Tíminn - 10.02.1976, Qupperneq 5

Þriðjudagur 10. febrúar 1976
TÍMINN
5
Púkinn á
f jósbitanum
Einn af blaðamönnunt Mbl.,
Aslaug Ragnars, ritaði nýlega
grein i Lesbók Mbl., en þar
segir m.a.:
„Undanfarið hefur vaðið
uppi hér um slóðir einn harð-
vitugasti rógur og illmæli,
sent um getur i islenzku þjóð-
lifi og er þá langt til jafnað.
Svo geigvænleg hafa brigzl-
yrði, aðdróttanir og ásakanir
verið i garð ákveðinna manna
um þátt þeirra i glæpsamlegu
athæfi, að nteð ólikindum er.
Þessi svigurmæli byggjast
sum á mismunandi tiilkunar-
atriðum, en önnur jafnvel á
getgátum og óáreiðanlegunt
sögusögnunt, og þrátt fyrir
það, að aðdróttunum þessunt
sé visað á bug með .rökum,
virðist það hafa litil áhrif önn-
ur en þau, að púkinn á fjós-
bitanum heldur áfrant að
tútna út og fitna. Lýðurinn
heimtar sinn glæpamann,
Itvað sent það kostar.
um. Fántcnni þjóðfélagsins
veldur trúlega miklu um
gróðursældina i illgresisreitn-
um, þvi að ólikt er notalcgra
að velta sér upp úr pollinunt i
túnfætinum heima hjá sér en i
óviðkomandi fjóshaugi.
Sögurnar ganga fjöllunum.
Itærra. Myllan heldur áfram
að mala og skortir hvorki vatn
né kom. Æðsta stjórn dóms-
mála í landinu er borin sökum,
seni henni gcngur erfiðlega að
bera af sér, þótt lögð séu á
borðið gögn, sem ættu að taka
af tvimæli. En af hverju eru
þessi gögn ekki marktæk? Af
þvi að það passar ekki al-
menningsálitinu, að ntálið sé
svo cinfalt, og af þvi að al-
menningur er hættur að taka
mark á yfirvöldum. Sá, sein
veðurgcgn kerfinu með óbóta-
skömmum ogsvigurmæluin, á
samúð almennings. Það er
kunnara en frá þurfi að scgja.
Það er orðið lcnzka hér, að
hver sem cr getur sagt hvað
sem er, án þess að þurfa að
sæta ábyrgð fyrir uminæli
sin.”
fyrirað viðhafa stóryrði i garð
Vísismanna, en siðar i grein-
inni segir:
„Það verður að finna glæpa-
manninn, og ef hann fyrir-
finnst ekki, þá þarf að búa
hann til. Eftirspurninni verður
að fullnægja.
Að æra manna sé hökkuð
niður i spað, þótt ekki liggi
annað fyrir uni sckt þeirra en
söguburður, kemur almenn-
ingi ekkert við. Almcnnings-
álitið vill hafa sina glæpona og
engar refjar. Það er von, að
stjórnmálamenn leggi al-
menningsálitið til grundvallar
ákvörðunum sinum, jafnt i
stórum inálum sem smáum,
hvort sem um cr að ræða
hugarburð eða ekki.”
Þessu til viöbótar má geta
þess, að formaður þingflokks
Alþýðuflokksins hefur nú skip-
að sér opinbciiega við hlið
þeirra, sem mestan dugnað
hafa sýnt í þcirri iðju, scm
blaðamaður Mbl. hefur lýst
hér að framan.
— a.þ.
Auglýsið í Tímanum
Bólstraðir símastólar
Bólstrum gömul húsgögn og sjáum um
viðgerðir ,á þeim.
Úrval áklæða. Sendum sýnishorn ef óskað
er.
Bólstrun Guðm. H. Þorbjörnssonar,
Langholtsvegi 49 — Simar 3-32-40 & 2-37-53.
Passar ekki
almenningsdlitinu
Siðar i greininni segir:
„Ef-in eru óteljandi, en i
þeim er samt hægt að finna
stað álvktunum margvisleg-
Leikrit vikunnar:
Eftirspurninnni
verður að
fullnægja
Þessu næst áfellist greinar-
höfundur dómsmálaráðherra
Beðið eftir Godot
Fimmtudaginn 12. febrúar kl.
20.15 verður flutt leikritið „Beðið
eftir Godot” eftir Samuel Beck-
ett. Indriði G. Þorsteinsson þýddi
leikinn, en Hrafn Gunnlaugsson
gerði útvarpshandrit og ar jafn-
framt leikstjóri.
Þegar „Beðið eftir Godot” var
frumsýnt i Paris 1953, vakti það
mikla athygli, jafnvel hneykslan
sumra, enda nýstárlegt að efnis-
meðferð. Beckett er kviðinn um
framtið mannkyns, telur að það
muni að lokum tortima sér sjálft.
Vonarneisti kviknar þo hjá mann-
inum öðru hverju, kannski er ekki
allt glatað, þrátt fyrir allt. Flæk-
ingarnir tveir, Vladimir og
Estragon i „Beðið eftir Godot”,
eru einmitt þessu markinu
brenndir. Hjá þeim kemur fram
eilif þrá mannsins eftir einhverju
betra, bláeyg bjartsýni hans á að
menn séu i eðli sinu góðir og rétt-
lætið hljóti að sigra.
Samuel Beckett er irskur að
ætterni, fæddur i nágrenni
Dýflinnar 1906. Hann var lektor i
ensku i Paris 1928-’30 og hefur
verið búsettur i Frakklandi siðan
1937. Mest af verkum hans er
skrifað á frönsku. Hann hóf feril
sinn sem skáldsagnahöfundur, en
sneri sér siðan að leikritun, og er
„Beðið eftir Godot" fyrsta leikrit
hans. Af öðrum leikritum hans
má nefna „Leikslok” (1957).
„Siðasta segulband Krapps”
(1960), sem sýnt hefur verið hér á
sviði, og „Hamingjudagar”
(1961). Leikfélag Reykjavikur
sýndi „Beðið eftir Godot” vetur-
inn 1959-’60. Útvarpið hefur áður
flutt eitt leikrit Becketts,
„Eimyrju”, 1972.
Róbert Arnfinnsson og Helgi
Skúlason fara með aðalhlutverkin
i „Beðið eftir Godot”, en aðrir
leikendur eru Valur Gislason,
Sigurður Pálsson og Skúli Helga-
son.
SKIPAÚTGCRÐ RÍKÍSINS
M/s Esja
fer frá Reykjavik mánudag-
inn 16. þ.ni. vestur um land i
hringferð.
Vörumóttaka:
miðvikudag, fimmtudag og
til hádegis á föstudag til
Vestfjarðahafna, Norður-
fjarðar, Siglufjarðar, ólafs-
fjarðar, Akureyrar, Húsa-
vikur, Ilaufarhafnar, Þórs-
hafnar, Bakkafjarðar,
Vopnafjarðar og Borgar-
fjarðar eystra.
Félagsfundur
verður haldinn fimmtudaginn 12. febrúar
1976 kl. 8.30 e.h. i Lindarbæ.
Dagskrá:
Viðhorfin i samningamálum.
Félagsmál.
Sýnið félagsskirteini við innganginn.
Stjórn Iðju.

SKODA
IOO
CA KR.
620.000
{690.000.- y
TAKMARKAÐAR
BIRGÐIR
TEKKNESKA BIFREIÐA UMBOÐ/Ð
Á ÍSLAND/ H/F
AUÐBREKKU 44-46 KÓPAVOGI SÍMI 42600
Akureyri: Skoda verkstaeðiá a Akureyri h.f. Oseyri 8
Egilsstaðir: Varahlutaverzlun Gunnars Gunnarssonar