Tíminn - 19.02.1987, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 19. febrúar 1987
llllllllllllllllllllllllllll MINNING llllllllllll
Tíminn 11
Guðbjörg
Bjarnadóttir Reykjalín
Fædd 19. febrúar 1913
Dáin 2. febrúar 1987
í dag hefði Bubba frænka okkar
fyllt sjötfu og fjögur ár, ef henni
hefði orðið lífs auðið. Hún andaðist
2. febrúar s.l. eftir að hafa átt við
örðugan • sjúkdóm að stríða um
skeið.
Þeir verða aldrei tölum taldir sem
leituðu til Bubbu, og áttu henni gott
upp að unna. Hún greiddi götu allra
sem hún mátti og fór ekki í mann-
greinarálit í þeim efnum, frekar en
öðrum.
Við frændsystkinin vorum þar síst
undanskilin. Bubba naut þess að
deila geði við fjölskyldumeðlimi,
eldri sem yngri, og varð mannmargt
í Holtagötunni hjá henni og manni
hennar Stefáni Reykjalín. Þar var
Bubba hinn sjálfsagði miðpunktur
með sína hlýju framkomu og kímni-
gáfu. Hún var sífelldur gleðigjafi
umhverfi sínu. Kringum hana þreifst
ekki víl eða sút, þar sem hún var
nærstödd var sem hinar bjartari
hliðar tilverunnar yrðu ávallt yfir-
sterkari öðrum um hríð.
Holtagatan stóð okkur alltaf opin
eins og hún væri okkar annað heimili
og fyrir sumum okkar var hún það
líka. Mörg okkar bjuggu þar eða
voru þar kostgangarar meðan á
skólanámi á Akureyri stóð. Þar var
ekki í kot vísað. Engin fyrirhöfn var
Ingibjörg Sigurðardóttir
Fædd 29. apríl 1919
Dáin 8. febrúar 1987
„Efvið lítum yfir farinn veg og
firmum gamla slóð
færast löngu liðnar stundir okkur
nœr.
Því að margar standa vörður þœr
sem einhver okkar hlóð
upp um fjöll þar sem vorvindurinn
hlær. “
Margar standa vörðurnar við
veginn. Hún Inga okkar í Bæjarstæði
varðaði veg sinn gleði og umhyggju
fyrir okkur samferðafólkið, vini
jafnt sem vandamenn.
Frá því hún kom á Akranes, sem
ung stúlka oggiftist Guðjóni Bjarna-
syni í Bæjarstæði, hefur hún átt hér
heima í orðsins fyllstu merkingu.
Skagakona varð hún, þó hún héldi
fullri tryggð við æskustöðvarnar.
Ingibjörg, en svo hét hún, var
borin og bamfædd á Oddsstöðum í
Lundarreykjadal, dóttir hjónanna Vig-
dísar Hannesdóttur, frá Deildar-
tungu og Sigurðar Bjarnasonar frá
Hömrum í Reykholtsdal. Hún var
Borgfirðingur í húð og hár.
Það er fallegt á Oddsstöðum.
Bærinn stendur í hlíðinni undir
Lundarhálsi, sem er á milli Lundar-
reykja- og Flókadals. Eftir miðjum
dalnum rennur Grímsá, ein mesta
laxveiðiá á landinu. Skammt frá
Oddsstöðum fellur Jötnabrúarfoss í
Grímsá, þangað sem laxinn gengur
lengst. Á móti er hálsinn sem liggur
yfir í Skorradal. Við Jötnabrúarfoss
átti Inga sinn unaðsreit, þar undi
hún á björtum sumardögum með
fjölskyldu sinni. Á Oddsstöðum hef-
ur verið búið rausnarbúi. Gestrisni
og glaðværð var viðbrugðið.
Systurnar voru þrjár. Ástríður
elst, sem býr á Oddsstöðum ásamt
manni sínum Kristjáni Davíðssyni,
síðan Ingibjörg og Hanna er yngst
hún bjó einnig á Oddsstöðum, með
manni sínum Ragnari Olgeirssyni.
Þau búa nú í Borgarnesi.
Inga og Guðjón hófu búskap sinn
á loftinu í Bæjarstæði, hjá foreldrum
Guðjóns. Við Bæjarstæði var Inga
alitaf kennd hér á Akranesi. Þó þau
byggðu se'f hús hinum megin við
götuna, hélt hún áfram að vera Inga
í Bæjarstæði.
Fyrir nokkru söðluðu þau um,
seldu húsið sitt og tóku þátt í
uppbyggingu lítilla húsa sem eru
ætluð öldruðum í nánd við dvalar-
heimili aldraðra á Höfða. Þau voru
með fyrstu íbúunum og undu hag
sínum vel.
En svo veiktist Inga, og þrátt fyrir
kjark hennar og lífsgleði voru henni
leikslokin löngu kunn. Ég hefi fyrir
satt að hún hafi gengið jafn hugrökk
og glöð móti dauðanum og hún gekk
á móti lífinu. Þannig var hún.
Inga og Guðjón eignuðust 5 börn.
Eitt þeirra misstu þau kornungt. Þau
sem lifa eru Sigurður sem er elstur,
búsettur á Akranesi giftur Gígju
Garðarsdóttur, þá er Vigdís, hennar
maður er Kristján Jóhannsson, þau
búa í Vestmannaeyjum, Bjarni býr í
Borgarnesi, giftur Margréti Grétars-
dóttur og yngst er Ástríður, hennar
maður er Margeir Þorgeirsson, þau
búa í Keflavík. Barnabörnin eru
orðin 11.
Inga var mjög dugleg og atorku-
söm kona. Fyrir utan að ala upp
börn sín og standa fyrir stóru heimili,
vann hún Iengst af utan heimilis. Um
tíma ráku þau hjónin efnalaug og
þvottahúsið Bæjarstæði, sem hún sá
um að stærstum hluta, með miklum
myndarbrag. Þetta var á þeim árum,
þegar þvottur var meira og minna
stífaður, dúkar og skyrtur. Allt frá-
bærilega unnið, svo eftir var tekið.
Það er óhætt að segja að þau hafi
búið um þjóðbraut þvera, þar sem
gestir og gangandi áttu sér griðland.
Gestir sem fagnað var á góðuni
stundum, en ekki síður þeir sem
þurftu hjálpar við. Margir dvöldu
þar tímunum saman, sumir sjúkir og
ellimóðir, aðrirsem hvergi áttu höfði
sínu að halla áttu víst skjól hjá Ingu
í Bæjarstæði.
Inga var mikil félagsmálamann-
eskja og allsstaðar munaði um hana.
Hvort það var í Kvenfélaginu, leik-
félaginu eða hvar annarsstaðar. Þó
hygg ég að enginn félagsskapur hafi
átt eins hug hennar og hjarta, sem
skátafélagið. Guðjón var meðal
þeirra fremstu í flokki skáta hér á
Akranesi og eftir að Inga kom á
Skagann fyllti hún þann flokk með
honum. Þau hjón voru samofin
skátahreyfingunni. Lengst af man ég
eftir Ingu með okkur kvenskátum,
og nú síðast í Svannasveitinni.
Glaðværð hennar og kjarkur, upp-
örvun og umhyggja, hvort sem þessir
eiginleikar hennar birtust í rjúkandi
kakói, brauði og kleinum, eða við að
setja plástur á skeinu, eða þurrka tár
af kinn, allt var gert af sömu einlægn-
inni og gleðinni. Hvað við munum
hana vel sem vorum með henni á
skátamóti í Vatnsdalnum, sumar að
„Nafna mín,
en ekki ég“
sagði Anna Snorradóttir útvarps-
kona, fyrrverandi blaðamaður og
kennari en vinnur nú við eigið út-
gáfufyrirtæki Sólarfilmu ásamt
manni sínum, Birgi Þórhallssyni.
Anna Snorradóttir hafði samband
við blaðið og óskaði eftir að því væri
komið á framfæri, að kona sú sem
ber sama nafn og hún og sem Þórður
Kristjánsson á Hreðavatni nefnir í
grein sinni „Óhróðri á morgunvakt
andmælt“ í laugardagsblaði Tfmans
þ. 14. þ.m. sé sér með öllu óviðkom-
andi. Anna sagðist hafa fengið
nokkrar upphringingar vegna þessa
máls, einnig hefði fólk tekið sig tali
á ýmsum stöðum og óskað eftir
skýringum á viðhorfum hennar sem
fram hefðu komið í morgunútvarpi.
Anna sagði að hér væri kona á ferð
sem bæri sama nafn, en hún þekkti
ekki og vissi engin deili á. Kvaðst
hún vegna þessa mundu taka upp
þann hátt að skrifa undir fullu nafni:
Anna Sigrún Snorradóttir eða Anna
fara í fyrsta sinni á skátamót. Þá var
gleði og gaman, en um leið var gott
að vita af Ingu ef eitthvað amaði að,
eða á Þingvöllum, í Botnsdalnum,
alltaf virtist Inga vera á vakt, hvort
sem það var nótt eða dagur, og alltaf
eitthvað til að seðja þá sem svangir
komu úr gönguferð eða leikjum.
Á seinni árum hafa eldri skátar
tekið sig upp og ferðast um landið, í
byggð og um óbyggðir, gist í
tjöldum, farið í langar gönguferðir,
kveikt varðelda á kvöldin, sungið og
leikið sér. Alltaf fóru þau hjónin
með og alltaf var Inga í sólskins-
skapi, jafnvel þó ekki stytti upp alla
ferðina. Þegar þau hjónin fóru síð-
ustu ferðina með Akranesskátunum,
var Inga orðin sjúk. Samt virtist hún
njóta ferðarinnar og samvistar með
félögum sínum og vinum og ekkert
virtist lækka í kleinuboxinu frekar
en fyrri daginn, oghláturinn var jafn
smitandi og áður.
Fyrir mörgum árum var á Akra-
nesi stofnuð sveit kvenna sem flestar
voru hættar eiginlegu skátastarfi, en
vildu halda tryggð og tengslum við
sína gömlu félaga og skátafélagið og
um leið vera styrkur fyrir yngri
skáta. Auðvitað var Inga fremst í
flokki í Svannasveitinni okkar. Er
nú skarð fyrir skildi, þegar hún er á
braut.
Að leiðarlokum þökkum við
henni samfylgdina, ekki síst fyrir
starf hennar í Skátafélaginu, veginn
sem hún varðaði fram á við. Við í
Svannasveitinni þökkum henni gleð-
ina sem hún veitti okkur. Aðstand-
endum hennar vottum við okkar
dýpstu samúð og minningu hennar
virðingu. „Skáti vertu viðbúinn“
Svariðskal vera: Ávallt viðbúinn“.
Akranesi 14. febrúar 1987
Bjarnfríður Leósdóttir.
Anna S. Snorradóttir.
S. Snorradóttir í þeirri von að sér
yrði ekki ruglað saman við þessa
nöfnu sína eða aðrar og ekki þætti sér
líklegt að fleiri Önnur Snorradætur
bæru líka nafnið Sigrún. Þessu er
hér með komið á framfæri og Anna
bætti við, að hún vonaði að Þórður
Kristjánsson á Hreðavatni sæi þessar
línur.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
of mikil til að gera okkur vistina sem
ánægjulegasta og láta okkur líða
sem heima hjá okkur. Var þó ærnu
að sinna fyrir því varla leið svo
dagur að ekki bæri gesti að garði
Bubbu og Stebba. Á seinni árum
fækkaði samfundum enda mörg okk-
ar sjaldséðir gestir á Akureyri í
seinni tíð. Bubba veiktist fyrir um
ári síðan af sjaldgæfum sjúkdómi
sem lagðist þungt á hana. Fram til
þess hafði hún verið heilsuhraust.
Sjúkdómnum tók hún með hug-
prýði, það sáum við sem áttum með
henni stutta samverustund um síð-
ustu jól. Þótt hún væri farin að
kröftum tókst henni samt sem áður
að iniðla hlýju sinni og umhyggju að
ógleymdri kímninni, sem ennþá
fylgdi henni.
Þótt dauðinn sé eitt af því fáa sem
við eigum vfst finnst okkur hann
alltaf ótímabær, þegar hann ber að
garði. Það er erfitt að sætta sig við
að þessi hrausta og lífsglaða kona
sem hafði svo miklu að miðla til
annarra skuli vera hrifin svo snögg-
lega á brott. Kannski höfum við
heldur aldrei látið í Ijós þakklæti
okkar sem vert og skylt hefði verið.
Því sendum við þessa síðbúnu af-
mæliskveðju í Holtagötuna í dag.
Innilegustu samúðarkveðjur,
Stebbi, og við eigum enn eftir að
hittast í Holtagötunni þótt stórt
skarð sé nú fyrir skildi.
Systkinabömin.
■ ^i TOLLVÖRU
^GEYMSLAN
Aðalfundur
Aðalfundur Tollvörugeymslunnar h.f. verður hald-
inn í Átthagasal Hótel Sögu, þriðjudaginn 24.
febrúar 1987, kl. 16.30.
Dagskrá: 1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Útgáfa jöfnunarhlutabréfa.
3. Önnurmál.
Stjórnin.
Útför eiginkonu minnar, móður tengdamóður og ömmu
Jónínu Brynju Kristinsdóttur
Njörvasundi 7, Rvk.
fer fram frá Langholtskirkju föstudaginn 20. þ.m. kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Krabbameingfélagið
eða Samtök Psoriasis og exemsjúklinga.
Magnús Björgvinsson
Björgvin Magnússon Björk Tryggvadóttir
Ólafía Margrét Magnúsdóttir Sæmundur Pálsson
Guðný Rósa Magnúsdóttir Gunnar Guðjónsson
Erla Magnúsdóttir Þórður Magnússon
og barnabörn
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, stjúpfaðir og tengdafaðir
Tómas Sigurgeirsson
Reykhólum
lést á Sjúkrahúsi Akraness 17. febrúar. Útför hans fer fram frá
Reykhólakirkju laugardaginn 21. febrúar kl. 14.00. Þeim sem vildu
minnast hans er bent á Dvalarheimili aldraðra Reykhólum eða
Reykhólakirkju
Steinunn Hjálmarsdóttir,
börn og tengdabörn
t
Útför föður okkar,
Magnúsar Kristjánssonar
Safamýri 34
fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 20. febrúar kl. 15.00.
Svanfríður Magnúsdóttir
Kristján Magnússon
Borgþór Magnússon
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við fráfail og útför
Margrétar Þorkelsdóttur
frá Austurey
Börn og tengdabörn.