Mánudagsblaðið - 23.02.1970, Blaðsíða 8

Ragir Reykvíkingar — Hann Pétur — Grafnir bilar — Vesa
lings millarnir — Aldur flugfreyja — Latir leigubílstjórar.
SÍÐASTLIÐINN miðvikudagsmorgun var dálítil slydda í
Reykjavík, hiti í lofti, fremur léleg færð en hvergi nærri ófært.
Og hvað skeður? Ekki höfðu menn fyrr opnað útvarpið, en
yfir menn dundu einhverjar alvöruþrungnustu aðvaranir um
veðurofsa sem enn hafa heyrzt. Látum vera þótt smábarna-
skólum væri lokað um stund, en menntaskólar, vélstjóraskólar
osfrv. báðu nemendur að sitja heima, unz frekar væri tilkynnt,
Lögregla „varaði bifreiðastjóra" um að hreyfa sig ekki. Það
var eins og skyndilega hefði komið ofsabylur, frost og ófæra,
hreint neyðarástand. Það þarf sannarlega ekki mikið til að
skefla víkinginn, og var undur að ekki var auglýst algjört
stopp í öllu viðskipta- og athafnalífi höfuðstaðarins. Er allt
að verða vitlaust hér á landi?
★--------------------------
ÞAÐ FER EKKI hjá því, að Pétur Pétursson, þulur, ber af öll-
um samstarfsmönnum sínum eins og gull af eiri. Röddin er ein
skýrasta, málhreimurinn hreinn og sterkur, framburður með
ágætum. Yfir þularstarfi Péturs hvílir einhver ró og öryggi,
sem sjaldgæf er og. gamansemin hófleg þegar svo ber undir.
Vonandi verður Pétur áfram í starfi sínu en ekki aðeins
skamma stund, eins og sagt er að verði.
★--------------------------
EITTHVAÐ er nú frumstætt við gatnahreinsunina i Reykjavík.
Þegar tekið var að ryðja göturnar kom það oftar fyrir en ekki,
að vegheflar græfu bíla inni, bíla á löglegum stæðum. Ekki
ber að skilja þetta svo, að slík innilokun hafi verið stundar-
fyrirbrigði til þess að halda umferðaræðum opnum. Sumir bíl-
ar voru lokaðir inni í tvo þrjá daga án þess að tilraun yrði gerð
til að ryðja burtu sköflum þeim, sem sköfurnar byggðu. Það
yrði laglegt ástand ef einhverntíma snjóaði hér í Reykjavík
svo einhverju næmi eða stórhríðar yrðu algengar.
★--------—-----------------
Friðrik —„Álkan og lundurinn
fjaðraprúði"
,,Svo skein sólin þá aftur í
heiði, varpandi geislum sínum
á snjóinn og trén voru öll þak-
in af snjó. Eitthvað fannst okk-
ur þetta gott yfir að líta. Það
er oft svo makalaust þegar
snjórinn leggst yfir allt, þessi
hvíta blæja, að maður nú ekki
tali um sólina, þegar hún hell-
ir sinni geislaglóð yfir hauður
og haf.
Og svo koma trén nakin,
nema barrtrén full af snjó,
falleg, svo að varla er hægt
að lýsa fegurðinni með orð-
um“........
,,Á leiðinni (út í Breiðafjarð-
areyju) skutu selirnir upp koll-
inum, alls konar sjófuglar voru
svo forvitnir, að rabba við
okkur . . . Mikið gaman var að
sjá lundana og álkurnar, þessa
hánorrænu fugla. Það var rétt
eins og lundinn sæi, að þar
væri landinn á ferð. Lundinn er
mjög skrautlegur um nefið,
og er reyndar engum betra nef
gefið á íslandi í dag“ .......
„Sjófuglar eru fallegir fuglar,
svartir og hvítir, svona aðal-
lega, þetta eru gæfir fuglar,
ósköp friðsælir, rétt eins og
tamdir fuglar, endur og gæsir,
en samt allt öðru vísi".
Að tarna er ekki óalgengt á
7. síðu Morgunblaðsins, undir
nafninu ,,Út á víðavangi" og
venjulega endar það á Fr.S.
en bak við þá fögru skamm-
stöfun felst Friðrik Sigur-
björnsson, blaðamaðurog höf-
undur þessara dálka og um-
sjónarmaður síðunnar, sem
ganga ýmist út á náttúruskoð-
un, stutt símtöl um ýms efni,
aðskildar fílósófíur storksins,
jafnvel krydduð Ijóðum lækna
skrifuðum á recept. Það eitt
mun vera sameiginlegt með
Friðriki konungi Dana og Frið-
riki á Mbl. að þeim er báðum
títt að tala um sig í fleirtölu á
prenti og mun Friðrik okkar
því nær eini maðurinn á ís-
landi, sem ekki „snobbar niðrá
við".
Friðrik hefur flesta þá kosti,
sem lærðir verða til að skapa
góðan blaðamann. Hann hefur
unnið með höndunum, er bæði
stúdent og lögfræðingur, var
pólitístjóri í Bolungavík unz
hann fór á Morgunblaðið, sem
hann nú situr í sínu glerveggj-
aða herbergi eins og aðrir
blaðamenn þar. Þess utan er
Fr.S. gæðamaður, gæflyndur
og glaðlyndur, náttúruskoðari
og einstakur dýravinur og ná-
lega eini fyrirsvarsmaður allra
fugla og skiptir engu hvort
ránfugl eða sólskríkja á í hlut.
Hinir hjátrúarfyllri á Moggan-
um telja og að hann skilji fugla
mál, en hinir háðskari segja
hinsvegar að hann hafi lært ís-
lenzku af fuglum.
Blaðamennska Fr.S. er með
nokkuð sérstæðu móti. Hann
er fáséður á almennum blaða-
mannafundum, en bindur sig
aðallega við viðtöl og er einn
helzti ástmögur minni spá-
manna í listum, aðallega mál-
Mánudagur 23. febrúar 1970
aralist — sem jafnframt sýna
listaverk sín í glugga Mbl. —
og hefur einn manna beint
samband við stork, sem gagn-
rýnir borgarmálin og allt ann-
að, sem aflaga fer í Reykjavík,
sem hann sér, af veru sinni á
þakskeggjum háhýsanna.
Skotmenn fá engin grið í
skrifum Friðriks, en þeim lýsir
ha.nn jafnan sem morðingjum
eða illvirkjum, sem læðist um
friðsama byggð með morðtól
sín og spilli lífi sakleysingja,
særi þá eða drepi. Telur Frið-
rik þá hina mestu óþarfamenn
og engra griða verðir. Því
þótti það dálítið undarlegt, að
Fr.S. mótmælti því ekki harð-
lega þegar borgaryfirvöldin
létu skjóta þýzku álftina hér a
Tjörninni, tii að stilla til friðar
í kynlífi „þessara tignarlegu,
hálsmjóu, nefprúðu, vængju-
miklu svana" eins og hann ef-
laust hefði orðað það. En eins
og menn muna, þá urðu borg-
aryfirvöldin æf út af óförum
íslenzku álftarinnar í barátt-
unni um ástina á Tjörninni, og
réðu launmorðingja til að aflífa
þann þýzka skúrk og frekju.
En þótt íslenzkan sé máske
ekki sterkasta hlið Friðriks, þá
leynir góðmennið og prúð-
mennið sér ekki. Hann leggur
ætíð gott orð til manna og
málefna og er í öllu hin mesta
hjálparhella verði því á nokk-
urn hátt við komið. Allt, sem
lýsir skáldlegum innblæstri er
honum fagurt og ómetanlegt.
En þó mun aðdáun hans á Ijöð-
um aldrei hafa náð hærra en
er hann birti hið ggllfagra Ijóð
Framhald á 5. síðu
ÞAÐ ER ERFITT hjónabandið þeirra Elisabetu Taylors og Bur-
tons bónda. Þegar þau sættast eftir reiðiköstin gefur hann
henni milljóna dollara gimsteina en hún honum flugvél eða
annað álíka leikfang. En nú má búast við stórtíðindum. Elisa-
bet litla er farin að éta eins og hross, allan mat, þamba bjór
og gösla í sig líkjörum eins og vatn væri. Og afleiðingin er
sú, að Beta litla er orðin alldigur og heldur ósjáleg með undir-
höku og síðan rass. Burton er ekki sagður sérlega hrifinn af
þessum lifnaðarháttum.
★------------------------------
ÞÆR ERU æði margar vitlausu samþykktirnar á íslandi, en ef
flugfreyjufélagið ætlar nú að samþykkja að meðlimir þess eld-
ist ekki, þá finnst mönnum einum of langt gengið! Loftleiðir
hafa á prjónunum að takmarka aldur flugfreyja sinna, enda
liggur í augum uppi, að til þessa starfs eiga aðeins að veljast
ungar og laglegar stúlkur, sem kunna bæði framkomu og
þjónustu. Þetta gildir um heim allan, jafnvel austan tjalds.
Það hefur verið tekið eftir því, að talsvert er farið að „slá í“
sumar flugfreyjurnar íslenzku, enda eðlilegt. Vonandi eru ís-
lenzkar flugfreyjur ekki svo vitlausar að reyna að kúga fyrir-
tækin, sem þær vinna hjá, að halda sér í vinnu löngu eftir
að þær eru færar til þess. Farþegar krefjast laglegra og ungra
stúlkna, vilja ekki gamlar uppþornaðar herfur.
★------------------------------
ReiSur skrifar:
„Menn kvarta mjög um það, að skortur sé á leigubílum um
helgar þegar fólk yfirgefur skemmtistaðina á nóttum. Það er
skiljanlegt að mikil ös sé hjá bílstjórum þegar þúsundír manna
þurfa á bíl að halda næstum samstundis. En hitt er eins víst,
að mikill fjöldi bílstjóra nennir ekki næturakstri, einkum eldri
mennirnir, en það sem verra er, er að stéttin harðbannar öðr-
um eigendum bifreiða, sem gjarna vilja næla sér í aukapening
fyrir slíkan akstur, að veita þessa þjónustu. Bílstjórastéttin,
sem flest tækifæri notar til að hækka gjöld sín, ekur viljandi
með vitlausa mæla, til að rugla - viðskiptavinina, ætti varla
að kvarta um atvinnuleysi meðan hún nennir ekki út á mesta
annatíraanum."
STAÐREYNDIR — SEM EKKI MEGA GLEYMAST: (47)
EPLIÐ ER SKEMMT!
Hörð viðbrögð — Furor Teutonicus — Rúmlega 3.000 ára
saga — Bcðskapur Marteins Lúthers — Djúpar rætur — Tal-
múd og önnur auðlegð — Moshe Menuhin segir álit sitt.
„Sýrlendingar og Júðar —
þjóðir, sem eru bornar til
þrælkunar.“
— Marcus Tulius Cicero (106
— 43 f Kr.), rómverskur stjórn-
málamaður og rithöfundur „DE
PROV. CONS." V, 10.
„Moyses (Móses), sem
hafði ásett sér að tryggja
sér vald yfir þjóðinni (Gyð-
ingum) til frambúðar, gaf
henni nýstárleg trúarbrögð,
cr í öllu voru gagnstæð
þeim, sem aðrar þjóðir iðka.
Allt, sem okkur er heilagt,
er þeim vanheilagt, á hinn
bóginn er þeim leyfilegt,
það sem er andstyggð í okk
ar augum.“
— Cornelius Tacitus (50—116
e. Kr.), rómverskur sagnaritari:
„HISTORIAE", V. 4.
SLITIN PLATA
Sefasýkisvaðall heimslýðræðisins
um „Gyðingaofsóknir Nazista" og
„gasklefana ægilegu" hefir nú glum
ið við eyrum og blasað við augum
mannkynsins, í máli og myndum,
fast að fjórum áratugum. Ollum
sögulegum rökum fyrir tilverurétti
kjarnríkis germanska kynstofnsins
og heimsvaldabaráttu lians, hefir
verið svarað með einu og sömu
upptuggunni: „Já, en Hitler myrri
sex milljonir Gyðinga!" Með sama
viðlagi hefir og stórglæpaferill
Bandamanna verið afsakaður í einu
og öllu.
Víst er það rétt, að viðbrögð
stjórnvalda í Þýzkalandi gegn of-
boðslegum yfirgangi og siðlausu
framferði fjölda aðskotagyðinga á
meðan lýðræði og kommúnismi
þjökuðu Þjóðverja, urðu bæði skjót
og róttæk eftir að stjórnræði komst
aftur á í landinu. Ennfremur er
það rétt, að hefndarráðstafanir
þeirra gegn öllu af Abrahamsætt
höfðu skelfilegar afleiðingar í för
með sér fyrir sæg umkomulausra
Gyðinga eftir að lýðræðisríkin
höfðu orðið við kröfum alþjóðlegra
Ieiðroga þeirra og fjölda annarra
áhrifamikilla ■ forsprakka um að
tortíma Þjóðverjum og fara með
stríði á hendur þeim í því skyni.
Einkum gengu þessar hefndarráð-
stafanir oft úr hófi fram eftir að
Þjóðverjum varð kunnugt um, að
d jöf ullegustu útrýmingaráætlani r
Gyðinga, s.s. Kaufmanáætlunin og
Morgenthauáætlunin, höfðu hlotið
einróma samþykki og fullnaðarstað
festingu Bandamanna Einnig er
þess að geta, að þýzk yfirvöld liöu
alþýðu Mið- og Austur-Evrópu, s.s.
Póllökkum, Tékkum, Ungverjum,
Rúmenum, Úkraínumönnum, Rúss-
um, Eistlendingum, Lettum og Lit-
háum, o. fl. að svala aldagömlum
heiftarfýsnum sínum á hinum hat-
aða lýð með eðlislægum hætti.
En hvar fljúga ekki spænir, þar
sem ákaft er heflað? Ekki ætti það
heldur að gleymast, sem alkunna er,
að enda þótt germanskar þjóðir séu
að öllum jafnaði seinþreyttar til
vandræða, þá hefur Turor Teuton-
ictts aldrei verið neinu öðru líkari
í hamsleysi sínu en sjálfum höfuð-
skepnunum, þegar hann hefir svipt
af sér öllum böndum. Það er ein
af lærdómsríkustu lexíum sögunn-
ar, sem æskilegt væri, að einhver
góðviljuð manneskja reyndi að
koma Bandaríkja-Negrum í skiln-
ing um í tíma.
já, Gyðingar voru ekki — og
hafa reyndar aldrei verið — öfunds
verðir af hlutskipti sínu. En í og
eftir Heimsstyrjöld II á það sama
Framhald á 7. síðu.