Tíminn - 14.02.1987, Blaðsíða 14

[191] LAUSAR STÖÐUR HiÁ
W REYKJAVIKURBORG
Starf fulltrúa á
skrifstofu borgarlæknis
Starf háskólamenntaðs fulltrúa á skrifstofu borgar-
læknis er laust til umsóknar.
Starfið felst í skýrslugerð um heilbrigðismál,
tölvuvinnslu upplýsinga, gerð rekstraráætlana og
rannsókna á sviði heilsuhagfræði. Æskilegt er að
umsækjendur hafi viðskiptafræði/hagfræðimennt-
un. Laun samkv. kjarasamningi starfsmanna
Reykjavíkurborgar. Upplýsingar veitir borgarlækn-
irísíma22400. Umsóknarfresturertil 1. mars nk.
Umsóknum ber að skila til Starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð á
sérstökum eyðublöðum sem þar fást.
Heilsugæslustöð á Húsavík
Tilboð óskast í að steypa upp og fullgera spennistöð og bílageymslu
nálægt sjúkrahúsinu á Húsavík.
Húsið er 2 hæðir, nálægt 93m2 að grunnfleti. Verkinu skal aö fullu
lokið 15. október 1987. Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri,
Borgartúni 7, Rvk. og hjá Tækniþjónustunni h.f. á Húsavík, gegn
3.000.- kr. skilatryggingu. Tilboð verða opnuð á skrifstofu vorri
þriðjudaginn 3. mars 1987, kl. 11.00.
\m LAUSAR STÖÐUR HJÁ
REYKJAVIKURBORG
Fóstra eða þroskaþjálfi óskast til stuðnings
börnum með sérþarfir á dagheimilinu Laugaborg
v/Leirulæk. Upplýsingar gefur Ragnheiður Indriða-
dóttir, sálfr. á skrifstofu Dagvistar barna í símum
27277 og 22360.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð á
sérstökum eyðublöðum sem þar fást
IB
W útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar fyrir hönd Gatnamálastjórans í
Reykjavík óskar eftir tilboðum i byggingu skolpdælustöðva við
Laugalæk og Ingólfsstræti. Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu
vorri, Fríkirkjuvegi 3, frá og með þriðjudeginum 17. febrúar nk. gegn
kr. 15.000 skilatryggingu.
Tilboðin verða Oþnuð á sama stað miðvikudaginn 11. mars nk. kl.
11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKIAVÍKURBORGAR
Fríliirkju<*gi 3 — Simi 35800
Bújörð á Suður-
landi með áhöfn
til leigu eða sölu frá næstu fardögum. Búmark:
7-800 ærgildi, að meginhluta í mjólk. Þeir sem
áhuga hafa, gefi upp nafn og símanúmer á
auglýsingadeild Tímans, sími 18300.
Sjúkrahúsið á Húsavík
Sjúkraliðar
Sjúkraliði óskast til starfa við Sjúrahúsið á Húsavík.
Upplýsingar gefur hjúkrunarforstjóri í síma 96-41333.
14 Tíminn Laugardagur 14. febrúar 1987
lllllllllllllll MINNING ' ' '
Aldarminning
GUDBRANDUR
MAGNÚSSON
Fæddur 15. febr. 1887
Dáinn 13. júlí 1974
Áhugi einkenndi pabba, áhugi og
elja. Hann sagði oft „Sanna valútan
er tíminn, hann endurtekur sig ekki
og það þarf að nota hann vel.“ Hann
var áhugasamur í sínum störfum
sem prentari, bóndi, skrifstofumað-
ur, kaupfélagsstjóri, forstjóri,
endurskoðandi og sem sjálfboðaliði
fyrir ungmennafélagsstarfsemi,
Framsóknarflokkinn, Tímann,
skógrækt, flugmál, svifflug og Lions-
hreyfinguna. Jafnframt hjálpaði
hann einstaklingnum og hikaði ekki
við að leita til annarra, ef það gæti
leyst vandamál. Hann taldi sig gæfu-
mann og þakkaði það Guði,
mömmu, fjölskyldunni og sínum
góðu vinum. Hann var hrókur fagn-
aðar, naut allra lista og bókmennta
og leit á björtu hliðar lífsins. f
alþingishátíðarblaði Tímans 1930
ritaði hann: „Aldrei hefur nokkur
maður haft eins ríka ástæðu til að
gleðjast yfir því að vera til eins og
Islendingurinn á 20. öldinni.“
Hann virti foreldra sína, Austur-
Skaftfellinginn Magnús Jónsson,
bónda, verkamann og sjómann og
Hallfríði Brandsdóttur ljósmóður.
Hún var af Strandamönnum ættuð,
en þegar hún gifti sig var faðir
hennar prestur á Ási á Mýrum. Eftir
nokkur ár þar eystra, fluttu ungu
hjónin að Fossi á Vatnsdalseyri við
Seyðisfjörð. Fau eignuðust þretlán
börn, en aðeins fimm náðu fullorðins
aldri og var pabbi þeirra elstur. Um
fermingu fór hann í prentnám til
Austrafólks á Seyðisfirði, sem
reyndust góðir kennarar. Síðan vann
hann hjá prentsmiðju Björns Jóns-
sonar á Akureyri en kom til Reykja-
vfkur 1906 og vann í ísafoldarprent-
smiðju til 1914, nema hvað hann
dvaldi á lýðháskólanum Valdenkilde
í Danmörku veturinn 1907.
Á þessum árum var hann í Ung-
mennafélagi íslands og eignaðist þar
góða vini upp á lífstíð, þ.á m. Önnu
og Tryggva Þórhallsson, Soffíu og
Magnús Kjaran, Dóru og Ásgeir
Ásgeirsson, Sigríði og Jón Árnason,
Jóhannes Kjarval og Sigríði og
Jakob Lárusson, en hjá hans fólki
leigði pabbi á Spítalastíg 6. Þegar
séra Jakobi var veitt Holtsprestakall
undir Eyjafjöllum, varð pabba að
ósk sinni, þegar hann gerðist bóndi
á einum þriðja hluta jarðarinnar. En
aftur var hann fluttur til Reykjavík-
ur, þegar Framsóknarflokkurinn var
stofnaður 1916. Jónas Jónsson, sem
pabbi leit upp til sem vinar og
gáfumanns, bað hann að verða rit-
stjóra málgagns hins nýja flokks,
Tímans, þar til tilvonandi ritstjóri
lyki námi innan nokkurra mánaða,
og úr því varð.
Frá Holti hafði pabbi stundum
talað til Vestmannaeyja og þá tekið
eftir fallegu og glettnu rödd síma-
stúlkunnar þar. Síðar hittust þau í
Reykjavík og giftu sig 1918. Hún var
Guðrún Matthildur Kjartansdóttir,
sem alin var upp á Búðum og Stapa
á Snæfellsnesi, dóttir Kjartans Þor-
kelssonar, bónda, organista og hug-
sjónamanns frá Staðarstað og Sigríð-
ar Kristjánsdóttur frá Arnartungu.
Afi reyndi að reka útgerð og verslun
á Búðum, en það gekk ekki. Til þess
að geta gengið í Kvennaskólann réði
mamma sig í kaupavinnu á sumrin
og í Reykjavík vann hún sér inn
peninga með því að merkja heim-
anmund heldri manna dætra. Hún
var mannkostum gædd og þau hjón
styrktu hvort annað í meir en hálfa
öld (58 ár) og létust sama árið.
í brúðkaupsferð sigldu þau til
Kaupmannahafnar með frænda
pabba og virú, Vilmundi Jónssyni og
Kristínu Ólafsdóttur, hans konu,
sem voru að fara í framhaldsnám.
Síðan vann pabbi á skrifstofu Stjórn-
arráðsins þar til 1920, að stjórn
Sambandsins sendi hann sem kaup-
félagsstjóra austur í Hallgeirseyjar-
hjálegu, en þá voru Landeyjarnar
afskekktar vegna óbrúuðu ánna á
Suðurlandsundirlendi.
Þarna voru verkefnin endalaus,
en unga parið barðist fyrir framför-
um á meðan brimið lamdi hafnlausu
strandlengjuna. Langt var á milli
leiða, en þegar þau gáfust tókst
skipstjórum Eimskips og Vestmanna-
eyjabáta að leggja þeirra skipum
fyrir utan brimgarð og grynningar.
Þangað réru bændur á sínum tíær-
ingum og skipuðu upp nýjum varn-
ingi, sem þeir síðan báru frá flæðar-
málinu upp á Kambinn. Þar biðu
hestar með vagna og klifbera og
fluttu vörurnar upp í pakkhús. Það-
an höfðu þeir flutt fram í sand
ullar,- kartöflu-, eða rófupoka o.fl
sem út var skipað. Lífsbaráttan var
þarna hörð eins og annars staðar
fyrir vélvæðingu. Það tók sífellt strit
að halda hringrás hverrar jarðar
gangandi. Allt var undir Honum
komið. Skyldi Hann stytta upp á
morgun. En þarna bjó duglegt fólk
og þarna eignuðust foreldrar mínir
sanna vini eins og Valdimar á Álfhól-
um, Helgu og Ágúst í Miðey, Sigurð
á Brúnum, Guðrúnu og Guðjón í
Hallgeirsey, Jóhann á Arnarhóli og
Sigríði dóttur hans og Fagurhólfs-
fólkið. Hjá þessu fólki urðu sumar-
heimili okkar krakkanna lengst.
Þarna reið pabbi sínum gáfaða
Skjóna, sem bar hann margar ferSir
til Reykjavíkur. Pegar vio vorum
flutt þangað 1928 var Skjóni skotinn.
Pabbi grét. - Þegar ég fyrir nokkrum
árum fletti upp Hallgeirseyjarhjá-
legu í skrá yfir bæi og ábúendur
þeirra, sá ég að fyrir aftan pabba
nafn stóð: Hann flutti fyrstu hland-
forardæluna í Landeyjar.
Næstu tuttugu og átta árin stjórn-
aði hann Áfengisverslun ríkisins og
var þakklátur fyrir góða starfsmenn.
Síðar vann hann sem endurskoðandi
Landsbankans í þó nokkur ár og
naut þess að heimsækja útibúin enda
hafði hann yndi af ferðalögum,
innanlands sem utan.
Á þriðja áratugnum var hann
efstur á Reykjavíkurlista framsókn-
armanna í þingkosningum, en náði
ekki kosningu. Samt var hann
ánægður, hann hafði fengið fleiri
atkvæði en hann hafði búist við.
Mikið vann hann bak við tjöldin, ég
man hann sitjandi við borðstofu-
borðið á kvöldin, skrifandi fundar-
gerðir og ræður fyrir aðra. Hann var
gagnrýndur og stundum sagði hann
„Æk, æ, nú hefi ég gert vitleysu", en
oftar en ekki reyndi hann að bæta
fyrir slíkt. Þau hjónin voru gestrisin
og heimilið var mannmargt. Oft
þurftumvið krakkarnir að ganga úr
rúmum, en þá oftast fyrir aufúsu
gestum eins og t.d. skemmtilega
Kristjáni í Einholti.
Mér finnst vinir hafa haft mikil
áhrif á líf foreldra minna og mér
finnst ég þakka þeim, þegar ég nefni
þá og vil því nefna fleiri: Kristínu og
Hallbjörn Halldórsson, Guðrúnu og
Helga Benediktsson, Guðrúnu og
Helga Ingvarsson, Sólveigu og
Eystein, Þórarin og hans Tímafólk,
Sesselju Tómasdóttur, Sigrúnu
Ragnarsdóttur, Edit og Herluf
Clausen og Kristínu frá Yztafelli, öll
gerðu þau lífið á Ásvallagötu 52
litríkara.
Ég var næstelst fimm barna og
elsta dóttirin. Frá því að ég man,
fékk ég svo oft að fara með pabba.
kannski til að létta á hjá mömmu.
Hann gekk hratt, venjulega raulandi
með hattinn í hendinni. En hann var
sífellt að láta hann upp svo að hann
gæti tekið ofan. Honum fylgdi gleði
í mínum augum. f tuttugu og sex ár
skrifaði hann mér ljóslifandi og
skemmtileg bréf, svo mér fannst ég
stöðugt fá að fara með. Ég læt eitt
fylgja, en hann skrifaði það á 71. sta
afmælisdegi sínum Reykjavík, 15.
febrúar 1958.
Elsku Adda og Henry.
Þau eru ekki lengi að líða árin,
þegar hér er komið eða svo orkar
timinn á mig þegar hér er komið.
Var með Kjarval í allt gærkvöld.
Höfðum ekki sést alllengi, aðeins
ræðst við í síma. Var Kjarval hvort-
tveggja hlýr og skemmtilegur, bók-
staflega í sínu besta homi. Ellegar
gestrisnin þarna á hans yfirfullu
vinnustofu. Einhverju var Kjarval
búinn að víkja mér þegar hann kom
með sveskjur í sykurvatni, kvaðst
eiga stóran poka af sveskjum og hafa
þennan hátt á að láta þær liggja í
sykurvatni, en síðan fylgdi mikill
tréprjónn, sem maður lagði í gegn-
um hverja sveskju um sig og kom í
munn sér. Ekki snertu varirnar
prjóninn, svo allt er nú með ráði
gjört og hygienis. En sykurvatnið
skuli ég drekka með. Smábita af osti
kom hann með og eitthvað var það
fleirra, sem hann var að víkja mér,
sem við sátum og ræddum um heima
og geima. Seinast kom hann með
kaffi á hitaflösku. Ég kom til Kjar-
vals rúmlega sex og tilkynnti hann
mér að hann ætti von á Guðna
Þórðarsyni blaðamanni kl. 9 og færi
þá með honum niður í Austurstræti,
sína gömlu vinnustofu þar. En hans
aðal aðsetur er nú á Njálsgötunni við
Barónsstíg. Blöskraði mér hve mikið
Kjarval á af myndum í Austursstræti og
er hann auðsjáanlega farinn að vinna
þar aftur - það þýðir að hann er
farinn að hafa flóafrið fyrir „afætun-
um“ - rónunum. En hann gefur
þeim aldrei fé á Njálsgötunni, var
skapað aðhald um að venja ekki
slíka „bæjarhrafna" að þeim bæ.
Kristján Jónsson sem á Kiddabúð-
irnar, er stjúpsonur Bjargmundar
bróður Kjarvals. Heiðurskonan
móðir Kristjáns þolir illa menn undir
áhrifum áfengis, en einmitt slíkir
menn áttu einatt góðvild að mæta af
hendi Kjarvals.
Eins og þið vitið hafa Kristín og
Hallbjörn verið árvissir gestir á bæn-
um þennan dag, en nú liggur Kristín
lærbrotin á Landakoti og það síðan
æðilöngu fyrir jól. Þess vegna tók
Mamma sig til og færði henni
afmæliskaffið upp á spítala ásamt
hinni kunnu rússnesku pönnuköku.
Og svo var Mamma að heiman búin
einnig hvað áhöld snertir, að allir
sjúklingarnir sem annars höfðu
heilsu til komust í krásina og jafnvel
meiri hluti gestanna sem þarna voru
í heimsókn. Kvað Kristín slíka af-
mælisveislu ekki mundi strax gleym-
ast.
Samstarfsfólkið á skrifstofunni
sendi hlýlegt skeyti og þökkuðu
samstarf „sem aldrei bar skugga á!“.
Hilda færði afa-“ o.s.frv. o.s.frv.
Bréfið endar: „Fremur má telja
aflatregt á flestum verstöðum, en
gæftir bæta þar nokkuð um, þær
hafa verið góðar. Þetta eru kvöld-
fréttir á afmælisdegi.
Verið öll blessuð.
Guðbr. Magn...“
Ég hugsa til hans og mömmu með
ást og þakklæti.
Hallfríður Guðbrandsdóttir
Schneider