Mánudagsblaðið - 27.04.1970, Qupperneq 4

4
Mánudagsblaðið
Mánudagur 27. april 1970
Ritstjóri og ábyrgðarmaður. AGNAR BOGASON.
Sími ritstjórnar: 13496. — Auglýsingasími: 13496.
Verð í lausasölu kr. 25,00. — Áskriftir ekki teknar.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
Emil, frelsisglamrið og
íslenzkir ólánsmenn
„Þar að auki eru menn hér á landi orðnir hélfruglaðir af
hugsunarlausu glamri um frelsi, mannúð, harðstjórn og önnur
slík hugtök, sem venjulega missa alla merkingu á umferð sinni
meðal almennings og verða ekki annað en innantóm orð".
Að tarna eru orð Árna Pálssonar í einni af ritgerðum hans úr
Skírni 1922, sem fjallar um Friðrik 1. Prússakonung og ein-
ræðið. Þessi orð prófessorsins eru vissulega eins gildandi nu
og þau voru þá, en nú er smátt og smátt að verða Ijóst, að
hugsunarlaust glamur um frelsl, mannúð og önnur skyld víg-
orð, eru að hefna sín grimmilega, ekki aðeins á Islandi heldur
einkum og sér þar, sem þeim hefur verið mest hampað.
Ef litið er í kring og ástandið skoðað í nágrannalöndum okk-
ar, Norður-Evrópu, Englandi og Bandaríkjunum, þá er aug-
Ijóst að öll þessi ríki eru nú að súpa seiðið af hugsunarlausu
glamri sínu um mannúð og frelsi. I nálega hverju einasta ofan-
taldra landa og álfuhluta hafa öfgaöflin, í nafni mannúðar og
frelsis, splundrað þjóðfélaginu, en sumsstaðar í Austur-Evrópu
hreinlega yfirbugað það, tekið öll völd og kúgað svo hinn
heimska gjallandi meirihluta, þögla meirihlutan hans Nixons,
til auðsveipni og hræðslu, drepið eða gert útlæga þá, sem
reyndu að „vera góðir" og stökkt allri andúð á flótta.
Víð þurfum ekki að leita langt til að sjá dæmin og nær all-
staðar þar sem nú ríkir kommúnistiskt einveldi upphófst það
með með glamri um frelsi, jafnrétti, mannúð ög réttindf. Þegar
svo upplausn kom voru völdin gripin, en eftir sátu auðnuleys-
ingjar með skorna vængi, taglskelltir og undrandi yfir vonsku
heimsins. Við þurfum ekki að lýsa þessum löndum, þau má
finna í öllum heimsálfum.
Þessi alda hins óupplýsta og öfgafulla lýðs er að hefjast
á Norðurlöndum og hennar gætir nú lítilega á íslandi. Skríll
í gervi menntamana og ófullþroska nemenda gerir uppreisnir
og mótmælir, skipar sér sess og krefst að sér sé hleypt í á-
hrifastöður, jafnvel heimtar öll ráð í úthlutunarnefndum styrkja
sjálfum sér til handa. Sænsku kratarnir og danskir bræður
þeirra hafa löngum látið undan kröfum skrílsins til að halda
embættum. Bæði þessi lönd eru að komast í vandræði, Danir
orðnir nær alveg ósjálfbjarga fjárhagslega en Svíar tóra vel
enn á auði sínum, iðnsnilli og jarðneskum gæðum. Þó er þar
nú þegar farið að síga á ógæfuhliðina, því enginn máttur, sem
þeir hafa á að skipa, ræður við taumlausar kröfur „almenn-
ings“.
Islenzkir lubbar, námsmenn í Svíþjóð, hafa nú óvirt þjóðina
út á við og sýnt sitt rétta hugarfar. Þeir hafa rægt heimafólkið,
hertekið sendiráðið og valdið skemmdum. I ráði var, að um
helgina myndu sömu öfgaflokkar endurtaka skrílmenningu
sína við önnur íslenzk sendiráð. Hér er um algjörlega óþol-
andi þróun að ræða. Þessum ellevumenningum í Svíþjóð á
þegar að víkja úr skóla, lögsækja þá, og refsa fyllilega. Þótt
fátt gott megi segja um ríkisstjórnina þessi síðari árin, þá hef-
ur hún vissulega dekrað við skólanema og stúdenta við nám
erlendis. Þróunin virðist vera í þá átt og þá elfu stöðvar ekki
núverandi ríkisstjórn þótt vildi. Hinsvegar hafa stjórnarvöldin,
og þá sérstaklega utanríkisráðherra, sýnt þá eindæma rag-
mennsku og bleyðuskap að þora ekki að hefjast handa er
svo freklega er af sér brotið af hendi fárra stúdenta. Það er
eins og þessi gamli og slitni ráðherra þori hvergi að beita
valdi sínu með einurð, jafnvel ekki gagnvart þessum stúdent-
um, sem rægt hafa og svívirt eigin þjóð á erlendum vettvangi.
Til hvers erum við að brölta með svona gungur í embættum?
Eru engin takmörk fyrir því hvað langt má ganga? Ráðherrann
hefur áður sýnt skapleysi sitt og dindilshátt við skoðanabræð-
ur sína á Norðurlöndum. Vonandi finnst honum að hann eigi
hönk upp í bak Svía eftir að hafa lesið svívirðingar þær, sem
aðalblöð þeirra hafa birt um land og þjóð, samkvæmt upplýs-
ingum íslenzkra ólánsmanna þar í landi.
KAKALI SKRIFAR
í HREINSKILNI SAGT
Tiltektir íslenzku stúdent-
anna ellefu, sem tóku sendiráð
okkar í Svíþjóð með ofbeldi,
ráku starfsfólkið út en fulltrúa
sendiherrans með valdi, hafa að
vonum vakið nokkra athygli og
varpað skugga á ísland og ís-
lenzkt þjóðfélag í landi Svía,
jafnvel víðar. Þetta er fólkið,
eða hluti þess, sem hinn almenni
borgari á íslandi er að kosta til
náms. Svo virðist að fé því, sem
nemendum er gefið, sé varið í
flæking milli borga og opinber-
ar agítasjónir gegn stjórnarfari
á íslandi, samfara algengum lyg-
um um ástand og aðstæður hér
heima. í stuttu máli, hér er um
landráðastarfsemi að ræða, of-
beldi gagnvart skipuðum full-
trúum okkar ytra, svívirðing um
Iand og þjóð og erindrekstur
fyrir kommúnista og hugsjónir
þeirra.
Framkoma íslenzkra stjórnar-
valda er, eins og við mátti bú-
ast, með endemum. Ráðherra sá,
sem um málin á að fjalla, Emil
Jónsson, hefur lýst yfir, að ekki
mætti brúka vald til að koma
þessum lýð burtu úr sendiráð-
inu, heldur lempa þá og dekstra,
og alls ekki höfða mál gegn
þeim né ónáða á nokkurn hátt.
Sendiherrann getur ekkert sagt
nema sýnir sömu linkindina og
mannleysuna og yfirmaður hans.
Stúdentarnit hafa fengið aðstoð
frá einum helzta leiðtoga komm-
únista hér á landi og auðvitað
heillaóskaskeyti frá ofstopahóp-
um hér heima.
Þetta er kölluð stjórn lands-
ins, sem þanig kemur fram.
Þessir stúdentar eru engrar
samúðar verðir. Þá á hiklaust að
reka frá námi, draga af þeim
alla styrki og refsa þeim eins
vendilega o6 lög mcela fyrir. Hér
er um ekki annað en venjulega
óbótamenn að rceða, menn, sem
virða einskis allt það, sem gert
er fyrir þá, og meta einsk.is
þann styrk, sem þjóðin öll greið-
ir til að þeir geti hangið við
rtám. Þá bendir og allt til, að
11-menningarnir, séu útsendar-
arar erlends stórveldis, enda
voru fulltrúar þess ekki seinir
að taka upp hanzkann fyrir þá,
telja nauðsyn og sjálfsagt að of-
beldi þetta hefði verið framið.
Þó má telja jákvcett, að aðrir
stúdentar hafa lýst megnustu
andúð á þessu brölti og bera þeir
hina mestu fyrirlitningu á þess-
um aðgerðum.
Hve lengi ætlar ríkið að þola
það, að nokkrir öfgasinnar geri
slík hervirki á eignum okkar
ytra og hreki starfsfólk sendi-
ráða okkar frá störfum? Ef
dæma má eftir viðbrögðum ráð-
herrans, þá eru hér ekki alvar-
legir hlutir á ferðinni. Ráðherr-
ann er hræddur að venju, þorir í
hvoruga löppina að stíga og
sýnir hið venjulega rakkageð sitt
í embætti sem þjóðin treystir
honum til að stjórna.
Undanfarna áratugi hefur sá
ferill stúdenta okkar sumra ver-
ið þannig, að heita má með ó-
dæmum að þegar hafi ekki ver-
ið kippt í taumana. Mýmörg
dæmi eru þess, að við höfum
kostað þá í dýrt nám, en strax
að prófi loknu hafa þeir ráðið
sig til starfa erlendis vegna þess,
að þeim hafa þótt ónógar tekj-
urnar, sem böðizt hafa hér
heima. f dag eru hundruðir
stúdenta, sérmentaðra í ýmsum
greinum, sem starfa ytra og
neita að koma heim, eða greiða
aftur þann kostnað, sem þjóðin
hefur orðið að greiða fyrir
menntun þeirra. Árlega heimta
þeir meiri styrki og allskyns
fríðindi fyrir þau eindæma af-
rek að stunda nám, sem koma
til að gera þá að hálaunamönn-
um að prófi loknu. Ríkisstjórn-
in hefur að vísu maldað í mó-
inn en engar ráðstafanir hafa
verið gerðar til að krefja þá
reikningsskapar ef þeir hafa
kosið starfssvið ytra. Hvaða
skyldu ber Jón Jónsson verka-
maður eða nokkur annar íslend-
ingur að ala þessa pilta eins og
þarfanaut á erlendum skólum
þegar þeir neita að vinna á ætt-
jörð sinni? Ekki eina einustu.
Stúdentaóeirðir eru ekki
óalgengar, en þær óeirðir hafa
jafnan farið fram innan hvers
lands en ekki breiðzt út til
sendiráða viðkomandi þjóða og
enn síður í því formi, sem nú
varð. Nokkur dæmi eru þó um
að frumstæðustu þjóðir eða
námsménn þéirra þ.e. stúdentar
frá svokölluðum Afríkulýðveld-
um, hafa haft í frammi ofbeldi
við sendiráð sín ytra, en það
ofbeldi hefur aðallega verið
framið til að mótmæla ástandi
í heimalandi vegna stjórnar-
skipta þegar einni stjórn hefur
verið velt úr sessi en önnur villi-
mannastjórn tekið eða hrifsað
völdin. Hefir þá styrkur til hinna
„útvöldu" stúdenta, sem fyrri
stjórn hyglaði, jafnan verið tek-
ið af þeim eða minnkaður til
muna. Allar slíkar óeirðir og
ofbeldi hefur jafnan verið barið
niður, enda viðurkenna allir, að
svona villimennska á engan rétt
á sér. Það er auðvitað ekki til
annars ætlazt en að íslenzkir
námsmenn, frumstæðir og illa
upplýstir taki sér svörtu „lýð-
veldin" til fyrirmyndar. Andlega
sviðið er ekki ósvipað, hugar-
heimurinn næsmm sá sami. En
það er ræfildómur íslenzka ráð-
herrans og sífellt blíðalogn, sem
hér veldur nokkrum áhyggjum.
í stað þess að gera róttækar ráð-
stafanir og sýna þessum piltum
í tvo heimana er farið um þá
einstæðum vettlingatökum og
gert lítið eða ekkert úr öllu sam-
an.
Nú er Svíum skemmt og
þeim líkar vel að geta lýst
ástandinu á íslandi eins og
þessar námsmannanefnur gefa í
skyn. Jafnvel í fornum sögum
þegar flestir framámenn í ís-
lenzku þjóðfélagi vom eið-
bundnir erlendum höfðingjum
þótti það heldur lítilmannlegt
að rægja þjóð sína erlendis,
skipun landsmála eða þjóðkerf-
ið í heild. Þessi betlilýður, sem
felst undir stúdentsheitinu er
því lægri og ómerkilegri þeim
lægstu að hann svífst einskis
þegar kemur að því að knýja
rram kröfur sínar. Svíar eru
komnir í nær óyfirstíganleg
vandræði út af velferðarkerfi
sínu. Hið svokallaða frelsi er
að verða þeim ofurefli, því alls-
kyns ódrættir hafa þar náð völd-
um og velferðarríkinu er stór
hætta búin Það er þvi ekki
ónýtt fyrir þá, að þessi fámenni
hópi)r innbrotsmanna, ruslat, til.
í sendiráðinu og hengir rauða
dulu á þá flaggstöng, sem ís-
lenzki fáninn einn má blakta,
rótar til í hirzlum og hefur í
hómnum. Á íslandi eru mörg
héruð læknislaus og fólkið býr
við frumstæðustu hjálp ef sjúk-
dómar eða slys herja. Erlendis
sitja íslenzkir læknar I virðing-
arstöðum, þéna vel og baðast í
rósum. Ekki eitt einasta dæmi
er þess, að íslenzkur stúdent
svelti, hvorki andlega né líkam-
lega. Þeir búa allir bærilega og
hafa nóg til bóka og hnífs og
skeiðar. Samt krefjast þeir lag-
færingar og hóta illu ella. Því
ekki að stöðva þá nú þegar.
Þetta em ekki ómissnadi menn
og ekki mun erfitt að fylla þau
skörð, sem skapazt myndu, ef
þeim væri hreinlega vísað heim
og dl starfa á eyrinni. Alþingi
hefur verið gott menntafólki.
Skólar eru byggðir og alltaf er
verið að auka tillög hins opin-
bera tíl námsmanna. Þakklætið
er það eitt, að ellefu skólanem-
ar hertaka sendiráð okkar, hóta
fleiri og róttækari ráðstöfunum
og ófrægja þjóðina í heild. Er
til þess nokkur ástæða að halda
áfram þessum styrkjum? Síður
Framhald á 6. síðu
Hegnið llbyltingar"-skrílnum - Bítnikkar
í námsmannagervi - Rógs herferð -
Kostaðir til starfa erlendis - Gleði Svía