Tíminn - 18.05.1979, Page 17

Föstudagur 18. maf 1979.
17
Ekki á móti
kjarnfóður-
Tveir ungir bændur, Kristinn Antonsson í Feliskoti og Jóhannes Halldórsson á Litlafljóti ræddu málin I
kaffihléinu.
gjaldi
HEI — A bændafundinum I Ara-
tungu nýlega þótti blaöamanni
forvitnilegt aö heyra sjónarmiö
ungra bænda. Hvernig þeim lit-
ist á þær aögeröir, sem fyrir-
hugaöar eru til lausnar á sölu-
vanda landbúnaöarafuröa, —
framleiöslukvóta og kjarn-
fóöurskömmtun.
Þessir ungu bændur reyndust
vera Kristinn Antonsson i Fells-
koti og Jóhannes Halldórsson á
Litlafljóti. Það kom i ljós aö
báðir voru þeir nokkuð uggandi
um hvernig breytingarnar
mundu koma viö þá vegna
vissrar sérstöðu.
Jóhannes býr aö nokkru meö
föður sinum, en stundar aðra
vinnu, aðallega við byggingar i
sveitum, meðfram búskapnum.
Vildi þó helst snúa sér alfarið að
búskapnum. Nýju lögin gera
honum nú nær ómögulegt að
stækka bústofninn, þannig að
hann geti lifað af búskap ein-
göngu og jafnframt býst hann
viö að byggingaframkvæmdir i
sveitum stórminnki, þannig að
vinna við það dragist saman
lika. ,,En manni finnst hart að
þurfa að gefast upp og fara úr
sveitinni, þegar maður vill helst
vera bóndi”, sagði Jóhannes.
„Gæti ekki hætt þó ég
vildi”.
Hjá Kristni stóðu málin
þannig að hann keypti búið af
tengdaforeldrum sinum á s.l.
Tónlistar
félag
Vestur
Skafta
fellssýslu
stofnað
MIÐVIKUDAGINN 25. april sl.
var stofnað Tónlistarfélag Vest-
ur-Skaftafellssýslu. Sto&ifund-
urinn var haldinn á Kirkjubæj-
arklaustri, af áhugamönnum
um tónlistarmál, og á fundinn
komu 32 menn, austan og vestan
Mýrdalssands.
Sl. tvo mánuöi hefur tónlistar-
kennari veriö starfandi á
Kirkjubæjarklaustri. Sá tónlist-
aráhugi sem skapast hefur i
kringum hann, hefur sett mjög
svip sinn á allt menningar- og
félagslif, kirkjukórar hafa
starfað af krafti, tveir kórar
vorustofnaðir viö grunnskólann
að Kirkjubæjarklaustri, i fyrsta
skipti i sögu skólans, og siöan
heftirf jöldi nemenda sótt einka-
tima á hin ýmsu hljóðfæri. 1
stjórn Tónlistarfélags Vest-
ur-SkaftafellssýsIu eru: Mar-
grét Isleifsdóttirformaður, Ein-
ar Bárðarson gjaldkeri, Birgir
Einarsson ritari, Sigriöur Ólafs-
dóttir og Kristín Björnsdóttir
meðstjórnendur.
(----------------^
Auglýsið
í Tímanum
v_______ ________J
— en í viðbót við
52% áburðar-
hækkun vaxa
útgjöldin mikið
vori. Þau höfðu þá dregið
saman bústofn sinn en fram-
leiðslukvótinn á að miðast viö
afurðir á undanförnum árum og
fylgja jörðinni. Kristni leist þvi
illa á ef bústofn undanfarinna
áa yrði lagður til grundvallar
kvóta handa honum, þar sem
hann þyrfti að stækka búið til aö
geta borgað skuldir sinar. Hann
gæti heldur ekki hætt, þar sem
hann hefði nú byggt fokhelt
ibúðarhús sem enginn mundi
kaupa af honum á viðunandi
verði eins og nú standa sakir.
Kristinn sagðist vera með
meðalbú reiknaði þó með af-
urðaskerðingu.
Hann sagðist geta sætt sig við
kjarnfóðurgjald,en þar sem það
bættist við 52% verðhækkun á
áburði, útgjaldahækkunin nokk-
uð mikil.
Hann var þvi samþykkur, að
eitthvað þyrfti aö gera til að
leysa vandann. En hann hefði
bara þvi miöur ekki komið auga
á neina raunhæfa leið til að
draga saman framleiðsluna án
þess að tekjurnar minnkuðu.
Tekjurnar hefðu til þessa ekki
verið of miklar og mættu ekki
lækka.
Báðir voru þessir ungu
bændur uggandi um, að mikið
skrifstofubákn þyrfti til að
framkvæma þær aðgerðir sem
áætlaöar eru og aö „sparnaður-
inn færi að stórum hluta i
kostnaö við þaö bákn”, eins og
þeir sögðu.
Langt að bíða á þriðja
ár eftir laununum
Allir tala um böivun verðbólg-
unnar, en þó fer hún sennilega
með fáar stéttir eins illa og
bændur. Faöir Jóhannesar,
Halldór Þórðarson sagðist rétt
nýlega hafa verið að fá i hendur
lokagreiðslu fyrir kjötinnleggið
Í977. Fóður og áburö til þess árs
kjötframleiðslu þurftu bændur
að greiða áriö 1976-77. Sagðist
Halldór gruna að fleiri en
bændum þætti langt að biða
launa sinna og endurgreiðslu
framleiöslukostnaðarins á
þriðja ár, ekki sist I slikri óða-
verðbólgu. Að visu kæmi upp-
gjör fyrir mjólkina talsvert
fyrr, þannig að nýlega hefði
fengist lokagreiðsla fyrir inn-
legg s.l. árs.
Halldór sagði góða fundar-
sókn i þetta skipti ekkert ný-
mæli, bændur fylgdust vel með
sinum kjara- og framleiðslu-
málum og sæktu vel bænda-
fundi. Utlitiö væri þó sérstak-
lega alvarlegt nú, þvi áfram-
haldandi umframframleiðsla
gæti ekki gengið.