Tíminn - 30.09.1979, Síða 11

Sunnudagur 30. september 1979
i
11
mikib um einkalif hvor annarr-
ar, en ég sá ýmislegt og gat svo i
eyöurnar. Þar sem Marilyn átti
hvorki eiginmann né börn
(Arthur Miller sást varla)
snerist allt llf hennar kringum
hana sjálfa. Hún lagði mikið
upp úr þvi að eiga falleg föt, og
fallegir kvöldkjólar voru henni
nauðsyn. Aftur á móti fór hún
aldrei sjálf I búðir, fékí allt sent
heim, þar sem hún gat mátað i
róog næði. Ég ráölagði henni án
þess að geta nokkurn tima sann-
fært hana um að allt sem hún
keypti var allt of þröngt. 1 bað-
skápnum geymdi hún bunkana
af uþpáhaldsilmvatni sinu,
Chanel 5, og öðru, sem var dýr-
ara — Joy. En hún notaði ilm-
vötnin sáralitiö. — Arthur Mill-
er hafði sérbaðherbergi I hinum
enda Ibúðarinnar.
Eins og dagur og nótt
Eitt sinn er ég hélt að hún
hefði gengið frá, kom ég inn I
baðherbergiö henni að óvörum
og sá hana þá i ótrúlegri stell-
ingu yfir klósettinu. Sat hún á
þvl með lappirnar upp I loft og
tvo tannbursta I hendinni, sem
hún notaöi til þess aö lita lifhár-
in. Marilyn krossbrá og við
roðnuðum báðar. Slöan rak hún
upp skellihlátur. „Þér þekkið þá
leyndarmál mitt núna. Ég lýsi á
mér háriö. Ég er I raun dökk-
hærö”. Þetta var mér mikið
áfall, þvi að ég hafði alltaf
haldiö að Marilyn væri ljós-
hærð. ,,Ég gat ekki haft þennan
skugga innan undir hvitu
buxunum minum og' hvitu
kjólunum. Það heföi verið
Ijótt”.
Þegar Marilyn fór til læknis
eða I Actors Studio, hirti hún llt-
ið um útlit sitt. En þegar um
áríðandi stefnumót var að ræða
eða frumsýningar kvikmynda,
varannaö uppi á teningnum. Þá
var ekkert nógu gott. Og þegar
Marilyn hafði lokið við að búa
sig upp á, kom I ljós hin
ógleymanlega, hin sanna og
mikla Marilyn Monroe. Við þau
tækifæri virtust þau Miller lltið
eiga sameiginlegt. Hún geislaði
eins og dagurinn, hann var aftur
á móti nóttin uppmáluö I
smókingnum sinum. A þessum
stundum hrifust þau hvort af
öðru og komu fram sem stór-
kostlegt par. Þvi miður fór
Marilyn sjaldan út. Hún átti
fáa vini og I frlstundunum át
hún.
Arthur borðaði yfirleitt einn i
skrifstofu sinni eða I dagstof-
unni, Marilyn I rúminu( óg át-
lagið! Ég varð að skipta á rúm-
inu eftir hverja máltlð. Þegar
Marilyn hafði á klæðum varð ég
að skipta enn oftar, þvi að þá
sem fyrr neitaði hún algerlega
aö bera nokkra spjör.
Dag einn, þegar ég var að
taka til, rakst ég á mynd af
nokkuö fallegri konu og aöra af
Abraham Lincoln. „Hver er
þetta?” „Mamma min”, sagði
hún glaðlega. „Hún er á geð-
veikrahæli i Kalifornlu. Og
þetta er pabbi minn, hann Abra-
ham Lincoln”. Allt I einu brast
rödd hennar. „Ég veit ekki,
hver faöir minn er, þannig aö ég
hlýt að geta valið þann, sem
mér list best á”. Og nú var hún
farin að hágráta. — Þennan
sama morgun skipaði hún mér
allt I einu að stlfa blússukrag-
ana á öllum blússum sínum llkt
og tlðkaðist við karlmanns-
skyrtur. Ég var marga tlma aö
þessu og þegar ég kom til baka
með allt ilmandi strokið og
stlfað byrjaöi Marilyn að máta.
Hún tók hverja blússuna upp á
fætur annarri, og henti
jafnóðum I gólfiö. „Farið fjand-
ans til. Þetta er ekki nógu vel
gert. Ég vil að mér sé hlýtt. Það
er ég sem borga”. Hún tætir ut-
an af sér siöustu blússuna, rifur
kragann og kastar svo öllum
bunkanum framan I mig. Nú
var komið að mér að gráta og ég
hljóp fram ákveöin I að koma
aldrei aftur. Marilyn kom á
hæla mér. „Lena, ég grátbiö
yður. Yfirgefið mig ekki. Segiö
mér að fara til fjandans ef yður
langar til”. Hún kastaði sér I
fang mér og ég róaði hana niöur
eins og óþægt barn. Hvernig gat
ég reiöst Marilyn? Upp frá
þessu urðum við miklar vinkon-
ur og bar aldrei skugga þar á.
Hún varð hluti af fjölskyldu
minni. Það voru ekki aðeins
blússur, sem Marilyn lét fjúka.
Stundum kom ég að henni, þar
sem hún hafði hent kvikmynda-
handritum I loft upp, reið yfir
þvi, hvað hún ætti erfitt með að
læra rullurnar. Þá gat ekkert
huggað hana nema kampavin.
Oft varð ég að dvelja hjá henni
fram yfir miðnætti, svo mikill
einstæðingur var hún.
„Allt er þetta jafn ógeös-
legt"
„Söngkona, leikkona, vændis-
kona... hver er munurinn?” sló
Marilyn einhvern tlma fram á
trúnaðarstundu. „Allt er þetta
jafnógeðslegt. Ef ég aðeins
hefði átt föður til þess að segja
mér það. Ég átti ekki einu sinni
móöur”. Táraflóð I koddana.
„Ég var gefin frá móður minni
sem barn og eignaöist aldrei
fjölskyldu. Þeir, sem önnuöust
um mig, gáfu mér aldrei neina
ástúð, nema einn „pabbinn”,
sem nauðgaði mér. Ég varð
ólétt og eignaöist dreng. Ég var
skelfingu lostin allan tlmann þvl
aö ég vissi ekki, hvaö yrði um
okkur, þar sem ég var enn ung-
lingur og á annarra framfæri.
Og hryllingurinn gerðist. Barnið
var tekiö frá mér og ég veit ekk-
ert, hvað um hann varð”. Hún
gripur svefntöflur á nátt-
boröinu, rennir þeim niður með
kampavini og sofnar eftir aö
hafa grátið sáran. Þetta kvöld
lágu marglitar pappírsþurrkur
á við og dreif um allt herbergið.
Næsta dag hélt hún áfram að
tala i trúnaði, og nú um það
hvernig hún komst I kvik-
myndirnar. Það var tilviljunar-
kennt eins og allt annað, og má
segja að ævintýrið hafi byrjað á
börunum á litilli eyju við Los
Angeles. Þá var hún gift kona en
hafði ekki nóg fyrir stafni og
leiddist inn á barina. Ekki til
þess að selja sig i upphafi,
heldur til þess aö vera innan um
fólk. Einnig var henni orðiö
ljóst, hvílíka hrifningu hún vakti
hvarvetna meöal karlpenings-
ins. „Ég elskaði vin og þeyttist
milli bara. Einn þessara bara
vakti athygli mlna. Hann var
fullur af karlmönnum og kon-
um, sem komu ein, en fóru pör-
uö út eftir nokkra drykki”.
Karlmenn höfðu reynt við hana
þarna, en hún hafði alltaf neitað
vegna manns sins. En einum
tókst að plata hana með sér.
Hann sagöist vinna fyrir kvik-
myndastúdió og þóttist vilja
skoða hana betur fyrir 15 doll-
ara. Marilyn sá ekki 1 gegnum
þetta og fór með honum.
„Ég treysti þessum manni, og
vissi ekkert hvaö hann vildi.
Hann bað mig aö fara úr, og ég
hugsaöi með mér, að ég gæti svo
sem gert það fyrir fimmtán
dollara. Sýndi ég mig ekki svo
til bera á baðströndinni fyrir
ekki neitt? En mér brá ekki lltið
þegar hann fór aö klæða sig úr
og útskýrði fyrir mér áfram-
haldið. Fyrst hikaði ég, en svo
hugsaði ég mig betur um. Jim
var maöurinn minn og ég svaf
hjá honum án þess að fá nokkuö
út úr þvi. Hvers vegna ekki aö
leyfa þessum þaö sama?
Eftir þetta fór ég að fara út
meö mörgum mönnum. Allir
sögðu það sama og mér varð
ljóst, hvílikt vald ég hafði á
mönnum, sem mér var skit-
sama um. Myndir af mér birtust
i fjölmörgum timaritum I gegn-
um ljósmyndara sem ég hafði
verið með, og þannig komst
Twentieth Century Fox á
sporið”. Marilyn talaði þannig
látlaust timunum saman um
sjálfa sig allt þar til hún fannst
dáin. „Mér finnst mér vera of-
aukið”, hafði hún alltaf sagt.
FI þýddi
Hi iRnvama íhí Husqvarna

VOLVO,.. . .
eldhussms
GUNNAR ASGEIRSSON H.F. SÍMI 35200
NÝR
ÖVENJULEGUR LITUR
FRÁ HUSQVARNA
Eins og aðrar þekktar vörur, sem
miklar kröfur eru gerðar til, er
HUSQVARNA eldavélin framleidd
til að þjóna þér og f jölskyldu þinni I
mörg ár.
Þegar slikur „heimilisvinur” er
valinn þarf að hafa margt I huga.
Svo sem útlit, f jölbreytt Utaval, lit-
inn rekstrarkostnað, örugga þjón-
ustu o.fl.
Hvaö útlit snertir þá falla
HUSQVARNA eldavélarnar vel að
hvaða eldhúsi sem er. Hvort sem
um er að ræða nýtisku eldhús eða
eldhús eldri gerðar.
Litaval er óvenju fjölbreytt. Hægt
er að velja um a.m.k. fjóra liti.
Sparneytni HUSQVARNA eldavél-
anna er ótviræð. Að henni stuðlar
m.a. eftirfarandi:
Ofnar vel einangraöir. — Tvöfalt
gler I ofnhurðum.
Hröð upphitun. — Sérstök hitaele-
ment og plötur.
Meö vélunum er hægt aö fá þrenns-
konar „st jórnborð” strax eða
siöar.
Stjórnborðinu fylgir leiðarvisir á
islensku.
Af hverju óvenjulegur?
Vegna þess að hann fellur ótrúlega
vel inn i allar gerðir af innréttingum
Með þessari auglýsingu vildum viö
vekja athygli yðar á HUSQVARNA
eldavélum og HUSQVARN A vörum
vfirleitt.
—Við gætum lika sent yður verð- og myndalista, en
sjón er sögu rikari. — Tækin getið þér séð i verzlun okkar að Suðurlandsbraut 16, Rvik.,
Akurvík h.f., Akureyri og hjá umboðsmönnum viða um land.
Viðgerðir eru framkvæmdar á eig-
in verkstæði af sérhæfðum fag-
monnum.