Tíminn - 14.09.1972, Blaðsíða 2

2
TÍMINN
Fimmtudagur 14. september 1972

Sólaóir
, HJÓLBARÐAR sj
TIL SÖLU J
x|:::
FLESTAR
STÆRÐIR
Á FÓLKSBlLA
iil
ÁRMÚLA 7 SÍMI 30501

Bréf frá
lesendum
KAÐSTEFNUR OG
HERMDARVERKAMENN
Við höfum verið að tala um að
gera fsland að ráðstefnulandi,
láta þinga hér og semja um ýms
ágreiningsmál i veröldinni eða
kanna vísindaleg vandamál.
Þetta væri auðvitað gott og bless-
HUSNÆÐISMALASTOFNUN
RIKISINS
— PÓSTSENDUM —
Stúlka óskast
til simavörzlu og almennra skrifstofustarfa.
Laun skv. kjarasamningi opinberra starfs-
manna.
Eiginhandarumsóknir ásamt upplýsingum
um menntun og fyrri störf sendist afgreiðslu
stofnunarinnar eigi siðar en 15. september
n.k.
HÚSNÆÐISn/IÁLASTOFNUN RIKISINS
LAUGAVEGI77, SÍMI22453
að, ef fram næði að ganga, en
fylgir þó böggull skammrifi.
Atburðirnir i Míinchen sýna, að
það er sitthvað, sem verður að
axla, þar sem mörgu heimskunnu
fólki er stefnt saman. Þeir, sem
réðust inni ólympiuþorpið voru
ekki neinir venjulegir glæpa-
menn. Þetta var fólk i örvænting-
arfullri baráttu — fólk, sem rænt
hefur verið landi sinu og öllum
mannlegum réttindum og eðlileg-
um lifsvonum — menntað fólk,
sem var reiðubúið að deyja sjálft,
ef svo vildi verkast. Menn geta
miklað sér, að þetta fólk hafi
gripið til ægilegra óyndisúrræða
og hefnd þess komið niður á sak-
lausu fólki, og allt er það vissu-
lega rétt. En verknaður þess var i
engu hryllilegri, og náði til miklu
færri, en gerðir flugmanna, sem
sveima yfir byggðum og þorpum
og varpa niður sprengjum, og
herforingjanna og stjórnmála-
mannanna, sem fyrirskipa slikt.
En nú er komið út fyrir það,
sem átti að vera inntak þessara
orða, sem ég sendi Landfara. Það
átti sem sé að vera mergurinn
málsins, að örvæntingarfullt fólk,
LEIKFIMIS
búningar
Ballettbúningar kvenna
Verð frá kr. 340,00
Stutterma og langerma
Margir litir
Strigaskór
Stuttbuxur — Bolir
Sokkar.
M Allt til íþrótta
SP0RTVAL
HLEMMTORGI sími 14390
Póst-
sendum
rænt og kúgað og ofsótt af þeim,
sem meiri háttar eru, er viða i
veröldinni: Norður-írlandi, Suð-
ur-Afriku, Róde siu, Grikklandi,
Portúgal og nýlendum þess lands,
Vietnam og miklu, miklu viðar.
Afleiðingarnar af þeirri meðferð,
sem þetta fólk hefur sætt, eru
þær, að þvi finnst um tvennt að
velja: Að leggja árar i bát og gef-
ast upp eða fremja sem geipileg-
ust hermdarverk og deyja sjálft,
ef svo vill verkast.
Hvernig væru fslendingar við
þvi búnir, ef á yrði komið ein-
hverri ráðstefnu, þar sem menn
væru, er t.d. Palestinumönn-
um eða irskum hermdarverkaað-
ilum þætti slægur i og ákvæðu að
ryðja úr vegi?
K.K.
LÖGBROT OG SEKTIR
„Til þess eru lögin að brjóta
þau”,heyrirmaðurstundum sagt
i ögrandi tón. Svo virðist sumum,
sem okkur fslendingum hætti
nokkuð oft til að lifa samkvæmt
þessari „speki”. En flestum mun
þó vitanlega ljóst, að hér er um
öfugmæli að ræða. „Með lögum
skal land byggja”. Hitt má aftur
ekki henda, aðlögin séu þannig úr
garði gerð, og þannig framfylgt,
að til lögbrota laði.
Landhelgisbrotin siðustu daga,
islenzkir bátar innan- 12 milna
markanna, eru i senn hörmuleg
og stórhættuleg þjóðinni nú,
þegar verið er, i trássi við marga
og stóra, að færa út fiskveiðitak-
mörkin — i 50 milur. t þvi verður
þjóðin lika að sýna sterkan
einhug i verki að virða landhelgi
og friðun. —
Annars mun gjarna á það bent,
að fslendingar hafi ekki mikið
með stækkaða landhelgi að gera,
ef þeir sjálfir geta ekki einu sinni
hlifzt við og hlýtt eigin lögum
innan 12 milna markanna! — En
þaulreyndur skipstjóri, sem ég
átti tal við nýlega, fræddi mig á
þvi, að sektir fyrir landhelgisbrot
væru mjög litilfjörlegar, hverf-
andi i hinum mikla útgerðar-
kostnaði,„bara eins og að borða
súpu úr diski”, komst hann að
orði. Ég hafði álitið allt annað:
sektina mikið fjárhagslegt áfall.
Ætti það ekki svo að vera, þ.e.:
sýnilegt öllum að brotið borgar
sig ekki? Yrðu þau þá ekki fátið-
ari?
Sama virðist uppi á teningnum i
áfengismálum okkar. Það sýnir
ekki mikið aðhald, aga eða vald á
vandanum, að um hverja helgi
skuli menn teknir i hópum, svo að
tugum skiptir jafnvel, i höfuö-
borginni fyrir ölvun við akstur.
Er ekki fráleitt að láta þetta lið-
ast, eða eigum við að telja þetta
óviðráðanlegt? Ég neita þvi
alveg. Þessar staðreyndir benda
ákveðið til þess, að ökumenn telji
hér ekki hundraö i hættunni. Við
vitum lika, að margir hinna brot-
legu fá strax eða skjótt, að setjast
á ný undir stýri, mál þeirra e.t.v.
tekið fyrir einhvern tima seinna,
eða smásekt greidd, sem þeir
seku gera oft gys að! Ef þeir væru
strax, við sannað brot, sviptir
ökukeyfi, styttri eða lengri tima
eftir atvikum, mætti svo fara, að
skjótt fækkaði þessum lögbrot-
um. Nú er ástandið stórhættulegt,
— bæði þeim seku og saklausu.
1. sept. 1972.
Jónas í „Brekknakoti”
Hálfnað
erverk
þá hafið er
sparnaðnr
skapar
verðmsti
Samvinnnbankinn