Tíminn - 23.12.1977, Blaðsíða 4

Tíminn - 23.12.1977, Blaðsíða 4
4 Föstudagur 23. desember 1977 IMiiltlHí' Alltí jólamatinn frá Dalmúla Síðumúla 8 Jólahangikjötið - úrbeinað læri og frampartar Kjötvörur í úrvali Nautakjöt Vinarsnitse/ Kjúk/ingar London Lamb Úrbeinaður Hamborgarahryggur og /æri A vextir - epli - appelsínur - Klemen- tínur - Sítrónur - Grape Nýtt grænmeti - Paprika - Agúrkur - Tómatar - Sítrónur - Nýtt grænmeti - Paprika - Agúrkur - Salatblöð - Rauð- kál - Hvítkál - Gulrætur - Laukur Jó/aölið Brauðvörur - Marensbotnar - Marens toppar - Tartalettur - Brauð- botnar Jó/avind/ar - Jó/akonfekt KJÖRBÚDIN DabiáB SlÐUMÚLA 8 SIAAI 33-800 spara a/lt nema HITANN 30% ódýrara að nota rvmtal runtal OFNAR Síðumúla 27 — Reykjavík — Sími 91-842-44 Sandblástur h.f. Sandblásum hús, skip og hvers konar málma. Galvanhúðum. Sandblásturstöð að Melabraut 20, Hafnar- firði. Einnig færanleg tæki. Simi 5-39-17. Sumarauki í skammdeginu Bragi Sigurjónsson: SUMARAUKI. Ljóft. 96 bls. Bókaútgáfan Skjaldborg, Akureyri, 1977. Þaft er alkunn staöreynd, sem þarflaust er aö fara mörgum orftum um, aft heita má Utilokaö fyrir islenzk skáld og rithöfunda aft lifa eingöngu á þvi aft semja bókmenntaverk, enda hafa nær öll skáld okkar haft einhver önnur störf meft höndum, jafn- framtköllun sinni. Ekkier held- ur óalgengt, aö skáld búi yfir svo rikri athafnaþrá á öftrum sviftum, aft þeim sé vel sem vært, þóttfleiri verkum þurfiaft sinna en skáldskapariftju einni. Bragi Sigurjónsson skáld er einn þeirra manna, sem jafnan eiga aft hafa átt „tvö bú,” ef svo má aft orfti komast, annaft I hin- um svokallafta raunheimi, þar sem vift veröum öll aft lifa og starfa og taka þvf sem aft hönd- um ber, hvort sem þaft er blítt eöa stritt, — og hitt i heimi and- ans. Hann hefur verift kennari, bæjarfulltrúi, bankastjóri (og gegnir þeirri stöftu núna), og hann hefur átt sæti á Alþingi Is- lendinga. En Bragi Sigurjónsson er lika skáld, og þaft meira aö segja gott skáld. Fyrsta ljóftabók hans kom út fyrir réttum þrjátiu ár- um, og síftan hafa margar bæk- ur komift frá hendi hans. Auk ljóftabókanna hefur Bragi sent frá sér smásagnasafn, og hann átti mikinn hlut aft hinu ágæta ritverki Göngur og réttir, sem kom út á árunum 1948-1953. Þar aö auki liggja eftir hann þýfting- ar. Nú segir þaft auftvitaft ekki mikift um verftleika manns sem skálds efta rithöfundar aft nefna tölu þeirra bóka sem eftir hann liggja eöa þylja nöfn þeirra. Eftir er aö huga aft hinu, hvernig skáldift leysir verk sitt af hendi. Menn geta vitanlega rubbaö upp bókum i tugatali, án þess aft séö veröi, aft þeim hafi nokkru sinni komift i hug aft vanda sig, — en Bragi Sigur- jónsson er ekki einn þeirra. Vandvirkni og smekkvisi ein- kenna ljóft hans flestu öftru fremur. Nýjasta ljóftabók Braga Sigurjónssonar heitir Sumar- auki. Þegar þessar linur eru hripaftarum hana nú, eru hinar eldri ljóftabækur skáldsins ekki vift hendina, enda enginn timi til þess aö gera neinn vifthlitandi samanburft i stuttri blaftagrein, og þaft á þeim dögum, þegar annriki þeirra, sem skrifa um bækur, er nærri eins mikift og hugsanlegt er aft þaö geti orftift. Bragi Sigurjónsson yrkir af margvislegu tilefni. Sum kvæft- in i Sumarauka eru sögulegs efnis, (Sighvatur Sturluson á Orlygsstöftum, Muna muntu ((Visur Viglundar til Ketilrift- Bragi Sigurjónsson ar)), Langnætti ((Daftaraun- ir)), Vetrarkvöld i Bræftratungu ((Ragnheiöarljóft)), o.fl.). Hann yrkir kvæfti, sem heitir í Viftrum, þrungift af ljóftrænni náttúrudýrkun: Þar heita Viftrar, sem tjamir og kilar tala vift tággrannan viftinn, sem spretturá hólmum og nesjum... Og hann kveftur um þann bless- afta dag, þegar geislarnir á glugga sýndu, „aft guö haffti jekki gleymt okkur alveg....” Bragi veitir þvi athygli, sem fyrir augu ber, og er ekki i neinum vandræftum meft aft koma myndinni til skila: Héla i grasi, hrim á steini, hvita dregur merkjalinu él sem inn meft fjöllum fer. Einstakir samferöamenn veröa höfundi minnisstæftir, og hann yrkir til þeirra ágæt ljóft. Konan, sem átti sér bjart æsku- vor ,,.... og þaft var dýrlegt aft lifa...” Og „forlögin voru i ófta- önn/upphafskaflann aö skrifa...” „En langt i hafi fór sorgin seint/á sóknvissum ára- togum.” — Þessi kona varft seinna „...visnaft blaft,/sem vindurinn meft sér feykti...” og strákarnir I bænum gerftu sér leik aft þvi aft hrekkja hana og gera aft henni hróp. — Vist er þetta yrkisefni kunnugt úr bókmenntum okkar, enBragi Sigurjónsson skilar því þannig, aö gömul saga veröur eins og ný. En þótt Bragi velji sér yfir- leittkunn yrkisefni, þá bera ljóft hans svo sterk höfundarein- kenni, aft þau verka ekki á les- andann sem ósjálfstæöur skáld- skapur. Eina undantekningin frá þessu er lokakafli hins ann- ars ágæta kvæöis, Vift fljótift djúpa. I siftasta hluta þess ljófts, fannst mér ég heyra enduróm frá hinu alkunna verki, Rubáiy- át eftir Omar Khayyam, sem Magnús Asgeirsson þýddi af sinni alkunnu snilld. Bragar- háttur þessara tveggja kvæfta er aft sönnu ekki nákvæmlega eins, en þó mjög likur og hug- blærinn sömuleiftis. Litum t.d. á þessar j inur: A dimman himin dagsbrún stigur skær, og dyrum sólar opnum morgunn slær... Og svo þetta lokarerindi: Hvaft varftar þig um þaft, hvertfljótiö ber, um þaft hvaft landiö handan dylurþér, hjá hinu aft kunna aft meta og þakka þaö, sem þér er fært og veitt á þessum staft? Fleiri dæmi verfta ekki tekin, enda ætti þetta aö nægja. Mjög væri freistandi aft halda áfram aft ræfta einstök kvæfti I þessari bók og vitna i þau, en hér skal þó látift staftar numift. Fyrsta kvæöi bókarinnar heit- ir Sumarauki, eins og bókin sjálf. Þaö endar á þessum orft- um: Sálarfriöar nýtur hver, er sumarauka fann. Litill vafi er á þvi, aö iftkun skáldskapar er sumaraukinn i lifi þess manns, sem yrkir kvæfti eins og Upp var runnin ársól, Óttustund, Heimhugur, — og mörg fleiri, sem ekki hefur ver- ift tóm til aft minnast á I þessu greinarkorni. Og sumarauki Braga Sigurjónssonar er ekki einskorftaöur vift hann einan. Þessi kvæfti gera einnig okkur hinum skammdegift bjartara en þaft heföi orftift án þeirra. -VS. þurfi um, aö þaft sé einungis Ibaksýn eins ogáöur segir. Þaft er engin ástæfta til aft mæla gegn þvi, aö Milla sé kölluft villi- köttur, en lesandinn mun samt sem áftur verfta aft segja eins og Sindri, aft þrátt fyrir allt þyki sér vænt um villiköttinn. Og þaft er mest um vert aft þykja vænt um gallagripina þrátt fyrir allt og eins og þeir eru. Undir þvi er komin velferft mannfélagsins i heild, og sama mun gilda um velferö okkar hvers og eins, þó aft erfiftara sé aft sanna og þar reyni frekar á trúna. En þær sögur, sem þoka lesendum sin- um I þessa átt, eru góftar sögur. H.Kr. bókmenntir Silja og Sindri á norðurströndum Ragnar Þorsteinsson: Flöskuskeytið Þriöja bókin um ævintýri þeirra Silju og Sindra. Bókaforlag Odds Björnssonar. Þetta erniunda bók höfundar, en eins og segir á titilblafti þess- arar bókar, er þetta þriftja bók um söguhetjurnar. Sjálfsagt ber hún ýms hin sömu einkenni og aftrar bækur höfundarins, svo sem staftgófta þekkingu á sjó og sjóf eröum og hressilega frásögn af svaöilförum og mannraun- um. Þetta er ævintýraferft ung- linga I Jökulfiröi og um Horn- strandir, sjóferftir og fjallgöng- ur. Baksvift sögunnareru ýmsar veilur i uppeldi og samfélags- málum, og er þaft allvel dregift fram án þess aft mörg orö

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.