Tíminn - 12.07.1979, Page 13

Fimmtudagur 12. júll 1979.
13
MYNDLIST
Sumarið ’79
Um Septem-sýning -
una á Kjarvalsstöðum
Septem-sýningin á Kjarvalsstööum
Nú hefur verið opnuð
á Kjarvalsstöðum mik-
il sumarhátið i listum,
þar sem þrjár fylking-
ar listamanna sýna
verk sin, en það eru
Septem-hópurinn
myndhöggvarafélagið
og svo tólf ungar konur,
sem þrykkja tau og
gera margt annað eins
og grafik, leirmuna-
gerð og fleira.
Þetta heitir Sumar á
Kjarvalsstöðum.
Aö þessu sinni skal þó aðeins
fjallað um sýningu Septem-
manna, en þeir eru I vestursal,
og þar eru sýndar 90 myndir.
Það hefur vantaö alveg klára
skilgreiningu á þvi hvað
Septem-hópurinn stendur fyrir.
Þóra Kristjánsdóttir, fram-
kvæmdastjóri Listráðs, bætir
nokkuð úr þessu, en hún segir i
sýningarskrá um hópinn:
„Septem-hópurinn varð til
1974, er sjö (þaöan nafnið)
myndlistarmenn tóku sig
saman og efndu til sýningar i
Norræna húsinu. Þaö hefur
örlaö á þeim misskilningi að
þessi hópur væri nokkurskonar
endurlifgun gömlu September-
sýningarinnar frá 1947, en svo
er ekki, þrátt fyrir þaö að kjarni
hópsins er að nokkru sá sami.
Margir af fyrri félögum eru
látnir, einn fluttur úr landi og
aðrir hafa bæst i hópinn.
Septem-hópurinn hefur haldið
árlega sýningu i Norræna hús-
inu frá 1974 — einn listamaður
hefur bætst i hópinn og eru þeir
nú 8. Auk þess hafa tveir þekktir
erlendir listamenn tekið sem
gestir þátt I sýningum Septem-
hópsins. Yngsti hópurinn er
Galleri Langbrók — tólf lista-
konur stofnuðu galleriið á Vita-
stig 12 í fyrrasumar. Þar er
miðstöð textílþrykkjara en
einnig er þar á boöstólum
vefnaður, grafík,vleirmunir og
sérhannaður fatnaður. Allir
þessir þrir listamannahópar
sýna nú, sem hópar i fyrsta
skipti á Kjarvalsstööum. Alls
sýna hér nú 32 listamenn I sum-
ar við hlið meistara Kjarvals en
verk eftir hann I eigu Reykja-
víkurborgar getur að llta i
austursal. Ef þessi sýning
mælist vel fyrir og svona tilhög-
un reynist forvitnileg er ætlunin
að halda áfram á sömu braut og
bjóða listamönnum aftur næsta
sumar.
Þeir sem nú sýna eru Sigurjón
Ólafsson (1908) Þorvaldur
Skúlason (1906), Kristján
Daviðsson (1917), Valtýr
Pétursson (1919) Jóhannes Jó-
hannesson (1921) Guðmunda
Andrésdóttir (1922) og Steinþór
Sigurðsson (1933).
Upphaflega mun hafa staðið
til að Karl Kvaran yrði með eins
og áður en hann féll frá þvl
vegna þess að hann hafði ný-
veriðlokið sýningu á sama stað.
Er það að sumu leyti vont en að
öðru leyti gott. Myndir Karls
Kvarans hafa oft látið ófrið-
lega á Septem-sýningum verið
of hávaðasamar fyrir heildar-
blæinn i fremur takmörkuðum
húsakynnum (Norræna Húsinu)
en núna þegar búið er að bera
vitið úr bænum þar og flytja I
Kjarvalsstaði þar sem nóg rými
er hefðu myndir Karls fallið
betur að öðru efni.
Ein besta sýningin tii
þessa
Ég tel ekki minnsta vafa á þvl
að þetta er besta sýning
Septem-hópsins fram til þessa
og er þá átt við sýninguna sem
heild. Kannski er þetta sumpart
vegna þess að áður voru húsa-
kynnin ekki eins rúm. Það er
ekki gott að sýna mikla fleka,
stórar myndir I Norræna húsinu
en á Kjarvalsstöðum má vel
sýna stórar myndir, einkum I
dagsbirtu og njóta stórmyndir
þeirra Kristjáns Davlðssonar og
Jóhannesar Jóhannessonar sin
þar mjög vel svo dæmi séu
nefnd.
Það sem mesta athygli vekur
eru liklega höggmyndir eöa
skúlptúrar Sigurjóns Ólafsson-
ar. Um það hefur áður verið
skrifað hér I blaðinu að það fari
mjög vel á að hafa höggmyndir
á málverkasýningum, eða mál-
verk á höggmyndasýningum, ef
menn vilja frekar orða það svo.
Plnupons Sigurjóns Ólafssonar
vekja manni ávallt einhverja
sérstaka gleði, þegar maður
mætir augum þeirra á sýning-
um. Svo er einnig að þessu sinni.
Maður dáir ekki aöeins hand-
bragðið heldur hrífst af form-
um, linum, uppátækjum og
styrkleika þessara smámynda
innan um skrautfjaðrirnar á
veggjunum.
Af málurunum eru þaö eink-
um þrir, sem boða tiðindi aö
þessu sinni. Valtýr Pétursson
sem nú sýnir landslagsmyndir
(auk annars) Jóhannes Jó-
hannesson sem hefur breytt til
og Kristján Daviðsson sem á
þarna tvær stórar myndir sem
gefa hans deild og sýningunni
sérstakan svip. Aðra myndina
hefi ég séð áður en hina ekki.
Þær varpa birtu og yl yfir þessa
sýningu og eru hennar forsegl ef
svo má segja.
Um Þorvald Skúlason þarf
ekki að fjölyröa. Hann er þarna
að vanda með góða hluti enda
liklega upp á sitt besta einmitt
núna.
Hin styrka hönd stýrir djörf-
um linum og formum af hóg-
værð.
Einna mesta athygli hljóta
myndir Valtýs Péturssonar að
vekja. Nú hefur hann endanlega
risið úr körinni eins og þar
stendur. Málar nú landslags og
figurativt, eins og ekkert sé
sjálfsagðara. Að vlsu er Valtýr
þarna meö abstraktmyndir llka
og gefst því gott tækifæri til þess
að bera saman gamalt og nýtt
og hvernig búferlin hafa tekist.
Fær maður ekki betur séð en að
myndir hans haldi lifinu gegn-
um þessi ferðalög.
Steinþór Sigurðsson er með
stórgóðar myndir á þessari sýn-
ingu. Tækni hans er sérlega
áhugaverð og litaskynið næmt.
Þetta eru gullfallegar myndir
og sagt I þvi samhengi, það er
ekki endilega nauösynlegt að
fegurð og list haldist alltaf i
hendur, þótt þjóðtrúin segi
annaö.
Sem sagt I fáum oröum. Besta
Septem-sýningin til þessa.
Jónas Guðmundsson