Tíminn - 17.07.1973, Blaðsíða 14

Tíminn - 17.07.1973, Blaðsíða 14
14 TÍMINN Þriðjudagur 17. júli 1973 Hans Fallada: Hvaðnú,ungi maður? Þýðing Magnúsar Ásgeirssonar Ég bið yður um að fyrirgefa mér, Bergmann, og ég bið yður að taka mig aftur? ,,Biðið nú augnablik við, góður- inn minn”, gripur Bergmann kaupmaður fram i fyrir honum. ,,Talið nú ekki af yður, Pinne- berg”, segir hann. „Það sem þér sögðuð áðan, læt ég sem ég hafi ekki heyrt. Þér þurfið ekki að biðja mig um fyrirgefningu, þvi ég tek yður ekki aftur fyrir þvi. Nei, segið ekki neitt meira! Verið ekki að ganga á eftir mér. Þér skammist yður bara fyrir það á eftir, að hafa verið að nauða i mér til einskis. Ég tek yður ekki aft- ur.” „En — Bergmann — einu sinni sögðuð þér, að þér ætluðuð aö láta mig ganga atvinnulausan i mán- uð, áður en þér tækjuð mig aftur. — Nú er ég giftur og við eigum von á barni, og Kleinholz er búinn að segja mér upp stöðunni. Takið mig aftur, — þér vitið vel, að ég vinn fyrir minu kaupi.” „Ég veit það vel, ég veit það. Mér þykir fyrir þvi, sem ég sagði við yður þá, en mér sárnaði að svona almennilegur og efnilegur piltur eins og þér, skyldi fara að binda trúss við fylliraft og kvennaflagara eins og Kleinholz. Nú get ég ekki tekið yður aftur, hvað feginn sem ég vildi, þvi að konan min vill það ekki. Henni er alltaf i nöp við yður, siðan þér sögðuð að hún hefði ekkert yfir yður að segja. Það fyrirgefur hún yður aldrei. Nei, Pinneberg góð- ur, Það getur ekkert orðið úr þvi, það sjáið þér sjálfur.” Og Gyð- ingurinn litli hristir höfuðið á- hyggjusamlega og heldur áfram að fjölrita. ,,En ef ég færi nú til konunnar yðar?” segir Pinneberg svo lágt, að varla heyrist. „Ætli það hafi nokkuð að þýða? Það held ég ekki, Pinneberg. Konan segir bara, að hún geti ekki ákveðið neitt um þetta núna, og hún lætur yður koma aftur og aftur og þykist alltaf vera að hugsa um þetta. En hún myndi aldrei samþykkja að taka yður aftur, og loksins yrði það mitt hlutskipti að segja yður, að ekk- ert gæti orðið úr þvi að þér fengj- uð neitt að gera hjá mér. Svona er nú kvenfólkið, Pinneberg. Nú-nú, þér eruð ungur enn þá og vitið minnst um þá hluti. Hvað er langt siðan að þér genguð i hjónaband- ið?” „Rúmar fjórar vikur.” „Rúmar fjórar vikur. Já, ein- mitt, þér reiknið það ennþá i vik- um. Þér verðið góður eiginmað- ur, það er auðséð á yður. Það er engin skömm að þvi fyrir mann i yðar sporum að biðja mig eða hvern sem er að gera eitthvað fyrir yður. Það er engin skömm að þvi, bara ef fólki kemur vel saman. Verið alltaf góður við konuna yðar, og munið að hún er aldrei nema kvenmaður og hefir þess vegna ekki nema kven- mannsvit. — — Já, þvi miður, Pinneberg, ég verð að neita yður, þótt ég taki það nærri mér!” Pinneberg kveður og gengur hægt i burtu. Hann tekur það lika nærri sér. Pússer fær bréf. Henni verðu svo mikið um aö hún hleypur gegnum allan bæinn meö eldhús- svuntuna og fer aö skæla inni á skrifstofunni hjá Kleinholz. Það er á föstudegi, 26. septem- ber. Pinneberg er á skrifstofunni hjá Kleinholz, eins og hann er vanur. Pússer er að taka til i ibúðinni. Þá er barið að dyrum og póstur- inn stingur höfðinu inn i dyra- gættina. Hann spyr, hvort nokkur frú Pinneberg búi hérna, og hverfur siðan, nöldrandi yfir þvi, að ekkert nafnspjald skuli vera á hurðinni. Hann geti þó ekki fundið það á lyktinni, hvað fólk heiti. Pússer stendur ein eftir með bréf i hendinni i stóru fjólubláu umslagi. Það er fyrsta bréfið, sem Pússer hefur fengið, siðan hún gifti sig. Heiman að hefir hún ekkert bréf fengið. Þetta bréf er ekki þaðan heldur, heldur frá Berlin, og þegar hún snýr þvi við, sér hún að aftan á þvi stendur: „Sendandi frú Mia Pinneberg, Berlin NV 40, Spenerstræti 92 II.” Það er frá mömmu Hannesar. — Hún hefur eiginlega, ekkert verið að flýta sér með svarið, hugsar Pússer' og leggur bréfið á borðið, án þess að opna það og heldur áfram að skúra gólfið. Það er bezt, að þau lesi það saman i kvöld, þegar Hannes kemur heim. En allt i einu fleygir hún þurrkunni frá sér. Eitthvert hug- boð segir henni, að miklir atburð- ir séu i vændum. Hún finnur það alveg á sér. Hún hleypur fram i eldhúsið hennar frú Scharrenhöf- er, þvær sér um hendurnar undir vatnshananum, sléttar og strýkur á sér hárið fyrir framan spegil- inn, hlammar sér niður i sófann, sem veinar og stynur undan þess- ari harðleikni, tekur bréfið og rif- ur það upp. Pússer les, en gengur seint að skilja. Hún les bréfið nokkrum sinnum enn, og svo er hún óðara stokkin á fætur aftur. Fæturnir titra að visu dálitið undir henni, en hún er nú ekki að hugsa um það þessa stundina. Hún skal komast niður á skrifstofu til Kleinholz, hvað sem tautar, þvi að hún verður að tala við „dreng- inn”. Æ, hún þorir ekki einu sinni að vera eins glöð og hana langar til, þvi að það stendur i „Leynd- ardómi móðernisins”, að konur i hennar sporum verði að forðast allar geðshræringar. En hvernig á hún að fara að þvi að komast ekki i sjöunda himin yfir öðru eins og þessu? Það liggur einhver drungi og ó- hugnaður i loftinu i skrifstofunni hjá Kleinholz. Það er ekkert sér- stakt að gera i dag. Bókararnir þrir hanga aðgerðalausir á stól- unum og Kleinholz sjálfur lika. Það er bara sá munur á, að bók- ararnir verða að láta sem þeir séu eitthvað að vinna — og meira að segja að vinna af kappi — en Kleinholz situr bara i djúpum hugsunum og er að velta þvi fyrir sér, hvort Emilia muni gefa hon- um einn strammara enn. Hún er búin að gefa honum tvo i morgun. En nú hrökkva dyrnar á þessari drungalegu skrifstofuholu allt i einu upp á gátt og inn kemur á fleygiferð ung kona með hárið i þyrli, leiftrandi augu og gleðiroða i kinnum. — Og unga konan hróp- ar: „Hannes, heyrðu drengur, komdu strax út með mér, ég þarf undir eins að tala við þig!” Þeir horfa á hana allir fjórir al- veg forviða og botna ekki i eninu. Þá verður Pússer allt i einu still- ingin sjálf og segir hægt og hæ- versklega: „Fyrirgefið, herra Kleinholz. Ég heiti Emma Pinne- berg, og ég má til að tala ofurlitið við manninn minn”. En alveg i sömu svipan setur ekka að hinni stillilegu ungu frú og hún kjökrar I bænarrómi: „Æ, elsku góði, flýttu þér, ég má til að —” Kleinholz kaupmaður muldrar eitthvað ólundarlega i barm sér. Lauterbach kreistir kjúkur og Schulz glottir ósvifnislega. Pinne- berg ætlar að verða að engu af feimni og blygðun. Hann patar klaufalega með hendinni i afsök- unarskyni og hverfur út um dyrn- ar. I portinu fyrir utan skrifstof- una, þar sem stórir vörubilar hlaðnir korni og kartöflúm, eru á sifelldum erli út og inn, fleygir Pússer sér hágrátandi um hálsinn á manni sinum og segir með ekkasogum: § ,,Æ, drengur, drengur, ég ræð SJ mér ekki fyrir gleði! Þú ert búinn 5$ að fá atvinnu. Þarna! Lestu!” Og hún stingur fjólubláa um- slaginu i höndina á honum. Pinneberg veit ekki hvaðan á N sig stendur veðrið. Eftir nokkra IS stund fer hann þó að lesa: „Kæra tengdadóttir, eða Púss- ^ er, eins og þú ert kölluð. Drengur- N inn er auðvitað sami kálfurinn og x hann hefir alltaf verið, og þú færð X þig vist fullsadda á honum bless- x uðum, ef ég þekki hann rétt. Að Sj. hugsa sér, að hann skuli fást við SJ áburð eftir allt það, sem ég er bú- S$ in að kosta til hans, til að gera ^ mann úr honum. S I 1450 Lárétt 1) Skemmd.- 5) Morar,- 7) Lausung.- 9) Óhreinindi 11) Titill.- 12) Stafur,- 13) Muld- ur.- 15) Þvottur.- 16) Ættingi.- 18) Varasamur,- Lóðrétt 1) Borgar,- 2) Óþrif.- 3) 51.- 4) Labb,- 6) Óvirtur.- 8) Maðk.- 10) Mann.- 14) Draup.- 15) Dok,- 17) öðlast,- Ráðning á gátu No. 1449 Lárétt 1) Feldur.- 5) Áls,- 7) Ofn,- 9) Sel,-11) Ká,-12) TU.- 13) Kró.- 15) Man,- 16) Snú.- 18) Skorpa,- Lóðrétt 1) Flokks.- 2) Lán.- 3) DL,- 4) Uss.- 6) Blunda.- 8) Fár,- 10) Eta.- 14) Ósk.- 15) Múr.- 17) No.- 7— 1 m f j n n m HVELL gBk:, v Þú svarar ingu með spurn w Fyrirgefðu, ég')| spurningu. kom til að sjá, hvernig þið búið ' hérna — og JI 'skrifa um ' “ | fllfjfi ■ ÞRIÐJUDAGUR 17. júlí 7.00 Morgunútvarp. Veður- fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10. Fréttir kl. 7.30., 8.15 (og forustugr. dagbl.), 9.00 og 10.00. Morgunbæn kl. 7.45. Morgunleikfimi kl. 7. 50. Morgunstund barnanna kl. 8.45: Arnhildur Jónsdóttir heldur áfram að lesa „Ævintýri músanna” eftir K. J. With i þýðingu Guðmundar M. Þorláks- sonar (9). Tilkynningar kl. 9.30. Léttlögá milli liða. Við sjóinn kl. 10.25: Ingólfur Stefánsson talar við Hrafn- kel Eiríksson fiskifræðing um humar og verndun stofnsins. Morgunpopp kl. 10.40: Bros Olsen syngja. Fréttir kl. 11.00. Hljóm- plöturabb (endurt. þáttur G.J.) 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Fréttir og veðurfregnir. Tilkynningar. 13.00 Eftir hádegiö Jón B. Gunnlaugsson leikur létt lög og spjallar við hlustendur. 14.30 Síödegissagan: „Eigi má sköpuin renna” eftir Harry Fergusson Þýðandinn Axel Thorstein- son les (11). 15.00 Miödegistónleikar: Tón- list eftir Paul Dukas. Sin- fóniuhljómsveitin f Köln leikur „Scherzó” (Læri- sveirin galdramannsins) Pierre Dervaux stjórnar. Francoise Thinat leikur pianósónötu i es-moll. 16.00 Fréttir. Tilkynningar. 16.15 Veðurfregnir. Til- kynningar. 16.25 Popphorniö 17.10 Tónleikar. Til- kynningar. 18.45 Veðurfregnir. Dagskra kvöldsins. 19.20 Fréttaspegili 19.35 Umhverfismál Ingvi Þorsteinsson talar um islenzku hreindýrin. 19.50 Lög unga fólksins Sigurður Tómas Garðars- son kynnir. 20.50 tþróttir Jón Ásgeirsson sér um þáttinn. 21.10 Tónleikar „Sjávar- myndir” lagaflokkur op. 37 eftir Elgar. Janes Baker syngur með Sinfóniuhljóm- sveit Lundúna: Sir John Barbirolli stjórnar. 21.30 Skúmaskot Þáttur i um- sjá Hrafns Gunnlaugssonar. Meðal annars er fjallað um Eistland, Lettland og Litaviu. 22.00 Fréttir. 22.15. Veðurfregnir. Eyja- pistill 22.35 Harmónikulög Ebbe Jularbo-kvartettinn leikur sænsk harmónikulög. 22.55 Á hljóöbergi 23.30 Fréttir i stuttu máli. Dagskrárlok. Dvergurinn og risinn á flótta: Biðið! Engin þrumu^ rödd núna.. /- /12/22 Bara vælu' v tónn. Kaupmaðurinn mælir með Jurta!

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.