Tíminn - 31.03.1977, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 31. marz 1977

7
þremur peysum og vafði
henni utan um hvolpinn, og
bar hann heim i herbergi
sitt. Hann, sem aldrei alla
sina lifstiö hafði beðið neinn
um neitt, fór nú til digru
eldabuskunnar á heimilinu,
dró hana með sér að rúminu
sinu, benti á hvolpinn eins
og hann vildi segja: Ég
fann hann, ég á hann. Viltu
hjálpa mér til að láta
hann lifa? Eldabuskan brosti
smellti kossi á kinnina á hon-
um og sagði: Nú fer ég og
hita mjóík handa ' honum
Drengurinn klappaði og
kjassaði hvolpinn og gerði af
eðlishvöt allt rétt og brátt tók
hvolpurinn við sér og drakk
af pelanum. Og tvö stór tár
runnu niður vangana á
drengnum. Samuel og Pepi,
eins og hann var kallaður á
bar n ah eim ilin u , urðu
óaðskiljanlegir. Þegar
hvolpurinn lék sér, lék
Samuel sér einnig. Þegar
hvolpurinn fór að læra sitt
hvað, vildi drengurinn ekki
standa honum að baki. Helga
Schoof, kennslukona mál-
lausra, lýsti nú Samuel fær-
an um að fara að læra. Hann
var f ljótur að læra fingramál
og að skrifa. Hundurinn yfir-
gaf vin sinn aldrei. f skólan-
um lá hann rólegur i körf-
unni sinni. Dag einn gerðist
það að mótorhjól rann til á
spegilsléttri götunni og
slengdi Pepi 50m upp á gang-
stétt. Samuel hrópaði hátt og
hljóp til hans. Hann bar
hundinn inn á knæpu i ná-
grenninu og hrópaði: Kallið i
lækni, kallið i lækni.
veitingamaðurinn brá við
skjótt, kom hundinum inn i
bilinn sinn og ók til dýra-
læknis. „Litur mjög illa út”,
tautaði gamli læknirinn.
Samuel fórnaði höndum og
stamaði: Ó, vertu svo góð-
ur... Litli hundeigandinn
sneri heim, enn fölari og
truflaðri en venjulega.
Hundurinn var skorinn upp.
Næsta dag kom heimilis-
læknirinn á barnaheimilið og
Samuel hljóp á móti honum.
— Læknir, segðu að Pepi
verði aftur heilbrigður,
stundihann.hann ermérsvo
kær. Allan þann dag var beð-
iðmeð eftirvætningu, og svo
komu skilaboðin: Pepi mun
lifa. Þá faðmaði Samuel alla
að sér, sem i nálægð voru,
fóstrurunar, digru eldabusk-
una og hin börnin. Og nú var
bjartara lif fram undari.
Myndin sem fylgir var tekin
fyrir slysið.
..

' /

Sammy Davis að hressast
Það var þessi glaðlegi eftir-
væntingarsvipur á andlitum
Sanimy Davis og konu lians
Altovise. þegar þau hittust á
Heathrou-llugvelli i l.ondon,
seni sésl hér á mvndinni.
Ilún kom fljúgandi frá Los
Angeles en liann hefurdvalið
i l.ondon síðan 25. fehrúar.
Þegar Sammv vissi hvenær
kona haus var væntanleg
sen'di liann Kolls-Rovcinn
eftir henni út á flugvöll, en
þegar hún opnaði dyrnar á
glæsibiinum. var svolilið ó-
vænt i aftursætinu — Sammy
Davis sjállur. liann sajjði:
fcg gat ekki beðið eltir að
hitta konu infna svo að ég ók
litá flugvöllog vildi gera það
með glæsibrag.
Æ, þetta er stærsta ^ ' |
knippi en ég'ALKj/ Hann er
er með! wAS<' ekki svangur.
Tíma-
spurningin
Á hvaða eldstöðvum heldur
þú að næsta goss sé að
vænta?
Ötína Þoróai dottu Kru ekki
alltat emiivfr umhrot? Ætli næsta
gos verði ekki her suður Irá. frek-
ar en a Kroflusva^ðinu. það hygg
ég að minnsta kosti
Kagnheiðiir .lonasdóttir: Kt
einhvers sttiðar. þá i Króllti
llatsteinn Kroxer: Kp veit
ekki Ætli það væri ekki hel'.t
Katla. þ;ið hefur svo lengi verið
beðið eftir henm
Hann gæti þó verið '
mjög þyrstur, náðu i SW
vatnsbrúsa og ég væti á
þér hausinn svo \
lljórdis Danielsdottir. Það er
engmn spamaður i. sinu heima-
landi. si7.t um hluti al þessú tagi.
þannig að eg neita algerlega að
svara þessu