Vilhjálmur Stefánsson,
skrifar einhversstaðar, að ævin-
týri séu ekkert annað en glópska
og fyrirhyggjuleysi. Samkvæmt
þvi var þetta mesta fyrirmyndar-
ferðalag.
1 þá daga, og kannski enn, var
ekki annað kallað hvitasunnuferð
en að fara á Snæfeilsnes, tjalda
við jökulræturnar, ganga á jök-
ulinn og verða brúnn.
Á föstudegi sást ekki skýhnoðri
á himni og jökullinn sveif mjall-
hvitur yfir Faxaflóa og sáu sumir
sig i anda á hátindi dýrðarinnar,
þar sem maður verður jafnbrúnn
á nokkrum klukkustundum og i
sautján daga Mæjorkuferð fyrir
tuttugu og þrjú þúsund og fimm
Ostur er orkulind!
Hreysti og glaðlyndi í leik og
starfi.
Orkulindin er í nestispakkanum.
Ostur er alhliða fæðutegund.
Úr honum fá börn og fullorðnir
eggjahvítuefni (Protein), vitamín
og nauðsynleg steinefni, þ. á m.
óvenju mikið af kalki. Kalkið er
nauðsynlegt eðlilegri starfsemi
taugakerfisins. Á starfsemi þess
byggist athafnavilji þeirra, kjark-
ur og hæfni í leik og starfi.
Ostur eykur orku, léttir lund.
Byggjum upp,borðum ost.
hundruð með viðkomu i London
og morgunverði.
Eftir vinnu var rétt timi til að
komast heim, gripa hafurtaskið
og nesti, sem að öðru jöfnu mundi
duga til tveggja vikna viðurværis,
og i rútuna, og sem leið liggur
vestur á Nes. Undir miðnætti var
fyrsta áfanga náð. Bjart var yfir
Jöklinum en sá ljómi,sem stafar
af honum úr fjarlægð var horfinn.
Úr hliðunum ofan við Arnarstapa
var litið annað að sjá en grjót og
svartan vikur og það sem greina
mátti af jökulhettunni var sand-
borið, og stafaði nú engum ljóma
af henni.
Straumur langferðabila ók
vestur með Breiðuvikinni allt
kvöldið og fram á nótt, og tjöldin
risú meðfram hliðinni og mynd-
uðust stórar og smáar tjaldbúðir
hér og hvar. Allir voru komnir
sömu erinda, að ganga á Snæ-
fellsjökul, og fór fólk snemma að
sofa, þvi fjallgangan átti að hefj-
ast snemma að morgni.
Þeir árrisulustu voru komnir á
stjá með fuglunum. En þeim lá
ekkert á að vekja hina. Rétt ofan
við tjaldstaðina grúfði þokan og
sást ekki einu sinni i neðstu fann-
ir. Úrkoman var ekki meiri en
svo, að yfirleitt gegnblotnuðu
svefnpokar ekki. Það var litið fjör
i þeim nokkur hundruð manna og
kvenna hópi, sem skriðu úr pok-
um sinum morgunun þann. Menn
ráfuðu milli tjaldanna og þaul-
vanir jöklafarar og veðurspár-
menn töldu, að þetta væri bara
morgunþoka, og liklegast stæði
Jökullinn upp úr henni, en það
skipti svo sem ekki máli, brátt
mundi stytta upp og væri mál að
búast til ferðar og’ vera tilbúinn
þegar sólin brytist gegnum skýja-
bakkann og svifti honum af Jökl-
inum.
Er skemmst frá þvi að segja, að
aldrei stytti upp, þvert á móti
ringdi æ meir eftir þvi sem á dag-
inn leið. Nokkrir ofurhugar létu
sig hafa það að ganga á fjallið.
Þar þvældust þeir fram og til
baka upp og niður, sem reyndar
voru einu áttirnar, sem þeir höfðu
nokkra hugmynd um. Sumir
þóttust hafa komist alla leið upp á
efstu tinda, en gátu ekki skýrt frá
neinum kennileitum, sem sönn-
uðu það eða afsönnuðu, þar sem
þeir sáu aldrei neitt annað en rétt
niður fyrir fætur sér og ofurlitið
af allri þeirri þoku, sem sveipaði
fjallið. Dagurinn leið þannig, að
hver taldi öðrum trú um, að það
ringdi ekki alveg eins mikið núna
og rétt áðan og þegar leið á kvöld-
ið sáu fararstjórar þess mörg
merki, að það væri að létta til og
enginn vafi léki á,að heiðrikt yrði
á morgun. Hvitasunnuhelgin er
löng og nógur timi að ganga á
Jökul.
Hvitasunnudagsmorgun var
nákvæmlega jafngrár og daginn
áður. Eini munurinn var, að nú
ringdi enn meira. Það töldu
veðurvitar eindregið benda til,að
langþráð uppstytta vwri I nánd.
Lækir beljuðu niður hliðarnar og
voru ófá tjöldin, sem færa þurfti
úr stað. Hvitasunnudagur leið
eins og sá fyrri, nema að þá datt
engum i hug að fara og gá,hvað
væri inni i allri þokunni og þurfti
ekki um það að deila hvort ein-
hver hefði slysast upp á þessa
bunguna eða hina. Þeir sem
gengið höfðu á Jökulinnumhverja
hvitasunnu áratugi aftur i tim-
ann, voru ólatir að spá uppstyttu,
en þegar á daginn leið hlustaði
enginn á þá gömlu þuli lengur.
Mánudagsmorguninn var i
engu ólikur hinum fyrri, nema
fyrir það,að svefnpokarnir og
annað hafurtask var orðið enn
blautara. Enn leyndist svolitil
vonarglæta um betri tið og jökul-
göngu. En þegar á dag leið fór
tjöldum að fækka og fleiri og fleiri
rútur fullar af blautu fólki, blaut-
um tjöldum, og blautum svefn-
pokum, óku i suður.
Þegar ekið var fram á brún
Ártúnsbrekku blasti Snæfellsjök-
ull við sjónum, skinandi fagur
yfir dökkblárri Faxabugtinni, en
lengst i vestri hvarf gullbryddur
skýjabakki.
LÍTIL KONFEKTGERÐ
til sölu. Tilvalið fyrir sæl-
gætisgerðarmann. Uppl. i
sima 40638 eða 43138 eftir kl.
8 á kvöldin.