Tíminn - 07.10.1979, Blaðsíða 23

Sunnudagur 7. október 1979
23
Esra S. Pétursson:
S j álf shatur
t fyrsta viötali okkar Gunnu,
sem ég byr jaöi aö lýsa i siöasta
þætti, kom hiin sér tiltölulega
fljótt aö efninu. Hiin fór aö tala
um angist sina, hinn mikla
frumkviöa. Var hún svo aö-
þrengd af honum aö hún taldi
sig vera algjöran andlegan
kryppling.
Siöan minntist hún á foreldra
sina og mikla óánægju þeirra
meö störf sin. Þau voru bæöi há-
skólakennarar og doktorar I lif-
fræöi, sem fyrr segir. Minnti
þaö hana á drauma um þá og
sagöi hiin svo frá þeim. Kviöinn
I þeim er auösýnilega mjög
blandinn reiöi.
Kvíðadraumar
„Mig dreymiroftilla. Þaö eru
kvíöadraumar. Ekki martraöir
heldur kviöadraumar. Mig
dreymir aö ég er aö æpa á hann
fööur minn og steyti hnefann
framan ihann. Ég er jafnvel aö
reyna aö drepa hann. En i
drauminum get ég ekki kálaö
honum og ég spyr sjálfa mig
hvers vegna ekki. Mig dreymir
aö ég sé ofsareiö út i getuleysi
mitt”.
„Mig dreymirlika áö ég sé aö
kveljabróöur minn. Ég séhann
i drauminum i gipsi upp aö
mitti. Mig langar til aö brjóta
gipsiö og kýla hann og sjá hann
kveljast. t vöku vorkenni ég
honum ofsalega mikiö. Mér
finnst hann vera getulaus meö
öllu, algjörgeldingur. Ekki vildi
ég hafa hans skapferli, en ég öf-
unda hann svo sannarlega af
velgengni hans”.
„Hvaö viövíkur fjölskyldu
minni þá myndi ég segja aö hún
væri ferlega klikkuö. Þaö eru
allir svo háspenntir. Þegar þú
kemur inn i húsiö þá finnur þú
þessa svakalega spennu sem
hvolfist yfir þig á alla vegu.
Þannig hefur þaö alltaf verið”.
Svo sagöi hún mér aö hún
heföi vaniö sig á aö lesa i rúm-
inuogvaka langt fram á nætur.
Faöir hennar vaknaöi þá oft og
fór aö æpa á hana aö hætta þvi. 1
óskhyggju draumi hennar aö of-
ansnýrhúnþessuatriöi viö. Þar
er þaöhún sem er aöæpa á hann
fööur sinn.
Þótt hinn uppmagnaði frum-
kviöi og píslarsýkin, sem var
ein af fjölmörgum sjúkdómsein-
kennum hans, næöu upp á yfir-
borö vitundarhennar, jánnig aö
hún gat orðið gert sér þaö aö
nokkru ljóst, eftir nær tveggja
ára sálkönnun, var hin taum-
lausa reiöi henni ennþá dulin.
Kom hún, eins og oft vill veröa
munbetur fram i draumavitund
hennar en þar blasti viö henni
geðofsinn, kvalalostinn og
drápsfýsnin I viöskiptum henn-
ar viö karlmenn ásamt þvi getu-
leysisinu sem hún svo yfirfæröi
á bróöur sinn sem einskonar
gelding. Strax i þessu fyrsta
viötali okkar komu þannig fram
helstu sálarflækjur og vanda-
mál þessarar tilfinningalega
fjölfötluöu ungu konu.
Hún sneri sér aftur aö þvi aö
tala um bróöur sinn. „Bróöir
minn”, sagöi hún, „hann er
duglegur 1 skóla. Hann er
tveimur og hálfu ári eldri en ég.
Enhannáfáaviniog hanneral-
veg hroðalega óákveöinn og af-
skiptalitill. Hann er i rauninni
brjóstkumkennanlegur. Hann
skortir allan lifsþrótt og hann
getur ekki veriö heiöarlegur viö
sjálfan sig eöa aöra meö nokkru
móti. Hann og móöir min eru
meö meiri undanbrögö en nokk-
urt annaö fólk sem ég þekki.
Honum finnst heimurinn ill-
viljaöur og hann muni eyði-
leggjasig takist honum ekki aö
eyöileggjahannfyrst. Vitanlega
er eitthvað af þessu i mér lika”.
Ofugsnúin almættiskennd
hennar kom hér dulin i ljós, i
fyrsta sinn. Hún telur bróöur
sinn megnugan þess aö eyöi-
leggja heiminn. Eitthvaö af
mætti þessum er 1 henni lika.
Þaöer ekki svo litill máttur sem
hún gæöir þau systkinin, rétt á
eftir allt taliö um getuleysiö.
Fjölskylduhatur felur I
sér sjálfshatur
Gunnu virtist ekki renna grun
i þaö aö hún væri meö þessu aö
lýsa fjölskylduhatri sinu. Ekki
óraöi hana heldur fyrir þvi
mikla sjálfshatri og sjálfsfyrir-
litningu sem skein i gegnum
fjölskylduhatriö og þaö átti ræt-
ur sinar aö rekja til. Þaö liöu fá-
ein ár i viöbót áöur en hún gat
gert sér grein fyrir þvi.
Næst sneri hún sér skyndilega
aö námserfiöleikum sinum.
Fyrstu þrjú árin i sálgreining-
unni hjá mér var tal hennar oft
á reiki og hvarflaöi úr einu i
annaö. Ef tir þaö fór hún aö geta
einbeitt sér betur. Ég spuröi
hana hvers konar háskólanám
hún stundaöi.
Hún svaraði i styttingi, „Lif-
fræöi”.
Svo sá hún aö ég beiö þess aö
hún ræddi þaö nánar.
„Mér likar þaö vel”, sagöi
hún. „Upphaflega ætlaöi ég mér
að læra bókmenntir. Égbyrjaöi
á þvi vegna þess aö ég hélt að
þaö yröi bara alltaf gaman i
timunum og aldrei nein vinna.
Svo komst ég aö þvi, aö fyrir
mig aö minnsta kosti, var þaö
miklu meiri vinna enskemmtun
svo ég hætti viö þaö”.
Hér sést hvernig hún reynir
aö vikja sér undan raunveru-
leikanum meö þvi aö leita eftir
skemmtunum ogforöast átök og
vinnu. Kom sú hneigö hennar
skýrar fram er hún lýsti áfram
hátterni stnu. Virtist hún leitast
viö meö ýmsu móti, aö nota
stundargaman I árangurslaus-
um tilraunum til aö lægja ofsa-
kviöa sinn. Þær tilraunir, þótt
þær færöu henni fróun I bili,
geröu ekki annað en aö auka
frumkviöann þegar til lengdar
lét. Þaö er skammgóður vermir
aö pissa I skó sinn.
Hún tiökaöi mikiö aö afneita
staöreyndum og bæla tilfinning-
ar til aö verjast kviöanum. Hún
bældi hinar sterku óvildar- og
haturstilfinningar til sjálfs sin
sem hún ól I leyndum i brjósti
sér. Varpaði hún þeim svo frá sá
sér á fjölskylduna, sér I lagi
fööurinn og bróöurinnsem hana
langaöi aö lemstra og drepa i
óskhyggjunni. Seinna komu 1
liós betur svipaðar tilfinningar
til móður hennar og ömmu er
hún hélt áfram að segja mér |
ævisögu sina.
1 næsta þætti lýsi ég væntan-
lega sálgreiningar-ferli hennar.
Kantlímdar smíðaplötur
(Hobby-plötur)
fyrir fagmenn og leikmenn.
Viðarþiljur
i 7 viðartegundum spónaplötur i 8
þykktum og 7
stærðum, raka-
varðar, eldvarðar,
spónlagðar,
plastlagðar i hvitu
og viðarlitum.
WARTDURG
Árgerð 1980
Fólksbíll
Station
.
Gormor o öllum hjólurti og billinn þyi dúnmjúkur í
holum og eiginleikor bilsins ilousomöl eru frobærjr
TRABANT/WARTBURG UMBOÐIÐ
Vonoflondi v/Sogoveg — Símor 33560-07710