Tíminn - 22.06.1977, Blaðsíða 5

MiOvikudagur 22. jdni 1977
mtc...*
vvnvnui
5
á víðavangi
Ris eða flðt
þök
Timaritið Veörið fjallar um
veðurfræðileg efni á alþýðleg-
an hátt. t nokkurs konar for-
ystugrein i nýlegu hefti þess
segir svo:
„Nýlega gaf menntamála-
ráðherra okkar, Vilhjálmur
Hjáimarsson, byggingamönn-
um harða ádrepu fyrir að
kunna ekki að gera þök á hiis,
og einkum deildi hann á flötu
þökin. Húsameistari rikisins
svaraði, að þökin væru rétt
hugsuð, en ekki nögu vel frá
þeim gengið. Þetta svar er
auövitað ekki fullnægjandi. Ef
ekki er nógu vel gengið frá
þökum vegna hiröuleysis
smiðanna eða þeirra, sem
segja þeim fyrir verkum, er
ráðið auðvitað það að hætta að
smiða flöt þök þegar I stað,
fara svo að kenna rétt vinnu-
brögð og byrja ekki aftur á
þessum skolla fyrr en sannað
hefur verið, að smiðirnir séu
orðnir hæfir.”
Enn segir I greininni:
„Þangað til verði höfö ris á
húsum, hæfilega brött og
klædd bárujárni, sem er eitt-
hvert dásamlegasta bygg-
ingarefni, sem sézt hefur á
þessu landi. Vera má, að til
séu ný og skemmtilegri af-
brigði af bárujárni en hingaft
til hefur mest tiðkazt, og þá
má fara að mæla með þéim
eftir góðan reynslutlma.”
Konukindin?
Um þessar mundir eru lög
um jafnrétti kynjanna á Is-
landi að taka gildi að fullu.
Greinilega sýnist sitt hverjum
um ágæti þessara laga. Þann-
ig segir dálkahöfundur Dag-
blaðsins, Geir R. Andersen, i
siöustu viku:
„Sú árátta fámenns hóps of-
stækiskvenna að litilsvirða
kosti og stöðu islenzku kon-
unnar og að fá kyngreiningu
þeirra I mæltu máli og rituðu
fellda niður I eitt skipti fyrir
öll, er rauði þráðurinn I þeim
fáheyrðu grinlögum sem hinn
1. júll nk. munu heimila „jafn-
réttisráði”, sem er eins konar
rendurvakinn „rannsóknar-
réttur miðaldanna”, aö taka
til við rannsóknir sinar á þvi
hver brögð kunni að vera að
þvi að t.d. auglýsendur I blöð-
um eða annars staðar forsmái
liflátsdóminn á oröum þeim
sem um aldir hafa verift notuft
um þann hluta þjóftarinnar
sem kvenkyns er.”
Mikift hefur manninum ver-
ið niðri fyrir þegar hann setti
þessi orð sin á blað, og má
vera aft þetta sé lengsta máls-
grein sem birzt hefur i is-
lenzku dagblafti til þessa. Fáir
munu a.m.k. ná andanum ef
þeir reyna aft bera málsgrein-
ina fram I einni lotu. En svo
miklar eru áhyggjur dálka-
höfundarins orftnar aft grein
hans ber titilinn: „Verftur
konukindinni á tslandi út-
rýmt?”.
Búskapurinn
á Akureyri
Dagur, sem gefinn er út á
Akureyrisem kunnugt er, seg-
ir nýlega frá þvi að umræöur
hafi orðið nyrðra um búskap
þann sem allmargir stunda i
hjáverkum innan bæjarmark-
anna. Segir blaðið:
„En um leiö og ráðamenn
bæjarins stynja hátt og bú-
skaparsinnuðum mislikar
ráðsmennska bæjaryfirvalda,
er landbúnaðurinn hér i bæn-
um verulegur þáttur i lifi
fjölda manna og ber að taka
tillit til þess.”
Dagur segir enn fremur frá
því að þvi hafi veriö haldið
fram i þessum umræðum að
„Akureyringar lifðu öllu öðru
fremur á landbúnaði”. Blaðið
heldur áfram:
„Hniga mörg rök að þvi að
þetta sé svo. Má þar nefna
ullariðnaðinn, skinnaiðnaðinn,
kjötiðnaðinn, mjólkuriðnað-
inn, allan þjónustuiðnað,
verzlun og viðskipti við bænd-
ur héraðsins.”
Ef til vill heföi ritstjóri Dag-
blaðsins gott af þvi að kynna
sér betur gildi landbúnaðarins
fyrir þéttbýliö i landinu og at-
vinnulifið i bæjunum.
JS
Efnahagsbandalagið
á ekkert á móti
Kás-Reykjavik — Hér á dögun-
um, þegar Finn Olav Gundelach
og Frank Judd voru staddir hér
á Fróni i erindagjörðum Efna-
hagsbandalagsins var þeim af-
hent bréf frá Samstarfsnefnd-
inni til verndar landhelginni, en
þaö eru ýmis launþegasamtök,
félag áhugamanna um sjávar-
útveg og þingflokkar stjórnar-
andstöðunnar sem eiga aðild að
þeirri nefnd.
1 upphafi bréfsins segir: „Þér
komið á þeim tima til Islands er
launþegar á Islandi standa i
harðri baráttu fyrir lifskjörum
sinum. Lifskjör á tslandi hafa
farið mjög versnandi á undan-
förnum árum fyrst og fremst
vegna stór-minnkandi þjóðar-
tekna, sem stafa af stórminnk-
andi afla á sóknareiningu,
auknum tilkostnaði við öflun
hvers tonns fiskjar ásamt lækk-
uðu verði á heimsmarkaði.”
Þá segir á öðrum stað:
„Koma ykkár til tslands I dag
virðist sanna að Efnahags-
bandalagið gerir sér ekki ljóst
að um gagnkvæma fiskveiði-
samninga milli tslands og Efna-
hagsbandalagsins getur ekki
verið að ræða, þvi Efnahags-
bandalagið á ekkert til að láta á
móti fiskveiðiréttindum við ts-
land. Þann vanda sem alþjóðleg
þróun i efnahagslögsögu strand-
rikja hefur orsakað fyrir á-
kveðna útgerðarbæi i Bretlandi,
er auðvelt að leysa með gagn-
kvæmum fiskveiðisamningum
við Sovétrikin, en þau fiskuöu
við Bretlandsstrendur á sl. ári á
4. hundrað þúsund lesta, og eiga
þau mikil togaramið i Barents-
og Hvitahafi. sem brezkir tog-
arar hafa stundað i meir en
hálfa öld. Þarna liggur á borð-
inu lausn fyrir vanda útgerðar-
bæjanna brezku. Það er þvi ó-
sæmilegt með tilliti til þessa, aö
Efnahagsbandalagiö skuli
vegna eigin innbyrðis ósam-
komulags og deilna sbr. yfirlýs-
ingu Irlands um 50 milna einka-
fiskveiðilögsögu fyrir ákveðna
stærð skipa, og Efnahagsbanda-
lagið ekki búið enn að mynda
eina sameiginlega stefnu i fisk-
veiðimálum og ekki útlit fyrir á
næstunni, og neitun Sovétrikj-
anna að viðurkenna Efnahags-
bandalagiðsem samningsaðila I
fiskveiðimálum, að senda nefnd
á fund islenzku rikisstjórnar-
innar til þess að fá hana i hinu
erfiða efnahagsástandi á tslandi
til þess að leysa fyrir sig vanda,
sem Efnahagsbandalagið bæði
á og getur leyst sjálft”.
t lok bréfsins segir: „For-
senda fyrir vináttu og samvinnu
tslands og Efnahagsbandalags-
ins i fiskveiðimálum er ný og
gjörbreytt stefna Efnahags-
bandalagsins i fiskveiðimálum,
sem eru i samræmi við grund-
vallaratriði Rómarsáttmálans.
Launþegasamtökin á lslandi
vonast til þess' að ferð ykkar
hingað til lands verði upphaf
þessarar nýju stefnu.”
Klúbbar frimerkjasafnara sameinast
SJ-Reykjavik. A landsþingi
Landssambands Islenzkra fri-
merkjasafnara, sem haldift var
nýlega, var samþykkt stofnskrár-
breyting og hafa nú öll félög og
klúbbar fulltrúa miðað við fé-
lagatölu, en ekki einn fyrir hvern
klúbb eins og áður var. Félag fri-
merkjasafnara i Reykjavik gekk i
landssambandið og er stærsta
aðildafélagið.
Stjórn Landssambandsins
skipa nú: Siguröur H. Þorsteins-
son, forseti. Siguröur P. Gests-
son, varaforseti, Hálfdán Helga-
son, ritari, og Páll Asgeirsson,
gjaldkeri. Meðstjórnendur eru:
Jón Halldórssc* Jón Aðalsteinn
Jónsson og Siguröur Agústssori.
Þá samþykkti þingiö að heiöra
Guðmund Ingimundarson, Sigurö
Pétursson og Sigurð P. Gestsson,
meö sérstöku heiðursskjali
Landssambandsins, en einnig að
veita Alftamýrarskóla slikt skjal
fyrir húsnæöisaðstoð.
Viöurkenning fyrir góöa
stimplun og frágang á pósti viö
stimplun, var veitt pósthúsinu á
Dalvik, er sú viðurkenning stund-
um nefnd „silfurstimpillinn”, en
pósthúsið á Hvammstanga fékk
hana i fyrra, en þá var hún veitt i
fyrsta skipti.
Vart mun ofáætlaö að um 5-600
meðlimir séu nú innan Lands-
sambandsins, sé allt meðtalið. Og
nú eru allir klúbbar og félög sam-
einuð i einu Landssambandi.
A næstu dögum mun koma út á
vegum Landssambandsins
kennslubók I frimerkjasöfnun
fyrir byrjendur og á það viö jafnt
unga sem aldna. Er ætlunin aö
gefa bókina út I ekki stóru upp-
lagi, en endurútgefa hana svo oft-
ar á næstu árum, með viðbótum
og breytingum eftir þeim
ábendingum er berast, svo aö
framvegis geti hún sem- bezt
gegnt þvi hlutverki að fræöa al-
menning um þetta vinsæla tóm-
stundastarf. Þá veröur og fljót-
lega ráðizt I að þýöa og gefa út
kennslubók um uppsetningu
safna fyrir sýningar, meö landa-
sýningar og alþjóölegar sýningar
I huga. Verður þannig mikii
áherzla lögö á fræðslustarfsemi á
næstu árum.
Landssambandið gefur út tlma-
ritiö Grúsk, ásamt Fé'.agi fri-
merkjasafnara i Reykjavlk, en
heimilisfang þess er pósthólf 1336,
121 Reykjavik.
Skirnarfonturinn, sem Jóhann Björnsson smiðaði og skar og
Hreinn Jóhannsson smiðaöi I skálina.
Heydalakirkj u færð
minningargj öf
A páskadag, 10. april siöast-
liöinn, var skirnarfontur vigö-
ur viö guösþjónustu I Heydala-
kirkju I Breiödal. Skirnar-
fonturinn er gjöf til Heydala-
kirkju frá Elfsabetu Kemp frá
Jórvik, til minningar um for-
eldra hennar, Stefán Jó-
hannesson og Mensaldrinu
Þorsteinsdóttur, og stjúpu
hennar, Bergþóru Jónsdóttur.
Jóhann Björnsson mynd-
skeri smiöaöi skirnarfont-
innogskarút, en skirnarskál-
ina smiðaði Hreinn Jóhanns-
son gullsmiður.
Skirnarfonturinn er hinn
veglegasti.
Frú Elisabet Kemp fæddist i
Jórvik og átti heima I Breiödal
öll sin uppvaxtarár. Hún gift-
ist Ludvig R. Kemp frá As-
unnarstöðum I Breiðdal og
fluttust þau hjónin noröur til
Skagafjarðar og bjuggu á
Illugastöðum i Laxárdal um
langt skeiö. Þegar þau brugðu
búi byggðu þau sér hús á
Skagaströnd og nefndu þaö
Jórvik, nafni æskuheimilis frú
Elisabetar.
Slðar fluttu þau hjónin til
Reykjavikur. Þar býr fnl
Elisabet nú ekkja, en mann
sinn missti hún fyrir npkkrum
árum.
Þö að frú Elisabet hafi
lengstum átt heima fjarri
æskustöðvum sinum, er hún
tengd þeim órofaböndum. Um
það ber hin veglega gjöf til
Heydalakirkju glöggan vott,
gjöf, sem um langa framtiö
mun geyma minningu hennar
og hinna þriggja, sem gjöfin
er helguð.
Sóknarnefnd Heydalakirkju
þakkar frú Elisabetu Kemp,
fyrir hönd safnaðarins, hina
veglegu gjöf og flytur henni
kærar kveðjur og árnaðarósk-
ir.
Lauk prófi í menntunarleik*
húsfræðum
Asa Jónsdóttir lauk fyrir
nokkru MA prófi i menntunar-
leikhúsfræðum (Educational
Theatre) frá New York Uni-
versity.
Hún er fædd i Reykjavik 22.
ágúst 1936, dóttir hjónanna
Onnu Guðmundsdóttur og
Jóns Sigurðssonar frá Kald-
aðarnesi.Ása varð stúdent frá
Menntaskólanum i Reykjavik
1956, og lauk prófi úr Þjóðleik-
hússkólanum 1958. Hún tók
kennarapróf áriö 1963 og
kenndi siðan i Reykjavik til
vors 1974, en það sama ár hóf
hún nám við New School for
Research i New York. Haustið
1975 tók hún BA próf við New
York University, og hlaut siö-
an MA gráðu i Educational
Theatre frá sama skóla 2. júni.
Asa Jónsdóttir mun vera
eini tslendingurinn, sem hef-
ur MA gráðu i þessari grein.
Eiginmaður hennar er Tóm-
as Karlsson varafastafulltrúi
tslands hjá Sameinuðu þjóö-
unum I NeW York.
Asa Jónsdóttir.