Tíminn - 17.07.1987, Side 9

Föstudagur 17. júlí 1987
^Tíminn 9
lllllllllllll FISKELDI lllll!llllllllllll»
Fiskeldisstöðin í Fellsmúla
Mikill fjöldi fiskeldisstöðva hef-
ur risið hér á landi, sem kunnugt
er. Tilkoma þeirra og starfsemi er
með ýmsum hætti, eins og eðlilegt
er. Ein þessara stöðva, í Fellsmúla
í Landssveit, hefur þá sérstöðu að
vera byggð sem þáttur í að bæta
fyrir röskun og tjón á lífríki vatna-
kerfis Þjórsár og stöðuvatna þeirra
á afrétti upp af Árnes- og Rangár-
vallasýslu, sem eru í tengslum við
virkjunarframkvæmdir og orku-
vinnslu. Pað er Landsvirkjun, sem
að þessu myndarlega verkefni hef-
ur staðið, en stöðin verður í eigu
hennar og hagsmunaaðila vatna-
svæðanna, sem um getur.
í Fellsmúla er nú starfandi ein
fullkomnasta fiskeldisstöð á land-
inu. Stöðvarhúsið sjálft er 550
fermetrar aðflatarmáli. Innan dyra
eru auk klakaðstöðu fyrir eina
milljón hrogna, 32 stór og 42 lítil
eldisker, en það rúmar í eldi um
eitt hundrað jrúsund gönguseiði og
500-600 þúsund sumaralin seiði.
Stöðin hefur aðgang að 40 sek/1 af
4° heitu vatni og 20 sek/1 af 58°C
heitu vatni, sem borað hafði verið
eftir í ca 3 kílómetra fjarlægð frá
eldisstöðinni. Auk eldisstöðvar-
innar njóta þrjú heimili og kirkjan
í Fellsmúla ylsins frá heita vatninu,
sem fyrr var getið.
í Fellsmúlastöðinni eru í eldi í
sumar um 170 þúsund laxaseiði og
250 þúsund urriðaseiði. Ætlunin er
að hluta af þessum seiðum verði
sleppt í Þjórsársvæðið og urriða-
seiðum í vötnin á Landmanna- og
Holtamannaafrétti, en hitt selt til
að standa að hluta til undir rekstri
stöðvarinnar. Stöðvarstjóri í Fells-
múlastöð er Sigurður Þórðarson,
sem um langt skeið var stöðvar-
stjóri Kollafjarðarstöðvar. Auk
Sigurðar starfar í Fellsmúlastöð
Filippus Magnússon frá Hellum.
Víst er að fiskeldisstöðin í Fells-
múla er ein fullkomnasta eldisstöð-
in hér á landi. Þar er allur frágang-
ur búnaðar og tækja til hreinnar
fyrirmyndar og umgengni í sam-
ræmi við það. Eldisstöðin býr yfir
öryggisbúnaði, svo sem rafstöð og
símboða, ef samveita bilar og ann-
að fer úrskeiðis. Þá er tölvustýrð
fóðurgjöf, eins og tíðkast reyndar
víðast hvar í seiðaeldisstöðvum.
Útflutningur laxaseiða
Það er óhætt að segja, að það
hafi verið happ fyrir seiðaeldis-
Fiskeldisstöðin í Fellsmúla.
Til vinstri á myndinni er Sigurður Þórðarson, stöðvarstjóri, og Guðni
Kristinsson í Skarði.
Myndir Einar Hannesson
stöðvarnar hér á landi, að norsk og
írsk yfirvöld skyldu opna fyrir
innflutning á laxaseiðum til þessara
landa. í Noregi hefur verið algert
bann við innflutningi laxaseiða
m.a. vegna sjúkdómahættu. Allur
innflutningur undanfarin ár hefur
þannig verið háður undanþágum.
Á sínum tíma bjuggust menn við
því, að Norðmenn yrðu sjálfum sér
nógir um laxaseiði til kvíaeldis og
reyndar var gert ráð fyrir að um-
framframleiðsla væri. En á þessu’
varð breyting vegna sjúkdóma og
annarra affalla sem urðu á
laxaseiðaframleiðslunni í Noregi
og markaður fyrir íslensk laxaseiði
opnaðist þar með, seiðaeldisstöðv-
um okkar til hagsbóta. Svipað má
segja um írland, hvað laxaseið-
ainnflutning varðar. Eru strangar
reglur um þennan innflutning og
því ánægjulegt þegar íslenskir
eldismenn geta komist í gegnum
þann múr.
Líklegt er að alls hafi verið seld
á þessu ári rúmlega ein milljón
laxaseiða, stórseiði og seiði sem
eru 80 til 100 grömm að þyngd.
Verð seiðanna hefur verið nálægt
100 krónur fyrir hvert seiði. Er því
hér um góða gjaldeyristekjulind að
ræða. Eldisstöðvarnar, sem helst
hafa komið við þessa sögu eru
íslandslax í Grindavík, Fljótalax í
Skagafirði, Árlax í Kelduhverfi,
ísþór og Smári í Þorlákshöfn og
Silfurgen í Höfnum á Reykjanesi.
Auk þessa hefur verið nokkur
markaður innanlanda fyrir göngu-
seiði og smærri seiði. Nokkrar
stöðvar stunda hafbeit og hefur
verið sleppt verulegum fjölda seiða
á þessu sumri til sjávar. Þannig
mun Vogalax í Vogum á Vatns-
leysuströnd hafa sleppt um 400
þúsund gönguseiðum af laxi að
þessu sinni. Má því gera ráð fyrir
góðri laxaveislu þar á næsta sumri,
ef svo sem eins og 10 af hundraði
seiða skila sér til baka. Heimtur
hjá Vogalaxi hafa verið mjöggóðar
það sem af er starfsemi stöðvarinn-
ar, enda hefur verið staðið vel að
undirbúningi og framkvæmd allri
hiá stöðinni í þessu efni.
- eh
LESENDUR SKRIFA
lllllll
llllllllllllllll

Lífsstigi alheimsins
Frá hinni æðstu, alsamstilltu veru
(hyperzoon), streymir magnandi
lífsgeislan til hverrar lifandi veru, en
líforkan dofnar, eftir því sem neðar
kemur í þróunarstigann.
Við gætum líkt lífsbyggingu (eða
lífsstiga) alheimsins við píramída.
Efst á honum er æðsta stig lífsins
(hin alsamstillta vera hyperzoon),
en eftir því sem neðar kemur eykst
ófullkomleikinn, og neðst í píram-
ídanum er lífið svo ófullkomið, að
það rétt aðeins getur talist tórandi.
Þar nær hinn guðlegi kraftur ekki að
koma sér við sem skyldi.
Tilgangur allífsins er að breyta
svo þessari núverandi skipan þroska-
stigans, að hið lægsta líf gæti orðið
virkur þáttakandi í því áætlunar-
verki guðanna, að hefja allt líf á
hærra stig þroska, svo að um sífellda
framför geti orðið að ræða, og að
upprættar verði allar rætur hins illa
um allan alheim. Þetta er takmark
hinnar æðstu veru.
Ekki er lítið færst í fang. Stórkost-
leg er þessi áætlun. En ef þessari
áætlun verður ekki framgengt, ef
ekki tekst að eyða verðímynd hins
illa í öllum alheimi, þá er eins víst,
að ekki fær alheimur staðist. Að því
mun þá koma að hann hlýtur að
hrynja. Stórkostleg ragnarök mundu
þá verða.
En áætlunin verður að standast.
Björgun alheims verður að takast.
Og því heita guðirnir á hvern ein-
stakling allra frumlífsmannkynja al-
heimsins, að verða þeim samtaka í
þessari miklu viðleitni.
Frumlífsmannkyn eru þannig í
sveit sett, alheimslega séð, að þau
eru einskonar „Miðgarður". Þau
veita móttöku guðlegum áhrifum frá
æðri stöðum lífheima og þau veita
þannig einnig móttöku illum áhrifum
frá lægstu stöðvum lífheima, hel-
heimum, þar sem skelfingin ríkir og
allt hið illa.
Björgun alheims er því mjög undir
því komin, að „Miðgarðurinn"
bregðist ekki. Framlífsmannkyn má
ekki bregðast. Þótt neðariega standi
mörg þeirra í þroskastiga allífsins,
eiga guðirnir oft möguleika á, að
koma þar fram hinum rétta skilningi
á eðli og möguleikum lífsins.
- Á hnetti okkar, jörðinni, er eitt
af þeim mannkynjum, þar sem guð-
unum hefur tekist, að koma fram
skilningnum á alheimseðli lífsins og
hvað í húfi er, ef ekki verður hafist
handa um, að þiggja þá hjálp til
björgunar, sem í boði er, frá há-
þroskaverum hins æðra lífs.
íslensk þjóð hefur orðið þeirrar
gæfu aðnjótandi, að hjá henni hefur
fyrst komið fram og verið boðaður
þessi heimsskilningur, sem breyta
muni öllu ástandi mannkyns, ef
þeginn væri og hagnýttur.
Ábyrgð íslenskrar þjóðar er því
mikill, að stinga ekki þessum heims-
skilningi undir mæliker, heldur að
boða hann öðrum þjóðum, og leita
undirtekta þeirra. Sofandaháttur í
þessum efnum gæti mjög varðað
framtíð þjóðarinnar og alls
mannkyns.
Ingvar Agnarsson