Tíminn - 09.07.1976, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Föstudagur 9. júli 1976
í heimsók
Þessi gamli maöur haföi tyllt sér niöur á bekk,
skýldu honum fyrir sólinni.
þar sem trén
Meöan viö dvöldum I Irlandi voru bankastarfsmenn I verkfalli. Þaö
var þvi dálitiö ankannalegt aö sjá augiýsingar frá bönkunum á
strætisvögnum.
Pósthúsiö I Dublin, mikiö og fagurt mannvirl
eyöilagt I páskaorustunni 1916 en var endurr
— Þaöfyrsta sem viö sjáum af
trlandi er iitil eyja, sem heitir
Arnarey. Viö vorum aö fá fréttir
af þvi núna, aö hitinn i Dublin er
yfir 20 stig, sagöi flugstjórinn viö
islendinga, sem voru á leiö tii
höfuöborgar lýöveldisins trlands,
Dublin.
Flugiö frá Keflavikurflugvelli
til Dublinar tekur aöeins um tvo
tima og i flugvélinni, eru menn
minntir á aö lfta til vinstri, áöur
en þeir vogi sér yfir götur Dublin-
ar, en trar hafa nefnilega enn
sama háttinn á umferöinni og
grannar þeirra Bretar, aö aka
vinstra megin á veginum.
Þegar trland er fyrst litiö úr
loftikom strax upp Ihuga manns
nafniö „eyjan græna” og þaö er
réttnefni. Landiö er grænt svo
langt sem augaö eygir — og þaö
er einnig flatt. Tré og skuröir
skipta landinu i óteijandi reiti, og
aö þvi leyti minnir þaö talsvert á
púsluspil, séö úr lofti.
Þaö voru mikil viöbrigöi fyrir
tslendingana aö stiga á Irska
grund, þvi aö hitinn var óskapleg-
ur og engan skýhnoöra aö sjá á
lofti.
Þannig voru fyrstu kynni af tr-
landi — og veöriö hélzt óbreytt þá
fáu daga, sem dvalizt var á „eyj-
unni grænu”.
Þrifaleg borg
Eitt fyrsta verk feröamannsins
er aö fara í smágöngutúr um göt-
ur Dublinar. Þaö vakti strax at-
hygli, hversu allt er þrifalegt i
borginni. Húsin voru öll úr múr-
steinum, flest keimlik, en öllum
vel viö haldið og garöarnir eru
sannkallað augnayndi. trar virö-
ast vera miklir garöáhugamenn,
þvi undantekningalaust er ein-
hver blómarækt viö hvert Ibúöar-
hús — og aö sjálfsögöu stór og
falleg tré, bæöi græn og rauð!
Þaö var sunnudagur og fátt fólk
á ferli, en bilarnir liöu um götuna
á leiö út úr bænum.
6 bjórréttir?
Sföari hluta dagsins söfnuöust
Islendingarnir saman til
skemmtiferöar á Irskan
skemmtistaö I úthverfi Dublinar,
Abbey Tavern, að nafni.
Feröin tekur um hálftima og
leiöin, sem ekin er til skemmti-
staöarins, er óvenjufögur. 1 rút-
unni er mikiö hugsaö um matinn
sem blöur enda flestir orönir
svangir — sú saga er sögö af Ir-
um, aö þegar þeir bjóöa upp á
7-réttaöa máltíö, þá séu bjórrétt-
irnir sex og sjöundi rétturinn sé
kartafla.Þessi saga reyndistekki
rétt.
Skemmtistaöurinn er til húsa I
gömlum sveitabæ, þar sem allir
veggir eru hlaönir og sá i bert
grjótiö alls staðar. Eftir aö hafa
drukkiö eitt bjórglas er boöiö inn I
„hlööuna” og þar setzt aö snæö-
ingi. Meöan etið er, er hlýtt á
nokkra irska tónlistarmenn, sem
leika gamla, þjóölega irska tón-
list. Hljóöfæraskipanin lýsir bezt
þessari tónlist: sekkjapipa, fijla,
tveir gltarar, söngkona og skeiða
ásláttur.
Þaö síöasttalda vekur senni-
lega mesta athygli, en skeiöa-
áslátt haföi sennilega enginn ts-
lendinganna séö fyrri. Skeiöa-
ásláttur kemur I staðinn fyrir
trommumar, og maöurinn sem
leikur á skeiöarnar kann þá kúnst
fullkomlega.
,,Kátir voru karlar”
Þegar hljómsveitin hefur leikiö
dágóöa stund og hyggst taka sér
„pásu” eins og það er nefnt á lé-
legri islenzku, spyr einn hljöm-
sveitarmanna hvort Islendingarn-
ir vilji ekki syngja eitthvert irskt
lag fyrir þá.
1 fyrstu er vandræðaleg þögn,
en svo láta íslendingarnir feimn-
ina lönd og leiö og syngja lagiö
„When Irish Eyes Are Smiling”
og trarnir kunna vel aö meta
framlag landans.
En íslendingamir höföu ekki
sungiö sitt siöasta vers. Þessu
næst tóku þeir sig til og kyrjuöu
nokkuralislenzklög, „Kátir vom
karlar” „Fyrr var oft í koti kátt”
og fleiri I þessum dúr.
Ekki skal um þaö sagt hversu
mikið trunum fannst til söngsins
koma, en hópur Bandarikja-
manna, sem er staddur þarna,
klappar mikiö fyrir tslendingun-
um.
Hvaö veiztu um island?
Þaö er sennilega engum vafa
undirorpiö, aö tslendingar kanna
alltaf I feröum slnum til útlanda,
hvaö fólkiö I viöko mandi landi viti
mikiö um ísland.
Flestir Irar, sem spúröir voru
um þetta atriöi eru harla ófróöir
um tsland, og enginn þeirra haföi
nokkru sinni heyrt þá tilgátu, að
Irar heföu fyrstir manna haft
búsetu á lslandi, utan einn maður
á ritstjórnarskrifstofu stærsta
dagblaösins I trlandi, Irish Press.
Allmargir vissu um þorska-
stríðið milli tslendinga og Breta
og þeir, sem vissu meira en aö
háöheföi veriö þorskastrlö, sögöu
aö tslendingar heföu unniö sigur.
Og þeir virtust ánægöir meö þaö,
enda sögöu margir, aö Bretar
væru engir sérstakir vinir þeirra.
Sumir tranna vissu heilmikiö
um tsland, vissu nafn höfuöborg-
arinnar, vissu að tsland væri
mikiö eldfjalla- og jaröhitaland,
vissu um Vestmannaeyjagosið,
heimsmeistaraeinvígiö I skák
milli Fishers og Spasskys — og
karlmennirnir höfðu sumir hverj-
ir heyrt ávæning af þvl, að á
Islandi væru fallegustu konur I
heimi. Og þegar þvi var játaö
vildu þeir leggja land undir fót og
komast hingaö!
En fáfræöi sumra íra var
einnig mikil. Einn neitaöi aö trúa
í Du
þvl aö ferðalangurinn væri ts-
lendingur. Hann sagöi, aö tsland
væri nálægt Alaska og þar væru
einvöröungu Eskimóar.
Vingjarnlegt fólk
Bill og Peter
trskt fólk virðist vera afskap-
lega vingjarnlegt, þaö var sama
hver tekinn er tali, alltaf mætir
góðvild. Gott dæmi um þetta er
Bill Tyndall, blaöamaöur stærsta
dagblaösins á írlandi, Irish
Press.
AAyndir og
texti:
—Gsal
Ain Liffey rennur I gegnum Dublin og leggur mikinn fnyk upp úr ánni I hitum. Myndin er tekin á
O’Connellbrúnni en sú gata er Laugavegur þeirra I Dubiin.
Viö hittum hann á stærsta og
þekktasta skemmtistaö Dublin,
Zivago-klúbbnum, á þriöjudags-
kvöldiö, fyrir einskæra tilviljun.
. Hann var þar meö félaga sinum,
Peter, kráareiganda og miklum
gröiista.
Þegar honum hefur veriö sagt
aö I ferö séu blaðamenn frá ts-
landi býöst hann strax næsta
morgunn til aö kynna blaöiö sitt.
Og viö þaö stóö hann.
Fyrst er heimsótt svonefnt
„press-room” sem er eins konar
dreifingarmiöstöö fyrir Irish
Press viö stærstu verzlunargötu
Dublinar, O’Connell Street. Hann
lét það veröa sittlyrsta verk aö
bjóöa upp á bjór, en siðan er fariö
I ritstjórnarskrifstofur blaösins,
sem eru viö Liffey-ána skammt
frá O’Connell Street.
Þetta var margra hæöa hús og I