Tíminn - 15.12.1973, Page 16

16
Laugardagur 15. desember 1973.
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
52
leysi, sem hafði hrifið Jean
Pierre svo mjög endur fyrir
löngu, það var einnig þessu
meðfædda látleysi að þakka, að
Ella var uppáhaldsbarn föður
slns. Uppeldi Lenu átti einnig sinn
þátt i,að hún var frábrugðin öllum
öðrum stúlkum þarna I sam-
kvæminu — þetta átti einnig við
um móður hennar á sinum tima.
Hinar stúlkurnar voru annað
hvort tilgeröarlega ástleitnar og
létu allt of mikið á þvi bera að
þær voru að leita sér að eigin-
manni, eða þá að þær voru
þvingaðar og þorðu vart að opna
munninn af hræðslu við að segja
eitthvað óviðeigandi.
Þar að auki áttu Ella og John
eitt sameiginlegt: Lúttendal og
Sct Jans Minde. Ella mundi ekki
eftir þessu, en John mundi vel
eftir þvi, þegar hann kom i
heimsókn til móður sinnar og
stjúpföður. Hann varð ellefu ára
það sumar.
— Ég man vel eftir foreldrum
yðar, sagði hann. Eg man einnig
eftir yður, en þá voruð þér bara
tveggja ára eða tæplega það. Mér
fannst meira að segja Edvard og
Viktor vera smápollar, sem ég gat
ekki lagzt svo lágt að leik., mér
við. Ég man bezt eftir föður yðar.
Faðir yðar og móðir min fóru oft i
útreiðartúra saman. Ég fór einu
sinni með þeim, og faðir yðar var
ákaflega vingjarnlegur (<g elsku-
legur, ég sá hann þó ekki oft eftir
það — þvi miður. Mér þótti það
ákaflega leiðinlegt, af þvi að mér
likaði svo vel við hann.
— öllum börnum likar vel við
föður minn, sagði Ella og brosti
stolt, hann á ákaflega auðvelt
með að umgangast börn. Við
höfum átt mjög skemmtilega
bernsku öll systkinin.
— Mér þætti gaman ef ég fengi að
heimsækja yður, sagði hann. Mig
langar mjög mikið til þess að
kynnast fjölskyldu yðar. Mér
finnst ég vera hálf -einmana
hérna i Kaupmannahöfn. Þau eru
einungis á Lilttendal yfir há-
sumarið. Og nú, þegar Henning
vinur minn er trúlofaður, þá sér
maöur sjálfsagt ekki mikiö til
hans á næstunni.
— Já, komiö endilega, vinir
okkar systkinanna hafa ávallt
verið velkomnir heima hjá okkur.
Hún hikaði andartak en hélt
siðan áfram og brosti feimnis-
lega: Þeir verða auðvitað aö taka
hlutunum eins og þeir eru.
Mamma er vön að segja þetta.
Það sem hún á við, er, að vinir
okkar eru alltaf velkomnir, en viö
höldum ekki oft samkvæmi.
— Vinir ykkar, má ég skilja þetta
á þann veg, aöþér álitið mig vera
vin yðar?
— Nei, jú, það er að segja viö
þekkjumst ekki sérlega vel — en
— Ella var orðin blóðrjóð i
framan — Þér hafið hitt foreldra
mina og bræöur, svo ég sé ekkert,
sem mælir gegn þvi aö þer
heimsækið okkui; þegar yður
langar til.
— Mig íangar ekki eins mikið til
neins eins og að fá að heimsækja
yður, fröken Deleuran.
Ella fékk ofbirtu i augun af ljós-
inu frá gasljósakrónunum sem
lýstu upp veizlusalinn. Hún hafði
vanizt daufri Ijóstýrurinni frá
oliulömpunum.
Ella var frá sér numin, hún
hafði aldrei tekiö þátt i neinu,
sem var eins glæsilegt og þetta
samkvæmi. Þegar kaffið var
borið fram og salurinn ruddur,
svo aðdansinn gæti hafizt, þá var
Ella gagntekin gleði og hrifningu.
John vék ekki frá hlið hennar og
hann var dásamlegur... Hún
hafði aldrei kynnzt neinum, sem
var likur honum. Vinir bræðra
hennar voru allt öðruvisi. — Hann
var fullorðin maður — þritugur
— og eitt var það,sem hún var viss
um, og það vai; að hann hafði ekki
áhuga á neinni annarri en henni.
Þegar þau dönsuðu hvislaði hann
blitt I eyra hennar. Hann lagði
handlegginn þéttar um mitti
hennar en nokkur annar dans-
herra hafði áður gert. Hann faldi
andlit sitt meira að segja einu
sinni I hári hennar og tuldraði:
— Hvilikur ilmur.
Ella var frá sér numin , en
sendi þó hárgreiðslukonunni sinni
þakkarskeyti i huganum. Hún
hafði burstað hár hennar upp úr
einhverju sérstöku, frönsku hár-
vatni. Móðir hennar gaf henni
einnig dropa af ilmvatni á bak við
eyrun og aftan á hálsinn. Ella
vissi að það var ekki svona fin
lykt af henni venjulega.
En sannleikurinn var sá, að
John kærði sig kollóttan um
ilmvatnslykt og tók ekkert eftir
henni, en fann einungis lyktina af
hreinu og finu hörundi Ellu. Hann
hreifst mjög
En sannleikurinn var sá, að
John kærði sig kollóttan um
ilmvatnslykt og tók ekkert eftir
henni, en fann einungis lyktina af
hreinu og finu hörundi Ellu. Hann
hreifst mjög af þessari stúlku og
hún var svo yndisleg og óspillt. t
fyrstu var hann mjög ástleitinn
við hana, mest af gömlum vana,
en siðan sökum einlægrar
hrifningar. Að visu voru
tilfinningar hans ekki eins ákafar
og hennar, þar sem hann var
þroskaðri en hún, sem var aðeins
tæplega tvitug. En þegar
gestirnir fóru að tinast heim úr
samkvæminu, þá var honum
ljóst, að hann var ástfanginn af
henni, og að hann yrði að láta sem
fyrst verða af þvi að heimasækja
hana og fjölskyldu hennar.
A leiðinni heim i bflnum, sagði
Edvard:
— Jæja, Ella min, þetta var fyrsti
stóri dansleikurinn þinn, — svei
mér þá ef þú virðist ekki hafa náð
þér I myndarmann.
— Æi Edvard — hættu þessu
þvaðri.
Ellk var einkennilega biðjandi i
málrómnum. Hann sá ekki
framan i hana i myrkrinu i biln-
um, en hann heyrði á rödd
hennar, að hann hafði hitt á
veikan punkt. Hann hélt áfram.
— Sjáum til, ég held að litla systir
sé ástfanginn.
- ó, Edvard,,Ella, var með grát-
stafinn i kverkunum.
— Er þetta svona alvarlegt, syst-
ir?
— Hættu nú að striða henni, sagði
Viktor þurrlega.
Edvard lét sem hann heyrði
ekki aðvörun bróöur sins.
— Ég get ekki séð neina ástæðu
til þess að koma volandi heim úr
svona skemmtilegu samkvæmi.
— Hamingjan góða, hættu þessu,
endurtók Viktor.
— Ég er ekkert að striða henni.
Þetta virtist myndarmaður, vel
efnaður og duglegur. Það væri
ekki amalegt fyrir Ellu að ná sér
I hann...
— Ég hef ekki látið mér detta
þetta allt I hug, sagði Ella svo lágt
að varla heyrðist til hennar.
— Nú, nú, ást við fyrstu sýn og
þess háttar rómantik, nú jæja, en
gættu þin, systir min góð, þú hef-
ur ekki sérlega mikla reynslu i
ástarmálum.
— Edvard getur þú ekki skilið, að
ég kæri mig ekkert að tala um
þetta, ég... nei auövitað skilur þú
ekki neitt. Strákar skilja aldrei
neitt.
— Strákar!
— Nú karlmenn þá.
— Edvard láttu hana I friði, hún
litla systir okkar er ástfangin,
þessi maður hefur leyst kvenleg-
ar tilfinningar hennar úr læðingi,
en blygðunarkennd hennar —
hamingjuunni sé lof fyrir hana,
hindrar hana i þvi að ræða þessar
tilfinningar við aðra, eða er
þessu ekki þannig farið, systir
min góð?
Viktor þreifaði eftir hönd
hennar i myrkrinu og þrýsti hana.
— Jú, Viktor, þú skilur mig svo
vel, en ef þið viljið vera vænir
drengir....
— Nú, nú drengir... sagði Edvard
örlitið háðulega.
— Ég ætlaði að segja karl-
menn.hvað sem þessu liður, þá
ætlar hann að heimsækja okkur
mjög bráölega, og ég hlakka
mikið til, ég vil helzt ekki, að á
það verði minnzt fyrr en þar aö
kemur.
— Já, já Ella min, viö skulum
ekki spilla fyrir þér ánægjunni.
Okkur lizt satt að segja ágætlega
á þinn útvalda, og getum vel
hugsað okkur hann sem mág
okkar. Við skulum þegja yfir
þessu og ekki skipta okkur af
neinu.sem okkur kemur ekki við,
eða hvað Viktor?
— Jú, ég er þér alveg sammála,
sagöi Viktor.
Billinn staðnæmdist fyrir
framan hliöið heima hjá
Deleuran fjölskyldunni.
Lena, hafði ekki getaö sofnað
1579
1579. Krossgáta.
Lárétt
1) Land.- 6) Stafur,- 8) Fersk.-
10) Gruna,- 12) Eldivið.- 13)
Fæddi.- 14) Fæðu - 16) Gól.-
17) Tunna,- 19) Klettur,-
Lóörétt
2) Götu.- 3) Þófi.- 4) Barði - 5)
Kaffibrauð,- 7) Hrópa.- 9)
Mann.- 11) Rugga.- 15) Svik -
16) Gin,- 18) Baul,-
Ráðning á gátu no. 1578
Lárétt
1) Atvik,- 6) Eið.- 8) Höm.- 10)
Nál,- 12) 01- 13) No,- 14) Fim,-
16) Gat -17) Æpa.- 19) Frisk -
Lóðrétt
2) Tem,- 3) VI,- 4) Iðn,- 5)
Ahöfn.- 7) Bloti,- 9) Oli,- 11)
Ana.- 15) Mær,- 16) Gas. 18)
Pi,-
fliinl
jlll,
I1
Laugardagur
15. desember
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga.
14.35 Vinsæl tónlist i Kina-
veldi Arnþór Helgason
kynnir.
15.00 islenzkt mál. Asgeir
Blöndal Magnússon cand.
mag. talar.
15.25 Hvað verður i barnatim-
um útvarpsins? Nokkrar
upplýsingar um barnaefni
um jólaleytið.
15.25 Útvarpsleikrit barna og
unglinga: „Riki betlarinn”
eftir Indriða Úlfsson Fyrsti
þáttur: Landsins forni
fjandi. Félagar i Leikfélagi
Akureyrar flytja. Leik-
stjóri: Þórhildur Þorleifs-
dóttir. ~
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tiu á
toppnum örn Petersen sér
um dægurlagaþátt.
17.15 Framburðarkennsla i
þýzku
17.25 Tónleikar. Tilkynning-
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.20 Framhaldsleikritið:
„Snæbjörn galti” eftir
Gunnar Benediktsson Sjö-
undi og siöasti þáttur. Leik-
stjóri:, Klemenz Jónsson.
Persónur og leikendur:
Kjalvör/Helga Bachmann,
Sænbjörn galti/Þorsteinn
Gunnarsson, Tungu-Oddur-
/Jón Sigurbjörnsson, Þór-
oddur i Þingnesi/Róbert
Arnfinnsson, Hallgerður-
/Kristbjörg Kjeld,
19.45 Létt lög frá hollenzka út-
varpinu
20.15 Frá Bretlandi Agúst
Guðmundsson talar.
20.40 Á bókamarkaðinum
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
22.30 Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
LAUGARDAGUR
15. dese,ber 1973
17.00 iþróttir. 1 þættinum
verða meðal annars sýndar
myndir frá innlendum
iþróttaviðburðum og um kl.
17.25 hefst enska knatt-
spyrnan. Umsjónarmaður
Omar Ragnarsson.
19.15 Þingvikan. Þáttur um
störf Alþingis. Umsjón
Björn Teitsson og Björn
Þorsteinsson.
19.45 Hlé
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.30 Söngelska fjölskyldan.
Bandariskur söngva- og
gamanmyndaflokkur. Þýð-
andi Guðrún Jörundsdóttir.
20.55 Vaka. Sýnishorn úr jóla-
myndum kvikmyndahús-
anna og umsagnir um þær.
Umsjón Sigurður Sverrir
Pálsson og Erlendur
Sveinsson.
21.45 Gangur lifsins. Banda-
risk kvikmvnd án orða um
áhrif nútimamenningar á á-
sýnd jarðar og hinn gifur-
lega mun ósnortinnar nátt-
úru og stórborgar.
22.05 Waterloo-brúin. Banda-
risk biómvnd frá árinu 1940.
Leikstjóri Mervyn le Roy.
Aðalhlutverk Vivien Leigh
og Robert Taylor. Þýðandi
Jón O. Edwald. Ballettdans-
mær kvnnist ungum her-
manni og þau ákveða að
ganga i hjónaband. En
brottför hans til vigstöðv-
anna ber brátt að, og ekkert
verður af giftingunni.
N'okkru siðar missir hún at-
vinnuna. og um svipað leyti
les hún i blaði andlátsfregn
unnustans.
23.50 Dagskrárlok