Tíminn - 09.11.1962, Blaðsíða 2

íbúarnir í Belgíu fylgjast sem
eimn maður me5 sjónvarpinu,
þegar útvarpað er rcttarhöldum
gegn móður, sem deyddi barn
sitt vegna thalidomid-vansköpun
ar.
Grátandi sagði hin tuttugu og
fimm ára gamla móðir, fyrir
framan yfirfullan réttarsalinn,
frá því, hvernig hún hefði fyllzt
hræ'ðslu og örvæntingu, þegar
hún fyrst sá hina nýfæddu dóttur
sína. Sorgarleikur þessi átti ræt-
ur sínar að rekja til taugameðals-
ins thalidomid, sem hún hafði
tekið fyrstu mánuði meðgöngu-
tímans.
Frú Suzanne Coipel Vandeputte
er sökuð um morð á sjö daga
gamalli dóttur sinni, Corinne,
sem fæddist handalaus og einnig
með meira og minna óþroskuð
innyfli. Nýfædda barnið dó sof-
andi, eftir að hafa verið gefið
inn svefnmeðal.
Þetta «r fyrsta mál þessarar
tegundar í Belgíu og er eigin-
maðurinn Jean Noel Vandeputte,
systirin Monique de la Marck,
móðirin Fernande Coipel og dr.
Jacques Casters, ákærð fyrir þátt
töku í morðinu.
í fyrsta skipti í sögu belgískra
dómsmála, var sjónvarpinu boð-
ið inn fyrir veggi réttarsalarins.
En þó hægt væri að fylgjast með
atburðunum í heimahúsum, voru
áheyrendabekkir yfirfullir. Það
voru sex hundruð manns, kon-
ur voru í miklum meirihluta, og
þar að auki 100 blaðamenn og
fimmtiu blaðaljósmyndarar.
Áður en hálftími var liðinn
varð réttarforsetinn þrisvar sinn
um að slá í borðið og biðja um
ró á áheyrendabckkjum. Fyrsta
tilfelli var þegar hin ákærð'J
voru leidd á ákærendabekkinn.
Margar'[koiiurmi i.salnum há-
grétu, þegar Su'anne Vande-
putte, náföl o;; dökk-klædd,
skýrði réttinum frá því óstyrkri
röddu, að hún hefði ekki séð
neina aðra útgönguleið en að
deyða vanskapað barn sitt.
Jean Vandeputte skýrði réttin-
um frá því, að þau hefðu gift sig
11. marz 1961, og þau ynnu bæði
í Liegé, þar sem þau búa. Hann
sagði einnig, að þáu hefðu ekki
ætlað sér að eiga börn strax og
hann hefði ekkert verið sérstak-
lega hrifinn, þegar í Ijós kom,
að eiginkonan átti von á bami.
LÆKNIRINN ÚTVEGAÐI
EITRIÐ
Þann 22. maí fæddist barnið
— stúlka — sem vegna áhrifa
frá thalidomid, var illa vansköp-
uð. Handleggina vantaði báða og
hinar óþroskuðu hendur komu
beint út frá búknum. Annars
konar vansköpun kom einnig i
Ijós við krufningu. .
Sama dag hringdi systir Suz-
önnu, Monique, í spítalalækninn,
dr. Weerts, og fór þess á leit við
hann, að hann deyddi barnið. Og
móðir hennar heimsótti lækninn
persónulega til að bera upp sömu
bón.
Þann 25. maí sneru þau sér svo
til fjölskyldulæknisins, dr. Cast-
ers, og fengu hjá honum lyfseð-
il upp á eiturefni, sem átti að
sprauta í barnið, en dr. Casters
hringdi stuttu seinna til Monique,
og b'að hana að nota ekki þetta
efni, þar sem það gæti skilið
eftir sig vegsummerki.
Þann 27. maí sá móðirin svo
barnið í fyrsta skipti, og hún á-
kvað strax, að það ætti ekki að
lifa. Hún ráðfærði sig sama dag
við mann sinn, móður sína og
systur og ákvað að drepa barnið.
Einnig bauð spítalastjórnin henni
þann dag, að hafa barnið ókeyp-
is í svona mánuð, en því var
neitað og þann 29. yfirgaf hún
spítalann ásamt barni sínu.
Ásamt manni sínum og móður
ók hún beint til dr. Casters, þar
sem amma barnsins bað um
— Herbie hefur sérstök svipbrigði
fyrir næstum hvern tón, segir kon
an hans. Og hér sjáum við eitt
þeirra, ekki vissum við samt hver
tónntnn var.
Nýkominn er til landsins
söngvarinn Herbie Stubbs, einn
af þeim fáu góðu skemmtikröft-
um, sem við höfum átt kost á að
njóta. Herbie er negri, fæddur í
Brooklyn, New York. Helzta á-
hugamál hans fram eftir aldri
fram að verða læknir, en jafn-
framt því hafði hann óvenju
gaman af að syngja. Og þrettán
ára kom hann fyrst fram í fræg
um næturklúbb í New York.
Hann hélt samt áfram skóla-
göngu og innritaðist í læknahá-
skóla, en svo fór að söngurinn
si^raði.
I dag er svo Herbie einn af
vinsælustu og frægustu skemmti
kröftum heims. Hann hefur leik
ið í tveimur kvikmyndum,
Carmen Jones, þar sem hann
fór með hlutverk Brown lið-
þjálfa, og Island in the Sun. —
Hann hefur tekið þátt í ótal
sjónvarpsþáttum og eru sjö
þeirra í gangi núna í Evrópu.
Lék eitt aðalhlutverk
ið í Carmen Jones—
en skemmtir nú Islendingum í Olaumbæ,
Einnig söng hann í fjögur ár
með Harry Belafonte. Þeir voru
fjórir saman sem sungu með hon
um og gáfu eina hljómplötu út
á eigin spýtur. Herbie sagðist
hafa allt gott, um Belafonte að
segja, en hætt hjá honum, vegna
þess hve hann hélt þeim félög-
um mikið í bakgrunninum, enda
vegnað vel, síðan hann hætti.
Ilann er samningsbundinn til
ársins 1964 og í Bandaríkjunum
hefur hann ekki verið síðan
1960. Undanfarið hefur hann
skemmt um alla Evrópu, meðal
annars á Suvretta Haus í St.
Moritz og hjá Lorri í Kaupmanna
höfn, þar sem hann var feyki-
lega vinsæll.
Herbie elskar að syngja livar
og hvenær sem er og syngur
jafnvel í svefni, segir konan
hans. — Aðalvinsældir hans
liggja í því, heldur hún áfram,
— að hann syngur fyrir fólkið
og hann syngur af því að hann
langar til þess, ekki af því að
hann verði atvinnunnar vegna.
Eftir að hafa hlustað á nokk-
ur lög á æfingu, vorum við alveg
á sama máli. Persónuleiki hans
Framhald á 13 síðu
Söngvarinn Herbie Stubbs á æfingu f Glaumbæ, ása mt Árna Elfar, hljómsv.stj. og Hjörlcifi bassaieikara
-1
sterkt svefnmeðal. Það fengnJ
þau, en læknirinn bað um &ð
vera alveg fyrir utan máUð.
Hann fékkst þó til að líta á bam-
ið.
SVEFNMEÐALIÐ SETT
Á PELANN.
Klukkan tiu um kvöldið bað
Suzanna fjölskylduna um að fá
að vera ein hjá barninu, meðan
hún gæfi því að borða, síðan
blandaði hún svefnmeðalinu í
pelann ásamt mjólk. Eftir að
barnið hafði drukkið, þvoði hún
pelann vandlega og fór að sofa.
Daginn eftir vakti dr. Weerts at-
hygli lögreglunnar á því, að líf
barnsins væri líklega í hættu og
þegar lögreglan kom á vettvang,
var litla stúlkan þegar látin.
Umbúðirnar af svefnmeðalinu
fundust á heimili Vandeputts-
hjónanna og sást á þeim hvaða
læknir hafði gefið þœr út.
Geðrannsókn hefur sýnt, að öll
eru þau fullkomlega ábyrg gerða
sinna. En í ljós kom, að dr. Cast
ers er mjög taugaóstyrkur og að
Jean Vandeputt er gjarn á að
hræðast hlutina og hefur nokkuð
veikan persónuleika.
GRUNAÐI AÐ BARNIÐ
MUNDI EKKI VERÐA
EÐLILEGT
Allir þeir ákærðu hafa haldið
fram, að þeir hafi breytt eins
og þeir gerðu, til að hlífa barn-
inu við óhamingjusömu lífi.
1 Þegar réttarforsetinn spurði
Suzönnu, hvort hún viðurkenndi
að hafa gefið barninu pela með
sterkt blönduðu svefnmeðali,
svaraði hún: Eg viðurkenni að
hafa gert það. Með rólegri röddu
hélt hún áfram: Meðan ég gekk
með, hafði ég alltaf á tilfinning-
unni, að barnið mundi ekki vera
heilbrigt en ég fylgdi ráði lækn-
isins, gerði leikfimisæfingar
reglulega, fór í læknisskoðanir
og hlakkaði til að eiga bamið.
Það er rétt að við höfðum ekki á-
ætlað að éiga barn strax, en þeg-
ar í Ijós kom að svo var, hlökkuð
um við auðvitað bæði til.
VISSI EKKI STRAX
IIVERNIG Á STÓÐ.
— Ég fékk létt svefnmeðal eft
ir fæðinguna og var mjög syfjuð
þegar ég vaknaði. Ég sá barnið
ekki strax eftir fæðinguna, en
hélt að það væri heilbrigt —
kannski af því að ég var svo
þreytt. Fyrst næsta dag var ég
raunverulega með sjálfri mér,
en þá sagði mamma mér, að
barnið væri veikburða og yrði að
vera í súrefniskassa. Svo þrem-
ur dögum seinna sagði einn lækn
anna mér, að það væri eitthvað
að barninu, en það væri ekkert
til að tala um, það væri ekkert
alvarlegt.
Þegar dómarinn spurði hana
hvernig henni hefði orðið við,
þegar hún sá barnið, brast hún
í grát og var ófær um að svara.
Það var dauðaþögn í réttarsaln
um og í rúma mínútu heyrðist
ekkert nema grátur hennar, síð-
an stamaði hún: Það var hræði-
legt. Ég var skelkuð og fannst
að barnið mundi ekki nokkurn
tíma koma til með að lifa ham-
ingjusömu lífi. Dag og nótt hugs
aði ég um vanskapaða bamið
mitt og reyndi að finna eitthvað
svar við þessu vandamáli og í
hvert skipti komst ég að þeirri
niðurstöðu, að barnið mundi á-
saka mig alla ævi fyrir að hafa
fætt það svona. Ég er alveg viss
um það og ég er viss um, að
það hefði aldrei orðið hamingju-
samt.
Þeirri spurningu, hvort hún
hefði nokkurn tíma sett vansköp
un barnsins í samband við pill-
urnar, er hún tók fyrstu mánuði
meðgöngutímans, svaraði hún
neitandi.
Þegar hin fimm ákærðu í thali-
domidmálinu voru flutt úr réttar
salnum í lögreglubílinn, sem
Framhald á 4. síðu.
2
T í M I N N, föstudagurinn 9. nóvember 1962