Tíminn - 06.05.1979, Síða 10

Tíminn - 06.05.1979, Síða 10
10 Sunnudagur 6. mai 1979. ^ VETURINN, sem viö kvöddum ^ meö virktum fyrir fáum dögum, mun án efa fá þaö eftirmæli i Isögunni aö hafa veriö okkur Is- lendingum heldur i stiröara lagi. A Suöurlandi voru snjóalög meiri en venja er til, og a.m.k. SSJ sums staöar á Noröurlandi er SSJ sagt aö klaki sé kominn djúpt I W jöröu, — miklu dýpra en i öllum w „venjulegum árum”. w Þegar svona er i pottinn búiö, SS> er ekki nema eölilegt aö leitaö ^ sé til garöyrkjufólks og þaö spurt, hvernig þvi litist á aö Ihefja vorstörfin, — ekki sist þegar þess er gætt, aö einmitt á ^ þeim sólarhring, þegar þetta SS; samtal er tekiö upp, ef aö ganga SSJ yfir landiö grimmkaldur norö- w anstormur meö éljagangi eöa w samfelldri snjókomu viöa um land, en sólfari og brunakulda ^ sunnan jökla. ^ „Og undan snjó ^ kom jörðin græn” vs Þaö er Agústa Björnsdóttir i Vc Kópavogi, sem leitaö var til, en W hún á aö baki langa reynslu i SSj garörækt, eins og alkunna er. gj Hún hefur lengi rekiö gróörar- Ns stööina Rein i Kópavogi, og til $SS hennar hafa margir sótt holl ráö !SS og leiöbeiningar. 8S — Og þá er best aö spyrja þig !SS fyrst, Agústa: Hvernig kemur nú gróöurinn þinn undan þess- um haröa vetri? Sj — Þótt sumum kunni aö þykja þaö ótrúlegt, þá held ég w aðéghafisjaldanfengiöfallegri ^s plöntur undan vetri en einmitt \SS núna. Ég er hér eingöngu meö ÍSS fjölærar jurtir, og hef þær i opn- Sn um reitum til þess aö heröa þær, SS svo aö þær þoli haröviörin XS betur, þegar þau koma. Reitirn- ir stóöu opnir i allan vetur, og þaö var snjór yfir þeim meiri- SS part vetrarins. Ég tók mig w meira aö segja til einu sinni og w mokaöi snjónum upp úr götun- s§S um og dreiföi honum yfir reit- ina ijj skjóls plöntuninn S6m Gróörsrstööin Rcin sö Hliösrvciji 23“~25 i Kópsvo^i. Tímsniynd GE Þriggja ára gamalt limgerði, — rækilega klippt. — Tlmamynd GE. þar þreyðu þorrann og góuna, i bókstaflegum skilningi. Snjór- inn lá óhreyföur svo mikum og mánuöum skipti, og sjálfsagt er þaö orsök þess, hve vel gróöur- inn kemur nú undan vetrinum.. — Þú ert þá núna aö öölast sömu reynslu og viö, sem ól- umst upp við meiri snjóalög og langvinnari vetrarveöráttu en oftast er hér á hinu svokallaöa Reykjavikursvæöi? — Já, einmitt. Ég hef stund- um veriöaö öfunda dóttur mlna, sem er búsett norður I landi. Heima hjá henni hagar svo til, aö þaö liggur skafl yfir gróöur- reitunum næstum allan vetur- inn, nema ef einhver sérstök hlýindi og hlákur ganga lang- timum saman. Þetta hefur þær afleiöingar, aö heita má aö plönturnar komi grænar undan snjónum á hverju vori. Þaö er þetta, sem er aö gerast i gróör- arstööinni minni núna. Jafnvel viökvæmar plöntur, sem ég bjóst viö aö heföu dáiö i vetur, eru nú hinar státnustu, aö einni tegund undantekinni, sem stóö lágt og haföi lent I nokkrum vatnssvakka. Hún er dálitið skemmd, en alls ekki dauö, og þaö veröur aö teljast vel slopp- iö. — Allir smálaukar standa sig meö prýöi og krókusarnir held ég aö hafi aldrei veriö jafnfall- egir og nú. — Hefur þú ekki lika lagt stund á trjárækt? — I upphafi var ég meö dálit- iö af trjáplöntum, m.a. birki og vfðitegundir, en svo komst ég fljótt aö raun um þaö, aö mig skorti alveg landrými til slikrar starfsemi. Þaö þarf svo gifur- lega mikiö reitapláss, ef þetta á að vera meira en nafniö tómt. ’Ég hef einhvern veginn ekki getað slitið mig frá þessu” — Hvenær byrjaöir þú á þess- ari ræktun hér? — Viö hjónin erum búin aö búa hér i Kópavogi I tæp þrjátiu ár. Ég byrjaði fljótt aö gróöur- setja eina og eina plöntu, en I mjög smáum stil fyrst i staö. Svo fór þetta smám saman vax- andi, en þó liöu mörg ár, þangaö til ég stofnaöi þessa gróörar- stöö, sem ég kallaöi Rein. Hún komst ekki á laggirnar fyrr en arið 1967. Sumariö, sem nú fer I hönd, verður hiö tólfta I rööinni. — Og þú ætlar auövitaö aö halda ótrauö áfram? — Nei, ætli ég fari ekki að slaka á, — ég býst við þvi. Það er ótrúlega mikiö likamlegt erf- iöi að fást viö þetta. Ég er stein- uppgefin i bakinu, þegar ég hef bograö lengi 1 moldinni, og þá fara hnén á manni ekki heldur varhluta af erfiöinu. Nú, — og svo eldist ég, eins og annaö fólk, og þoli erfiöiö þvl verr sem ár- unum fjölgar. — Ætlar þú samt ekki aö reka gróöarstööina i sumar? — Jú, þaö geri ég. Ég plant- aði talsvert miklu út siöast liöiö sumar, og þaö veröur auðvitaö „framleiösla þessa árs”. Hún er nú samt ekki meiri en svo, aö ég gep ráö fyrir að selja mest u.vri helgar, og liklegt aö mér dugi tveir helgar til þess — önnur fyir, og hm eftir hvitasunnu. Arjiars. íer þetta auðvitaö nokk- uö mikið eftir veörinu. — Og ertu þá laus allra mála, þetta áriö? — Ég veit ekki, þaö fer auö- vitað eftir þvi, hversu ör salan ve/öur. Undanfarin ár hefur reýnslan orðið sú, aö allt hefur selst á hálfum mánuöi eöa svo. — En hvað veröur nú um gróörarstöð þina? Selur þú hana i haust eða næsta vor? — Nei, það geri ég ekki. Ég get ekki hætt svo á svipstundu, þótt ég dragi saman seglin. Ætli ég haldi ekki áfram með fáar tegundir og harögeröar, sem gott er að fást viö og fólk hefur gaman af að rækta. Þaö er betra aö halda áfram i smáum stil en að skera allt i einu á þráðinn. — Ég hef svo sem sagt þetta fyrr, að ég ætli aö hætta, en úr þvi hefur ekki orðið, — ég hef ein- hvern veginn ekki getað slitiö mig frá þessu. Mér hefur alltaf verið svo mikil andleg uppbygg- ing I þvi að fást viö þessa iðju. Ræktum limgirðingar, — sköpum skjói — Hvernig eiga garöyrkju- menn aö bregðast viö i köldum vorum, t.d. i álika kuldaáhlaupi eins og þvi sem nú geisar? — Vorlaukar og ýmsar fleiri vorblómstrandi plöntur koma upp snemma á vorin. Þetta er þeirra eðli, og viö þvi er ekkert að gera, það verður að hafa sinn gang. Það er ákaflega gott aö hafa jafnan við hendina eitthvað sem auövelt er aö hvolfa yfir viökvæmustu plönturnar. Flest- ir eiga i fórum sinum nokkrar fötur, uppgjafa blómsturpotta og sitthvað fleira, sem hægt er að nota i þessu skyni. Þegar koma önnur eins haröviöri og núna, er nauðsynlegt að eiga góöan striga til þess aö breiöa yfir reitina. (Ég get trúað þér fyrir þvi, svona i leiðinni, að ég er búin að vera á þönum með yfirbreiðslur siöasta sólar- hringinn, — og veitir ekki af). Annars hefur mér fundist, svona yfirleitt, aö grenigreinar séu einhver besta vörnin. Þær veita gott skjól, en halda ekki of miklum hita aö plöntunum, og það loftar vel i gegnum þær. — Getur nokkurn tima orðið of hlýtt i kringum plöntu sem er að vaxa? — Já, það getur oröið svo hlýtt að plantan taki að vaxa hraöara en henni er eðlilegt, og þaö er ekki til neinna bóta. Það er einmitt þetta, sem hægt er aö foröast með þvi aö nota greni- greinar sem skjól. Ég hef getað notað sömu greinarnar ár eftir ár. Þó aðbarrið falli af þeim, þá er samt mikið skjól i greinunum sjálfum. — Er ekki lika nauösynlegt aö rækta skjólbelti til þess að hlifa gróðrinum i kring? — Jú, yfirleitt þýöir ekki að fást við ræktun af þessu tagi, — allra sist ef um viökvæmar jurt- ir er aö ræða, — nema þvi aðeins aö gott skjól sé fyrir hendi. Sem betur fer eru nú flestir farnir aö skilja þetta, og þaö veröur stöö- ugt algengara aö fólk sem hygg- ur á ræktun, byrji á þvi að koma upp limgirðingum. — Hvaða tegundir er best að nota I skjólbelti? — Algengast er að fólk noti einhvers konar viðitegundir, þvi aö þær vaxa svo hratt og eru auk þess sterkar. En skjólbelti þarf að klippa, og þegar þau taka aö vaxa er algengt að fólk timi ekki aö klippa þennan fall- ega gróöur, sem hafði veriö svona duglegur aö vaxa. En þaö er nú samt þaö sem gildir. Þaö veröur aö klippa nógu mik- iö, sérstaklega fyrstu árin, til þess aö limgirðingin fái nógu þéttan botn. Limgerðin þurfa nefnilega aö vera allaufguö ofan frá toppi og niöur að mold þann ig gera þau best gagn, og þannig eru þau lika fegurst. En sá ár- angur næst ekki, nema að þau séu klippt mikið og skipulega. I raun og veru gildir hið sama einnig um önnur tré. Þaö vaxa alltaf angar út úr stofninum, hingaö og þangaö, og þá þarf aö klippa af. Tré þarf að snyrta á hverju vori, ef vel á aö vera. — Ég sé, aö þú ert með heil- mikil skjólbelti hér við gróörar- stöðina þina og i henni.

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.