Tíminn - 03.12.1986, Síða 8

Timinn
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjóri:
Aöstoöarritstjóri:
Fréttastjórar:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
NíelsÁrni Lund
OddurÓlafsson
BirgirGuömundsson
EggertSkúlason
SteingrfmurGíslason
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild Tímans.
Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 50.- kr. og 60.- kr. um helgar. Áskrift 500.-
Átak í landbúnaði
Þegar Jón Helgason, landbúnaðarráðherra tók við
embætti vorið 1983 var staða landbúnaðarins mjög erfið.
Árferði hafði verið slæmt, aðstæður á mörkuðum
fyrir afurðir fóru versnandi, sala dróst saman og birgðir
söfnuðust fyrir. Þar að auki var greiðslustaða bænda
mjög slæm.
í fyrstu var gripið til þess að leysa eftir föngum úr
hinum bráða vanda, m.a. með skuldbreytingu sem tók
til sjö hundruð bænda, en jafnframt hafinn undirbúning-
ur varanlegri lausna enda ljóst að ekki var hægt að halda
áfram á sömu braut í landbúnaðarframleiðslu og verið
hafði.
í samvinnu við bændastéttina var hafist handa um
endurskoðun Framleiðsluráðslaganna og ný búvörulög
tóku síðan gildi 1. júlí á síðasta ári.
Með lagasetningunni voru gerðar veigamiklar breyt-
ingar á skipulagi búvöruframleiðslunnar. .Mikilvæg
stefnuatriði Framsóknarflokksins setja mark sitt á
búvörulögin. Af þeim má m.a. nefna:
Bændum er tryggt fullt verð fyrir ákveðið magn
mjólkur- og sauðfjárafurða.
Skýr ákvæði eru um verðmiðlun, þannig að fram-
leiðendum er öllum greitt sama verð fyrir sömu vöru.
Verulegu fjármagni er varið til framleiðslubreytinga
og uppbyggingar nýrra búgreina.
Staðgreitt er það afurðamagn sem bændur og ríkis-
vald hafa samið um.
Allt eru þetta veigamiklar breytingar til bóta fyrir
bændastéttina.
Pá hafa á grundvelli laganna Verið gerðir samningar
um framleiðslumagn mjólkur- og sauðfjárafurða fyrir
þrjú verðlagsár eða til ársins 1988.
Við samningsgerðina mótaði landbúnaðarráðherra
þá stefnu að bændum sem héldu áfram búskap, yrði að
jafnaði tryggt fullt verð fyrir sama afurðamagn og á
yfirstandandi verðlagsári, þannig að um frekari sam-
drátt í búrekstri þeirra yrði ekki að ræða.
í tengslum við þessa samninga hefur sérstöku fjár-
magni verið veitt úr ríkissjóði til markaðsmála mjólkur
og kindakjöts innanlands. Árangur þessa átaks er nú að
koma í ljós á þann veg, að sala mjólkurafurða hefur
vaxið og samdráttur er ekki lengur í kindakjötssölu
innanlands.
Stefnan í landbúnaðarmálum hefur verið harðlega
gagnrýnd og eflaust má út á hana setja. Hitt vita flestir
sem til þekkja að ekki var unnt að halda áfram
framleiðslu landbúnaðarafurða eins og verið hafði.
Mikil offramleiðsla var á mjólk og kindakjöti og ljóst
að lögbundnar útflutningsbætur nægðu engan veginn til
að mæta henni.
Vera má að það hefði verið pólitískt auðveldara fyrir
landbúnaðarráðherra að fylgja sömu stefnu og verið
hafði en sú stefna var ábyrgðarlaus og í raun rekin upp
á sker. Þetta vita allir sem til þekkja.
Núverandi landbúnaðarstefna var mótuð í samráði
við bændur. Eflaust má út á hana setja og viss atriði
hennar þarf að endurskoða, en ef til lengri tíma er litið
verður ekki öðru trúað en hún verði bændastéttinni til
hagsbóta.
8 Tíminn
Miðvikudagur 3.desember 1986

iiiiiiiiiiiiii
GARRI
Reiður maður
Ólafur Ragnar Grímsson, for-
maður framkvæmdastjórnar Al-
þýðubandalagsins, skrifaði sér-
kennilega grein í DV í fyrradag.
l»að hefur komið fram fyrr í skrif-
um hans í þetta blað að hann er
mjðg reiður þessa dagana. Nánar
til tekið er Ólafur Ragnar aðallega
reiður út í Jón Baldvin Hannibals-
son fyrir að vilja ekki mynda stjórn
eftir næstu kosningar með Al-
þýðubandalagi og Kvennalista.
En í þessari síðustu grein segir
Ólafur Ragnar m.a. þctta:
„Hafskipsöfíin rerða áfram ífor-
ystusveit Sjálfstæðisflokksins.
Stjómarformaðurinn Albert
Guðmundsson er að loknu próf-
kjöri leiðtoginn íReykjavík. Friðr-
ik Sophusson, sérstakur heiðurs-
gestur á aðalfundum skipafélags-
ins, varðnsesturí virðingarröðinni.
Þorsteinn Pálsson, sem haldið hef-
ur verndarhendi yfir forsprökkum
fyrirtækisins og bankans, varð
ótvíræður sigurvegari á Suður-
landi. Matthías Bjarnason verður
áfram Vestfjarðagoði Sjálfstæðis-
flokksins, handhafí ráðherradóms
í viðskiptamálum og sérstakur
oddviti þeirra sem í sjónvarpi gefa
fyrirskipanir um þögn fjölmiðla í
Hafskipsmálinu. “
Garri kærir sig ■ sjálfu scr lítið
um að fara að blanda sér í innan-
flokksmál vina sinna í Sjálfstæðis-
flokknum. Þó gerir hann ráð fyrir
að ofantaldir menn hafi verið valdir
í framboð eftir venjulegum
lýðræðisreglum sem gilda innan
stjómmálaflokka. Og það ætti þá
að þýða að þeirra eigin flokksmcnn
hafi talið þá þess trausts verða að
skipa sæti sín áfram, hvað sem
Ólafi Ragnari kann að finnast.
Með öðrum orðum þá verður
ekki betur séð en hér sé ein saman
á ferðinni heift manns sem ræður
sér ekki fyrir vonsku.
0g síðan Jón Baldvin
En Ólafur Ragnar lætur ekki við
þetta sitja, því að hann heidur
áfram:
„Með þessu liði ætlar Jón
Baldvin að mynda ríkisstjórn.
Þetta eru samstarfsmennimir sem
eru efstir á óskalista Alþýðuflokks-
ins. Kratarnir hika ekki við að
framlengja pólitískt áhrifavald
Hafskipsattanna sem áfram munu
hafa lykiltökin í forystusveit Sjálf-
stæðisfíokksins.
Það er svo sem í stíl við annað
að þegar þingmannaleifar Banda-
lags jafnaðarmanna leituðu skjóls
í Alþýðuflokknum þá hafi krafan
um samstarf við Hafskipsöfíin orð-
ið formlegt svar við spurningunni
hvaða ríkisstjórn Alþýðufíokkur-
inn vildi eftir kosningar. “
Nú hvarflar það ekki að Garra
að fara að taka upp hanskann fyrir
Jón Baldvin og daður hans við
Sjálfstæðisflokkinn. Það er enn
langt til kosninga og langt frá því
tímabært að fara að geta sér til um
það hvaða ríkisstjórnarmynstur
komi þá til með að reynast farsæl-
ast fyrir land og þjóð.
Ábyrgir stjórnmálamenn setjast
niður á slíkum stundum, ræða
málin og mynda síðan þá ríkis-
stjórn sem breiðust samstaða næst
um hverju sinni og vænlegust er til
framfara miðað við þau úrlausn-
arefni sem hverju sinni eru
brýnust.
Stráksskapur
En eins og Garri lýsti á dögunum
þá er aðeins örstutt síðan þeir Jón
Baldvin og Svavar Gestsson urðu
sér rækilega til skammar í sjón-
varpi og sýndu sig í því að hafa litla
sem enga stjóm á skapi sínu þegar
til átti að taka. Hér sér Garri ekki
betur en að Ólafur Ragnar sé að
sýna af sér nákvæinlega sama
stráksskapinn.
Slíkt háttarlag dugar ekki þegar
um stjórn landsmála er að ræða.
Og þessi framkoma þeirra
þremenninganna lofar satt að segja
ekki góðu um væntanlega þátttöku
þeirra í ríkisstjórn.
Garri.
IIIIIIIIHIIIIIIIII VITTOGBREITT IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM^^^
ALLIR MALSVARAR
LÁGLAUNAFÓLKSINS
Margfrægir aðilar vinnu-
markaðsins sitja nú og semja og
fjölmiðlafárið 'kringum þá flytja
véfréttir af gangi mála. Viðtöl á
viðtöl ofan eru birt í blöðum,
útvörpum og sjónvörpum, magn-
þrungnar yfirlýsingar gefnar út,
prófkjör blandast inn í kjarabarátt-
una, sem svo er kölluð. Dramatísk-
ir tilburðir eru sviðsettir fyrir
fréttamannaskarann, sem ekki læt-
ur sitt eftir liggja og kemur öllu
skilvíslega á framfæri.
Aðilar beggja vegna samninga-
borðsins eru innilega sammála um
eitt. Það er að bæta beri lökustu
kjörin. Láglaunafólkið á sér
trausta málsvara, þar sem aðilar
vinnumarkaðsins eru á ferð. Það á
einnig að baráttufúsa málafylgju-
menn, sem aldrei láta þess ófreist-
að, að tala máli þeirra, þegar því
verður við komið. Það eru stjórn-
málamennirnir ásamt með þeim
sem langar til að verða stjórnmála-
menn. Að bæta kjör þeirra lægst
launuðu er baráttumál allra stjórn-
málaflokka, allra stjórnmála-
manna og vinnuveitenda og for-
ystuliðs launþegahreyfinganna.
Þeir sem skrifa í blöðin og tala í
útvörpin vilja líka bæta kjör
„þeirra lægstlaunuðu“ , og telja
ríku þjóðinni til skammar hvernig
með þá er farið.
Láglaunadramatík
í þeirri samningahrotu sem nú
stendur yfir eru náttúrlega allir á
einu máli um að bæta kjör „þeirra
lægstlaunuðu." Það er svosem ekk-
ert vandamál að hækka lágu laun-
in. Aðilar vinnumarkaðsins komu
sér saman um að gera það á
nokkrum hvellfundum síðustu dag-
ana í nóvember. Eitthvað dróst
það samt úr hömlu enda ekki búið
að því enn. En mikið er puðað í
málinu. Yfir- og undirnefndir
funda á víxl, útvíkkaðar stórnefnd-
ir taka við ályktunum hinna nefnd-
anna og um þær er þrúkkað fram
og til baka og síðan lenda þær í
sameiginlegum nefndum. Fulltrúar
ríkisvaldsins eru kallaðir til og
þjóðinni tilkynnt með dramatísk-
um hætti að þeir leggi á sig vöku-
nætur í þágu láglaunafólksins og
alla tíð eru samningarnir rétt að
smella í liðinn, enda allir sammála
um að nú skuli rétta af hluta þeirra
lægstlaunuðu.
Spennan magnast
Til að ná spennu í leikinn, þar
sem allir keppa að sama markinu,
að bæta kjör láglaunafólksins, eru
settar upp skemmtilegar uppákom-
ur fyrir fréttamennina, sem annars
hefðu ekki frá neinu að segja.
Hvort einhverjir samninga-
manna hefðu viðrað sín á milli
einhvers konar lausnarformúlu,
var mál málanna í síðustu viku.
Sumir sögðu þetta vera flokkspólit-
íska sprengju, sem átti að snúa
fylgi frá einum prófkjörskandi-
datnum hjá allaböllum til annars.
Þetta var mikið mál og er jafnvel
farið að tengjast hafskipsmáli með
dularfullum hætti. Að minnsta
kosti er fyrrum stjórnarformaður
þess félags farinn að fjalla um þá
umræðu í bland við hafskipsmál og
dugir ekki minna en heil síða í
Mogga undir þær vangaveltur.
Ágætt innlegg í baráttuna fyrir
bættum kjörum láglaunafólks.
Torskildar gátur
Þegar aftur var farið að dofna
yfir baráttunni miklu fyrir bættum
kjörum láglaunafólksins urðu þau
stórmerki að sjálfur brimbrjótur
verkalýðshreyfingarinnar, formað-
ur Dagsbrúnar, gaf skít í öll samráð
um bætt kjör láglaunafólksins, og
tilkynnti að sitt félag væri ekki
með. Dagsbrúnarkarlarnir ætla
sjálfir að berjast fyrir sínum
kjörum, eins og reyndar endranær.
Nú var uppi fótur og fit og
fréttamenn fengu eitthvað til að
moða úr. „Þokukenndarhugmynd-
ir í gátuformi og ákaflega torskild-
ar,“ sagði Guðmundur J. um samn-
ingajapl samráðsins.
Mikið var undirritaður feginn að
lesa þessa yfirlýsingu frá dagsbrún-
arformanni. Hefur nefnilega hald-
ið hingað til að hann væri eini
maðurinn í blaðamannastétt, sem
hvorki nú eða áður hefur skilið
hætishót í fréttum og yfirlýsingum
af samningafundum aðila vinnu-
markaðsins, jafnvel þótt hann hafi
stundum verið að burðast við að
skrifa fréttirnar sjálfur.
En fyrst að brimbrjótur verka-
lýðsins viðurkennir að hann skilji
ekki það tungumál sem samninga-
menn temja sér hlýtur öðrum að
leyfast að opinbera vanmátt sinn í
að rýna í þann þokumökk sem
leikur aðila vinnumarkaðsins fer
fram í.
„Kleppur - hraðferð" og tíma-
sprengja undir samningaborðinu,
er haft eftir Jakanum um þá samn-
ingagerð sem hann var að yfirgefa.
Þótt brimbrjóturinn sé horfinn á
braut situr allt samráðið eftir og
telur sig vel geta komist af án
Dagsbrúnar, rétt eins og Alþýðu-
bandalagið, og fjasar við atvinnu-
rekendur um að bæta kjör hinna
lægstlaunuðu. Atvinnurekendur
stefna að sama marki, en samt
tekst ekki að semja.
En láglaunafólkið er ekki á von-
arvöl á meðan það getur borið fyrir
sig jafn ötular baráttusveitir og
raun ber vitni. OÓ