Tíminn - 20.03.1983, Page 10

SUNNUDAGUR 20. MARS 1983
10_________________
erlendir leigupennar
■ Ekki er seinna vænna en að fastir
lescndur þessa hér fasta en stopula
þáttar í blaðinu fái fréttir af íslending-
unt, í stað þess útlenda og heiðna hyskis
sem hér í Lundúnum býr að staðaldri, og
enda má lesa um það á öðrum og
ómerkilegri pappírum. En ekki hér, í
Hclgartímanum. Ekki aldeilis lagsmað-
ur.
Ekki er öllum kunn sú staðreynd, að
ef fréttist af ungu námsbarni,sem hyggur
á skólun í framandi löndum, þá cru
tafarlaust gerðar ráðstafanir til þess að
hafa af því tal fyrir hönd út- og millilanda-
málaráðs. f'cir frómu mcnn og aðilar sjá
nefnilega (og réttilega, hamingjan
sanna!!) verðuga fulltrúa farsældarfróns-
ins í gáfuðum og vel upp öldum ung-
lingum, og hræbillcga auglýsendur og
sendiherra fyrir land og þj’óð á útlendum
vettvangi og grundvelli víðum. Er þcim
tjáð og faliö á þessum fundi, að hafa alla
króka úti og velsmurða til að sannfæra
alla þá sem þeir kynnu að hitta, um
íslands himneska paradís á jörðu, og
fádæma snjalla og gáfaða þjóð, semog
iinnur undur og stórmerki málinu skyld,
og freista þessað ginna liðiö á faraldsfæt-
ur. Vitaskuld er málið auðsótt enda
miklir Iretnaglar allir þeir sem ekki
bafa gagn og gaman af því að lofa og
prísa paterlandið. Og því eru íslenskir
námsmenn erlendis öðrum mönnum á-
kafari og aktívari viðaðefla ferðamanna-
iðnaðinn.ogeru hreyknirafsjálfumsér.
Ekki telur undirritaður sér mikinn
ósóma af því að hafa tckið þátt í þessari
landkynningu, né sér hann ástæðu til að
MAvRÍA^HVERWIly1
S’É.RIR MAÐORMU
. HöNfUNOA ’í.jive'u
KýJAVINSÆLA
■ Mikill hugur var í námsmönnum fyrir þorrablótið, og undirbúningur gríðarlegur hjá ptívataðilum semog skemmtinefndinni
LANDKYNNING
íLUNDÚNUM
ætla að árangurinn sc undir pari, svona
meðaltalslcga séð og sagt á íþróttamáli.
En hinu ber þó síst að lcyna, að oft
revnist málið torvelt fram úr öllu kristi-
legu hófi, og krappur dans og ólipur
cnda oftlega viö ramman reip að draga
og Ijón í veginum og bla bla bla og hart
er í heimi. Indriði minn. En ferðamála-
ráðunautar og crindrckar verða þó að
virða á betri veg allar manns ófarir. og
skoða þær í skæru Ijósi undursamlega
vel hcppnaðra góðfara og sukksessa.
Skulu nú hér rakin tvödæmiafgagnstæð-
um pólum, svo ntenn og konur og börn
af öllum stærðum og gerðum fái séð
hvernig saman er soðið.
Góðdæmi: Undirritaður hitti einu
sinni mann á götu úti í Lundúnum. Eptir
stuttar ræður barst talið að fiskmeti og
skyldum greinum þjóðfclagsins, og fékk
greinarhöfundur sannfært hann um gæði
tslenska fisksins. Ekki leið á löngu þar
til maðurinn varð spenntur að fara til
íslands til að borða fisk og veiða.
Síðustu heimildir herma að hann hafi
flogið norðureftir strax næsta sumar, og
stundað sjóbirtingsveiðar og ýsuflaksát
og annað tcngt sjávarútvegi í tæplega
tvær vikur. Og ætlar aftur næsta sumar.
llldæmi: Greinarhöfundur fékk senda
segulbandsspólu mcð tónlist úr kvik-
myndinni ..Mcð allt á hreinu". Snim -
hendis dreif hann sig af stað í skólann,
leikandi spóluna í vasa- og ferðatækinu
sínu. Skjótt var hann kominn á áfanga-
stað, og spólan varla hálfnuð. Spyr þá
ckki hún Debbý litla sem svo: „Á hvað
hlýðir ungmennið?" Og ég svara að
vörmu bragði: „Á Stuðmenn. mín eðla
frú. en þeir eru af íslenskum ættum, og
spil. skcmmtileg lög og spaugdrjúga
texta." Æsist nú lcikur. Hún vill þá
vitaskuld fá að hcyra excmplar. og ég
sný við spólunni, og læt allt vaða. Eftir
stutta hlustun scgir hún sem svo: „Afar
intressant", og ég ítreka lof mitt og prís
um skondinheit textagerðarmanna. Þá
frakar fraukan: „Yæya væni, scgðu mer,
hcrna, hvað þýðir þetta:
Gling gling
gling gling gling gling gling
ntaó gling
maómaó gling
glig gling gling gling gling glong?"
Géta nú lesendur skilið smán ntína og
dapurlcika, sem og það að ég lét þess
ógetið að sinni, að íslcndingar væru
mcsta bókmenntaþjóð í heimi. og þótt
vtðar væri leitað.
Fagurt galaði
fuglinn sá
Já. lagsmaður. svona gengur nú land-
kynnir.gin fyrir sig, þar skiptast á skin og
skúrir, logn og bylur. rétt eins og annars
staðar í lífsins ólgusjó (sic!!!). Nóg um
hana að sinni, nú skal sagt frá því þegar
íslendingar í London blótuðu helv...
honum Þorra í sand og ösku, og drukku
brennivín með.
Árla morguns, þann nítjánda febrúar
s.l. vaknaði ég, semog fjöldi manna um
víðan völl, með mús í maganum, og
mikla tilhlökkun. Því nú stóð mikið til,
nú átti að géra Þorrablót. í mörg ár hafði
miðstjórnin setið mcð sveittan skallann,
svo þetta mætti vcrða. Og nú var loks
runninn upp þessi mcrkisdagur, og svo
framvegis.
Innskot: Ekki eru allir hérhnettis
kunnugir óperettu þeirri. sem við krakk-
arnir í Herranótt sömdum cinu sinni, og
kölluð var „Enginn veit hver annars
konu hlýtur", þótt ótrtúlegt - megi
virðast. Því er upprifjunar þörf. Fjallaði
hún í fjarska grófum dráttum semog
öðru fúllcgu næturlífi um ástfangið par,
scm átti senn í vændum endurfundi,
eptir langa hríð og aðskilnað. En mein-
vill i myrkrunum lá, nefnilcga sá kol-
grimrni Nikita Grjúpán, sem og hans illi
þræll, Hreinn Halldórsson, og lögðu
hvor um sig hug á Petru, (því það hét
hún, blessunin), og með sínu lagi og ráði
Gunnlaugur 0. Johnson
skrifar frá Lundúnum:
að hlýða á ávarpsorð Petru, í upphafi
leiksins:
Petra Örsted: (segir með trega-
blandinni röddu, sem smám
saman sækir í sig veðrið)
Fagurt galaði fuglinn sá,
er forðum söng í ranni.
Fest ég hefi ástir á
ungum heiðursmanni.
■ Ekki er líf námsmanna erlendis einn
allsherjar dans á rósum. Lesið um raunir
þeirra í þessari prýðilegu grein eftir
sjálfan mig.
hvor. Ekki er hæfilegt að Ijóstra upp
söguþræðinum hér og nú, en fróðlegt cr
Ólafi Gauki Trandilsbur,
sem forðum gaf mér fallegt úr,
jólaköku, Malt og Spur,
hestasvipu og fiskabúr.
Ég hefi lengi leitað þín.
Þú hefur lengi leitað mín.
Hefurðu lengi leitað mín?
Ég hefi lengi leitað þín.
Ekki væri ástæða til að hafa þetta yfir
í Helgar-Tímanum. hvers lesendur hafa
vonandi lagt af blautlegan kveðskap
fyrir löngu, ef ekki vildi svo heppilega
til, að það var nafni söguhetjunnar í
óperettunni , nefnilega hann Ólafur
Gaukur, sem hélt uppi fjörinu á Þorra-
biótinu, og galaði fagurlega við undirleik
hljómsveitar sinnar, rétt eins og Svan-
hildur. Svona er heimurinn lítill, lags-
maður.
Sem sagt. í stuttu máli og án vífillengja
eða óþarfa málalenginga („ekki bíta
umhverfis buskann", eins og Bretinn
segir), þá varð þetta hið prýðisbesta
Þorrablót, góður matur og góð músík
(sbr. ofanskráð), og feikisnjöll ræða
sem Helgi Skúli Kjartansson flutti.
Og allir undu glaðir við sitt. og enginn
vissi hver annars konu hlaut. Um það
verður fjallað á næsta aðalfundi íslend-
ingafélagsins.