Tíminn - 22.08.1986, Blaðsíða 8

Blaðberar
óskast STRAX
/ eftirtalin hverfi.
Skerjafjörð
Garðabæ
H
Tíminn
SIÐUMULA 15
S
686300
©
Bifreiðastjórar
Viljum ráða til framtíðar vörubílstjóra með meira-
próf. Upplýsingar gefur Guðmundur Árnason í
síma 99-1000 og heima 99-1414.
Kaupfélag Árnesinga
Ungur maður óskar eftir vinnu í sveit - er vanur.
Uppiýsingar í síma 11365.
ágóðu verði
BÍLALEIGA
Útibú í kringum landið
REYKJAVÍK:.....91-31815/686915
AKUREYRI:.......96-21715/23515
BORGARNES:............ 93-7618
BLÖNDUÓS:.........95-4350/4568
SAUÐÁRKRÓKUR: ....95-5913/5969
SIGLUFJÖRÐUR:.........96-71489
HÚSAVÍK:........96-41940/41594
EGILSSTAÐIR:.......... 97-1550
VOPNAFJÖRÐUR:.....97-3145/3121
FÁSKRÚÐSFJÖRÐUR: . 97-5366/5166
HÖFN HORNAFIRÐI: ..... 97-8303
interRsnt
Jámhálsi 2 Sími 83266 TKDRvk
Pósthólf 10180
ö.
co
s- • V

u
z
sjállra okkar
vegna!
ilr*1"1
Útför föður okkar, tengdaföður og afa
Hallgríms Sveins Hallgrímssonar
frá Hálsi í Eyrarsveit
fer fram laugardaginn 23. ágúst n.k. kl. 14 frá Grundarfjarðarkirkju
Þeir sem vildu minnast hans vinsamlegast látið Sjálfsbjörg njóta þess.
Sigurður Hallgrímsson
Selma Hallgrímsdóttir
Sveinn Hallgrímsson
Ingibjörg Hallgrímsdóttir
Halldóra Hallgrimsdóttir
Guðni E. Hallgrímsson
Hallgrímur Hallgrímsson
og
Erla Eiríksdóttir
Erastus Ruga
Gerður K. Guðnadóttir
Kristinn Ólafsson
PéturLaszlo
Bryndís Theódórsdóttir
Guðríður J. Guðmundsdóttir
barnabörn
,\hrepp''
tm
KoWÖIW
,kkV>bí«W^
. vatns'aus

8 Tíminn
Föstudagur 22. ágúst 1986
Nokkrar staðreyndir vegna
bruna að Kotvelli
Vegna rangra frétta í Tímanum 6.
ágúst s.l., af bruna á Kotvelli, vil ég
undirritaður taka eftirfarandi fram.
Kl. 15.05 sunnudaginn 3. ágúst 1986
var slökkviliðið á Hvolsvelli kallað
út vegna elds í íbúðarhúsinu á Kot-
velli í Hvolhrepp. Aðeins einn mað-
ur er á vakt í einu há slökkviliðinu á
Hvolsvelli. Ljóst var, vegna verslun-
armannahelgarinnar, að
aðeins væri unnt að ná í mjög fáa
slökkviliðsmenn. Hringt var í síma
allra liðsmanna, tuttugu og tvo að
tölu. Aðeins náðist í sjö menn. Farið
var á tveimur dælubifreiðum og
stórri tankbifreið með 7.5001. vatns.
Fyrsta bifreið slökkviliðs kom að
Kotvelli kl. 15.15, en þangað eru um
5 km. Ljóst var í upphafi að mikið
vatnsmagn þyrfti við slökkvistarfið,
og var því strax farið að leggja lögn
í vatnsból sem er í 300-400 metra frá
húsinu, jafnframt því sem vatnið á
tankbifreiðinni var tæmt í ker sem
fylgir henni, til þess að hún gæti farið
að sækja meira vatn. Ljóst er því, að
mati slökkviliðsmanna, að ekki
neinu máli skipti, í þetta sinn, að
ekki voru þeir 1000 lítrar af vatni á
dælubílnum sem þar áttu að vera.
Strax og búið var að tæma tankbif-
^V'\*vV.v>'lð'ð \\i ftW
“U-sríW-ssri
***
lytSl. ,S.\5.
i**"" sJSw«r. «■
t IZ'
ssSSfS&fc
að " iövatnv _
Sm'tf' 1 bi\\mn hat' a va\n\ö I
\aus. honnmPv' jy\Uui- 1
13»» \
sk,f sw.'*”"”' i Iv.i. «<"“*“ \
w .*! £',vi
s\okk«'"!“"j„
htcppatv
. _ -idsuf
EV-V.' et
4n a*anF“ i
reiðina í umrætt ker, en það tekur mínútur
um 1 mínútu, var hún send til að
sækja meira vatn. Þá vardælubifreið
frá slökkviliðinu á Hellu komin að
vatnsbólinu og dældi hún á tank-
bifreiðina á skammri stund. Um 15
að slökkva mesta
eldinn, og slökkvistarfi var lokið um
kl. 16.00.
Snorri Óskarsson
slökkviliðsstjóri
Umræða um brunamál þarf
að vera stöðug og jöfn
- athugasemd og hugleiðingar við athugasemd
Það sem Snorri Óskarsson virðist
hafa við frétt Tímans að athuga er
setningin: „ekki (var) hægt að hefja
slökkvistarf fyrr en dælubíll og stór
tankbíll komu frá Hellu nokkru
seinna." Þarna hefur orðið einhver
misskilningur fréttamanns að bílarn-
ir hafi komið báðir frá Hellu og er
beðist velvirðingar á því. Að öðru
leyti virðast frásagnirnar vera sam-
hljóða í flestum atriðum.
Það er hinsvegar ýmislegt, bæði í
umræddri frétt og athugasemdinni,
sem vekur umhugsun um hvernig
brunavörnum er háttað í dreifbýl-
inu. Þarna kemur til dæmis fram að
slökkviliðið á Hvolsvelli, svo það sé
tekið sem dæmi, er frekar vel búið
tækjum, með þrjá slökkvibíla. Hins-
vegar eru aðeins 7 manns úr slökkvi-
liðinu tiltækir þennan verslunar-
mannahelgarsunnudag. Og til við-
bótar var ástand tækjanna ekki eins
og það átti að vera. t>ó það hafi
kannski ekki komið að mikilli sök í
þessu tilfelli er það í sjálfu sér ekki
afsökun.
Ég er alls ekki með þessum orðum
að gera lítið úr slökkviliðsmönnum
á Hvolsvelli eða annarsstaðar. Pað
efast vonandi enginn um að þeir
menn sem kallaðir eru út til að
slökkva elda hjá nágrönnum sínum
og vinum geri það besta sem þeir
mögulega geta. Hinsvegar búa
slökkviliðsmenn víða við aðstæður
sem eru hvergi nærri fullnægjandi.
Og þar er ekki endilega átt við
tækjakost. Fyrir nokkrum vikum fór
hópur manna um landið á vegum
Brunabótafélags Islands. Með í
förinni voru m.a. fulltrúar frá norsku
tryggingarfélagi, Brunamálastofnun
og fleirum, og í ferðinni voru haldn-
ar sýningar og kennsluæfingar fyrir
slökkviliðin. Norðmennirnir höfðu
það við orð eftir hringferðina að
víðast á landinu væru slökkvilið vel
tækjum búin.
En eftir því sem tækin batna þarf
betri þjálfun manna. I lögum um
slökkviiið og slökkvistarf segir að í
sveitarfélögum, þar sem slökkviliðs-
menn eru ekki fastráðnir, séu allir
vcrkfærir menn 18-60 ára skyldugir
til þjónustu í slökkvilið, en venju-
lega eru um 20 manns skráðir í liðin.
Þeim er skylt að koma til slökkviæf-
inga allt að 20 klukkustundum á ári
og auk þess eru reykkafarar að æfa
reykköfun a.m.k. 25 klukkustundir
á ári. Brunamálastofnun heldur auk
þess námskeið hjá slökkviliðunum á
3-4 ára fresti.
Pessar æfingar fara að mestu fram
í frítímum slökkviliðsmannanna og
víða leggja þeir talsvert á sig til að
vera sem best undirbúnir þegar til
kastanna kemur. Sem betur fer eru
eldsvoðar óalgengir í flestum sveit-
arfélögum, og því er raunveruleg
reynsla slökkviliðsmannanna ekki
mikil. Auk þess eru þeir ekki
skyldugir að vera til taks og því næst
oft ekki nema í hluta af föstum
slökkviliðsmönnum í útkall, sérstak-
legar um helgar. Svo hópsamvinnu-
æfingar fara fyrir lítið. Einnig fer oft
svo ef eldsvoði verður í sveitum, að
fjarlægðir eða vondir vegir eða
snjór, valda því að þegar slökkviliðið
kemur á staðinn er of seint að grípa
í taumana. Þá vill oft fara svo að
slökkviliðsmennirnir fá skammir og
illt umtal: Þeir voru lengi á leiðinni;
þeir voru lengi að komast í vatnið,
og svo sprautuðu þeir vatninu á
kolvitlausa staði.Slík viðbrögð verða
ekki beinlínis til að auka áhuga
manna á að taka að sér slökkvistörf.
Slökkviliðsstjórar á landsbyggð-
inni eru víðast hvar í fullu starfi
annarsstðar; slökkviliðsstjóraemb-
ættið er þannig einskonar kross sem
þeir bera því á þá er sett geysileg
ábyrgð meðan stuðningurinn sem
þeir fá er oft býsna lítill. Auðvitað
eru sveitarfélög misjöfn hvað
áherslu á brunavarnir varðar, en oft
vill þar verða naumt skammtað. Það
er auðvitað dýrt að koma upp góðum
slökkvitækjum og enn dýrara er að
hafa launað slökkvilið, þegar brunar
eru ekki algengari en raun ber vitni.
Brunamálastofnun á samkvæmt
lögum að leiðbeina sveitarstjórnum
um allt sem lýtur að brunavörnum.
í undirbúningi er að tölvuvæða
stofnunina og skrá þar inn öll
slökkvilið landsins og búnað þeirra.
Þá verður hægt að hafa eftirlit með
því hvernig ástandi hvers slökkviliðs
sé háttað og koma með ábendingar
til sveitarfélaganna um úrbætur ef
þurfa þykir. Stofnunin stendur eins
og áður sagði, fyrir námskeiðum út
um landið; fer hringinn á 3-4 árum.
En stofnunin er í fjársvelti eins og
margar aðrar stofnanir. Samkvæmt
lögum er aðaltekjustofninn 1,74%
af iðgjöldum brunatrygginga en
undanfarið hafa þau iðgjöld verið
lækkuð til muna, eða um 40% á
síðasta ári!
En auðvitað er það fyrst og fremst
sveitarfélaganna sjálfra að sjá um að
brunavarnir séu í lagi, enda er þeim
það skylt samkvæmt lögum. Og
einhvernveginn finnst manni að gott
og velbúið slökkvilið hljóti að vera
eitt helsta stolt þeirra. Þar hlýtur
slökkviliðstjóri í fullu starfi að vera
frumskilyrðið auk góðra tækja. Og
slökkviliðin þarf að byggja upp á
svipaðan hátt og björgunarsveitirnar
sem starfandi eru víða um land
þannig að slökkviliðin verði einskon-
ar klúbbar með þannig starfsemi að
eftirsóknarvert verði að verja þar
tíma við æfingar og þjálfun.
Og fólkið þarf að styðja slökkvi-
liðið sitt og sýna því áhuga. Þannig
mætti hugsa sér að slökkviliðsstjóri í
fullu starfi skipulegði reglulegar
brunaæfingar og námskeið fyrir al-
menning en til þess að það gangi þarf
almenningur að leggja sitt af
mörkum. Og í sveitum þar sem
slökkviliðið þarf að fara einhverjar
vegalengdir mætti t.d. koma upp
vatnsdælum og auðvitað góðum að-
gangi að vatni. Það er nefnilega ekki
nóg að í sveitarfélögunum verði
umræða um brunamál á eins eða
tveggja ára fresti þegar hús brenna
þar til kaldra kola. Hún verður að
vera stöðug og jöfn.
Þessi athugasemd er nú orðin
töluvert lengri en áætlað var en
auðvitað hefur hér aðeins verið tæpt
á nokkrum atriðum i sambandi við
brunamál.
Ég hef að sjálfsögðu ekki meira
vit á brunamálum en næsti maður,
en þessi mál koma okkur öllum við,
það veit enginn hvenær þau snerta
hann beint. Kannski hef ég því
fullyrt einum of mikið og kannski
finnst einhverjum að ég hafi verið að
draga upp of svarta mynd af ástand-
inu. Vonandi hafa þeir rétt fyrirsér.
-GSH