Tíminn - 26.10.1980, Blaðsíða 2

2
uuaiáauuttgua £0. uiiiúuer ivou.
Fáeinar laglegar visur úr gmsum áttum:
„Tjaldasátrin titra við
tóna kátra bragmæringa

aö úr yröi magnaöra undirspil en
hentaöi jafnvel mestu raddmönn-
um. Og eins er þaö meö okkur aö
viö komum af heiöinni meö Valdi-
mar og snúum okkur aö manna-
byggðinni og fyrirbærum hennar.
Og þá látum við Jakob Ó. Péturs-
son á Akureyri tala — þaö er
einhver, sem hefur gert strik f
reikninginn, þegar gleöin stóö
sem hæst:
Gangnavísur eru margar til, og
þaö á sin eölilegu rök. Yfir göng-
unum hvildi ætiö ævjntýraljómi.
Þeirra haföi oft veriö beöiö meö
óþreyju, og I fjallaferöunum hitt-
ust góövinir, sem sumir hverjir
sáust sjaldan endranær. Sumar-
önnum var lokiö, og glöggum
fjármönnum var tilhlökkun i
huga aö sjá aftur féö, sem rekiö
haföi verið á fjall. Hinar miklu
viddir á heiöum og öræfum voru
sem annar heimur en menn liföu
og hræröust i aöra tima, yfir-
bragö þeirra viöa mikilfenglegt
og tigiö, og fjallaþögnin máttug.
Og á iöngum leiöum um firnindin
gafst mönnum gott tóm til þess aö
njóta þeirra áhrifa, er aö þeim
streymdu, og velta þvi fyrir sér,
er i hugann kom.
Þaö er kannski dálitiö eftir sig
kveöiö aö birta nú kafla úr rimu
eöa vísnaflokki, tileinkuöum
haustgöngum. Þær eru hjá liðnar
aö þessu sinni. En leyfast ætti
það, ef vel er ort, og þar er af svo
mörgu aö taka, aö ekki þarf aö
seilast eftir neinu hnoöi.
Valdimar Benónýsson bjó á
Ægissiöu I Vesturhópi, mikill
kjarnakarl, og sérlega vel hag-
mæltur. Eftir hann eru til
gangnavisur, mikill flokkur, alls
fjörutiu visur. Þær eru um leitir
Húnvetninga suöur til jökla, og er
aö þvi vikiö, aö áöur en mæöi-
veikigiröingar komu til sögu, áttu
Vatnsdælir og Borgfiröingar
sameiginlegan náttstaö i Fljóts-
drögum á sléttum bala sunnan
Norölingafljóts.
Nú væri aö sjálfsögöu aö bera i
bakkafullan lækinn aö taka hér
upp visnaflokk Valdimars allan,
og veröur viö þaö aö sitja aö velja
úr nokkrar visur, og tökum viö
þar til, er Valdimar kemur suöur
á heiöarnar og svipast um:
Ris sem svipur hulduheims
hnúkum skipuð fjaliaborgin,
smiöisgripur iss og eims,
ölduklipin lækjartorgin.
Burstir grafnar blikar á,
byljum skafnar kaldra daga.
Rökkurstafnarúnum frá
raknar nafn og alda saga.
Fjalla- bendir bólum frá
bjarminn endurminninganna.
Sjónarhending augaö á
yfir lendur sakamanna.
Blómatungubroddar ná
brunaklungri fjalls i hjalia.
Jökuibungu breiðri frá
boöaþungir straumar falla.
Þar er tjaldaþorpiö reist
þétt viö skvaldur jökulflauma,
vestur aidan ólgar geyst
út I kalda Faxastrauma.
Snorraþjóö meö Egils óö,
afl og móö á staönum tefur,
eidar ljóö viö andans glóö
um allt, sem góöar rætur hefur.
Tjaidasátrin titra viö
tóna kátra bragmæringa,
bergmálshlátra hrekja kliö
hamralátrin um sem kringja.
Fjalls á liöiö færist ört
feröasniö i birtingunni.
Næturgriöa borgin björt
brotin niöur er aö grunni.
Geislar róla hól af hól.
Hrökk úr bóli myrkriö svarta,
unz aö njóla ekkert fói
auga sólarguösins bjarta.
Noröur yfir bylgjubönd
bragnar svifu i jóreyksmóöu.
Fjaliaklifa leita-lönd
iogadrifin járnin tróöu.
Sé allt meö felldu, koma menn
heim úr göngum, hvort sem
tjaldasátrin hafá titraö viö tóna
bragmæringa á fögru kvöldi eöa
veöurguðir hafa þaniö svo gúla,
Húsgögnin ykkar sjálf í barnaherbergið
- unglingaherbergið eða hvar sem er
Við bjóðum ykkur alls konar húsgögn
máluð-ómáluð
svo sem
Rúmsamst. m/fataskáp - Hillur - skrifborð Hillusamst
m/fataskáp hillur skrifborð skápar Svefnbekkir með
eða án geymslu Skrifborð með eða án hillu fyrir ofan
Veggsamst m/skúffum, skápum og hillum Kojur
Barnahillur m/dótakössum
Póstsendum um allt land
■ wm m r- ' _ f«!Hl
• H • H » « *> * • # u * Jl’

Gegn um skark ogskálaglam,
skýrt ég heyri kliöinn:
Þegar hún fer i þennan ham,
þá er úti um friöinn.
Og úr þvi viö höfum komizt I
gildi á Akureyri, er ekki nema
eðlilegt, að hér komi næst visa,
sem kona ein þar, Sigurborg
Björnsdóttir, varpaöi i kveöju-
skyni aö innheimtumanni, sem
sótt haföi hana heim:
Settu upp hattinn, hnepptu
frakkann,
haföu á þér fararsniö.
Mér finnst betra aö horfa
Ihnakkann
heldur en sjá i andlitiö.
Og enn höldum við okkur I
höfuöstaö Noröurlands. Þar var
gatnahreinsunarstjóri Jón Sig-
urösson, en Siguröur E. Hliöar
dýralæknir lengi vel sigursæll
þingmaöur. Samt sem áöur þótti
honum vissara aö minna Akur-
eyringa stöku sinnum á, aö þing-
mennska hans væri i þeirra þágu.
Eitt sinn ræddu þeir Jón saman
um störf þingmanna, og kom þar
orðum Siguröar, aö alltaf væru
þeir nú aö úðra eitthvaö fyrir
kjósendur. Þá anzaöi Jón:
Varla efast þarf um þaö,
aö þeir fyrir okkur vinni,
fyrst þó skari eldinn aö
eigin köku sinni.
Kristján frá Djúpalæk kom á
bifreiöastööina Stefni viö Strand-
götu á Akureyri, og báöu bilstjór-
ar þar hann aö yrkja eitthvað gott
um hana. Kristján varð viö þeirri
bón eins og vænta mátti. Visan
var á þessa leiö:
Vörubilastööin Stefnir
stendur polli hjá.
Ökuþórar illa gefnir
aka henni frá.
Úr allt annarri átt kemur visa,
sem einn Akureyringurinn enn,
Hjörtur Gislason, orti — raunar
var hann Húnvetningur að upp-
runa:
Fyrr en óræö örlög min
óskaþráöinn slita,
leyf mér enn I augu þin
einu sinni aö lita.
Og þá er bara að venda vestur i
Húnaþing.
Þegar unniö var aö virkjun
Laxár i Asum, var ekki enn kom-
in sú tiö, aö bilar frá steypustööv-
um kæmi meö steypuna tilbúna til
þess að renna henni mótin, heldur
uröu menn aö hræra hana á hönd-
um, sem kallaö var, á hrærupalli,
eöa i skásta lagi, aö þeir heföu til
umráða litlar hrærivélar. Flokks-
stjóri við steypuvinnuna hét Jón
Einarsson, og var mælt, aö agi
væri ekki yfirþyrmandi hjá hon-
um. Með þvi aö Húnvetningar
voru (og eru vonandi enn) miklir
lombermenn, gripu þeir á stund-
um I spil, þegar þurrt var og
lygnt, svo að meö þau mætti fara
úti viö, og notuöu hrærupallinn
sem spilaborö.
Um þetta var kveöiö:
Vinnan gekk meö góöum
skilum
°g greitt hjá Nonna kailinum.
Þeir léku sér aö lomberspilum
lengi á hrærupallinum.
En þaö er eins og gengur, aö
sumum finnst ekki til um spilin,
sem þeir fá. Þess vegna kvaö
Gisli Ólafsson frá Eiriksstööum:
Ef á boröiö öll min spil,
ætti ég fram aö draga,
held ég yröu skritin skil
á skuldum fyrri daga.
Og lokavisu I þetta skipti getum
viö einnig haft visu eftir hann:
Hafs I djúp er sigin sól,
söngvar allir dvina.
Nóttin yfir byggö og ból
breiöir vængi sina.