Tíminn - 31.03.1977, Blaðsíða 15

Fimmtudagur 31. marz 1977,
15
hljóðvarp
Fimmtudagur
31. mars
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.15 og
9.05. Fréttir kl. 7.30 8.15 (og
forustugr. dagbl.) 9.00 og
10.00 Morgunbæn kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.00: Knútur R. Magnússon
endar lestur sögunnar
„Gesta á Harmi” eftir
Sigurð Helgason (6). Til-
kynningar kl. 9.30. Þing-
fréttir kl. 9.45 Létt lög milli
atriða Viðsjóinn kl. 10.25:
Ingólfur Stefánsson talar
um slysavarnarmál. Tón-
leikar. Morguntónleikar kl.
11.00: Colonne hljómsveitin
í Paris leikur Norska
rapsódiu eftir Lalo: George
Sebastian stj. / Sinfóniu-
hljómsveitin i Gavle leikur
„Trúöana” svitu op. 26 eftir
Kabalevský: Reiner
Kabalevský: Reiner Midel
stj. / Paul Tortelier og Fil-
harmoniusveit Lundúna
leika Sellókonsert f e-moll
op. 85 eftir Elgar: Sir
Adrian Boult stj.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. A frfvaktinni
Magrét Guömundsdóttir
kynnir óskaiög sjómanna
14.30 Hugsum um það Andrea
Þórðardóttir og Gisli Helga-
son ræða viö sálfræðinga og
leita álits fólks á starfssviði
þeirra.
15.00 Miðdegistónleikar
Dennis Brain, Max Salpeter
og Cyril Preddy leika Trió i
Es-dúr fyrir horn, fiðlu og
pfanó op. 40 eftir Brahms.
Italski kvartettinn likur
Strengjakvartett nr. 2 i D-
úr eftir Borodin
16.00 Fréttir. Tilkynningar
(16.15 Veðurfregnir).
16.30 ,,Reka-Jói og spútnikk-
inn” smásaga eftir Arn-
björn Danielsen Hjálmar
Arnason þýddi úr færeysku
og les.
17.00 Tónleikar
17.30 Lagið mitt Anne-Marie
Markan kynnir óskalög
barna innan tólf ára aldurs.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki Til-
kynningar.
19.35 Daglegt mál Helgi J.
Halldórsson flytur þáttinn.
19.40 Pianóleikur i útvarps-
sal: Einar Markússon leik-
ur a. Mazúrki eftir
Spolianský. b. Pastorale
eftir HallgrimHelgason. c.
Vinarvals eftir
Strauss/Rosenthal.
19.50 Leikrit: „Regnmiðlar-
inn” eftir Ogden Nash Þýð-
andi: Öskar Ingimarsson.
Leikstjóri: Jón Sigurbjörns-
son. Persónur og leikendur:
H.C. Curry ... Róbert Arn-
finnsson Nói Curry ...
Siguröur Karlsson, Jim
Curry ... Hjalti Rögnvalds-
son, Lizzie Curry ... Stein-
unn Jóhannesdóttir Bill
Starbuck ... Arnar Jónsson,
File ... Bessi Bjarnason Fó-
getinn ... Gunnar Eyjólfs-
son.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Lestur
Passiusálma (45)
22.25 Kvöldsagan: „Sögu-
kaflaraf sjálfum mér” eftir
Matthias Jochumsson Gils
Guðmundsson les úr sjálfs-
ævisögu hans og bréfum
(159Ú
22.45 Hljómplöturabb Þor-
steins Hannessonar.
23.35 Fréttir. Dagskrárlok.
Hættulegf ferðalag
eftir AAaris Carr
og hún náöi varla andanum. Hún settist upp og heyrði
þá snark í brennandi viöi. I fyrstu hélt hún aö kviknað
væri í hennar eigin kofa og stökk til dyra. En frammi í
hinu herberginu var sama sem enginn reykur. Enginn
eldur var sjáanlegur, en alltaf jókst reykurinn.
Þetta hlýtur aö vera mjög nálægt, hugsaði hún,
annars gæti ég ekki heyrt snarkið í eldinum. Hvaö á ég
að gera? Hún greip sloppinn sinn, stakk fótunum í inni-
skóna og opnaði útidyrnar. I f yrstu sá hún ekkert nema
svartan, þykkan reyk, en síðan eldtungurnar. Kofi
Júlíu! Hún hætti að hugsa en hljóp eftir veröndinni og
reyndi að opna, en það var læst. Hún hrópaði naf n Júlíu
en heyrði ekkert nema hávaðann í eldinum. I örvænt-
ingu svipaðist hún um eftir einhverju tii að brjóta með
hurðina, en fann ekkerf nema vatnsf ötuna, sem stóð úti
f yrir, einmitt til að nota ef eldur kæmi upp.
Hún heyrði köll og hróp handan við torgið, en vissi að
hún mátti engan tíma missa. Hún greip fötuna og barði
henni af öllum kröftum á netið í f lugganum. Rennblaut
stakk hún höfðinu inn um gatið og loks tókst henni að
komast öll inn, en féll á gólf ið og lá þar um stund, unz
hún náði andanum.
Hitt fólkið kom nú hlaupandi í tunglskininu, flest
hálfklættog náði aðsjá Pennýju hverfa inn í kofa Júlíu.
— Komdu aftur, Penny! hrópaði Mike skelfingu
lostinn og stökk upp tröppurnar upp á veröndina og
stökk á eftir henni inn í eldinn.
Pennyju hafði tekizt að komast inn í svefnherbergið,
en þar stöðvaði eldurinn hana. Hún hóstaði og reyndi að
ná andanum, en þegar hún sneri sér við, sá hún Mike
við hlið sér. — Niður á gólfið með þig og skriddu að
dyrunum, skipaði hann. — Ég skal sækja Júlíu.
Pennýju fannst reykurinn vera að kæfa hana og hún
átti engra kosta völ, en hlýddi honum. Hún skreið að
dyrunum og dró lokuna f rá. Hitinn var óþolandi og hún
bjóst við að kof inn hryndi á hverri stundu. Einhver úti
fyrir greip i hana og dró hana á öruggan stað, en lét
hana siðan falla fram af veröldinni í fangið á ein-
hverjum, sem greip hana.
— Mike, stundi hún upp.— Er hann kominn út?
— Ekki enn, sagði Fanny og studdi hana. — J ú, þarna
kemur hann. Hann er með Júlíu. Guði sé lof! Við
héldum, að við myndum missa ykkur öll.
Eldurinn hélt aftur af karlmönnunum, en Mike tókst
að komast niður tröppurnar með Júliu i fanginu.
— Á ég að taka við henni? spurði Brian.
Mike hristi höfuðið. — Ég skal bera hana yfir í
sjúkraskýlið, hvislaði hann hásri röddu. — Hafðu auga
með öllu hér. Það þýðir ekkert að nota vatnsfötur.
Rifið niður kofana beggja megin við og látið eldinn
slokkna af sjálfu sér.
Penny áttaði sig aftur, þegar hún var gangandi milli
Mikes og Mincents út að sjúkraskýlinu. Hún skalf eins
og hrisla, því nú fóru eftirköstin að vera vart við sig.
— Ekki hrædd núna, sagði Vincent og lagði höndina
róandi á öxl hennar. — Það er allt búið. Þú ert örugg
núna.
Penny gat ekki sagt honum, að hún væri ekki að
hugsa um sjálfa sig. Þessar fáu sekúndur sem Mike
hafði verið inni í brennandi kofanum, hafði hún dáið
þúsund sinnum með sjálfri sér. Nú trúði hún því varla,
að hann gengi hér við hlið hennar heill og ómeiddur.
— Hvernig í ósköpunum náðirðu Júliu út úr svefn-
herberginu? spurði hún loks, þegar hún náði valdi yfir
rödd sinni.
— Hún var ekki þar. Hún hafði greinilega reynt að
komast út, en hnigið niður í stofunni. Mike leit á
Vincent. — Hún er meðvitundarlaus. Verður ekki allt í
lagi með hana?
— Ég get ekki svarað þvi, fyrr en ég hef rannsakað
hana. Æðaslátturinn er mjög veikur og mér líkar ekki
liturinn á andlitinu. Geturðu gengið aðeins hraðar? Á
ég kannski að taka við henni?
Mike svaraði ekki en skref hans lengdust og Penny
varð að hlaupa við fót til að hafa við honum. Orð
læknisins urðu til að hún gleymdi ótta sínum og fór að
hugsa um Júlíu? Var hún alvarlega slösuð? Ef aðeins
hefði liðið yf ir hana, hefði Vincent sagt það. Júliu varð
að batna! Það yrði skelfilegt ef hún dæi eftir allt sem
Mike hafði gert til að bjarga henni.
— Komdu með hana beint inn á skurðstof una, Mike,
sagði Vincent. — Leggðu hana á borðið!
Penny stóð hikandi i dyrunum. — Get ég h jálpað þér?
— Nei, vina mín. Sendu Maríu inn, áður en þú ferð,
og þværð þér.
Penny leit á rifinn og brermdan sloppinn sin.n og
óhreinar hendur sinar. — Ég skil hvað þú átt við, sagði
hún lágt. — Er María í sjúkrasalnum? Ég sæki hana.
Þegar dyrnar að skurðstofunni lokuðust að baki
Maríu, sneri Penny sér að Mike, sem sat álútur í
bambusstól. — Viltu ekki þvo þér lika? Þú ert kol-
svartur i framan.
Það glampaði í augu hans. — Þú ættir að líta sjálf í
spegil.
— o! Hún brosti til hans. — Já, ég býst við því. Ég
verð f Ijót. Hún f lýtti sér inn í þvottaherbergið og reyndi
að laga það versta, áður en f leiri sæju hana. Siðan fór
hún í hreinan, hvítan slopp og fór aftur f ram til Mikes.
Hann hafði rétt úr sér, en handleggir hans hjengu niður
milli hnjánna og þegar Penny sá það, sagði hún snöggt:
— Mike! Þú ert meiddur! Af hverju sagðirðu það
ekki strax? Þú hlýtur að f inna mikið til i þessum bruna
sárum!
— Bara þeim á handarbökunum. Lófarnir eru heilir.
Þetta kom á leiðinni út. Eldurinn gaus allt í einu upp.
— Hreyfðu þig ekki, ég ætla að sækja eitthvað til að
hreinsa sárin með. Þú mátt ekki nota vatn!
Sem betur fór vissi Penny hvar allir hlutir voru og
það tók hana ekki langantíma að hreinsa sárin bera á
þau kælandi smyrsl og binda utan um. Hún sá að honum
ieið betur á eftir, þótt erfitt væri að ráða i svip hans
bak við allt sótið..
— Svo er það andlitið, sagði hún eins hressilega og
hún gat til að dylja feimni sina yf ir því að hann skyldi
vera sjúklingur hennar. — Geturðu hallað þér hingað?
Ég þarf heilmikið af vatni og sápu.
— Ég vona að þú farir ekki svona með alla sjúkl-
ingana þina, sagði Mike stuttu síðar og þóttist vera að
liðka á sér hálsinn. — Ég er alveg stíf ur af sápu.
— Fæstir sjúklingar eru svona óhreinir, svaraði hún.
— Ég get endurtekið þetta og nuddað þig með hand-
klæði á eftir, ef þú vilt'.
— Nei, þakka þér kæriega f lýtti hann sér að svara. —
Ég er orðinn nógu aumur . Það glampaði í augum hans,
þegar hann sá að hún roðnaði. — Þú hefur ekki þvegið
þér nærri þvi svona vandlega.
Penny strauk hárið frá andlitinu og ætlaði að svara í
sömu r ,ynt, þegar hún mundi eftir Júlíu. — Við ættum
ekkiaðspauga núna, sagði hún alvarleg. — Hvernig
skyldi gauga þarna inni?
— Þaó er sama hvað við gerum, við getum ekki
hjálpað henni úr því sem komið er. Farðu með þetta
vatn og lagaðu til. Rödd hans var skipandi. — Komdu
svo og biddu hérna með mér.
„Ég erekkert hissa á aö þú skulir
vera þreytt. Alltaf á fótum til kl.
tiu e&a éllefu á hverju kvöldi”.
DENNI
DÆMALAUSI