Tíminn - 22.12.1981, Blaðsíða 29

Þriðjudagur 22. desember 1981

’

hvað Jónas er dcki þeirrar skoð-
unar:
Fyrst rekur hann söguna af þvi
hvað varö um þær tiu ættkvislir
sem byggðu lsrael,annað tveggja
Gyðingarfkja eftir að hið upp-
runalega riki klofnaöi. Þær kvisl-
ir voru herleiddar til Mesópóta-
mfu og hafa sfðan ekki komið
fram, en Jónas telur engu að sið-
ur sannað mál að þær byggi nii
Bretlandseyjar og þau lönd sem
byggsthafaút frd þeim.Segir sig
sjálft að þær kenningar eru
komnar beinustu leið frá Ruther-
ford hinum enska. Hitt Gyöinga-
rikið var Júdea sem kunnugt er
en það byggðu ættir Júda og
Benjamfns allt þar til Rómverjar
sundruðu Gyðingum skömmu eft-
ir Krist. 1 bók Jónasar segir að
ættBenjami'ns hafi orðið kristnir
og yfirgefið landið, ætt Júda hafi
oröið eftir i bili en síðan verið
dreiftum öll lönd af Rómverjum
— þeirGyöingarsemnú þekkjast.
En hvað varð um ætt Benjamins?
Jónas fullyrðir — á hæpnum for-
sendum:
„Fram á 3. öld dvöldu Benja-
minitar, eða Galileumenn, sæmi-
lega öruggir, i Litlu-Asiu víðsveg-
ar. En áriö 267 e.Kr. fóru Gotar,
er bjuggu i Dakiu, herferð yfir til
Litlu-Asiu og réðust einkum inn i
héruðin Galatiu, Kilikfu og
Kappadokíu, en þar bjó mikill
fjöldi Benjaminita. Gotar hertóku
þarfjölda fólks og fluttu norðurtil
■ //Samkvæmt því
ætti ein af hinum 12
ættkvíslum Israels,
Ben j a m ínsættkv ís I-
in, að hafa flust til
Norðurlanda... Har-
aldur hárfagri tók
sér fyrir hendur aö
ráða niðurlögum
þeirra. Um það leyti
fannst Island og
fluttust þeir þá
flestir þangað. Hef-
ur kjarni Benja-
mínsættkvíslarinnar
dvalið hér síðan."
Dakíu.en svohétþá landssvæðið,
þarsem nú erRúmenia og nokkur
hluti Suður-Rússlands. Var þessi
grein Gota nefnd Dakiar.
Árið 271 e.Kr. varð Aurelianus
Rómverjakeisari að sleppa Dakíu
undan veldi Rómverja, og munu
Dakiar eftir það hafa þokast
norður og vestur á bóginn undan
slavneskum þjóðflokkum, sem
komu að austan. Hafa þeir þó að
mestu haldið saman á feröum
sinum vestur eftir, eins og tiökað-
istum alla þjóðflokka á þjóðfhitn-
ingatimabilinu.
Nú urðu hinir herteknu Benja-
minitar að semja sig að siðum og
háttum Dakíanna. Kristindómur
þeirra glataðist að mestu og
blandaðist trú Gota, en á þeim
timum má segja,að enginein trú-
arbrögð hafi yfirgnæft á megin-
landi Evrópu. Þar var um að
ræða margs konar trúarbrögð
sem blönduðust saman á ýmsa
vegu og fóru mikið eftir þvi,
hvaða þjóðflokkar höfðu yfir-
höndina i það og það skiptið.
Blandaöist þannig Benjaminsætt-
kvislin Dakium, og að nokkrum
kynslóðum gengnum höfðu þeir
gleymt uppruna sinum og trú
sinni og nefndust sama nafninu og
þjóðflokkurinn sem hafði her-
numið þá — Dakiar.
Á þjóðfhitningstimanum, ca.
400 til ca. 700, eða jafnvel fyrr,
braust þessi þjóðflokkur — Daki-
arnir — sem voru hraustir her-
menn, vestur og norður yfir
Þýskaland og allt til Danmerkur.
Var orðið ,,Dacia” notað um Dan-
mörku, er hún kemur fyrst við
sögu, og bendir það ótvirætt til
sambandsins við Dakiana. Þar
tóku þeir sér bólfestu um sinn, en
breiddustsiðan þaðan út um vest-
urströnd Noregs og suðurhluta
Sviþjóðar...” Ogsiðar:
„Samkvæmt þvi sem nú hefir
verið sagt, ætti ein af hinum 12
ættkvíslum Israelsmanna, Benja-
mfnsættkvíslin, sú, sem viöskila
varð fyrst við hinar 10 ættkvislir,
þá er Israelsriki klofnaði eftir
dauða Salomons konungs, og sið-
ar verður viðskila við Júdaætt-
kvisl eftir dauða Jesú Krists og
eyöileggingu Jerúsalemsborgar,
að hafa fhist til Norðurlanda, en
þá allmjög blönduð orðið Gotum.
Hún er þá herská mjög og tekur
upp sæferðir, fyrst með ströndum
fram, en siðan til nálægra eyja.
Má vera, aö þá hafi enn lifað
meöal þeirra endurminningar um
sjóferðir Fönikiumanna...” Og
enn siðar:
„Þegar stundir liðu fram og
vikingar þessir voru orðnir svo
uppivöðslusamir f Noregi, að til
vandræða horfði, tók Haraldur
hárfagri sér fyrir hendur að ráða
niðurlögum þeirra og kúga þá
undir vald sitt og friöa þann veg
landiö. Flýöu þeir þá enn og nú
frá Noregi. Leituðu þeir i vestur-
átt, þarsem þeir vissu af löndum
og eyjum.
Um það leyti fannst Island og
fluttust þeir þá allflestir þangað.
Komuþeir þar að nýju landi, sem
enginn hafði byggt áður og námu
þaö. Héldu ættirnar þá enn vel
saman og tóku að sér stór land-
svæði.er þærskiptuá millisin og
gáfu af frændum og vinum, er sið-
ar komu. Var það kjarni Benja-
minsættkvislarinnar, sem þannig
fluttist til Islands og hefur dvalið
hér siðan.”
Eins og siður er spekinga af
þessu tagi átti Jónas Guðmunds-
son ekki 1 neinum vandræðum
með að finna i Bibliunni ritning-
arstaði sem tóku af öll tvimæli
um að þetta væri rétt. Og þá höf-
um við þaö. Viö erum komin af
honum Benjamin, yngsta syni
Jakobs. Nú er ekki nema sjálf-
sagt að geta þess að kenningar
þeirra félaga, Rutherfords og
Jónasar, hafa ekki hlotið viðtæk-
an hljómgrunn, hvað sem veldur.
■ Arið 1941 var árið
sem öllu átti að
breyta. Aköfustu
fylgismenn Ruther-
fords höfðu vakandi
auga með fæðingar-
heimilum, eða litu
upp í stjörnubjartan
himininn og aðgættu
hvort þar sæist
stjarna óvenju björt,
kannski jafnvel þrir
vitringar með mirru
og annað góðgæti á
leið í fjárhús....
En hvað þá með spádóma
Rutherfords? Hvað átti að koma
fyrirhér á Islandi? Eftir að hann
hafði vakiö athygli Islendinga á
þvi að samkvæmt pýramidanum
mikla i Giza væru þeir heldur bet-
ur á grænni greini framtiðinni, og
i ofanálag afkomendur Benja-
minsættar — hinnar hrekkgjörn-
ustu af ættkvíslum Israels — var
farið að rannsaka Bibliuna ná-
kvæmlega og með flóknum út-
reikningum, sem ekki veröa lagð-
ir á lesendur, var fundiö út að áriö
1941 ætti að vera þaö ár sem öllu
breytti. Töldu margir fylgissapk-
ir kenningum Rutherfords aö
ekkert minna en endurfæðing
Messiasar gæti réttlætt alla þá
viðhöfn sem höfð var — nefnilega
bygging pýramidans og skrif
Bibliunnar. Var sagt að sumir
hinna áköfustu hefðu haft vak-
andi auga með fæðingardeildum
þetta árið, eða þá litið upp i
stjörnuhimininn dimmar nætur
og aðgætt hvort þar sæist stjarna
óvenju björt, kannski jafnvel þrir
vitringar með mirru og annað
góðgæti á leið i fjárhús. Ekkert
slikt gerðist og hafi Messias fæðst
hérárið 1941 hefur hann ekki látið
kræla á sér enn, orðinn fertugur
að aldri og bráðum fjörti’ogeins.
En viö þvi var sist að búast aö
spekingar Rutherfords létu deig-
ansiga þóttenginn værisjáanleg-
ur Messiasinn. Sáu þeir heldur
ekki betur en þvih'k umskipti
hefðu orðið á islensku þjóðlífi
þetta árið að fáu væri við það að
jafna — nefnilega er Islendingar
ákváðu að þeir skyldu slita öllu
sambandi við Dani, yfirmenn
sina, þremur árum siðar. Þarna
var kominn kjarni málsins og hin
mikla bylting ílifi Benaminita —
Islendinga, öðru nafni. Leiddi
Jónas Guðmundsson að þessu
mikil og misjafnlega gild rök i
fjölda greina og bæklinga sem
hann skrifaði á þessum árum.
Var hann studdur meistaranum
sjálfum, Rutherford, sem jös
stöðugt úr skálum spádóma
sinna, og hafði mikiö aö segja.
Var til að mynda ekki öllum ijóst
aö hann hafði spáð nákvæmlega
fyrir um upphaf og allan gang
siðari heimsstyrjaldarinnar? —
hafði aö visu sagt að striðinu lyki
árið 1941, en var það ekki það ár
sem Bandamenn sneru vöm i
sókn og þvi erjum i rauninni lok-
ið, þó formlegur endir drægist
enn um sinn — i svo sem fjögur
ár?
Þannig var þá komið fyrir
Benjaminitum, þeir voru orðnir
frjálsir menn á ný, árið 1941, og
liggur það i augum uppi, og áttu
þar fyrirutan að gegna geysimik-
ilvæguhlutverki i framtiöinni. En
hvenær hefst sú framtið? Eða
hvort er hún búin? Þessi blaða-
maður hefur alla vega ekki orðið
var við aö Island sé „aflstööin,
þaðan sem hið guödömlega ljós
og áhrifmuiu varpa geislum sin-
um á þeim háskatimum, er óöum
nálgast.,.”Ogsegir ekki meira af
Adam Rutherford, nema hann
hlýtur að vera löngu dauöur.
Jónas Guðmundsson henti hins
vegar það að hann varö hræddur
við kommúnista eftirseinna strið,
og var vist svo um fleiri. Enginn
nema hann gaf þó út bókina:
„Vakna þú, islenska þjóö!” þar
sem mjög er varað við ásælni
nefndra kommúnista i islensku
þjóðfélagi og viba leitaö fanga.
Þar á meðal i spádómum Ruther-
fords, f Bibliunni og pýramidan-
um mikla . En ætli þeim þrælkun-
arverkamönnum sem fyrir þús-
undum ára púluðu ihitanum i Eg-
yptalandi við að reisa stóra pýra-
midann hefði ekki fundist litið
leggjast fyrir vinnuna? — til þess
einsmeðþessu að varaólaf Thors
við Bryjólfi Bjarnasyni og Einari
Olgeirssyni. Þaðmætti segja mér
það. —ij.tóksaman.
■ Var stóri pýra-
midinn í Giza —
reistur fyrir þús-
undum ára af ótal
þrælum — byggður
til þess eins að vara
ólaf Thors við
Brynjólf i Bjarna-
syni og Einari Ol-
geirssyni?,