Tíminn - 13.12.1977, Page 17

Þriðjudagurinn 13. desember 1977
17
Hér birtist síðari hluti hins
mikla ritverks um sævík-
inga fyrri tíma við Breiða-
fjörð/ sannar frásagnir
mikillar sóknar á opnum
bátum við erfiðar aðstæður/
sem stundum snerist upp í
vörn eða jafnvel fullan ósig-
ur. Nær hvert ár var vígt
skiptöpum og hrakningum/
þar sem hinar horfnu hetjur
buðu óbliðum örlögum byrg-
inn/ æðru- og óttalaust. Afl-
raunin við Ægi stóð nánast
óslitið árið um kring og
þessir veðurglöggu/ þraut-
seigu víkingar/ snillingar
við dragreipi/ tóku illviðrum og sjávarháska með karl-
mennsku/ þeir stækkuðu í stormi og stórsjó og sýndu djörf-
ung í dauðanum, enda var líf þeirra helgað hættum. — Um
það bil 3000 manna er getið í þessu mikla safni.
Minningarorð um hjónin
Helgu Þorkelsdóttur
Einar Einarsson
f. 30. des. 1894,
d. 25. okt. 1977
Mig langar til aö minnast i
nokkrum orðum heiðurshjónanna
og Guðsvinanna frú Helgu Þor-
kelsdtíttur og Einars Einarssonar
fyrrverandi klæðskera Hafnar-
firði. Þau dóu með nokkra mán-
aða millibili, hann fyrst, siöan
hún.
Þau hjónin fluttu ung til
Hafnarfjarðar og bjuggu allan
sinn búskap þar. Einar hafði lært
klæðskeraiðn og rak sitt eigið
fyrirtæki með mesta myndarbrag
og hafði gott orð fyrir heiðarleik
og vandvirkni i starfi. Einar var
ljúfmenni og var sá hógværasti
maður sem ég hef kynnzt. Eigin-
kona hans var mesta myndar-
kona, stjórnsöm, einlæg og af-
dráttarlaus i skoðunum hverju
sinni. Þau eignuðust 9 börn og eru
7 þeirra á lifi. Einnig áttu þau
fósturdóttur, sem reyndist þeim
einstaklega vel.
Ég kynntist þeim fyrir milli-
göngu Guðs orðs. Ég orða það
þannig, vegna trúar þeirra og
þjónustu, þar sem þau lánuöu
heimili sitttil boðunar Fagnaðar-
erindisins, við lestur Guðsorðs og
bænarsamfélags. Sú þjtínusta var
veitt i hógværð og litillæti og kær-
leika. Þau vildu miðla öörum af
þvi sem Drottinn hafði gefið
þeim.
Þau eru ógleymanleg þeim sem
kynntust þeirra trúarstaöfestu i
að taka ekkert af Fagnaöarerind-
inu eða bæta við. Allt vildu þau
afhenda Drottni sinum, hvort
sem það væri gleði eða sorg. Ef
einhver varveikurþá skyldi biðja
Drottinn að lækna hann og hugga.
Ritningagreinarnar töluðu til
þeirra. Það þykir ekki skynsam-
legt eða fint i þessum heimi að
þiggja slika náð af Drottni, til að
breyta svo guðrækilega, en Guös
orð skýrir það: (Mark. 9.k. 23. v.)
Sá getur allt sem trúna hefur.
(Matt 8.k. 11.v.) Hann tók veik-
indi vor og bar sjúkdóma vora.
(Mark. 16.k. 18.v.) Og þeir munu
leggja hendur yfir sjúka og þeir
munu verða heilir.
Viö höfum mannlegt samfélag,
og i þvi eru margar atvinnustétt-
ir, svo sem lækna- og hjúkrunar-
stétt, einnig ýmiskonar liknar-
störf i mannlegri samhjdlp. Þau
hjónin kunnu að meta allt sem til-
heyrði mannlegu samfélagi, ef
það væri byggt á Jesú Kristi og
boðskapi hans. (Kól. 2.k. 3.v.) En
i honum eru allir fjársjtíðir spek-
innar og þekkingarinnar fólgnir.
Ekkert fyrir utan Krist, en allt i
samfélagi viö hann. „Það var
f. 13. des. 1893,
d. 16. des. 1976
fullkomin samhjálp i þeirra aug-
um”.
Eins og ég sagði frá þá var
Guðs Orðið haft um hönd á
heimili þeirra. „Hvllik Guðs
blessun”. Mikið má þjóðin sakna
þeirra breytinga sem orðin er, að
það er aöeins undantekning aö
fjölskyldan komi saman til að
lesa Guös Orð en sú athöfn var
nefnd hér áður fyrr „húslestur”.
Þau þekktu þessa ritningargrein:
Þar sem ég er þar skal og þjónn
minn vera. Það er þjónusta að
lesaGuðsOrö. Það erþjónusta að
hafa þakkargjörð og bænarsam-
félag við Drottinn. Einnig er það
þjónusta að sækja kirkju eða
samfélag um orð Guðs þar sem
sérhver velur sér stað til.
Einar hóf útgáfu blaösins
„Fagnaðarboðinn” ásamt fleiri
Drottins vinum. Það blað inni-
heldur m.a. vitnisburði fólks um
unnin náðarverk Guðs þeim til
handa.
Ég vil minnast orða Drottins
þjóns sira Garðars Þorsteinsson-
ar I minningarræðu hans um frú
Helgu þegar hann sagði, að
„Mammon” hafi ekki verið
dýrkaður á heimili Einars og
Helgu. Hann hafi ekki þekkzt þar.
Það var mikill vitnisburður þeim
til handa.
Þegar heilsu Einars og Helgu
fór að hnigna þá voru þau umvaf-
in elsku og kærleik barna sinna og
fósturdóttur, sem skiptust á að
hafa þau heima hjá sér eftir
ástæðum. Þaö var mikil gleði
fyrir okkur sem höfðum þekkt
þau og notið góðs af þeirra þjón-
ustu að vita af sh'kum myndar-
skap og kærleika.
Að lokum þessi ritningargrein
og sálmur (1 Pét. 6.v.) Þá munuð
þér fagna þóttþér nú um skamma
stund ef svo verður að vera, hafið
hryggzt í margs konar raunum til
þess að trúarstaðfesta yðar langt-
um dýrmætari en forgengilegt
gull sem þó stenzt eldraunina geti
orðið yður til lifs dýrðar og
heiðurs við opinberun Jesú Krists
(9. vers) Þér munuð fagna með
óumræöilegri og dýrðlegri gleði,
þegar þér náið takmarkinu fyrir
trú yðar frelsun sálna yðar.
Þegar ævibrautin dvln,
þegar lokast augun min,
þegar ég viö sælli sól
sé þinn dóms- og veldistól:
Bjargið alda borgin min
byrg mig þá I skjóli þin.
(M. Joch.)
Ásdís Erlingsdóttir
Er andinn mikilvægari en
ef nið? Hefur góður hugur og
fyrirbænir eitthvert gildi?
Skiptir það máli hvernig þú
verð lífi þínu? Þessar
áleitnu spurningar vilja
vefjast fyrir mönnum og
víst á þessi bók ekki skýlaus
svör við þeim ölium, en hún
undirstrikar mikilvægi fag-
urra hugsana, vammlauss
lifs og gildi hins góða. Hún
segir einnig frá dulrænni
reynslu níu kunnra manna,
hugboðum þeirra, sálförum,
merkum draumum og fleiri
dularfullum fyrirbærum,
jafnvel samtali látins
manns og lifandi, sem sam-
leið áttu í bíl. Og hér er langt
viðtal við völvuna Þor-
björgu Þórðardóttur, sem
gædd er óvenjulegum og fjölbreyttum dulargáfum. —
Vissulega á þessi bók erindi við marga, en á hún erindi við
þig? Ert þú einn þeirra, sem tekur andann fram yfir efnið?
Hjúkrunarfræðingar
Hjúkrunarfræðinga vantar á kvöld- og
næturvaktir.
Hlutavinna kemur til greina.
Upplýsingar g;efur forstöðukona i sima
6-62-00 á venjulegum skrifstofutima.
Vinnuheimilið Reykjalundi.
Fást hjá öllum bóksölum.
LEIFTUR
HIMNESKT ER AÐ LIFA, V: Nú dvínar dagsins kliður
SJÁLFSÆVISAGA
SIGURBJÖRNS ÞORKELSSONAR í Vísi.
Þetta er fimmta og síðasta bindi hinnar fróðlegu og
skemmtilegu sjálfsævisögu Sigurbjarnar. - Ekki koma
öll kurl til grafar í þessu bindi, en einhvern tíma varð
að hætta, enda varð Sigurbjörn 92 ára 25. ágúst s I
„EKKI SVlKUR BJÖSSI“.
HÖRPUKLIÐUR
BLÁRRA FJALLA
Ljóð.
Þessi Ijóðabók er gefin út í
tilefni 80 ára afmælis höfund-
ar, í litlu upplagi, en hlaut
mjög góðar viðtökur og er
þess vegna á þrotum.
Höfundúr:
STEFÁN ÁGÚST.

STKl'ÁN A< a sr
„Nýja testamentið og Uphanishadurnar, þessi tvö há-
leitu verk trúarvitundar mannkyns eru hvergi í ósam-
ræmanlegri mótsögn, þegar athugaðar eru hinar dýpri
merkingar þeirra, heldur skýra þau og fullkomna hvort
annað á hinn fegursta hátt."
Sören Sörenson endursagði úr frummálinu.