Tíminn - 08.11.1977, Blaðsíða 11

Þriöjudagur 8. nóvember 1977
11
ÍJtgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.), og Jón Helgason. Rit-
stjórnarfulltrúi: Jón Sigurðsson. Auglýsingastjóri: Stein-
grímur Gislason. Ritstjórnarskrifstofur, framkvæmda-
stjórn og auglýsingar Siðumúla 15. Simi 86300.
Kvöldsimar blaðamanna: 86562, 86495. Eftir kl. 20.00:
86387. Verð i lausasölu kr. 80.00. Askriftargjald kr. 1.500 á
mánuði. Blaðaprent h.f.
Áróðurinn á móti
landbúnaðinum
í blaði nokkru, sem er gefið út af áhrifamönnum
i Sjálfstæðisflokknum, gefur öðru hverju að lita
hin furðulegustu skrif um landbúnaðarmál. í
stuttu máli er kjarni þeirra sá, að það væri hið
mesta þjóðráð að leggja niður landbúnaðinn að
mestu eða öllu og kaupa landbúnaðarafurðir frá
öðrum löndum. Birtir eru alls konar útreikningar
þessu til sönnunar, en undantekningalitið eru þeir
þannig úr garði gerðir, að litil ástæða er til að elta
ólar við þá. Kjarni þessa máls er ekki heldur sá,
hvort einstaka sinnum kunni að vera hægt að flytja
inn landbúnaðarvörur, sem séu ódýrari en þær,
sem framleiddar eru i landinu, m.a. vegna þess,
að landbúnaðurinn er rikisstyrktur með ýmiss
konar hætti i viðkomandi löndum. Kjarni málsins
er sá, hvort það sé hyggileg framtiðarstefna að
hverfa að mestu eða öllu frá framleiðslu land-
búnaðarvara og treysta nær eingöngu á innflutn-
ing þessara vara.
Ef menn ihuga þessi mál, hljóta margar spurn-
ingar að risa: Hvaðan á þjóðin að fá landbúnaðar-
vörur á timum, þegar aðflutningar til landsins
gætu stöðvast af óviðráðanlegum ástæðum, t.d. á
styrjaldartimum? Hvað á að gera, þegar þeir tim-
ar koma, að sveltandi þjóðir verða færar um að
kaupa landbúnaðarvörur i rikara mæli, birgðir af
þessum vörum hætta að hlaðast upp og verðlagið
hækkar? Hvað á að gera við þær þúsundir manna,
sem nú hafa atvinnu beint og óbeint af landbún-
aði? Gera menn sér grein fyrir þeirri stórfelldu
röskun, fjárhagslegri, félagslegri og menningar-
legri, sem hlytist af þvi, ef að ráðum málgagns
þeirra Björns Þórhallssonar og Sveins Eyjólfsson-
ar yrði horfið?
Sennilega hafa þeir Björn og Sveinn ekki gert
sér grein fyrir þessu, þótt blað þeirra reki um-
ræddan áróður. En i öðrum löndum hefur áróðri
eins og þessum verið rækilega svarað. Norðmenn
og Sviar gætu vafalitið hagnazt eitthvað á þvi um
stundarsakir að leggja meira eða minna af land-
búnaði sinum niður og flytja inn landbúnaðarvör-
ur. Þeir hafa samt eindregið horfið frá þessu. Þeir
keppa þvert á móti að þvi að efla landbúnaðinn og
telja það hyggilegustu framtiðarstefnuna. Sama
gera Bretar og raunar allar þjóðir Efnahags-
bandalags Evrópu. Allar þessar þjóðir veita land-
búnað sinum meiri og minni styrki. Af þvi stafar
offramleiðslan, sem nú er á landbúnaðarvörum i
löndum Efnahagsbandalagsins. Forráðamenn
þess lita þannig á, að hér sé um stundarerfiðleika
að ræða, allrar landbúnaðarframleiðslu þeirra
muni brátt verða full þörf, og vegna öryggis þeirra
sjálfra i framtiðinni verði að viðhalda blómlegum
landbúnaði.
íslenzkur landbúnaður býr við ýmsa erfiðleika
um þessar mundir. Vegna dugnaðar og framtaks
bænda hefur framleiðslan aukizt svo mikið, að
þurft hefur að flytja út landbúnaðarvörur i vax-
andi mæli. Þetta er óhagstætt, a.m.k, eins og sakir
standa. Bændur gera sér þetta bezt ljóst og hafa
þvi gert ráðstafanir til að taka á sig sérstakar
byrðar vegna þessa útflutnings og jafnframt
undirbúið ráðstafanir til að takmarka framleiðsl-
una i framtiðinni. Þess vegna hafa þeir lagt sér-
stakt verðjöfnunargjald á kjötframleiðslu siðasta
árs, sem nemur um 90 þús. kr. á visitölubú, en get-
ur farið upp i 300 þús. kr. á stærstu fjárbúum.
Þetta erþó aðeins byrjun þeirra ráðstafana, sem
þeir hafa fyrirhugað. Þetta framtak þeirra ber að
meta og virða i stað þess að óvirða þá og atvinnu-
veg þeirra, eins og gert er i umræddu blaði. Þ .Þ.
MM'Ílií'
ERLENT YFIRLIT
Nordli óskar eftir
Kjarabætur geta ekki orðið á næsta ári
sérstefnumál sín, og nefndi
hann sérstaklega i þvi sam-
bandi áform Verkamanna-
flokksins um aö þjóönýta viö-
skiptabankana. Lars Korvald,
formaður þingflokks Kristi-
lega fiokksins, ttík tilmælum
Nordlis öllu betur, en varaði
hann þó við þvi, að hann gæti
átt von á harðri mótspyrnu
Kristilega flokksins, ef ríkis-
stjórnin reyndi að knýja fram
löggjöf um frjálsar fóstureyð-
ingar. Jákvæðastar undirtekt-
ir fékk Nordli hjá Johan J.
Jakobsen, hinum nýja for-
manni þingflokks Miðflokks-
ins. Jakobsen sagði, að rfkis-
stjórnin hefði óskað eftir sam-
starfi og væri það skylda sér-
hvers flokks i Stórþinginu að
skorast ekki undan þvi, eins og
ástatt væri i efnahagsmálum
þjóðarinnar, en rlkisstjórnin
yrði þá einnig að taka tillit til
sjónarmiða annarra flokka.
Að umræðunum loknum lét
Nordli svo ummælt við Ar-
beiderbladet, aö yfirlýsing
Jakobsens hefði verið það at-
hyglisverðasta, sem kom
fram I þeim.
RÉTT áður en umræöurnar
fóru fram, voru birt endanleg
úrslit þingkosninganna, sem
fóru fram um miðjan septem-
ber, en rétt hafði þótt að láta
fara fram nákvæma endur-
talningu. Endanleg urðu úr-
slitin þessi: Verkamanna-
flokkurinn 972.439 atkvæði og
76 þingmenn. Ihaldsflokkurinn
569.476 atkvæði og 41 þing-
mann, Kristilegi flokkurinn
279.759 atkv. og 22 þingmenn,
Miðflokkurinn 198.586 atkv. og
12þingmenn, Sósialiski vinstri
flokkurinn 96.248 atkv. og 2
þingmenn, Vinstri flokkurinn
73,693 og 2 þingmenn,
Glistrupistar 38.880 atkv. og
engan þingmann, Nýi þjóðar-
flokkurinn 38.880 atkv. og
engan þingmann, Rauða kosn-
ingabandalagið 14.525 atkv. og
engan þingmann, Kommiin-
istaflokkurinn 8.449 atkv. og
engan þingmann og loks ýmsir
smáflokkar 8.709 atkv.
samanlagt.
Tölur þessar sýna, að kosn-
ingafyrirkomulagið hefur
reynzt óhagstætt Miðflokkn-
um, Sósíaliska vinstri flokkn-
um og Vinstri flokknum, þvi
að atkvæði þeirra nýtast
miklu verr en stærri flokk-
anna.
Þ.Þ.
NORSKA blaðið Nationen,
sem er málgagn Miöflokksins,
segir að talsvert annað hljóð
hafi verið i forustumönnum
Verkamannaflokksins, þegar
rætt var um stefnuyfirlýsingu
rikisstjórnarinnar í Stórþing-
inu um mánaðamótin siðustu,
en fyrir réttu ári, þegar um-
ræður fóru fram um stefnu-
yfirlýsinguna þá. í fyrra lýsti
Oddvar Nordli forsætisráð-
herra mikilli bjartsýni og
ánægju yfir þvi hve góðan
árangur efnahagsstefna
stjórnarinnar hefði borið.
Framundan biði enn vaxandi
velmegun, en llfskjör hafa
farið batnandi i Noregi siðustu
árin.Þá var það talinn hreinn
barlómur, þegar talsmenn
stjórnandstæðinga bentuá, að
varlega bæri að treysta á oliu-
gróðann, ef framleiðslukostn-
aðurinn ykist óeðlilega. Nú
lýsti Nordli verulegum
áhyggjum sökum þess, aö
framleiðslukostnaðurinn hefði
aukiztmun meira i Noregi slð-
ustu árin en i samkeppnis-
löndunum. Þess vegna yrði nú
að stefna að þvi, að halda
frámleiðslukostnaðinum sem
mest niðri. Ráðherrann taldi
þessi mál þó ekki komin á það
stig, aö nauðsynlegt væri að
kref jast einhverra fórna af al-
menningi, en hins vegar yrðu
menn að sætta sig við óbreytt
kjör og að ekki yrði unnt að
auka kaupmátt launa á kom-
andi ári.
Trygve Bratteli, fyrrv. for-
sætisráðherra, sem talaði
einnig af hálfu Verkamanna-
flokksins tók mjög I sama
streng. Hann sagði flest benda
til, að hin alþjóðlega efna-
hagskreppa, sem lýsti sér I
miklu atvinnuleysi viöa um
heim, gæti oröið langvinnari
en æ tlað var I fyrstu. Þ aö, sem
menn hefðu álitiö að yrði að-
einsstundarerfiðleikar, virtist
ætla að vera langvinnt vanda-
mál. Vegna aukinnar tækni og
hagræðingar, bentinú margt i
þá átt, aö ekki þyrfti að nýta
nema um 80% mannaflans, en
20% hans fengi þá enga vinnu
og yrði að njóta opinberrar
framfærslu. Þetta væri ekki
aðeins mikið fjárhagslegt
vandamál, heldur siðferöilegt,
þvi að öllu heilbrigðu fólki
væri vinna nauðsynleg.
Stærsta verkefnið væri þvi að
tryggja öllum atvinnu.
NORDLI forsætisráðherra
varði miklum hluta ræðu sinn-
ar til að fjalla um stöðu ríkis-
stjórnarinnar sem minni-
hlutastjórnar og afstöðu henn-
arog Verkamannaflokksins til
annarra þingflokka. Niður-
staða þingkosninganna I haust
hefði orðið sú, að ekki væri um
annaö að ræða en að minni-
Johan J. Jakobsen
Oddvar Nordli
hlutastjórn Verkamanna-
flokksins héldi áfram. Verka-
mannaflokkurinn fékk 76
þingsæti, borgaralegu flokk-
arnir fjórir fengu 77 þingsæti
samanlagt, og Sósiallski
vinstri flokkurinn 2. Hann
varð þvi lóðiðá vogarskálinni,
sem réði úrslitum. Þar sem
hann kýs heldur að veita rikis-
stjórn Verkamannaflokksins.
hlutleysi en stjórn borgara-
legu flokkanna, situr Verka-
mannaflokksstjórnin áfram.
Nordli lýsti yfir þvi, að Verka-
mannaflokkurinn myndi þó
ekki leita stuðnings Sósialiska
vinstri flokksins né semja við
hann. Ríkisstjórnin myndi
hafa á sama háttinn og á sið-
asta kjörtimabili, en þá leitaöi
hún samstarfs um hvert ein-
stakt mál I einu og samdi ým-
ist við flokkana alla eða ein-
hvern einn þeirra. Nordli
kvaðst vænta þess, að þessi
aðferð myndi áfram gefast vel
og sérstaklega skipti máli að
samstaða gæti náðst um efna-
hagsmálin. Af þessu hlytist
einnig, að stjórnarflokkurinn
gæti ekki komið fram öllum
stefnumálum sínum, en hann
myndi hins vegar ekki falla
frá neinu þeirra.
Af hálfu stjórnarandstöðu-
flokkanna var tilmælum
Nordlis um samstarf viö rlkis-
stjórnina yfirleitt vel tekið.
Káre Willoch, formaður þing-
flokks Ihaldsflokksins, lagði
þó áherzlu á, að gott samstarf
gæti þvl aðeins tekizt, að
Verkamannaflokkurinn
reyndi ekki aö þvinga fram
’
iiJjÍDÉÉilttjKÝWi.