Tíminn - 04.04.1987, Blaðsíða 8

Tíminn - 04.04.1987, Blaðsíða 8
8 Tíminn Laugardagur 4. apríl 1987 MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og Framsóknarfélögin í Reykjavík Framkvæmdastjóri Ritstjórar: Aöstoöarritstjóri: Fréttastjórar: Auglýsingastjóri: Kristinn Finnbogason Indriði G. Þorsteinsson ábm. IngvarGíslason NíelsÁrni Lund OddurÓiafsson Birgir Guömundsson Eggert Skúlason SteingrímurGíslason Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími: 18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686306, íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Blaöaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 (tæknideild) og 686306 (ritstjórn). Verð í lausasölu 55.- kr. og 65.- kr. um helgar. Áskrift 550.- Varað við glundroðapólitík Þessa daga eru menn sérstaklega að ætla á um fylgi nýjasta fyrirbærisins í framboðsmálum á íslandi, hins svokallaða Borgaraflokks, sem stofnaður var í samúðar- skyni við einn mann og fer mikinn eftir því sem skoðanakannanir segja. Ekki eru nein efni til þess að láta eins og þessar skoðanakannanir gefi ekki vísbend- ingu um að Borgaraflokkurinn hafi hljómgrunn. Hins vegar segja skoðanakannanirnar ekkert um það, hvaða möguleika þessi mínútumynd í flokkslíki hefur til þess að festa varanlega rætur. Þegar saga flokkaskipunar hér á landi er athuguð, þá sýnist afar ólíklegt að pólitískt móðursýkiskast eins og framboðsæði Borgaraflokksins hafi langvarandi áhrif á stjórnmálin. Líkurnar fyrir því að svona flokkur festi rætur til langframa eða dragi að sér fjöldafylgi þegar fram í sækir, eru ekki miklar. Sannleikurinn er sá, að sérframboð Albertsmanna í Reykjavík hefði verið afsakanlegt eins og á stóð sem eins konar uppreisn gegn klaufaspörkum Þorsteins Pálssonar, en stofnun þessa gerviflokks í kringum Albert Guðmundsson og fram- boðsæðið sem þessu hefur fylgt um gervalla landsbyggð- ina, á lítið skylt við heilbrigða stjórnmálaþróun. Við því er þó lítið að gera annað en að bíða af sér þetta pólitíska fár, því að auðvitað fjarar það út, ef ekki á nokkrum dögum þá með tíð og tíma. Borgaraflokkur- inn er að allri gerð eins og pólitísk loftbóla. Enginn veit hið minnsta um stefnu þessa flokks, og sagan kennir að sérframboð og sérviskuframboð eru stundarfyrirbæri. Þau þjóna sérþörfum, sem ekki hafa almennt gildi. Pau geta reyndar orðið hættuleg lýðræðinu ef þau eru borin uppi af múgsefjun og fjölmiðlagaldri eins og dæmi eru um frá Danmörku frá Glistruptímanum. Sú saga er íslendingum kunn, en er nú liðin tíð þar í landi. Tíminn vill fyrir sitt leyti vara við glundroðastefnum á íslandi og taka beinlínis upp vörn fyrir það fjórflokka- kerfi, sem auðvitað er hyrningarsteinn þingræðis og lýðræðis hér á landi. Þingræðisskipulag okkar íslendinga hefur fengið á sig tiltekna flokkslega hefð sem sýnist skynsamleg og líkleg til þess að viðhalda eðlilegu valdajafnvægi milli skoðana- og hagsmunahópa. Fjór- flokkakerfið eins og það hefur þróast hér á landi fellur vel að lýðræðishugmyndum öfgalausra manna í fjöl- breyttu nútímaþjóðfélagi, og engin ástæða til að halda annað en að það standist vonir um virkt þingræði og heilbrigt stjórnarfar. Þróun flokkakerfisins hér á landi er eðlislík því sem gerst hefur almennt á Norðurlöndum. Par eins og hér er lýðræðið reist á langri hefð flokkaskipunar og innri þróun flokkanna eftir því sem tímar líða og þykir síst tiltökumál. Á Norðurlöndum þykir það ekki ljóður á stjórnmálaflokki þótt hann eigi langa sögu. í grónum þingræðislöndum, eins og Bretlandi og Norðurlöndum, er aldur flokks engin sjálfgefin ásökun, heldur hið gagnstæða, það er flokki fremdarefni að eiga sér hefðir og hafa lifað sína eigin þróun eins og þjóðfélagið sjálft breytist og þróast í rás tímans og er þó sama þjóðfélagið. Tíminn telur sér sæmd í því að verja lýðræðislegar hefðir, en notar einnig tækifærið til þess að vara við gerviflokkum og glundroðapólitík. Vegna óvæntra atburða á sviði stjórnmála í aðfara kosninga hafa stjórnnmálaumræður horfið í skuggann fyrir marg- víslegu pcxi um hetjuskap þess að hlaupast úr flokkum. furður frctta- stjóra ríkissjónvarps og hve nálægur Albert Guðmundsson kunni að vera trúnni á Guð í þjóðarsálinni. Fyrir þá sem hafa lagt sig fram um að vinna þjóðinni gagn á liðnu stjórnar- tímabili hljóta þessar ófrjóu og heimskulegu umræður að þykja þýð- ingarlitlar og benda til sálarástands, sem fólk vill hclst ekki sætta sig við ncma á kjötkveðjuhátíðum, þar sem þær eru haldnar til að laða ferðafólk á staðinn. Við íslendingar höfum alveg til þessa dags litið á þjóðmál í alvöru og tengt þau framförum okk- ar og hugmyndaauðgi okkar bestu manna. Nú virðist þetta viðhorf rokið út í veður og vind, en í staðinn er komin einskonar poppstefna í stjórnmálum, þar sem sá þykir hæf- astur sem lemur trommurnar. Holskeflan gleymd Engum getum skal að því leitt hver endir verður þeirrar Alberts- messu sem nú stendur. En fari um hana eins og skoðanakannanir benda til má alveg eins búast við því að næsta ríkisstjórn landsins verði samansett af flokkum, jafnvel undir forsæti Alberts, sem lætur sig einu gilda þann árangur sem varð af núverandi stjórnarsamstarfi undir forustu Framsóknarflokksins, og þýddi stórum styrkara efnahagslíf og viðráðanlega verðbólgu. Nú er komið að almennum kjósanda að gera upp hug sinn og gera upp við ríkjandi stjórnarstefnu eins og hon- um þykir við hæfi. Niðurstöður ný- genginna skoðanakannana benda ekki til þess að ríkjandi stjórnar- stefna komi til með að njóta þess stuðnings sem henni ber væri þjóðmálaumræðan með eðlilegum hætti um þessar mundir. Ekki er það þó vegna þess að stjórnarandstaðan hafi sótt í sig veðrið. Flún hefur verið að tapa fylgi síðustu daga. Við Tímamenn syrgjum það lítt, en hefð- um auðvitað kosið að fylgistap stjórnarandstöðunnar stafaði af viðurkenningu á heppilegu stjórn- arfari eftir mestu holskeflu verð- bólgu sem yfir þjóðina hefur gengið, en virðist nú að mestu gleymd. Frjálshyggja og velferð Undir forustu Steingríms Fler- mannssonar forsætisráðherra hefur núverandi ríkisstjórn tekist að stýra þjóðarskútunni inn á lygnan sjó velmegunar. Það hefur ekki gengið áfallalaust, enda var við margvísleg- an vanda að etja. Bæði var um erfiðleika að etja út í þjóðlífinu, sem þurfti að leysa, en einnig í stjórnar- samstarfinu vegna þess að innan Sjálfstæðisflokksins voru komnir fram á sjónarsviðið yngri og óreynd- ari menn, sem töldu að velflest vandamál samfélagsins yrðu best leyst með frjálshyggjustefnu. Þessi frjálshyggja sæmrýmist ekki hug- myndum Islendinga um þjóðfélags- skipan. Engu að síður þurfti forsæt- isráðherra og aðrir ráðherrar Fram- sóknarflokksins að eyða ómældum tíma í að hamla gegn hugmyndum frjálshyggjunnar í ríkisstjórn. Samt sem áður skal það sagt að sá góði árangur, sem hefur náðst á núver- andi stjórnartímabili á rætur að rekja til þess að menn voru sammála um að vinna vel gegn þeirri skelfi- legu verðbólgu sem tröllreið þjóðfé- laginu þegar núverandi ríkisstjórn tók við völdum. Það þurfti auðvitað að gera án þess að skerða velferðina. Vangadans við verðbólguna Stjórnmálaforingjar eru ófúsir að láta uppi um hugsanlegt stjórnar- mynstur að kosningum loknum. Á fjölmennum stjórnmálafundi á Hót- el Sögu s.l. þriðjudag sagði Stein- grímur Hermannsson, forsætisráð- herra, að hann útilokaði ekki neinn stjórnmálaflokk frá samstarfi. Hins vegar lét hann þess getið að Alþýðu- bandalagið yrði að breyta um vinnu- brögð frá 1982 ætti samstarf við það að koma til greina. Þetta er skýlaus yfirlýsing um, að Framsóknarflokk- urinn muni ekki standa að því fyrir stjórnarstóla að ganga til stjórnar- samstarfs upp á þau býti að þurfa að leggja í rúst þann árangur sem núverandi stjórnarsamstarf hefur borið í skauti sínu. í raun nær þessi yfirlýsing formanns flokksins til fleiri flokka en Alþýðubandalagsins. Bættum efnahag og þeirri velferð sem tekist hefur að efla á liðnum árum verður ekki fórnað í samstarfi við lukkuriddara, sem kunna að telja pottinn nógu góðan að afstöðn- um kosningum til að leita eftir stjórnarsetu í von um að geta byrjað að eyða að nýju í vangadansi við verðbólguna. 64% fylgi við stjórnina íslendingar hafa notið farsællar forustu Steingríms Hermannssonar s.l. fjögur ár. Þann tíma hefur hann notið mestrar hylli íslenskra stjórn- málamanna eins og síendurteknar skoðanakannanir sýna. Það var ekki fyrr en upplausnarfárið í Sjálfstæðis- flokknum skall yfir, sem Steingrímur varð að víkja úr efsta sæti vinsælda- listans. í skoðanakönnun DV á mið- vikudag var Albert Guðmundsson lentur í efsta sæti, Þorsteinn Pálsson í öðru og Steingrímur í þriðja. Þessi niðurstaða ein með öðru sýnir áhrif þess tilgangslausa hanaslags sem nú er háður innan Sjálfstæðisflokksins og takmarkað gildi skoðanakann- ana, fyrst þær stjórnast af dægurmál- um á borð við tilburði íhaldsflokk- anna tveggja. Öllu merkilegri er niðurstaða skoðanakönnunar í sama blaði, sem sýnir 64% fylgi við ríkis- stjórnina af þeim sem tóku afstöðu. Úr þessum niðurstöðum má lesa raunverulega afstöðu almennings til Steingríms Hermannssonar og Framsóknarflokksins. Þess vegna sætir nokkurri furðu niðurstaða ný- legrar skoðanakönnunar á Reykja- nesi, sem sýndi að Steingrímur var í hættu að falla í kosningunum. Þann- ig koma hvergi heim og saman vinsældir ríkisstjórnarinnar og niðurstöður einstakra kannana á fylgi flokka mitt í órökvísu tilfinn- ingapati sundraðra sjálfstæðism- anna. Mannúð sama og velferð Það er svo mál út af fyrir sig hver orðið hafa örlög Sjálfstæðisflokksins síðustu daga. Engu er líkara en stór hluti flokksmanna í Reykjavík og Reykjanesi eigi flokki sínum sér- staídega grátt að gjalda, því varla geta vinsældir eins manns verið slík- ar að hann sópi til sín fylgi áður en nokkur kjósenda veit hvað hann ætlar að gera engin stjórnmála yfir- lýsing liggur fyrir og lítið upp úr tali hans að hafa annað en óljósar yfirlýs- ingar um mannúð, sem praktíseruð hefur verið síðan á miðöldum undir sérstöku kenniheiti. Mannúð eins og hún birtist okkur í velferðarþjóðfé- lagi nútímans, þar sem hún tekur stöðugum breytingum og vex að afli og virkt, er hreint engin nýlunda. Forsætisráðaherra hefur einmitt lýst því yfir við öll tækifæri að Framsókn- arflokkurinn skuli standa vörð um velferðina á hverju sem gengur. Samt er nú ekki verið að kalla hann í útvarp til að lýsa því yfir sérstak- lega. Vel getur verið að mannúðartal þyki svona merkilegt af því það kemur úr herbúðum frjálshyggjunn- ar. Sé svo hlýtur að vera ærin ástæða fyrir almennan kjósanda að skilja hvernig reynt er að véla um fyrir honum með margvíslegum rugl- anda, og eiga skammsýnir fjölmiðlar þar ekki minnsta sögu. Fallbyssur án tilfinningalífs í Sjálfstæðisflokknum hafa menn þótt kunna vel til verka, og hafa raunar framkvæmdastjóra sem er lærður í herfræðum í Noregi. Þótt flokkurinn hafi þannig fengið nokkra nasasjón af fallbyssum, sem getur komið að gagni í pólitík eins og annarsstaðar er ekki þar með sagt að fallbyssupólitík eigi alls staðar við. Þegar henni er beitt eins og í Albertsmálinu kemur í ljós að mikil- vægan þátt skortir í kennsluna. Það er hægt að miða og skjóta og það er jafnvel hægt að hitta í mark. Það er nefnilega hægt að hafa rétt fyrir sér með fallbyssunni einni. En á eitt skortir, sem er ákaflega mikilvægt, og byggist á aldagamalli reynslu, að fallbyssupólitík getur verið hættu- leg. Fallbyssur eiga ekkert tilfinn- ingalíf. Því er það að menn standa eiginlega ráðþrota frammi fyrir þeirri stórstyrjöld tilfinningalífsins sem nú geisar innan Sjálfstæðis- flokksins. Sterk forysta í ljósi þess að Sjálfstæðisflokkur- inn á í miklum innbyrðis erfiðleikum og stjórnarandstaðan hefur ekki haft árangur sem erfiði í fjögur ár sé miðað við að 64% þjóðarinnar sé fylgjandi núverandi ríkisstjórn eins og síðasta skoðanakönnun kveður á um, er alveg ljóst að eina raunveru- lega kjölfestan sem eftir er í íslenskri pólitík er Framsóknarflokkurinn undir stjórn Steingríms Hermanns- sonar, forsætisráðherra. Þessi stað- reynd kann að reynast erfið þeim, sem líta á Framsóknarmenn sem pólitíska andstæðinga sína. En fyrir allan almenning, sem nú lítur yfir svið íslenskra stjórnmála blasa stað- reyndirnar við augum. 64% stuðn- ingur við núverandi ríkisstjórn í nýlegri skoðanakönnun, sem tekin var eftir að upp úr sauð í Sjálfstæðis- flokknum hlýtur að stórum hluta að skrifast á reikning forsætisráðherra landsins. Styrk forysta hans fyrir ríkisstjórn nýtur þeirrar viðurkenn- ingar hjá almenningi, að þótt hinn stjórnarflokkurinn berist á bana- spjót og ekki megi á milli sjá hver vinnur þann hanaslag stendur ríkis- stjórnin keik eftir. Það upplýsir meira um stöðu Framsóknarflokks- ins í þessum kosningum en nýlegar skoðanakannanir í einstöku kjör- dæmum. „The beauty and,the beast“ Jón Baldvin Hannibalsson þótti til skamms tíma vænlegur til mikils

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.