Tíminn - 12.07.1979, Qupperneq 7

Fimmtudagur 12. jtilt 1979.
7
Kvittað fyrir
, ,kærleikskveðj -
ur” á köldu vori
íslenska veorattan hetur oft
og um alda raöir þreytt þolrifin i
bændum landsins. Marga þol-
raun hafa þeir staöiö af sér
meö ó v i ö j a f n a n 1 e g r i
þrautseigju.
A þessu vori hafa þeir enn einu
sinni oröiö aö ganga gegnum
miklar þrengingar og ómælan-
legt erfiöi og andlega raun
vegna haröinda og vorkulda,
sem eru nær einstæöir. —
Hriöarbyljir, stormar og hörku-
frost eins og verst gerist um há-
vetur, hafa gengiö yfir mikinn
hluta landsins, hvildarlaust, allt
frá sumarmáíum þar til nii i
endaöan mal. Vlöa hefur veriö
heyskortur og erfitt um öflun
kjarnfóöurs, bæöi vegna sam-
gönguöröugleika, þar sem vegir
hafa lokast i stórhriöum og
vegna verkfalls farmanna, sem
ekki treysta sér til aö draga
fram lifiö nema þeir fái stór-
felldar launahækkanir.
— ómælt er þaö erfiöi og
ómældur er allur sá tilkosta-
aöur, sem bændur veröa aö taka
á sig, þegar svona viörar, til aö
halda lifi i' bústofni sinum. Eng-
inn bóndi horfir I tilkostnaö viö
að framfleyta búfé sinu þó hart
sé i ári. Þaö er siöferöisskylda,
sem bændum er i blóð borin,
hver sem f járhagslega útkoman
verður. Þegar mæta þarf sauð-
buröi i tiöarfari eins og þessu,
þar sem allur bústofn er i inni-
stööu og enga skepnu er hægt aö
láta út fyrir hússins dyr, verður
ekki komist hjá meirieða minni
afföllum á lambfé, þó allt sé
gert, sem I mannlegu valdi
stendur, i fóðrun og fyrirhöfn. —
Um afurðatjón, sem hlýst af
þessum haröindum, veit enginn
nú, eu ganga má út frá að það
veröi mikið. Undir þvi hvernig
til tekst i þvi efni er afkoma
bænda komin. Þetta vita allir.
Ekki slður þingmenn en aðrir.
En það andar köldu að bænd-
um úr fleiri áttum. Meðan
stormur og frostharka bylur á
bændum og framvindan er tvi-
sýn, eru mál þeirra rædd á Al-
þingi af þeim mönnum, sem
þjóöin kaus sér sem fulltrúa og
til forustu um hagsmunamál sta
og alþjóðar. — Dagana 21. og 22.
mai var þar til umræöu og af-
greiöslu tillaga um aö Alþingi
veitti rikisstjórninni heimild tíl
aö ábyrgjast lán, sem tekið
skyldiafFramleiösluráöi i þeim
tilgangi aö koma i veg fyrir, aö
bændur þyrftu nú undir þessum
kringumstæöum aöendurgreiöa
sem svaraöi 20% af þeim iaun-
um, sem þeim haföi áöur verið
skammtaö 1 afuröaveröi sinu.
Nú fengu Alþýðuflokkurinn og
Sjálfstæðisflokloirinn tækifæri
tíl aö sýna hug sinn til bænda og
þaö geröu þeir svo rækilega aö
ekki veröur um villst. Fólsku-
legra hnefahögg hefur bændum
ekki verið greitt á Alþingi fyrr
eða þeim sýnd meiri litilsvirö-
ing. öllum er ljóst hver hugur lá
aö baki þeirri framkomu þeirra.
Engin hræsnisskrif duga til að
draga fjöður yfir þaö. Viðbrögð
Alþýðuflokksins og Sjálfstæðis-
flokksins voru með þeim hættí
að ekki er um að villast hvers
bændur landsins eiga af þeim að
vænta. Aðeins einn Alþýöu-
flokksþingmaður hafði ekki geö
I sér tál aö fylgja flokksbræðrum
sinum, tveir þingmenn Sjálf-
stæöisflokksins gengu úr skaft-
inu hjá fhaldinu og Alþýðu-
bandalagið gatleyft sér aö láta
tvo af þingmönnum sínum i
deildinni greiöa atkvæöi gegn
þeirri aöstoð við bændur, sem
um var að ræða, til að tryggja
fall þeirra tillagna.
„Hirði ég aldrei hvort þú verð
þig lengur eða skemur” var
svar Hallgerðar til Gunnars
bónda sins þegar lif hans lá við.
— Það sama er svar þessara
kumpána úr þrem flokkum i
neðri deild Alþingis dagana 21.
og 22. mai 1979, meðan bændur
landsins háðu tvisýna glimu við
óblið náttúruöfl.
Þaðer sannmæli, sem Finnur
Torfi lét hafa eftir sér. — Þessa
raun þola bandur ekki. Fjöl-
margir þeirra komast i algert
greiðsluþrot og verða að gefast
upp við búskapinn. — Þar með
er þráðu marki ýmsra manna
og flokka náð: Bændur munu
gefast upp og hætta búskap i
stórum stil. Þarmeöer skriöan
komin af staö. — Þaö hlakkar i
„hröfaunum”.
Grátbroslegur
lestur
Þaö er grátbroslegt aö hlusta
á lestur úr forustugreinum dag-
blaöanna, nú þessa dagana. En
það er lika lærdómsrikt. Al-
þýöublaöiö og Morgunblaöiö
keppast viö aö lýsa meö fjálg-
legum oröum ást sinni og um-
hyggju fyrir hag og velferð Is-
lenskra bænda. Sú umhyggja
hafi aldrei brugöist! Enginn
getí borið brigöur á þaö!
Astartjáningar Alþýöublaös-
ins fyrir hönd þingmanna þess
flokks sýna það berlega, aö þeir
Alþýöuflokksmenn, sem nú sitja
á þingi, hafa lært rækilega
kenningar hugmyndafræðinga
sins flokks, aö þvi er bændum
viðkemur. Þar er skýrt dæmi
um ást refsins á bráöinni, sem
hann vill feiga. Sú saga er al-
þjóð fýrir löngu kunn og kemur
engum á óvart. Þurfti i raun og
veru aldrei viö öðru að búast af
þeim mönnum, en aðþeir gripu
þaðtækifæriþegar harðast syrfi
að bændum, að veita þeim það
„lag”, sem þeir hafa ávallt
hugsað þeim, og liklegast væri
til að verða rothögg á þá og til-
veru þeirra. — Aðeins einn af
þingmönnum kratanna skarst
úr leik i þeirri aðför. Honum
voru augljósar afleiðingar þess
niðhöggs, sem þessir sálufélag-
ar veittu bændum og vildi ekki
bera ábyrgð á þeim. — Þökk sé
honum og þeim öðrum, sem
stóðumeðmálstaðbænda þessa
eftírminnilegu daga. — Eflaust
eiga lærifeðurnir eftir að taka
þennan unga tomæma krata tíl
endurhæfingar, ef hann er þá
ekki sá maður að fá ógeð á fé-
lagsskapnum.
Ber kápuna á
báðum öxlum
Um Sjálfstæðisflokkinn skipt-
ir nokkuð öðru máli. Hann hefur
lengi borið kápuna á báðum öxl-
um i bænda-vináttunni. Innan
hans voru fram að siðustu kosn-
Guömundur
P. Valgeirsson:
... ———
ingum menn, sem unnu að hag
bænda og höfðu nokkur áhrif, þó
öllum mætti ljóst vera að bænd-
ur ættu ekki upp á pallborðið hjá
þeim flokki i heild. 1 siöustu
kosningum féllu þeir menn út úr
röðum þingmanna Sjálfstæðis-
flokksins. Andi Jónasar
Kristjánssonar, ritstjóra sveif
þar yfir vötnunum og nýliðar
flokksins gengust fúslega undir
merki hans. — Merki „Land-
eyðunnar” Landeyðan var
merki Haralds harðráða.
Nú sviptu þeir grimu tvö-
feldninnar frá ásjón sinni, svo
bændur þurfa ekki lengur að
fara I grafgötur um hvers þeir
eigaað vænta úr þeirriátt. Með
þessari tillitslausu framkomu
sinni hafa þeir gengist opinber-
lega undir merki Jónasar
Kristjánssonar. Enda fær hann
ekki dulið gleði sina og ber tak-
markalaust lof á Sjálfstæðis-
flokkinn dag eftir dag fyrir að
hafa nú loks þorað að kasta
grimunni og landbúnaðarpólitik
Ingólfs á Hellu fyrir róða, fy rir
fullt og allt. Nú sér hann fram-
tiðardraumsýnir slnarrætast og
sinna skoðanabræðra. — 011
þessi skrif Morgunblaösins bera
þaö með sér, að þessir menn
vita skömmina upp á sig, en
vilja þó dylja hana og klóra yfir
hana liktog kötturinn, sem klór-
ar yfir óþrif sin, en það fer fyrir
þeim lfkt og kisu, óþefurinn
dylst engum. — Bændur gjalda
nú þess að þeir hafa látið fals og
fagurgala þessara flokka villa
sér sýn. Vonandi átta þeir sig nú
og svara fyrir sig á viðeigandi
hátt þegar þeim gefst tækifæri
tíl þess. Þeir munu ekki sætta
sig við að þeir séu meðhöndlaðir
sem annars flokks fólk, sem
standi skör lægra en aörir þegn-
ar þjóöfélagsins. Þeir sem ekki
skilja hvaö var hér aö gerast
eru haldnir ólæknandi sálar-
blindu. — öll framkoma þess-
ara manna I garö bænda, bæöi
hvaðvaröar þettamál og önnur,
sem til meðferöar hafa verið I
vetur er svo tillitslaus og vita-
verö, aö engum er láandi þó
hann gripi til sterkra oröa um
þaö. Þáekkisistþeim sem eru i
forsvari fyrir bændur og berja
sér öllum til aö verjast þvi aö á
þeim sé troöiö.
Að bjarga heiðri
Alþingis
Þaömun margur hafa hugsaö
sitt þegar Sighvatur Björgvins-
son kom fram i þættinum Kast-
ljós I sjónvarpinu 25. mal eftir
þaö sem á undan var gengiö,
logandi af andagift yfir ágæti
sinu.Lýstí hannmeð fjálglegum
orðum hvernig honum hefði tek-
ist að koma i veg fyrir samsæri
þingmanna Framsóknarflokks-
ins við nokkra sjálfstæðismenn,
með þvi að strunsa úr þingsaln-
um með lið sitt og með þvi
„bjargað heiðri Alþingis”! —
Mig grunar að margir hafi þá
minnst þess, að þetta væri ekki i
fyrsta sinn, sem þessi sómakæri
þingmaður gengi fram fyrir
skjöldu til að bjarga heiðri Al- '
þingis. Á þessari stundu sáu
áhorfendur loga sömu glóð
„heiðarleikans” i augum hans
og þegar hann gerði atlöguna
frægu að mannorði Ólafs
Jóhannessonar forðum, og taldi
sig þá, eins og nú, vera að
bjargaheiðri þings og þjóðar.—
Þjóðin varð þá öll furðu lostin.
Ekki er vist að það sama hafi
orðiðnú, svo vel sem tekist hef-
ur að magna óvild margra tíl
bænda. Þó hygg ég að flestum
hafi verið nóg boðið, einnig nú.
— Það er ekki ónýtt að eiga svo
vökulan vörð um sóma Alþing-
is! Þjóðin þarf ekki að óttast að
sú stofnun glati virðingu sinni
meðan svo sómakærs þing-
manns nýtur við!,
Þá mun bændum þykja nokk-
urs um vert, ef þessum þing-
manni tekst að fá mjólkurfræð-
ínga og aðra þá, sem vinna að
framleiðslu bænda, á leið sinni
frá framleiðanda til neytenda, i
sjálfboðavinnu eða fyrir litil
laun.
Bæ, 28,—30. mai 1979,
Gustar á bændur
úr fleiri áttum
EFLUM TÍMANN
Sjálfboðaliðar hringi i sima
86300 eða 86^8S Siðumúla 15
Reykjavik, á venjulegum skrif-
síofutima.

Þeim sem senda vilja framlög
til blaðsins er bent á að giró-
seðlar fást i öHum pósthúsum,
bönkum og sparisjóðum. Söfn-
unarreiknihgurinn er hiaupa-
reikningur nr. 1295 i Samvim
bankanum.
=y
Styrkið Tímann
Fyllið út þennan seðil og sendið til Tímans
í pósthólf 370, Reykjavík
Eg undirritaður vil styrkja Timann með
því að greiða í aukaáskrift
n háifa á mánuði
Nafn _____
Heimsiisf.