Tíminn - 10.05.1978, Blaðsíða 10

10
Mi&vikudagur 10. mai 1978.
0
KRISTJÁN BENEDIKTSSON, BORGARFULLTRÚI:
Fjögur tilbrigði
um sama stef
^BORGARMAL
Björgun Elliðaánna
Fyrirum þaöbil lOárumvoru
ýmsir uggandi um framtið Ell-
iðaánna. Byggingar voru þá svo
að segja á árbakkanum og frá-
rennsli frá sumum húsum lá
beint út i arnar.
Þd var það, sem ég fékk mál-
efni Elli&aánna tekið á dagskrá
borgarstjórnar. Gerði ég þar i
itarlegri ræðu grein fyrir
ástandi ánna og þeim hættum,
er að þeim steðjuðu og setti
frain nokkur atriði, sem ég taldi
aö ráða þyrfti bót á, ef bjarga
ætti lifrikinu i ánum.
Segja má, að með þessu hafi
orðið algjör þáttaskil i viðhorf-
um almennings og borgaryfir-
valda til ánna. Skipulegar að-
gerðir hófust til að f jarlægja hús
af bökkunum og endurbæta rot-
þrær. Akvörðun var tekin um,
að óbyggt svæði skyldi vera
beggja vegna meðfram ánum.
Ýmislegt fleira var gert.
Reynslan af þessum aðgerðum
hefur sannaö að hægt er, ef
nægileg aðgáter höfð, að halda
mengun ánna i lágmarki og við-
Ungir og aldnir hafa átt ótaldar ánægjustundir f Bláfjöllum undanfarna vetur. Mikið verkefni er samt eftir við a& bæta skiðaaðstöðuna
og veginn. Að þvi ber að vinna af fullum krafti næstu árin.
né reisa önnur mannvirki nema
stjórn fólkvangsins samþykki.
Næstu kynslóðir munu án efa
verða þakklátar fyrir aö viö
sém nú lifum.skyldum hafa þá
framsýni aö varðveita þetta
svæði i tima.
Skíðamiðstöðin.
Eins og Reykvikingar þekkja,
þróuðust skiðamálin þannig, að
iþróttafélögin reistu sér skála
vitt og breitt á fjalllendinu allt
frá Skálafelli i norðri til Jóseps-
dals i suðri. Þeir sem reistu
þessa skála sýndu oft á tiðum
mikinn dugnað og fórnfýsi.
Þegar almennur áhugi vakn-
aði fyrir skiðaiþróttinni og
Reykvikingar tóku þúsundum
saman að fara á skiði á góöviðr-
isdögum kom i ljós, að aðstaða
var ekki til að taka á móti slik-
um fjölda. Augljóst var að gera
yrði sérstakar ráðstafanir til að
koma til móts við vaxandi
skiðaáhuga almennings og að i
þeim efnum yrði Reykjavikur-
borg og nágrannasveitarfe'lögin
að koma til skjalanna.
Vorið 1970 flutti ég tillögu i
borgarstjórn Reykjavíkur þess
efnis, að Reykjavikurborg beitti
sér lyrirað koma upp skiðamið-
stöö fyrir almenning á þeim
stað sem sérfróðir menn teldu
heppilegastan til þeirra hluta.
Jafnframt lagði ég til að þá
strax yrði tekin upp samvinna
við nágrannasveitarfélögin uin
þetta mál. Tillaga þessi fékk
góðar undirtektir.
Framhald þessa máls þekkja
a.m.k. þær tugþúsundir Reyk-
vikinga, sem á undanförnum
vetrum hafa lagt leið sina i
Bláfjöllin. Þar er nú unnið á
skipulegan hátt að þvi að koma
upp fullkominni skiðamiðstöð
fyriralmenning. Að þeim fram-
kvæmdum standa allmörg
sveitarfélög auk Reykjavikur,
en stjórn svæðisins er i höndum
Bláfjallanefndar, sem skipuð er
fulltrúum þeirra sveitarfélaga,
sem aðildeiga að skiðamiðstöð-
inni.
Hólmsheiðin.
A útmánuðum. árið 1974 flutti
borgarstjórinn i Reykjavik til-
lögur sinar um umhverfi og úti-
vist, sem almennt gengu undir
nafninu „Græna byltingin”.
Eins og kunnugt er, hefur verið
hljótt um þessa „byltingu” frá
þvi hún var samþykkt, enda litið
miðað i áttina að auka grænu
svæðin. í tillögum borgarstjóra
varekkert fjallað um land borg-
arinnar ofan byggðar. Vitað var
þó að þar hafði gróðri hrakað
siðari ár.
Þá var það aö borgarfulltrúar
Framsfl. fluttu um það tillögu i
maí 1974, að gert yröi skipulegt
átak til að stöðva gróðureyðingu
á upplandi borgarinnar og gerð
áætlun og hafnar framkvæmdir
til að auka gróðurlendið. Tillag-
an hlaut samþykki.
Siðan hefur allmikið verið
unniðað þessu verkefni, einkum
i Hólmsheiðinni, þar sem nokkr-
ir tugir unglinga hafa starfað
undanfarin sumur viö að hefta
uppblásturinnmeð þvi að stinga
niður rofabakka og dreifa
áburði og grasfræi i ógróin
svæði.
Arangur þessa starfs er þegar
farinn að segja til sin eins og
þeir geta sannfærzt um, sem
taka vilja sér gönguferð um
svæðið einhvern góðviörisdag-
inn.
Þessa sjón getum viö þvl aðeins vænzt að sjá I Elliðaánum aö þeim verði ekki spillt. Aukin byggð
og gálausar framkvæmdir viö áro'sana bjóöa ýmsum hættum heim. Allir náttúruunnendur þurfa
þvl að halda vöku sinni og gæta þess aö perta Reykjavlkur verði ekki eyöilögð.
Uppgræðsla lands er göfugt og þroskandi starf. Fátt er betra til
að auka skilning æskufólks á nauðsyn þess að fara vel með
landið en að vinna viö gróðursetningu og uppgræ&slu.
halda eölilegri laxgengd. Hins
vegar má ekki slaka á árvekn-
inni. Þá getur illa farið.
Fólkvangurinn.
Samskipti fólks við landið er
eitt þeirra atriða, sem margir
hafa leitt hugann að i seinni tið.
Þeir, sem i þéttbýlinu búa,
þurfa að eiga greiðan aðgang að
útivistarstöðum. Þeir þurfa að
eiga þess kost að komast i sam-
band við náttúru landsins. Þetta
þarf að gerast á þann hátt, að
náttúruspjöll verði ekki af.
Reykjanesskaginn hefur að
geyma marga fallega og sér-
kennilega staði, sem kjörnir eru
til útivistar. Vegna mikils þétt-
býlis i næsta nágrenni þótti þvi
nauðsyn að vernda viss s væði og
tryggja jafnframt greiðan að-
gang að þeim fyrir fólkið i
Reykjavik og á Reykjanesi.
Arið 1969 fluttu því borgarfull-
trúar Framsókuarflokksins til-
lögu i borgarstjórn um að notuð
yrði heimild i ná ttúruverndar-
lögum og stolnaður fólkvangur
á Reykjanesskaga. er næði frá
Krisuvikurhergi að Elliðavatni
og tengdist Elliðaárdal. Hug-
myndhini var vel tekið og tillag-
an samþykkt.
Framhald þessa máls þekkja
flestir. Svæðið hefur verið frið-
lýst sem fólkvangur. í þvi felst
m.a. að ekki má spilla eða
breyta landi á svæðinu. Svæðið
skal vera frjálst til umferðarog
ekki má setja þar upp girðingar