Mánudagsblaðið - 27.04.1970, Blaðsíða 1

1
22. árangur. Mánudagur 27 apríl 1970 17. tölublað
Menntamálaráðuneytið tekið!
100 unglinga réðust inn á skrifstofur dr. Gylfa — Átök og útköst!
Er það satt, að 11-menn-
ingarnir í Sviþjóð þurfi
aukinn styrk til að ráða
við ukinn pillu- og hass-
kwStnað?
Þau furðulegu tíðindi gerðust klukkan um 2 e. h. í gærdag,
föstudag, að um 100 ungmenn ruddust inn á ganga mennta-
málaráðuneytisins og „parkeruðu11 á gólfinu þar. Voru þetta
mest nemendur úr menntaskólunum, Tækniskólanum og öðr-
um skólum höfuðstaðarins.
Fyrirsvarsmenn unglinganna
höfðu með sér eftirfarandi bréf,
sem. þeir vildu fá Gylfa Þ. Gísla-
syni, sem var fjarverandi, til að
leggja áherzlu á fylgi sitt með kröf-
um og aðgerðum stúdenta í styrkja-
málunum.
PLAGG
SKÓLADÓTSINS
24. apríl 1970
Við erum hér komin til að
leggja áherzlu á stuðning
námsmanna hérlendis við
þær kröfur SINE, sem birt-
ar hafa verið í fjölmiðlum.
í framhaldi af því krefjast
námsmenn námslauna. Sú
krafa er því aðeins raunhæf
sem þáttur í baráttu fyrir
jöfnum og mannsæmandi
lífskjörum allra.
Við viljum !ýsa yfir stuðn-
ingi okkar við aðgerðir
námsmanna erlendis, sem
boðaðar eru á morgun.
Við lýsum yfir stuðningi
okkar við ellefumenning-
ana, sem hertóku íslenzka
sendiráðið i Stokkhólmi sl.
mánudag.
Við fordærr.um tilburði ís-
lenzkra valdamanna til að
ofsækja 11-menningana og
slá ryki í augu almennings.
Við hljótum að fagna, að
Erna Jóhannsdóttir, Ungfrú fsland 1970 sézt hér taka á móti
hamingjuóskum frá Henny Hermannsdóttur, sem mesta frægð
hlaut í Japan nýlega.
Fegurðarsamkeppnin 1970
þeir 11-menningarnir ein-
skorða ekki baráttu sína við
eigin hagsmunamál í þreng-
stu merkingu, heldur setja
þau í samband við þjóðfé-
lagsástandið á íslandi.
Sérstaklega hljótum við
að taka undir, að barátta
okkar er ekki fyrir auknum
sérréttindum menntamanna
á !.ostnað alþýðu, heldur er
þar um sameiginlega hags-
muni að ræða.
MARKMIÐ OKKAR ER
VALDATAKA VERKALÝÐS
STÉTTARINNAR.
Nemendur höfðu tilkynnt, að
þeir myndu dvelja á göngum ráðu-
neytisins til kl. 4.30, enda virðist
starfsfólkið ekki hafa amast við
þeim.
HENT
Á DYR
En skammsæt varð þeim sú
laug. Áður en varði var lögreglan
komin á vettvang og skipaði setu-
liðinu út. Þegar enginn hreyfði
sig voru hendur látiiár skipta og
drógu lögregluþjónar pilta út held-
ur harðlega, en þó einkum er kom-
ið var úr skrifstofugangi í aðal-
ganga. Nemendum tókst að flagga
rauðri dulu, sennilega fána bylt-
ingarinnar, út um glugga skrifstofu
Knúts Hallssonar, fulltrúa, en
fáninn hvarf brátt.
7 INN
4 MEÐ ÁVERKA
Sjónarvottar og þátttakandi taldi,
að sjö hefðu verið settir í Stein-
Framhald á 6. síðu.
Fluttir heim hreppaflutningi?
Umhyggja komma fyrir Ástralíuförum
Skammt gerist nú milli stórra högga hjá Magnúsi okkar
Kjartanssyni, alþm. Hefur hann nær samstundis veitt „bylt-
ingamönnum“ í Svíaríki stuðning sinn og jafnframt krafizt
þess, að þingið hlypi undir bagga með þeim, sem hugðu á
strandhögg í Ástralíu, en urðu í þess stað strandaglópar. Tel-
ur hann, að ríkinu beri siðferðileg skylda að bjarga þeim heim,
sem ekki eiga afturkvæmt að öðrum kosti.
Ýmsa menn deilir á hvort að
baki hjálpartillagna Magnúsar liggi
mannúð eða pólitískur uppsláttur
og telja margir hið síðarnefnda að-
alástæðuna. Væri vel heilbrigt ef
pólitíkin réði þessum gerðum
Magnúsar, því aðrar ástæður til
bjargar þessu fólki, sumu, eru vart
sýnilegar. Margt af þessu fólki
hljóp burtu þegar draga fór úr hinu
óeðlilega Klondyke-ástandi, sem
skapaðist á síldarárunum þegar at-
vinnuvegirnir ráku upp hvert neyð-
arópið öðru hærra vegna skorts á
vinnuafli og hinar vinnandi stéttir
rifu kjaft og unnu ekki nema þar
sem þeim sýndist nema með alls-
kyns fríðindum, sem óheyrileg voru.
PARADÍS
Ræflar úr Hafnarstræti voru þá
dýrlingar atvinnurekenda og síldar-
kónga, þeim var flogið milli fjarð-
anna eystra, gefið frí í nokkra daga
til að leika sér í borginni, hótuðu
illu ef þeim var ekki dillað frá
morgni til kvölds Síldarflotinn tók
sig upp í fússi út í stjórnina og
sigldi heim úr bullandi veiði.
NÝ
VIÐHORF
Þegar svo loksins síldin hætti að
koma og menn urðu að hverfa að
„normal" ástandi gáfu sumir frat
í ættjörðina og hugðust leita fjár
og frama í Ástralíu. Hlupu þeir á
brott en sumir Iýstu vanþóknun
sinni á Iandinu, sem ekki var Iif-
andi í. Það er nú sumt af þessu
fólki, sem við eigum að fara að
sækja til draumalanda sinna fyrir
allt að 60—80 þúsund kall per ferð.
Okkur er einmitt nú að lærast, það
sem við vissum fyrir mörgum ár-
um, að til er annar fiskur í sjónum
en síld og við erum farnir að veiða
hann og afla tiltölulega ofar öll-
um vonum.
EKKERT
RL.TTLÆTI
Það er sko ekkert réttlæti í að
sækja þetta fólk út, NEMA það
undirgangist að greiða þessi gjöld
innan viss tíma. Hér er ekki um
hálfvitlausa stúdenta að ræða held-
Framhald á 6. síðu.
Svíum
Sóðavinna hjá
Hvað dvelur yfirlýsingu frá Gunnari As
geirssyni? — Ymsir verkamenn sagðir skuld-
um vafnir — Misheppnað Gósenland
Það er undarlegt, að jafn grandvar maður og Gunnar Ás-
geirsson, for.rtjóri og aðalfrumkvöðull að útflutningi íslenzkra
vinnandi manna til Svíþjóðar skuli ekki gefa fullnægjandi skýr-
ingu á þeim óánægjuröddum, sem heyrst hafa um afstöðu
Svía í garð okkar fólks. Eru sögusagnir um það, að nálega
engir sleppi skuldlausir úr herbúðum Svía og skuldi sumir allt
að kr 10 þúsund.
Sú fregn flýgur fyrlr, að agentar
séu nú enn að flykkjast til landsins
og muni hirða fólk upp á verstöðv-
um úti á landi og svo í Reykjavík.
Fylgir og fréttinni, að þeir hafi í
ráði að reyna að fá nemendum til
vinnu, og væri það þakkarlítið starf
ef nemendur kæmu skuldugir úr
sumarvinnu ofan á allt annað.
Guðmundur J. Guðmundsson
skýrði frá því, er þessi sænska veiki
tók fyrst að grassera í Reykjavík,
að Dagsbrún varaði menn við að
fara út í óvissu, og myndi verka-
mannafélagið ekki vera ábyrgt,
hvorki gagnvart launum né vinn-
unni sjálfri.
Nú ku það vera staðreynd, að
sumar tegundir þessarar vinnu
þykja ekki hæfar nema mið-Evr-
ópumönnum og lægstu stéttum
annarra álíka þjóða, t. d. Suður-
ítölum, sem þykja ömurlegur lýð-
ur, fátækur, óhreinlegur en nægju-
samur eins og útigangshross. Þyk-
ir landanum skiljanlega erfitt að
samlagast slíkum aðstæðum eftir
að hafa verið á gjöf hér heima og
á fóðurbæti að auki.
Gunnar Ásgeirsson, hinn ötuli
umboðsmaður Svía er næsta fátal-
aður um þetta en óskandi væri að
han léti álit sitt í ljós, enda telja
kunnugir hann bæði einarðan, sann
sögulan mann, sem má ekki vamm
sitt vita. Myndu huggunarorð frá
Gunnari eflaust róa taugar þeirra,
sem hygja á að leggja út í óvissu
allsnægtarlandsins, og koma þaðan
með fullar hendur fjár. Má vænta
að við heyrum orð Gunnars áður en
langt um líður og skólabörnin fara
að reyna að bjarga sér.